“ผมลูกเสี้ยวไทย,ญี่ปุ่น,จีนครับ” “ขะ..ขอตัวก่อนนะคะ” เธอไม่ฟังคำตอบใด ๆ จากเขาเดินสับ ๆ เข้าห้องประชุมต่อทันทีเพื่อนเธอมองหน้าเธอด้วยความงงงวยกับท่าทางของเธอ เฮ้ออ “ไปนานจังนึกว่าตกส้วมตายล่ะ แกโอเคใช่มั้ยหน้าตาดูตื่น ๆ ” “เพลีย ๆ นะ พอดีแฮงค์ดูเอกสารต่อก่อนนะ” สักพักใหญ่ๆพวกเขาคุยรายละเอียดงานคราว ๆ และก็นัดกันอีกทีที่เมืองไทย “ขอบคุณนะคะ ยังไงฉันจะติดต่อทางบริษัทคุณอีกทีค่ะ” “ครับ ถ้ามีอะไรสงสัยหรือต้องการข้อมูลเพิ่มเติมเติมอะไรแจ้งผมได้เลยนะครับ นี่ก็เย็นแล้วยังไงเดี๋ยวผมจะขออนุญาตเลี้ยงข้าวพวกคุณหน่อยนะครับ” “เอ่อ..ฉันไม่ค่อย..” “ได้ครับ ๆ ว่าแต่ที่ไหนดีครับ” “ร้านโอกะระ เดี๋ยวผมส่งพิกัดไปนะครับ” “นายถามฉันยัง? ” เธอกระซิบกระซาบกับเพื่อนเธอทันที เพราะเธอกำลังที่จะปฏิเสธซึ่ง เป็นจังหวะเดียวกันกับตอนนี้สายตาพิฆาตของเขาจ้องมองมาที่เธอ เธอรีบหลบสายตาคู่นั้นทันทีก่อนจะนิ่งเงียบเพียงครู่หนึ่ง “เอาน๊า งานใหญ่ภาระกิจต้องใหญ่ตามสิว่ะแปปเดียว ๆ เกรงใจเขาว่ะ อุตส่าห์ดิวงานให้ นะ ๆ ” “เอ่อ ๆ..ไปก็ไปดิ” ระหว่างที่เธอกำลังเดินไปที่ลิฟต์ชายหนุ่มก็เดิ
Last Updated : 2025-05-19 Read more