LOGINShare
ตอนที่ 9 อยากขอโทษ
Last Updated:
2025-03-07 22:03:54ในช่วงสายหลังจากอาบน้ำเสร็จ ราเชนทร์ย้ายตัวเองลงมาข้างล่างนั่งด้านนอกชมนกชมไม้ปล่อยดวงตาได้มองความเขียวชอุ่มของทัศนวิสัยเบื้องหน้า ส่วนน้ำหนึ่งก็นั่งอยู่บนโซฟาตัวเมื่อคืนมองตุลย์ที่กำลังประกอบกรอบรูปใบใหญ่แทนอันเดิมที่น้ำหนึ่งตั้งใจทำมันแตก
"เฮียตุลย์" น้ำหนึ่งเอ่ยขึ้นเมื่อมองเห็นคนในรูปชัดเจนมากกว่าเมื่อคืนในความสงสัย ตลุย์ขานรับอีกฝ่ายในขณะที่นั่งขัดสมาธิบนพื้น ดวงตาก็จ้องกับสิ่งที่จดจ่ออยู่ตรงหน้า
"เมียเฮียเชนทร์เหรอ"
ได้ยินเช่นนั้นคนฟังหัวเราะออกมาในทันที แต่กระนั้นก็ไม่ตอบอะไรตั้งใจทำสิ่งที่ถือขึ้นในมือขันน็อตประกอบเพื่อยึดโครงกรอบรูป
"สวยดีเนาะ" น้ำหนึ่งเพ่งมองไปยังกระดาษใบใหญ่ที่เป็นรูปผู้หญิงหน้าตาดีอายุน่าจะราวๆ กับเธอ คนในรูปผมยาวกลางหลังยกเรียวปากยิ้มเล็กน้อยผิวค่อนข้างขาวและมีดวงตาชั้นเดียวดูเหมือนอาหมวยด้วยซ้ำ
"เขาบอกว่าเนื้อคู่กันมักหน้าตาเหมือนกัน"
น้ำหนึ่งยังพูดไม่หยุดและชื่นชมผู้หญิงบนแผ่นกระดาษที่มีหน้าตาละม้ายคลายราเชนทร์อย่างมาก
"พูดเก่งนะเรา ไม่เหมือนเมื่อวานกลัวเจ้าหนี้จนหน้าสั่นงกๆ"
ตุลย์แซวน้ำหนึ่งผู้หญิงในวันนั้นกับวันนี้ช่างต่างกันอย่างกับคนละคน ในตอนนั้นเธอตัวสั่นราวกับผีเข้าแต่ตอนนี้พูดไม่หยุดอย่างไม่กลัวใคร
"ใครจะไม่กลัว ถ้าหนึ่งหลุดไปอยู่ในน้ำมือพวกมัน ปานนี้ไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง"
“คงถูกจับไปขายซ่อง ถ้าจะให้ดีหน่อยคงเอาไปเป็นนางบำเรอขัดดอก ถ้าร้ายหน่อยคงโดนรุมข่มขืนแล้วฆ่าปาดคอ”
น้ำเสียงขอตุลย์ที่ฟังแล้วเปลี่ยนไป ทำน้ำหนึ่งตะลึงไม่น้อย จากหนุ่มขี้เล่นทำไมดูนิ่งๆ แฝงความร้ายในน้ำเสียงก็ไม่รู้
“….”
"ล้อเล่นน่า ก็ต้องขอบคุณเฮียเขามากๆ" โทนเสียงเปลี่ยนกลับมาเป็นแบบเดิม ทำน้ำหนึ่งแปลกใจทว่าก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร
แต่เมื่อพูดถึงราเชนทร์เธอก็ชะงัก ไม่ใช่ว่าชายหนุ่มไม่ดีทว่าการแสดงออกคำพูดคำจาแม้แต่สายตาที่ถูกผู้ชายคนนี้มองเธออย่างไร้การปรานี ทั้งดูไม่ออกว่าประสงค์ดีหรือประสงค์ร้าย การช่วยเหลือเธอในครั้งนี้มีอะไรแอบแฝงหรือเปล่า
"ยังไม่ตอบหนึ่งเลย เมียเฮียเชนทร์เหรอแล้วมีลูกหรือยัง" ตาเหลือกตาลานอยากรู้เรื่องของคนอื่น
"เฮียโสด"
"โสด?" น้ำหนึ่งขมวดคิ้วจรดย่นเข้าหากันออกอาการงง ทว่าโสดแปลว่าต้องเลิกรากันราเชนทร์ต้องเป็นพ่อหม้าย
"เมียทิ้งเลยโสด เป็นพ่อหม้ายแบบนี้ใช่ป่ะ"
กระซิบในระยะแค่คืบกับตุลย์ ตาเบิกกว้างในความอยากรู้อยากเห็นเป็นเด็กขี้สงสัยทั้งที่อายุก็ว่ามากกว่า 20 ปีแล้ว
"เปล่า"
"เมียไม่ทิ้งโสดได้ยังไง" น้ำหนึ่งยิ่งงงไปใหญ่
"คนนี้คือคุณรัน" พอพูดถึงตุลย์ก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ใช้นิ้วหัวแม่มือเกลี่ยใบหน้าบนรูปอย่างชื่นชม ตุลย์เองที่เอ็นดูรันราณีไม่ต่างจากพี่ชายแท้ๆ
"....." มองตุลย์
"น้องสาวของเฮีย"
พอได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้ารับเป็นอันเข้าใจ ไม่นึกว่าราเชนทร์จะมีน้องสาวหน้าตาสวยขนาดนี้ แถมดูเป็นคนจิตใจดีอีกต่างหาก
"แล้วน้องไปไหน หนึ่งมาตั้งแต่เมื่อคืนก็ไม่เห็นเลยหรือว่าคุณเขาไม่อยู่ที่นี่"
น้ำหนึ่งยังถามต่อไม่เลิก ทว่าตุลย์ไม่อยากตอบอะไรมากสอดภาพถ่ายเข้าในกรอบรูปที่ประกอบเสร็จแล้วเตรียมแขวน
"อยู่"
"อยู่ แล้วอยู่ตรงไหนบ้านก็มีหลังเดียว ห้องก็ยิ่งมีห้องเดียวไปอีก"
"อยู่ตรงโน้น"
ปลายนิ้วมือของตุลยชี้ออกไปทางหลังบ้านเป็นผลให้น้ำหนึ่งทอดดวงตาไปตามทิศทางที่ตุลย์เคลื่อนไหวออกไป ปกติเป็นคนสายตาสั้นเมื่อไม่ได้ใส่คอนแทคเลนส์แทบมองอะไรไม่เห็นและมันก็ถูกถอดออกไปแล้วตั้งแต่เมื่อคืน ดวงตาเล็กหรี่มองเห็นพอลางๆ จากนั้นลุกออกไปยังพื้นระเบียงกว้างขยับเข้าใกล้วัตถุนั้นก็ต้องตาเบิกกว้างกะทันหัน
"คุณพระ!!" ยกมือน้อยๆ ทาบอกสูดหายใจแรง เบื้องหน้าคือหลุมศพของผู้หญิงคนนั้นมันถูกฝั่งตามศาสนาที่นับถือเพราะราเชนทร์นับถือศาสนาคริสต์เลยทำตามพิธีที่มีมานานด้วยการฝั่งร่างของน้องสาวไว้
"เห็นหรือยัง" ตุลย์ตะโกนถามในยามที่น้ำหนึ่งรับรู้ว่ารันน้องสาวของราเชนทร์ไม่มีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ก็เงียบปากในทันที
"อย่าบอกนะว่าเมื่อคุณรันมาหลอกเราอ่ะ"
คุยกับตัวเองและคิดไปเองจากจินตนาการในความกลัว ร่างเล็กเดินกลับมาดูสงบเสงี่ยมมากกว่าเดิม จนตุลย์อดขำไม่ได้ เขาไม่เคยเห็นใครกลัวผีเท่าน้ำหนึ่งมาก่อน
"เฮียห่วงรูปนี้มาก" คนอายุมากกว่าเอ่ยขึ้น ในขณะที่น้ำหนึ่งกลับมานั่งบนโซฟาตัวเดิมมองตุลย์ที่กำลังยืนแขวนรูปขึ้นฝาผนังโดยไม่ต้องเหยียบโซฟาเพื่อเพิ่มความสูงด้วยใบหน้าเศร้าสลด
และเมื่อน้ำหนึ่งได้ยินเช่นนั้นก็รู้สึกว่าตัวเองคงทำเกินกว่าเหตุมากไปแค่โมโหที่ราเชนทร์ไม่ตอบก็ถึงกลับคว้ารูปใบสวยฟาดลงพื้นอย่างไม่สนใจ ยิ่งพอได้รู้ว่าเป็นน้องสาวของเจ้าของบ้านอีกทั้งเสียชีวิตไปแล้วยิ่งสลดไปใหญ่
อยากขอโทษราเชนทร์จัง
"เสร็จละ เฮียจะเข้าไปในเมือง"
"หนึ่งไปด้วยสิ"
"...." ตุลย์เปรยตามองเมื่อคนเด็กกว่าขอออกไปด้วย ทว่าชายหนุ่มคงไม่สามารถทำตามที่น้ำหนึ่งร้องขอได้
"เฮียเชนทร์" เสียงแหลมแผดเรียกผู้ชายร่างสูงที่กำลังยืนยกมือให้นกพันธุ์คอกคาเทลตัวผู้มีหงอนหัวเสียงเหลืองเข้มไล่เป็นสีอ่อนมาช่วงกลางตัวถึงหาง ราเชนทร์ชอบเลี้ยงนกเป็นชีวิตจิตใจเขาชอบฟังเสียงมันเพราะนกพันธุ์นี้มีความอดทนสูงเลี้ยงง่ายและปรับสภาพตัวเองได้สูงอีกทั้งชอบเลียนเสียงคน
เมื่อได้ยินเสียงเรียก ราเชนทร์ก็จับเจ้านกที่มีชื่อว่าแฮร์รี่เข้ากรงหรูไว้ตามเดิม ร่างสูงอยู่ในชุดคลุมที่ไม่มีเสื้อผ้าตัวในหมุนตัวกลับมามองเสียงต้นทางด้วยสีหน้าและแววตาเรียบเฉย
Latest chapter
รักอันตรายของนายราเชนทร์ ตอนที่ 46 เป็นของเฮียตลอดไป (จบ)
หัวใจเธอเต้นแรง พวงแก้มแดงก่ำหนักกว่าเดิมและร้อนผ่าวจนเขินอายทั้งที่อยู่ด้วยกันมานาน น้ำหนึ่งเดินมาอีกมุมของห้องเพื่อหลบสายตา จัดการถอดชุดบนกายออกเพื่อจะเข้าห้องอาบชำระร่างกายแล้วออกมานอน ซิปด้านหลังพยายามจะรูดลงอย่างเงอะงะ ทว่าราเชนทร์รีบเข้ามาช่วยในทันที“จะอาบน้ำเหรอ”“อืม...เหนียวตัว”เสียงซิปรูดรั้งลง โชว์แผ่นหลังขาวเนียนแก่สายตาคนมอง จากนั้นลมร้อนจากปลายจมูกปะทะลง ทำเธอสะดุ้งตัวเมื่อริมฝีปากคนด้านหลังจุมประทับลง“ที่จริงก็ยังไม่เหนียวเลยนะ”น้ำเสียงแหบพร่าเอ่ยกระซิบแล้วรั้งทั้งชุดลงจนเธอตัวเปลือย มองหน้าอกอวบเต่งตึงจนเกิดเส้นเลือดบนบริเวณเนื้อนมนั้น หน้าท้องมีพุงน้อยๆ โผล่ขึ้นไม่ต่างจากคนเพิ่งกินข้าว ส่วนด้านล่างนั้นเกลี้ยงเกลาน่ารักราวกับเด็กน้อยเพราะเธอไปเลเซอร์มา“ไม่เหนียวก็จะอาบ”กำลังจะเดินหนีก็ถูกโอบกอดเอาไว้ ราเชนทร์จูบลงต้นคอและไซ้เบาๆ ทำขนอ่อนบนร่างชูชันขึ้น“หนึ่ง”“ไม่เอานะเฮีย วันนี้เหนื่อยทั้งวันเลย”“เฮียมีความสุขมาก”“….”“ในที่สุดเราก็เป็นสามีภรรยากันโดยสมบูรณ์”“ค่ะ – หนึ่งจะเป็นภรรยาที่ดีของเฮียนะ”ราเชนทร์ต้องการแสดงความรักด้วยการกอดเท่านั้น กระชับร่างขาวลงจม
รักอันตรายของนายราเชนทร์ ตอนที่ 45 วันสำคัญ
สองอาทิตย์ต่อมากำหนดงานแต่งที่วางแผนกันไว้ตอนนี้ล่วงเลยมาแล้ว ครั้นเกิดเหตุการณ์อันตรายจนได้รับบาดเจ็บกันทั้งสอง แผลที่เกิดจากการโดนยิงเริ่มหาย ส่วนแขนของน้ำหนึ่งที่หักก็ดีขึ้นตามลำดับ แต่เพราะความไม่เคยเจ็บตัวทำให้เธอระแวงในการใช้แขนเพราะกลัวว่ามันจะเกิดขึ้นอีกรอบ“ฤกษ์แต่งงาน – เราค่อยหากันใหม่”“หนึ่งไม่อยากได้ฤกษ์แล้ว”เธอตอบเขา พลางหยิบผลไม้รสเปรี้ยวเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย เปิดหนังสือจากร้านเสื้อผ้าแบรนด์ดังที่ส่งมาให้เลือกทุกสามเดือน ทว่าน้ำหนึ่งไม่ชอบเสื้อผ้าแฟชั่นพวกนี้เท่าไหร่“ไม่มีฤกษ์ ก็ไม่ได้แต่งน่ะสิ”“เอาที่สะดวกดีกว่า”“….”“เราอยู่ด้วยกันมานาน ใครๆ รู้ว่าเป็นผัวเมียกัน ไม่ต้องทำอะไรที่เป็นพิธีรีตองแล้วก็ได้ แค่ได้อยู่กับเฮียในทุกๆ วันนั่นแหละคือความสุขของหนึ่ง”ไม่ได้คิดว่าจะต้องมีงานมงคลเกิดขึ้น ทุกอย่างมาจากความต้องการของราเชนทร์เพราะอยากให้เกียรติ แต่พอผ่านพ้นเรื่องราวต่างๆ กันมาได้ ทำให้เธอรู้ว่าการได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันทุกวินาทีนั้นมีค่ามากกว่าสิ่งอื่นใดรอยยิ้มประดับบนใบหน้าหล่อเหลา มองเมียรักนั่งไขว่ห้างเปิดหนังสือในอิริยาบถที่สบายตา เธอสบายใจขึ้นในการใช้ชีวิตจ
รักอันตรายของนายราเชนทร์ ตอนที่ 44 อมแตกแล้วก็กลืน Nc
น้ำหนึ่งตาเบิกโพลง ราเชนทร์กำลังมีความต้องการทั้งที่สภาพร่างกายแต่ละคนก็เจ็บมากพอสมควร“หนึ่งแขนหัก เฮียโดยยิงตรงท้องและต้นแขน ขย่มไม่ได้หรอกนะ”ประโยคอ้อยอิ่งทั้งเขินอายปฏิเสธทางอ้อม ครั้นรู้ว่าชายหนุ่มต้องการอะไร ที่เป็นอยู่มันไม่ได้เอื้ออำนวยแก่การร่วมรักเลยสักนิด“คxยเฮียไม่หักนี่”“ไม่เอา”“อยากเลีย”“เลียอะไร”ถามกลับอย่างไร้เดียงสา อันที่จริงน้ำหนึ่งรู้อยู่แล้วว่าชายหนุ่มหมายถึงอะไร ราเชนทร์ขยับกายลงจากโซฟาแล้วนั่งย่อ จากนั้นคล้องเรียวขาเล็กลากมายังฝั่งที่ตนนั่ง เขารั้งกางเกงผู้ป่วยของเธอลง แล้วยกเท้ายันชันเข่าขึ้น“ขอเลียหน่อยนะครับ”“โรงพยาบาลนะ”“ไม่มีใครเข้ามา เฮียสั่งไว้แล้วห้ามรบกวน”“บ้า”คำพูดที่เอ่ยออกเหมือนจะปฏิเสธ ทว่าก็รู้สึกไม่ต่าง พลันมือหนาจับเรียวขาแหกออกกว้าง มองเนินกุหลาบอวบอูมที่ไม่มีชุดชั้นในห่อเอาไว้ เขาสอดมือใต้ร่มผ้า เลื่อนสูงขึ้นกำเข้าเต้านมสวยบีบมันเบาๆ แล้วใช้มืออีกข้างบดขยี้เม็ดคลิตอริสที่โผล่ขึ้นมาจากรอยแยกเล็กน้อย น้ำหนึ่งสะดุ้งตัวแต่ยังไม่มีเสียงครางเล็ดออกมาเพราะเธอกัดปากแน่นเอาไว้ กลัวว่าจะเผลอร้องจนเจ้าหน้าที่และลูกน้องที่ยืนเฝ้าลอบได้ยินและสงสั
รักอันตรายของนายราเชนทร์ ตอนที่ 43 น้ำหนึ่งอแง
ร่างหนาอยู่บนเตียง จะไม่ตกใจหากราเชนทร์นอนแบบคนปกติ ทว่าตอนนี้มีผ้าสีขาวคลุมตั้งแต่หัวจรดเท้า ยืนนิ่งตัวแข็งทื่อกับสิ่งที่เห็น ลมหายใจแรงขึ้นและหยาดน้ำตาร่วงหล่นอาบใบหน้าที่ไร้การแต่งทันทีราเชนทร์ตายแล้ว...“ฮึ่ก”ฝ่าเท้าเปลือยเปล่าขยับไปทีละน้อยให้ใกล้เตียงแต้ม ยกมือปิดปากตัวเองไม่ให้เสียงเล็ดลอดครั้นไม่อยากให้คนตายนั้นได้ห่วง ทว่าความเสียใจที่เกิดแบบไม่ทันได้เตรียมเกินกว่าจะอดทน พลันปล่อยโฮร้องไห้อย่างหนัก ซบตัวลงกอดร่างหนานั้นอย่างไม่กลัว ทั้งที่ปกติเป็นคนกลัวผี“หนึ่งขอโทษ – ฮือ ขอโทษที่ช่วยเฮียไม่ได้”สะอึกสะอื้นพร้อมกับเอ่ยโทษตัวเองเสียงสั่น เพราะผู้หญิงตัวคนเดียวก็ทำได้เพียงเท่านี้ น้ำสีใสจากเบ้าตาไหลเปียกผ้าสีขาว ทั้งน้ำมูกที่ไหลออกจากรูจมูกยามร้องไห้แบบเอาเป็นเอาตาย“ขอโทษที่ปกป้องเฮียไม่ได้”“หนึ่ง”“ฮือ!! ขอโทษ”“หนึ่ง”เจ้าของชื่อชะงักในทันที เสียงทุ้มต่ำเอ่ยเรียกเธอกลางวันแสกๆ ราเชนทร์กลายเป็นผีมาหลอกเธอได้แล้วเหรอเนี่ย“ไม่กลัว เฮียจะเป็นผี หนึ่งก็ไม่กลัว”“จะตายจริงๆ เพราะโดนเมียทับแผลนี่แหละ”เหยียดตัวยืนขึ้น จากนั้นดึงผ้าที่ห่อขึ้นคลุมศีรษะ ราเชนทร์ลืมตาแล้วกะพริบถี่
รักอันตรายของนายราเชนทร์ ตอนที่ 42 จัดการขยะสังคม
กำลังคนด้านนอกของราเชนทร์กระจายออกไปโดยรอบ สำรวจทางหนีทีไล่ในยามต้องเข้าชิงตัวเขาออกมา“เฮียตุลย์ จะเอายังไงก็เอาเถอะ เรานั่งกันแบบนี้นานแล้ว”“ใจร้อนแบบมึงก็มีแต่พาเฮียเชนทร์ไปตาย – มองไม่เห็นคนของไอ้เสี่ยเหรอ เดินเข้าเดินกันเป็นขบวน”จริงอย่างที่เขาพูด ไม่นึกว่าคนของชลัมพลจะขนมาเยอะขนาดนี้ ต้องรอจังหวะในการเก็บทีละคน กระทั่งมีชายฉกรรจ์เป็นลูกน้องฝั่งศัตรูออกมาปลดทุกข์เบา ตุลย์ที่หมอบต่ำในพงหญ้า ลุกขึ้นช้าๆ พร้อมกันกับน้องคนสนิทอย่างปืน จากนั้นเข้าทางด้านหลัง ใช้มือปิดปากคนฝั่งตรงข้ามพร้อมกับใช้มีดเฉือนเข้าลำคออย่างเหี้ยมโหด ไม่ได้เป็นคนจิตใจอำมหิตโดยสันดาน แต่สถานการณ์ที่ต้องเอาตัวรอดและช่วยเหลือเจ้านายผู้มีพระคุณจำเป็นต้องทำ หากมันไม่ตายราเชนทร์ก็ต้องตายน้ำหนึ่งที่ยังเกาะกิ่งไม้ดูลาดเลา ยามส่องกล้องทางไกลเห็นภาพที่เกิดขึ้นเมื่อชายฉกรรจ์นอนชักดิ้นชักงอจนหมดลมหายใจ พลันหัวใจเต้นรัวและหวาดกลัวไม่น้อยครั้นเห็นคนตายต่อหน้า ทว่าพยายามตบสติตัวเอง เข้าใจว่าเป็นการป้องกันตัวและเข้าช่วยเหลือ ไม่มีใครอยากเป็นฆาตกร“โอเคไหมหนู”ลุงที่รออยู่ด้านเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง เพราะได้ยินเสียงลมหายใจของน้
รักอันตรายของนายราเชนทร์ ตอนที่ 41 งานแต่งต้องมีเจ้าบ่าว
เพียะ!!ฝ่ามือหนาฟาดลงใบหน้าราเชนทร์จนหมุนไปตามแรงกระทบ แรงผู้ชายที่ง้างมือตบครั้งเดียวทำมุมปากเขาแตก เลือดไหลเพียงเล็กน้อยทว่ามีรอยแดงขึ้นกลางหน้าปรากฏเด่นชัด เล็บจิกลงกับพื้นคอนกรีต กลืนน้ำลายยามที่คับแค้นใจ อยากจะลุกตอบโต้ด้วยการเตะเสยปลายคางก็ต้องอดกลั้นเอาไว้อย่างที่สุดครั้นตอนนี้ตัวเองกำลังเป็นรอง เป็นครั้งแรกที่เขาอดทนได้มากขนาดนี้ อดเพื่อรอเวลาเป่ากบาลไอ้สารเลวที่มันกำลังคิดว่าตัวเองอยู่เหนือคนอื่น“ไงมึง ลุกขึ้นมาสิ ลุกขึ้นมา”“อ๊า—”ชลัมพลกำเข้าเส้นผมอีกฝ่ายแน่น จากนั้นกระชากจนใบหน้าแหงนขึ้นสูง ราเชนทร์เอียงสายตาโกรธแค้นมองคนเลวที่ยังทำชั่วลอยหน้าลอยตาหนักแผ่นดินไม่เลิก พลันสีหน้าของมันบ่งบอกว่าสะใจมาก เมื่อตอนนี้เขาตกเป็นรองทุกอย่างจะบีบก็ตาย จะคายก็ตาย...“กูจะส่งมึงตามพ่อมึงไป ส่วนแม่มึง...แค่ดึงสายออกซิเจนออกไปก็หมดลมหายใจทันที ถึงตอนนั้นพวกมึงคงไปรอกันที่ทางช้างเผือ""....""ครอบครัวคงจะสมบูรณ์ มีความสุขแล้วสินะไอ้ลูกหมา"แสยะยิ้มร้ายกาจแล้วตบหน้าชายหนุ่มเบาๆ พูดอย่างเย้ยหยันแล้วแผดเสียงหัวเราะอย่างผู้ชนะ ก่อนนจะจับหน้าผากของราเชนทร์กระแทกลงพื้นดังปักไปหลายทีและหัวแตกใ
You may also like
