3

“ไปตามยัยฟ้าลงมาสิ” กำนันอินทนิลเอ่ยขึ้น เมื่อนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร ซึ่งสายมากแล้วแต่ลูกสาวยังไม่ยอมลงมา 

“ค่ะกำนัน” แม่บ้านรับคำ แต่ยังไม่ทันจะได้ก้าวขาออกไป บ้านฟ้าก็เดินเข้ามาในห้องอาหารพอดี 

“คุณฟ้ามาพอดีเลยค่ะกำนัน” แม่บ้านบอก จากนั้นจึงถอยออกไป 

“งั้นมีอะไรทำก็ไปทำเถอะ” กำนันสั่งเสียงเรียบ ขณะที่ม่านฟ้าเดินมานั่งตรงข้ามกับบิดา 

“ทำไมลงมาสายล่ะลูก พ่อกำลังจะให้แม่บ้านขึ้นไปตาม” 

“ขอโทษค่ะพ่อ เมื่อคืนฟ้ากลับดึก ทำให้ตื่นสายนิดหน่อยทำไมไม่กินข้าวก่อนฟ้าล่ะ” 

“พ่อไม่สบายใจ เดี๋ยวรอคุยกับฟ้าก่อน แล้วจะออกไปทำงาน”

บิดาเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เป็นกังวล 

“มีอะไรเหรอคะ” ม่านฟ้าถามกลับและขมวดคิ้ว 

“เมื่อคืนหนูนั่งคุยกับใครก่อนจะกลับมา” ถามแบบนี้บิดารู้แน่ว่า

เธอคุยกับเสี่ยต้น แน่นอนว่าลูกน้องหรือว่าคนในงาน ก็คาบข่าวมาบอกบิดา เพราะเป็นจุดเด่นเสียขนาดนั้น

“เอ่อ พ่อมีอะไรหรือเปล่าคะ ดูเหมือนจะไม่สบายใจ” 

“หนูรู้จักผู้ชายคนนั้นหรือเปล่า คนที่หนูคุยด้วยน่ะ” 

“รู้จักค่ะ รู้จักดีด้วย” เธอตอบเสียงเรียบ สีหน้าและแววตาไม่ได้ดู

ยินดียินร้ายอะไรนัก

“พ่ออยากให้หนูอยู่ห่างๆ เขา” 

“พ่อไม่บอก หนูก็จะทำค่ะ และรู้จักเขาเป็นอย่างดีจากชื่อเสียงทั้งหมด ไม่คิดว่าจะเจอกันงานด้วย” 

“เขาพูดอะไรกับหนู” 

“เขาให้ซองมาค่ะ” 

“แค่นั้นเหรอ” ดูเหมือนบิดาจะมีความไม่สบายใจ ที่เธอคุยกับเสี่ย

ต้น คงเพราะกลัวว่าเสี่ยต้นจะจีบเธอเป็นแน่ 

“ค่ะนี้พ่อ แค่นี้ ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่านี้”

“บอกตามตรงนะ พ่อกลัวผู้ชายคนนี้ เขามีอิทธิพลในทางที่ไม่ดีเท่าไหร่ อิทธิพลของเขาน่ากลัว แต่พ่อก็ขอความช่วยเหลือจากพวกเขาอยู่บ่อยๆ เหมือนกัน แต่ก็ได้ผ่านเขาโดยตรงหรอก เขามีตัวแทน” 

“แล้วสิ่งที่พ่อกลัวคืออะไรคะ” 

“พ่อกลัวเขาจีบหนู เสี่ยต้นขึ้นชื่อว่าเจ้าชู้มาก อีหนูเยอะมาก พ่อกลัวเขาจะมาวุ่นวายกับหนู” 

“พ่อคะ ฟ้าไม่ชอบผู้ชายเจ้าชู้ ฟ้าไม่ได้ชอบเขา ต่อให้รวยและหยิบยื่นเงินทองมามากแค่ไหนก็ตาม ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมผู้หญิงจึงได้ไปเป็นอีหนูของเขามากมายนัก” เธอพูด แต่ก็พาลนึกถึงหน้าตา ที่ไม่แปลกใจหรอก ว่าทำไมสาวๆ ถึงได้ชอบ ไม่ใช่แค่รวยอย่างเดียวแน่นอน

“ก็เพราะเขาใช้เงินเลี้ยง เขามีเงิน ที่สำคัญเขาไม่ใช่คนขี้เหร่ เขาเป็นคนที่หล่อดูดี สมาร์ท และน่าเกรงขามมาก คารมดีด้วย ไม่แปลกที่สาวๆ จะติด” 

“ไม่ใช่กับฟ้าค่ะ” ม่านฟ้าตอบอย่างหนักแน่น พร้อมกับจ้องหน้าบิดาเพื่อให้ความมั่นใจ 

“ถ้าเป็นแบบนี้พ่อก็สบายใจ” 

“สบายใจได้ค่ะ พ่อก็รู้ว่าฟ้าเกลียดคนประเภทนี้” แต่บิดาอยากจะบอกเหลือเกิน ยิ่งเกลียดก็จะยิ่งเจอ เกลียดสิ่งไหนก็จะได้สิ่งนั้น ในใจก็ภาวนา ขออย่าให้เป็นแบบนั้นเลย ขอให้เสี่ยต้น เว้นลูกสาวเขาไว้สักคนเถอะ เขาไม่อยากให้ลูกสาวต้องเจ็บปวดเสียใจ กินน้ำใต้ศอกใคร เพราะผู้ชายที่มักมาก ไม่เคยรักและไม่เคยจริงจังกับใคร

ม่านฟ้าเป็นลูกที่ดีตั้งใจเรียน เรียนจบก็ตั้งใจทำงาน ในสายงานบริหารที่ตัวเองเรียนมา แต่เมื่อบิดาเริ่มอายุมาก เธอก็ตัดสินใจจากงานที่กรุงเทพฯ เพื่อกลับมาช่วยบิดาบริหารงานปางช้าง ดูแลทั้งการท่องเที่ยว ที่พักแบบโฮมสเตย์ 

แต่การคุยกับบิดาตอนนี้ ก็ทำให้ม่านฟ้ารู้จักเสี่ยต้นมากยิ่งขึ้น เขาคือหนึ่งในเจ้าหนี้ที่พ่อไปยืมเงิน เพื่อนำเงินมาหมุนเวียนในปางช้างและแหล่งท่องเที่ยวที่สร้างขึ้นมา แต่เพราะการเงินยังคงดี มีรายได้ มีผลกำไรจึงยังรักษาเครดิตเยี่ยม ไม่ถูกตามทวงหนี้จนน่ากลัว 

ทว่า ถ้าผิดนัดเมื่อไหร่ก็น่าขำอยู่ แต่ว่าหนี้ที่กู้เสี่ยต้นมานั้นยังใช้ไม่หมด ยังคงเหลืออีกเป็นล้าน ซึ่งก็คงต้องทยอยคืนในแต่ละเดือนแบบไม่มีปัญหา เมื่อม่านฟ้ารับรู้เรื่องนี้แล้ว เธอก็จะต้องตั้งใจทำงาน เพื่อสร้างรายได้ให้กับธุรกิจครอบครัว หวังจะนำเงินมาคืนให้กับเสี่ยต้นได้ตรงทุกเดือน 

ด้วยความที่ประวัติของเจ้าสัวตันติวัฒน์ไม่ธรรมดา กำนันอินทนิลจึงเป็นห่วง และหวงแหนลูกสาวสาวมากกว่าปกติ เขามีลูกสาวเพียงคนเดียว มีกันอยู่สองคนพ่อลูก ภรรยาเสียชีวิตไปแล้วตั้งแต่ม่านฟ้าได้สามขวบ กำนันจึงก็ครองโสด และเลี้ยงลูกเพียงลำพัง เมื่อลูกเติบใหญ่เป็นสาว ก็หวังจะได้ผู้ชายดีๆ สักคนมาดูแลลูกแทนเขา สามารถฝากผีฝากไข้ได้ จะตายก็นอนตายตาหลับ