ขอเลื่อนสถานะ

“ ไม่มีเลยค่ะ พี่กรีนมียาแก้ไข้ไหมคะ พอดีพี่ไทไม่สบายพี่ม่อนเลยมาขอยานะคะ”

“เอายาของกรีนไปก็ได้ค่ะ พี่ไทอาการหนักรึเปล่าคะ เมื่อตอนกลางวันยังดี ๆ อยู่เลย”

“น่าจะเจ็คแลตล่ะ บวกกับมันไม่ค่อยกลับไทยไหนจะพักผ่อนไม่ค่อยพอ พอ ๆ กะสาวน้อยล่ะ เฮ้อออ..แต่ละคนทำขนาดนี้กะจะใช้เงินไปถึงชาติหน้ากันรึไง ขอบคุณนะคะ”

ผมหยิบยามาจากมือกรีน ก่อนหันหลังทำท่าจะเดิน

“อ้อ พี่ว่าสาวๆไปเป็นเพื่อนพี่ไปกดดันไอ้ไทดีกว่า ถ้าพี่ไปคนเดียวมันไม่กินยาแน่ ๆ ไอนี้มันไม่ชอบยาแถมกลัวเข็มมาก ๆ ถ้าเป็นหนักแล้วไปหาหมอคงลำบากแน่ ๆ ไปเป็นเพื่อนพี่หน่อย”

“ พี่กรีนไม่ต้องไปก็ได้นะคะถ้าไม่โอเค เดะลินไปพูดกับพี่ม่อนก็พอค่ะ”

“ไม่เป็นไรจ้ะพี่ไปก็ได้ ”

ก๊อก ก๊อก!

แกร๊ก

“ยังไง..ข้าวก็มาแล้ว ยังไม่ยอมกินอีก มึงรีบกินข้าวแล้วกินยาเลย พรุ่งนี้จะไม่ไหวเอานะมึง”

ผมเปิดประตูเข้าห้องไป ก่อนจะเริ่มเล่นละครกับไอ้ไทเพื่อให้กรีนดู

“วางไว้นั้นล่ะ เดี๋ยวกูจัดการเอง”

“พี่ไทรีบกินข้าวกินยาดีกว่านะคะ”

“ลินมาหาพี่ด้วยหรอ ไอ้ม่อนมึงพาลินมาทำไม”

การแสดงไอ้ไทนี้ท