LOGINShare
ขอเลื่อนสถานะ
Last Updated:
2025-06-03 22:30:47
Latest chapter
รักวุ่นๆของรุ่นผู้บริหาร ขอเลื่อนสถานะ
“ ไม่มีเลยค่ะ พี่กรีนมียาแก้ไข้ไหมคะ พอดีพี่ไทไม่สบายพี่ม่อนเลยมาขอยานะคะ” “เอายาของกรีนไปก็ได้ค่ะ พี่ไทอาการหนักรึเปล่าคะ เมื่อตอนกลางวันยังดี ๆ อยู่เลย” “น่าจะเจ็คแลตล่ะ บวกกับมันไม่ค่อยกลับไทยไหนจะพักผ่อนไม่ค่อยพอ พอ ๆ กะสาวน้อยล่ะ เฮ้อออ..แต่ละคนทำขนาดนี้กะจะใช้เงินไปถึงชาติหน้ากันรึไง ขอบคุณนะคะ” ผมหยิบยามาจากมือกรีน ก่อนหันหลังทำท่าจะเดิน “อ้อ พี่ว่าสาวๆไปเป็นเพื่อนพี่ไปกดดันไอ้ไทดีกว่า ถ้าพี่ไปคนเดียวมันไม่กินยาแน่ ๆ ไอนี้มันไม่ชอบยาแถมกลัวเข็มมาก ๆ ถ้าเป็นหนักแล้วไปหาหมอคงลำบากแน่ ๆ ไปเป็นเพื่อนพี่หน่อย” “ พี่กรีนไม่ต้องไปก็ได้นะคะถ้าไม่โอเค เดะลินไปพูดกับพี่ม่อนก็พอค่ะ” “ไม่เป็นไรจ้ะพี่ไปก็ได้ ” ก๊อก ก๊อก! แกร๊ก “ยังไง..ข้าวก็มาแล้ว ยังไม่ยอมกินอีก มึงรีบกินข้าวแล้วกินยาเลย พรุ่งนี้จะไม่ไหวเอานะมึง” ผมเปิดประตูเข้าห้องไป ก่อนจะเริ่มเล่นละครกับไอ้ไทเพื่อให้กรีนดู “วางไว้นั้นล่ะ เดี๋ยวกูจัดการเอง” “พี่ไทรีบกินข้าวกินยาดีกว่านะคะ” “ลินมาหาพี่ด้วยหรอ ไอ้ม่อนมึงพาลินมาทำไม” การแสดงไอ้ไทนี้ท
รักวุ่นๆของรุ่นผู้บริหาร แผนไอ้เลย์
ฉันหยิบไอแพดมาทำงานต่อ ไม่นานฉันก็แพ้ให้กับขนมที่ฉันชอบแต่ก็โกรธคนให้อยู่ดี ฉันที่ทั้งกินไปบ่นไป “ขนมกับคนไม่เกี่ยวกันช่างมันเถอะกินขนมดีกว่า” “สาวน้อยยังไม่เลิกทำงานอีกหรา หนักไปเปล่า ” “ไม่หรอกค่ะ แค่เช็คงานพรุ่งนี้อีกที กลัวว่าจะพลาดนะค่ะ” “ไอ้ซาต้องมีโบนัสพิเศษให้แล้วมั่งขยันขนาดนี้ อ่ะนี้” ฉันที่เคี้ยวขนมตุ้ย ๆ อยู่นั้นก็ยิ้มให้ก่อนจะทานหมดแล้วพี่ม่อนยื่นสร้อยคอหยกสีมรกตสวยมากมาให้ 1 เส้นมันสวยมาก ๆ “ให้กรีนหรอคะ เนื่องในโอกาสอะไรคะ” “อยากให้ เห็นมันสวยเลยนึกถึงเรารับไปนะ ในฐานะพี่ชายคนหนึ่ง” “ก็ได้ค่ะ แต่รอบหน้าไม่เอาแบบนี้แล้วนะคะ น่าจะแพงเอาเรื่องอันนี้ก็ถือว่าเป็นโบนัสจากพี่ซาแล้วกันเนอะ” “ฮ่า ฮ่า ได้ ๆ ไว้หาสาวให้พี่แทนแล้วกันเนอะ” ฉันไม่รู้จะปฏิเสธยังไงก็รับของจากพี่ม่อนมาและก็สายหน้าด้วยความเอื้อมระอาเพราะไม่เชื่อว่าหน้าตาแบบพี่ม่อนไม่มีทางที่จะไม่มีแฟน “ดูมีความสุขเนอะตอนที่ไม่มีฉันเนี่ย!” เสียงพี่ไทกะที่บอกได้เลยว่าถ้าเป็นแต่ก่อนฉันต้องโดนโกรธแน่ ๆ สายตาพี่ไทกะดูยังไงก็น้อยใจที่เห็นฉันอ
รักวุ่นๆของรุ่นผู้บริหาร เธอจะหึงผมไหมนะ
“ทำไม! รังเกรียจพี่ขนาดนั้นเลย เธอไม่คิดถึงพี่หน่อยหรอกรีน พี่เห็นนะที่เธอร้องไห้ กรีนไม่ได้แพ้อะไรทั้งนั้นเรื่องแค่นี้โกหกพี่ไม่ได้หรอก เธอคิดถึงพี่ใช่ไหม..กรีนดูผอมเกินไปจริง ๆ นะ” “กรีนแพ้ฝุ่นจริง ๆ คุณไทกะถอยไปค่ะ กรีนขอร้อง” “ดูห่างเหินดีเนอะ แค่พี่เธอก็ยังเลือกที่จะไม่เรียก ได้!” อื้มม~ จ๊วบ จ๊วบ ฉันสดุ้งตัวนิดหน่อยเพราะไม่คิดว่าพี่เขาจะจู่โจมเร็วขนาดนี้ ตอนแรกก็มีขัดขืนบ้าง แต่พอได้จูบอย่างเอาเป็นเอาตายแบบนี้ฉันยอมรับว่ามันช่างหอมหวนชวนนึกถึงวันเก่า ๆ จนเผลอใจปล่อยให้พี่เขาทำฉันนิหนำซ้ำฉันกลับจูบตอบพี่เขาด้วยซ้ำ มือทั้งสองของพี่ไทกะกั้นไม่ให้ฉันไปตอนนี้ก็เอามาก็ประคองจับใบหน้าฉันแทน พอได้สติฉันก็รีบผลักพี่เขาออกทันที “หยุดเลยนะคะ อย่าลืมข้อตกลงเราสิคะ กรีนว่าพี่ควรจะรักษาคำพูดหน่อยก็ดีนะคะ ครั้งนี้กรีนจะไม่ว่าอะไร แต่อย่าให้มีครั้งต่อไปอีก อย่าหาว่ากรีนไม่เตือน” “ได้! จะเอาแบบนี้จริง ๆ สินะ” จากนั้นเขาจ้องหน้าฉันก่อนจะชะงักเล็กน้อยและปล่อยฉันไป บ้าจริงใจฉันเต้นแรงพร้อมรู้สึกโหยหารสชาติจูบอีกครั้ง แต่ฉันไม่สามารถทำแบบนั้นกับพ
รักวุ่นๆของรุ่นผู้บริหาร ขอโทษที แอร์มันไม่ค่อยเย็นนะ
“มันทิ้งกรีน หรือว่ามันทำอะไรให้กรีนเสียใจรึเปล่า” “ไม่หรอกค่ะ แค่กรีนคิดว่าระยะทางและไร้สไตล์เรามันไปกันไม่ได้ กรีนเลยขอเลิกพี่เขาเองค่ะ” “หืม ลินว่า….” พี่ซารีบจับมือลินพร้อมสายหน้าไม่ให้เธอพูดต่อ ลินเองก็ขมวดคิ้วเหมือนสงสัยแต่ก็ยอมเชื่อฟังพี่ซา “แล้วถ้าอย่างงี้กรีนโอเครึเปล่า ที่จะต้องช่วยพี่ถ้าฝืนใจบอกพี่นะ” “ไม่เลยค่ะกรีนเต็มใจช่วยลิน ลินก็เหมือนน้องสาวของกรีน กรีนแยกเรื่องส่วนตัวกับเรื่องงานได้ค่ะ พี่ซาไม่ต้องห่วงนะคะ” “ครับ พี่ขอบคุณนะ งั้นวันนี้ทานข้าวเป็นเพื่อนพี่กับลินนะ” “แน่นอนค่ะ” ฉันพยายามฝืนยิ้มให้ทั้งสองคน ทันทีที่เราทานข้าวเสร็จฉันก็ไปส่งพี่ซากับลินที่คอนโดแห่งหนึ่ง จากนั้นฉันก็กลับคอนโดตัวเองทันที ไทกะ “ว่าไงไอ้ซา โทรมามีอะไร” “มึงเลิกกับกรีนแล้วจริง ๆ หรอว่ะ หรือแค่พวกมึงงอนกันเฉย ๆ ว่ะ” “เธอบอกว่าเลิกกับกูงั้นหรอ” “อืม กูให้กรีนมารับนะ แต่สีหน้าเธอไม่ค่อยดีเท่าไรเลยว่ะ แต่เขาบอกกูว่าไม่ได้ทะเลาะอะไรกับมึง แค่มีปัญหาเรื่องระยะทาง กูว่ามันไม่ใช่ว่ะ มึงสารภาพมาดีกว
รักวุ่นๆของรุ่นผู้บริหาร พอดีเลิกกันแล้ว
เด็ก ๆ ในที่ออฟฟิศดูดีใจมากที่ฉันบอกจะให้ทุกคนไปพักผ่อนที่ญี่ปุ่นฉันว่าปีนี้คงต้องทำกำไรให้บริษัทเยอะและพาทุกคนไปจริง ๆ แล้วล่ะ จากนั้นฉันก็กลับไปทำงานต่อ ฉันใช้ชีวิตแบบนี้ประมาณ3,4วัน เพื่อให้สมองไม่คิดถึงใครคนนั้นแต่เหมือนกับว่ามันก็ยังไม่ทำไม่ได้เลย ก๊อก ก๊อก “เข้ามา” “ทางบริษัทไทโออาร์ดี อินเตอร์ ที่ญี่ปุ่นติดต่อมาแล้วค่ะ จะเข้ามาคุยงานที่ไทยวันพรุ่งนี้ ตามที่นัดหมายไว้นะคะ” “ได้ เดี๋ยวมีนานัดล่ามให้พี่ด้วย แล้วก็ให้เต้กับขนมไปกับพี่ด้วยแล้วกัน เอกสารพี่ขอตรวจอีกรอบนะนีนาช่วยเอามาให้พี่ด้วยนะ” “ได้ค่ะ เอ่อ..พี่กรีนคะ มีนาขออนุญาตยุ่งเรื่องส่วนตัวนะคะ พี่กรีนพักผ่อนบ้างนะคะตอนนี้พี่ดูไม่สดชื่นกว่าตอนก่อนจะไปญี่ปุ่นอีก ตอนนี้พี่กรีนโอเคใช่ไหมคะ” “โอเคจ้ะ พี่แค่คิดเรื่องงานเยอะไปนะ ยังไงพี่ก็ขอบคุณนะไปทำงานได้แล้ว” “ค่ะ” ฉันพอจะรู้ว่าตอนนี้ตัวเองดูแย่แค่ไหน คนทางนั้นเขาจะรู้สึกคิดถึงเหมือนที่ฉันคิดถึงเขาบ้างไหมนะ ฉันมองรองเท้าผ้าใบคู่นั้นจู่ ๆ น้ำตาก็ไหลออกมาอีกแล้ว.. เรานี้บ้าไปจริงๆ วันต่อมา
รักวุ่นๆของรุ่นผู้บริหาร กลับไทยNC
พอผมเห็นแบบนั้น ผมจับขาสองข้างของเธอให้กว้างมากพอและใช้มือกดเล็กน้อยไว้ไม่ให้เธอหุบขาเข้าหากันก่อนจะโน่มใบหน้าเลียตวัดกลีบยิ่งเพิ่มระดับความเร็วและความถี่เข้าไปที่ติ่งเสียวที่ทำเห็นอาการเธอมากที่สุดเป็นจังหวะรัว ๆ อะ อ้ะ อ๊าา~ เธอที่เสียวก็ครางไม่เป็นภาษาไม่หยุด ไม่นานร่างกายเธอก็กระตุกรัว ๆ บ่งบอกว่าในที่สุดเธอก็เสร็จสม ผมกินน้ำหวานที่ไหลมาเป็นทางได้ครบทุกหยด ก่อนจะขึ้นคร่อมเธอต่อ ก่อนจะโน้มตัวกระซิบเธอด้วยเสียงกระเส่า “พี่ขอนะ” สวบ! ตับ ตับ ตับ จบประโยคนั้นเธอก็พยักหน้างึก ๆ การเริงรักครั้งนี้เธอดูผ่อนคลายและเป็นความรู้สึกที่โหยหากันทั้งคู่ แม้จะมีบ้างครั้งที่เกร็ง ๆ อยู่บ้าง แต่สำหรับผมนั้นต้องบอกว่าติดใจในรสชาติบนตัวเธอเข้าแล้วจริงๆ ผมเริ่มเร่งจังหวะกระแทกทั้งถี่ ๆ ทั้งช้า ๆ เพื่อต้องการไม่ให้ตัวเองถึงที่หมายเร็วเกินไป ผมจับขาอีกข้างให้ซีกและยกมาพาดเอวผมไว้ข้างหนึ่งและกระแทกเธอต่อ ผมที่เสียวมากเช่นกันก็ได้แต่เงยหน้ามองเพดานก่อนจะหันหน้าไปบอกเธอด้วยเสียงกระเส่า “ เสียวมากเลยค่ะ กรีนช่วยครางชื่อพี่ได้ไหมกรีน” “พิ..พี่ไทกะกรีนขอลึกกว่านี้
You may also like
