Mag-log in"มันบอกว่า พี่หงส์ตอนอยู่บนเตียงเร่าร้อนมาก ต่างจากบุคลิกที่หยิ่ง ๆ ในเวลาปกติ และอีกอย่างก็..."
"..." ชายหนุ่มขมวดคิ้วทันที เมื่อคิวมันไม่ยอมพูดให้จบสักที "ก็...เอ่อ มีรสนิยมที่เร่าร้อน แล้วก็รุนแรง" คิวพูดไปชะงักไป เพราะลืมตัวไปว่า ตัวเองกำลังนินทาลูกค้าอยู่ "กูเลยนี่หว่า" "เขาเรียกมึงไปด้วยแล้วเหรอครับ ถึงจะเป็นมึง" "ไอ้ห่า วันนี้ก็ให้กูไปคุยด้วยแล้วไง" "ได้คุยก็ไม่ได้ไป NVIP ทุกคนหรอกนะ" "..." "มึงอย่าคาดหวัง เด็กใหม่ ๆ เข้าทุกวัน ดูดี ๆ ก็ตั้งเยอะ" "ไม่ เพราะกูจะทำให้เธอไม่อยากไปกับใครอีก นอกจากกู!" "แล้วมึงจะทำยังไง" "ต้องได้สยบแทบเท้า" "ที่หมายถึง คือมึงใช่ไหม" "..." Line (HY : ฉันถูกใจผู้ชายคนนั้น ไม่ต้องให้ไปบริการใคร โอนค่าเสียโอกาสให้แกแล้ว) 23:40 เมื่อพิมพ์ข้อความที่ส่งให้ครีมเสร็จ หญิงสาวก็ขยับกระจกมองหลังมาดูหน้าตัวเอง แล้วยิ้มบาง ๆ ออกมา นี่เธอไม่โดนหอมแก้มมากี่ปีแล้ว แก้มสวยของเธอขึ้นสีแดงอย่างไม่น่าเชื่อ [รายการโอน/ถอน บัญชี xxx-x-x9988-x จำนวนเงิน 300,000.00 บาท วันที่ xx x.x. xx 23:42 น.] (Cream : ส่งสติกเกอร์ (ตื่นเต้น) ) 23:51 (Cream : ส่งสติกเกอร์ (ดีใจ) ) 23:51 (Cream : ส่งสติกเกอร์ (ขอบคุณ) ) 23:52 เมื่อกลับมาถึง ก็เห็นฉัตรผู้ช่วยคนสนิทและนกเลขานุการของเธอ นั่งรออยู่ที่ห้องรับรองภายในคอนโดมิเนียม ก่อนจะพา 2 คนนั้นขึ้นไปที่เพนต์เฮาส์ชั้นบนสุดของเธอ "ฉัตร นกเกิดอะไรขึ้น" "คุณหงส์ดูนี่สิคะ" ฉัตรพูดพร้อมกับเปิดไอแพดและหันไปให้หงส์หยกดู เป็นการเปิดตัวเครื่องประดับของบริษัทคู่แข่งตลอดกาลของเธอ นั่นคือบริษัทเก่าของพ่อกับแม่เธอ ที่ร่วมสร้างมาด้วยกัน แต่สุดท้ายคนเจ้าชู้อย่างพ่อเธอ ก็ยกทุกอย่างให้กับเมียน้อยที่ชื่อรตี พร้อมกับลูกติดอีก 2 คน นั่นเป็นสาเหตุทำให้เธอเกลียดและแค้นพ่อมาจนถึงทุกวันนี้ และเธอก็พยายามสร้างทุกอย่างขึ้นมาด้วยตัวเอง พยายามทำให้บริษัทของเธอ ยิ่งใหญ่กว่าบริษัทนั้นให้ได้ แต่น่าเสียดายที่ตัวต้นเหตุอย่างพ่อเธอ ไม่ทันได้อยู่ดูความสำเร็จนี้ "นี่แบบที่แม่ฉันออกแบบ" เมื่อเห็นแบบของเครื่องประดับที่โชว์อยู่นั้น เธอก็ตกใจจนแทบจะช็อก เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรก ที่บริษัทของเธอโดนขโมยผลงานการออกแบบ เพียงแค่ครั้งนี้มันเป็นคอลเลคชั่นพิเศษ ที่จะใช้จัดประกวด "ใช่ค่ะ" "แบบอันนี้ มันอยู่ติดตัวฉันเกือบจะตลอดเวลา และคนที่ได้เข้าใกล้ฉันก็มีไม่กี่คน แล้วเหตุการณ์แบบนี้มันเกิดขึ้นอีกได้ยังไง" น้ำเสียงอันเยือกเย็นถูกเอ่ยออกมา พร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองทั้ง 2 คน "ใช่ค่ะ เพราะเป็นแบบนี้ เรา 2 คนเลยมาที่นี่ มาเพื่อยืนยันความบริสุทธิ์ใจ ว่าไม่ใช่ฝีมือของเรา 2 คนแน่ ๆ" ฉัตรพูดเสียงสั่น นกก็หน้าซีดตัวสั่นไม่ต่างกัน "..." หญิงสาวได้แต่นิ่งเงียบ และใช้ความคิดของตัวเอง ไตร่ตรองเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้น "พวกเธอ 2 คนจะไม่หักหลังฉันใช่ไหม" "ชะ...ใช่ค่ะ เรา 2 คนจะไม่มีทางทำอะไรแบบนั้น" นกก็พูดเสียงสั่น "วันนี้ก็กลับไปพักผ่อนเถอะ" "แต่..." "ไม่ต้องคิดมาก" "ค่ะคุณหงส์ ถ้างั้นพวกเราลานะคะ" "สวัสดีค่ะ" เธอไม่ได้พูดอะไรต่อ เพียงแต่พยักหน้าให้ จากนั้นทั้ง 2 สาวก็เดินออกจากห้องไป "อย่าให้เป็นแบบที่ฉันคิดเลยนะ..." 1 สัปดาห์ต่อมา ณ บ้านอาม่ากิมฮัว วันนี้มีซินแสชื่อดังที่สนิทกับอาม่าแวะมาเยี่ยมเยือน ทุกคนต่างก็ดีใจ และพากันมานั่งล้อมให้ดูโหงวเฮ้งให้ "อ้าว อาหงส์ อาม่าพึ่งบ่นคิดถึงลื้อ" "สวัสดีค่ะม่า สวัสดีค่ะซินแสตงฉิน วันนี้หงส์ว่าง เลยแวะมาหาม่าค่ะ" หญิงสาวก็ยกมือไหว้ทั้ง 2 คน พร้อมกับส่งผลไม้ที่ถือมาให้แม่บ้าน "อั๊วคิดถึงลื้อมากนะอาหงส์" อาม่ากิมฮัวลุกขึ้นสวมกอดหลานสาวสุดที่รัก ซึ่งอาม่ากิมฮัวก็รักหงส์หยกมากจริง ๆ ทั้งยังรู้สึกผิด เนื่องจากชัยลูกชายของเธอ ทำไม่ดีกับวิภาและหงส์หยกมากเกินกว่าจะให้อภัยได้ "ลื้อยังสาวและสวยขึ้นมากเลยนะอาหงส์ อั๊วคิดถึง ไม่เจอลื้อมาจะ 5 ปีแล้วสินะ" "หงส์ก็เหมือนกันค่ะซินแส" "มังกรกับหงส์ เป็นสัญลักษณ์ของชีวิตคู่ที่สมบูรณ์พูนสุข เปี่ยมไปด้วยความสำเร็จ ราบรื่น และความเจริญรุ่งเรือง ตามความเชื่อของคนจีน" Cr coachnatta "อะไรนะคะ" หญิงสาวถามขึ้นอย่างไม่เข้าใจ "ใช่ เนื้อคู่ลื้อจะมีอะไรที่เกี่ยวข้องกับมังกร และมังกรตัวนั้นก็สง่างามและยิ่งใหญ่ไม่ต่างจากหงส์แบบลื้อ" ซินแสตงฉินพูดด้วยท่าทางที่จริงจัง และมั่นใจมาก ๆ "หงส์ไม่คิดจะมีแฟนหรือคนรักอะไรทั้งนั้น" "ที่ผ่านมามันยังไม่ใช่เวลาของลื้อไง แต่อีกไม่นานเนื้อคู่ของลื้อจะเข้ามาในชีวิตลื้อ" ซินแสตงฉินเขียนกระดานดำและหันไปให้หญิงสาวดู ซึ่งก็เป็นรูปหงส์กับมังกร ที่เกี้ยวกันเป็นวงกลมอยู่ ทั้งภาพนั้นยังเป็นภาพที่สง่างามมาก "..." ซึ่งนั่นก็ทำให้หญิงสาวใจเต้นแรงขึ้น 'หงส์กับมังกรงั้นเหรอ' "แล้วถ้าลื้อได้พบเจอกับอีแล้ว อีจะไม่ปล่อยลื้อไปไหน มังกรตัวนี้ร้ายและดื้อด้านมาก หงส์อย่างลื้อเท่านั้น ที่จะปราบอีให้อยู่หมัด" "หงส์ยัง..." "อาหงส์ อดีตที่เคยไม่ดีกับลื้อ ก็ใช่ว่าทุกคนจะเป็นเหมือนอาชัยทั้งหมดหรอกนะ อาม่าเชื่อว่าคนดี ๆ ยังมีอีกเยอะ และคนนั้นก็ต้องเหมาะสมกับลื้อ" อาม่ากิมฮัวจับมือเธอไว้แน่น และแสดงแววตาที่เชื่อมั่นออกมา "..." เมื่อคุยกับอาม่ากิมฮัวและซินแสตงฉินเสร็จ หญิงสาวก็ขอตัวกลับ จนตอนนี้เธอก็ขับรถไปเรื่อย ๆ แบบยังไม่มีจุดหมาย พร้อมกับคิดเรื่องที่ซินแสตงฉิน พูดเอาไว้ก่อนหน้า เนื้อคู่ของเธอมีอะไรที่เกี่ยวข้องกับมังกร... แล้วมันคือเรื่องจริงหรือเรื่องอุปโลกน์ที่ถูกปั้นแต่งขึ้นมากันนะ ชีวิตนี้ไม่คิดจะมีแฟนหรือมีครอบครัว สิ่งนั้นไม่เคยอยู่ในหัวเธอเลย และเธอก็ไม่เคยรู้ด้วยว่าความรักจริง ๆ เป็นอย่างไร ด้วยที่ใจของเธอมันด้านชาไปหมดแล้ว และคนอย่างเธอก็ไม่เชื่อมั่นในเรื่องความรักอะไรทั้งนั้น... ทีแรกเธอตั้งใจว่าจะกลับเพนต์เฮาส์ แต่คิดไปคิดมา เธอก็ไม่ได้กลับไปหาผู้เป็น...แม่เธอสักพักใหญ่แล้ว คิดได้ดังนั้นก็ขับรถไปยังเส้นทางที่กลับบ้าน ซึ่งก็เป็นบ้านที่เธอไม่เคยอยากมาเลย... "พี่พรสวัสดีค่ะ" "คุณหงส์สวัสดีค่ะ เดี๋ยวพรไปตามคุณวิภานะคะ" พรยิ้มออกมาด้วยความดีใจ เมื่อเห็นว่าวันนี้หงส์หยกกลับมาที่บ้าน "หงส์ไม่มาหาแม่นานเลยนะลูก" เมื่อเห็นลูกสาวคนสวยของเธอ วิภาก็รีบเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้า ขนาดจะกอดลูกเธอยังไม่กล้า ตอนที่แม่บ้านไปตามก็วางทุกอย่างที่ทำลง และรีบมาทันที "หงส์งานยุ่งค่ะ" เธอตอบเสียงเรียบ "มาเหนื่อย ๆ นั่งก่อนนะลูก" "ค่ะ แม่ก็นั่งเถอะ" "แม่คิดถึงหงส์นะลูก" วิภาพูดเสียงสั่น "ค่ะ" "เอ่อ..." "หงส์มาแป๊บเดียวนะคะ" "จ้ะ ๆ ลูก งั้นแม่ให้พรทำกับข้าวอร่อย ๆ ที่หงส์ชอบให้กินนะลูก" วิภาพูดด้วยท่าทีร้อนรน วันนี้เธอจะได้กินข้าวกับลูกสาวเธอแล้ว "ค่ะ" "อร่อยไหมลูก" วิภาก็กินข้าวไปถามลูกสาวด้วยความอิ่มอกอิ่มใจ "ค่ะ" หญิงสาวตอบเสียงเรียบ พร้อมกับตักอาหารเข้าปาก แม้รสชาติอาหารวันนี้จะอร่อย แต่เธอก็กินไม่ค่อยลงเช่นทุกครั้ง "วันนี้ทำไมมาหาแม่ได้ล่ะ" "หงส์แวะไปที่บ้านอาม่ามา" "อ๋อจ้ะ แล้วเป็นยังไงบ้าง อาม่าสบายดีนะ" "ค่ะ อาม่ายังสบายดีเหมือนเดิม" "แม่ก็ไม่ได้ไปหาอาม่าจะเดือนแล้วเหมือนกัน" "เอาไว้ค่อยไปก็ได้ค่ะ อาม่าเพิ่งจัดบ้านใหม่คงยังไม่สะดวก" "แม่ดีใจนะที่หงส์ยังคิดถึง เอ่อ นึกถึงแม่วันนี้" วิภาพูดเสียงสั่น "กินข้าวเถอะค่ะ หงส์อิ่มแล้ว สักพักก็จะกลับเลย" "จ้ะ ๆ ลูก" ถึงแม้เวลาจะล่วงเลยมานานแค่ไหน แต่ความรู้สึกผิดในใจ ที่ก่อเกิดเป็นปมแก่ลูกสาวเพียงคนเดียวของเธอ ก็ทำให้วิภารู้สึกผิดมาจนถึงทุกวันนี้ ลูกสาวเธอดีกับเธอขึ้นมาหน่อยแบบนี้ ก็ทำให้วิภารู้สึกดีไม่น้อย...Rrr Rrr Rrr เสียงโทรศัพท์ชายหนุ่มดังขึ้นตั้งแต่เช้าตรู่ เขาลืมตาขึ้นมางัวเงีย หันไปมองข้าง ๆ เจอเธอกอดเขาไว้แน่น ซึ่งเมื่อคืนกว่าจะเสร็จกิจกรรมกันก็ปาไปตี 2 กว่าแล้ว นี่ก็เป็นครั้งแรกเลยที่เธอกอดเขา ทุกครั้งจะเป็นเขาที่กอดเธอ พอเห็นแบบนี้ก็ยิ้มออกมาอย่างพอใจ "มันโทร.มาทำไมของมันตั้งแต่เช้าวะ" ชายหนุ่มบ่นพึมพำอย่างหัวเสีย เมื่อเห็นชื่อลูกน้องคนสนิทโชว์อยู่หน้าจอโทรศัพท์ เขาก็ค่อย ๆ แกะมือเธอออกอย่างเสียดาย ก่อนจะโน้มตัวลงไปจูบหน้าผากมนของเธอเบา ๆ แล้วเดินออกไปที่ระเบียงเพื่อรับโทรศัพท์ "เออ" เขากดรับสายปอนด์ลูกน้องคนสนิท ด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิดใจ (ปอนด์ : บอสไม่ได้เข้ามาดูงานหลายวันแล้วนะครับ) "มึงก็ดูไปก่อนแล้วกัน ช่วงนี้กูมีอะไรต้องทำเยอะ" เยอะของเขาในตอนนี้คือ ติดคนตัวบางที่นอนอยู่บนเตียง (ปอนด์ : แต่บอส...โชว์รูมก็ไม่เข้า เต็นท์ก็ไม่เข้า มันหลายวันเกินไปแล้วนะครับ) "มึงเป็นพ่อกูเหรอวะปอนด์" (ปอนด์ : โธ่ บอสครับ คุณยุพินมาวันก่อนถามจนพวกผมตอบกันไม่ได้ บอสก็เข้ามาหน่อยเถอะ) "นี่แม่กูเข้าไปด้วยเหรอ" (ปอนด์ : เข้ามาก็บ่นพวกผมหูชาเลย ผมถึงโทร.หาบอสนี่ไง บอกบอสไม่รับแล้วก็ไม่โทร.
หงส์หยกเดินเข้าบริษัทด้วยท่าทีที่ไม่ปกติ เธอไม่ยิ้มแย้มรับคำทักทายจากใครเลยแม้แต่น้อย ทั้งทุกคนยังรู้สึกถึงรังสีอำมหิตที่แผ่ซ่านไปรอบตัวเธอจนพนักงานหลายคนไม่กล้าทัก และเหมือนจะเข้าหน้าไม่ติดพอเธอเข้าไปในห้องประชุม ก็เห็นลูกน้องที่เกี่ยวข้อง 10 กว่าคนยืนรออยู่ก่อนแล้ว"นี่มันเกิดอะไรขึ้น ฉันต้องการคำอธิบาย" เสียงดังกังวานก็ก้องไปทั่วห้อง พนักงานทุกคนในห้องตอนนี้ต่างตัวสั่นและก้มหน้าทุกคน"เอ่อ""พจน์!""มาเจอตอนทีมวิจัยของเราเข้าตรวจสอบครับ แยกออกไปแล้วถึงรู้ว่าเป็นทองปลอม" พจน์พูดพร้อมกับก้มหน้า ไม่กล้าสบตา"นี่มันทองคำนะ ไม่ใช่ของเล่น มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ ระบบความปลอดภัยแน่นหนาขนาดนั้น จะมีทองปลอมปนมาได้ยังไง" เธอพูดด้วยท่าทางที่โมโหเต็มทน"..." พนักงานทุกคนก็ได้แต่เงียบ ก้มหน้ากุมมือตัวเองไว้"ฉันรู้ว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นมาจากคนใน และตอนนี้ฉันก็ยังไม่รู้ว่าใคร แต่เชื่อไหมว่ามันไม่เกินความสามารถฉัน""..." แต่ละคนก็ได้แต่ก้มหน้าและพากันเงียบ"เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ใหญ่มาก ต้องสอบคนที่ใกล้ชิดทั้งหมด""ค่ะ/ครับ""พจน์ออกไปตามไอทีมา นกไปตามคุณยงค์ ส่วนฉัตรเธอตามฉั
"อ้าว หงส์ เจอกันอีกแล้วนะจ๊ะ" รตีที่เดินตามเธอมาสักพักแล้ว ก็ถือโอกาสแสดงตัวออกไปทักทาย พร้อมกับแสดงรอยยิ้มร้าย ๆ ให้เธอ "..." เธอได้แต่มองด้วยสีหน้าไม่พอใจ แล้วก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป "หึ นี่มากับใครเหรอ อย่าบอกนะว่า..." "เรื่องของฉัน" เสียงเรียบนิ่งพูดออกมาอย่างไม่พอใจ "น้าก็แค่ถามเอง เห็นนีน่าเล่าให้ฟังว่า ครั้งก่อนก็เจอหงส์อยู่กับผู้ชายคนนี้ใช่ไหม" เธอพูดพร้อมกับหันหน้าไปมองลูกสาวอย่างนีน่า ที่กำลังจ้องผู้ชายตรงหน้าตาเป็นมัน "ใช่ค่ะ เจอกันอีกแล้วนะคะ" "ครับ" ชรัชตอบเพียงเท่านี้ เมื่อมองหน้าหญิงสาวข้างกาย ก็พอจะเดาได้ว่าเธอกับ 2 คนนี้ไม่ถูกกัน และเขาก็เริ่มจำได้ว่า เขาเคยเห็นผู้หญิงคนนี้กับลูกน้องของเธอที่หน้าคลับของคชา วันนั้นผู้หญิงคนนี้แสดงอาการหึงหวงอย่างชัดเจน แล้วกับเธอเองดูไม่ได้มีความสัมพันธ์ที่ดีกันเลยด้วยซ้ำ ระหว่างผู้หญิงคนนี้กับลูกน้องของเธอ มันคืออะไรกันแน่ ชายหนุ่มได้แต่ครุ่นคิด "นาฬิกาสวยดีนะ ดูแล้วน่าจะแพง" รตีพูดพร้อมกับมองไปที่ข้อมือชายหนุ่มที่สวมนาฬิกาเรือนนั้นอยู่ "จะแพงไม่แพงมันเรื่องอะไรของเธอ" "ฉันแค่แปลกใจน่ะ ทุกวันนี้นี่เลี้ยงผู้ชายแล้วเหรอ ดูท่าแล
เขาไม่เคยคิดถึงใครเท่าเธอมาก่อนเลยในชีวิต ผู้หญิงทุกคนที่เข้ามาในชีวิตก็แค่ทางผ่าน ไม่เคยรอใคร หรืออยากตามมาเอาใจใครได้ขนาดเธอ และในเมื่อเขาเป็นคนรอไม่เก่ง นับแต่นี้ไปเขาจะไม่รอเธออีก เพราะเขาจะไปอยู่ในชีวิตเธอ...ผ่านไปกว่า 2 วันที่ทั้งคู่อยู่ด้วยกัน ซึ่งคนหน้ามึนอย่างเขาก็ไม่ยอมไปไหน แล้วก็ไม่ให้เธอไปไหนด้วย เพราะรู้มาว่าเธอเพิ่งไปทำงานมา และสุดสัปดาห์แบบนี้ก็เป็นวันหยุดของเธอซึ่งตลอด 2 วันมานี้ก็ไม่พ้นเรื่องบนเตียง เขากับเธอมีอะไรกันตลอดเกือบทั้งวันทั้งคืน ช่วงเหนื่อยก็แค่หลับ ตอนหิวก็สั่งอาหารมา ซึ่งตัวเขาเองเป็นคนจัดแจงทุกอย่าง เมื่อดูจากใบหน้าที่เรียบนิ่งของเธอ เขาก็เริ่มเดาทางอะไรได้หลายอย่างRrr Rrr Rrr"อื้มมม พจน์" เธองัวเงียตื่นขึ้นมารับโทรศัพท์ พร้อมกับแกะแขนแกร่งของใครบางคนที่กอดเธอไว้แน่นออก"วันนี้คุณหงส์ไม่เข้าบริษัทเหรอครับ" เป็นเสียงพจน์ลูกน้องคนสนิทอีกคนของเธอ"..." เมื่อได้ยินประโยคนี้เธอก็รีบกดดูเวลา ซึ่งเธอก็ต้องตกใจ เพราะตอนนี้ 9 โมงกว่าแล้ว คนอย่างเธอไม่เคยเหลวไหลเรื่องงาน ซึ่งนี่ก็ถือว่าเป็นครั้งแรกในชีวิต"คุณหงส์ไม่สบายหรือเปล่าครับ" พจน์ถามด้วยน้ำเสียงเป็น
"นะ...นาย""อยากมากเลยเหรอครับ ผมจะทำให้คุณมีความสุขมากกว่านี้อีก"เขาก้มหน้าลงไปกลางหว่างขาเธอ ก่อนจะกดจูบลงที่กุหลาบดอกสวยจนเธอสะดุ้ง รีบยกมือขึ้นมากัดนิ้วตัวเอง สายตาก็จ้องมองเขาอย่างไม่ลดละ"จุ๊บ จ๊วบบบ หื้มมม""ซี้ดดด อื้มมม อ่าา" จนเธอถึงขั้นครางออกมา"ชอบไหม หื้มมม จุ๊บบบ จ๊วบบบ""อ๊าาา อื้มมม อื้มมม"เธอบิดเร่าตัวไปมาตามจังหวะใส่หน้าเขาอย่างลืมตัว คนตัวโตก็กดลิ้นละเลงเลีย ด้วยจังหวะที่เร็วและแรงขึ้น จนคนตัวบางยกสะโพกเข้าหา จนตอนนี้กุหลาบสวยของเธอติดเข้ากับจมูกเขา"เป็นยังไงบ้าง หื้มมม คุณชอบไหม จุ๊บบบ""อ๊าาา อืมมม ...อ่าาา""ผมถามว่าชอบไหม จ๊วบบบ" เขาสอดลิ้นร้ายเข้าไปภายในร่องของเธอ"อ๊ายยย ชะ ชอบบบ อื้อ""จุ๊บบบ จ๊วบบบ จุ๊บบบ""อ๊ายยย อ๊ะ""แบบนี้ดีไหม อ๊าาา" เขาพูดพร้อมกับสอดนิ้วเข้าไปในร่องรักของเธอ แล้วเลียต่ออย่างหิวโหยยย"อ๊ายยย เสียววว เสียวววมาก""หื้มมม แผล็บบบ ต้องการอะไรครับที่รัก""อื้มมม แรง ๆ แรง ๆ อีก""จัดไปครับ"แจ๊ะ! แจ๊ะ! แจ๊ะ! แผล็บ แผล็บ แผล็บเขาแหย่นิ้วเข้าไปที่ร่องรักของเธออย่างรัวเร็ว พร้อมกับปากที่ดูดดื่มน้ำหวานของเธอไปด้วย เธอรู้สึกเสียวซ่านจนร้องเส
จากสภาพแวดล้อมที่คุ้นเคย ทำให้ในหัวเธอโล่งและคิดงานได้หลายอย่าง นอกจากคิดแบบแล้วยังได้ไอเดียธุรกิจอีกด้วย แล้วเมื่อเสร็จธุระอะไรเรียบร้อยเธอ ก็เตรียมตัวกลับไทย"พร้อมแล้วค่ะคุณหงส์" จางลี่เข้ามาบอก เมื่อเตรียมทุกอย่างให้เธอพร้อมเดินทางเรียบร้อย"ขอบใจมากนะจางลี่""ลี่ยินดีค่ะ""สวัสดีนะคะพี่จางลี่" ฉัตรพูดขึ้นบ้าง"มีอะไรก็โทร.มานะฉัตร""ขอบคุณค่ะ ไว้เจอกัน""เดินทางปลอดภัยนะคะคุณหงส์ ฉัตร"ณ คอนโดมิเนียมหงส์หยก"กลับไปพักผ่อนเถอะฉัตร""ค่ะคุณหงส์""เจอกันวันจันทร์""ค่ะ มีอะไรก็โทร.หาฉัตรได้ตลอดเลยนะคะ""ขอบใจมาก""ค่ะ"เมื่อร่ำลากับลูกน้องเสร็จ หญิงสาวก็กำลังจะเดินเพื่อขึ้นไปที่เพนต์เฮาส์ของเธอ แต่ก็ต้องชะงัก เมื่อมีใครบางคนยืนรอเธออยู่"รตี" เธอพูดเสียงเรียบ แล้วข่มอารมณ์ไม่พอใจเอาไว้"ไง ไม่เจอกันนานเลยนะ""...""ไม่คิดจะทักทายน้าบ้างเหรอจ๊ะ""ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับเธอ""อย่าห่างเหินนักสิ ยังไงฉันก็เป็นเมียที่ถูกต้องตามกฎหมายของพ่อเธอนะ""หึ ไม่อายบ้างหรือยังไง" เธอแค่นหัวเราะในลำคอ"คนที่อายต้องเป็นแม่เธอมากกว่า""...""ฉันพูดถูกละสิ""เธอมาทำอะไรที่นี่""ฉันก็เอาการ์ดเชิญมาให้ด้วย







