เข้าสู่ระบบEP 10
ก็แล้วแต่
เวลาล่วงเลยผ่านไปเกือบสองเดือน
ตั้งแต่วันนั้นจวบจนถึงวันนี้ฉันก็ไม่เจอหน้าพี่เวย์อีกเลย เขาไม่ได้มาตามตื๊อหรือว่ามาหาแต่อย่างใด หายหน้าหายตาไปแบบเงียบเชียบ
คิดไว้ไม่มีผิดว่าผู้ชายแบบเขาเคยจริงจังและจริงใจกับใครที่ไหน โกหกหลอกลวงกระล่อนปลิ้นปล้อนไปเรื่อย ดีนะที่ฉันไม่ได้เทใจหรือว่ารู้สึกอะไรกับเขาเยอะเกินไป ไม่อย่างนั้นคงจะมานั่งร้องไห้ฟูมฟายวิ่งตามเขาเหมือนหมาหาเจ้าของ
แต่มีสิ่งหนึ่งที่ฉันพลาดมาก แบบมากที่สุดคือ...
ท้อง!
พลาดท้องกับผู้ชายพรรค์นั้น ไม่ได้ตั้งใจจะปล่อย แต่ผิดที่เผลอเรอไม่กินยาคุม และก็ไม่คาดคิดว่ามีอะไรกับเขาแค่ไม่กี่ครั้งแล้วจะตั้งท้อง
ฉันท้องได้แปดสัปดาห์หรือประมาณสองเดือน และตอนที่มีอะไรกับพี่เวย์ครั้งสุดท้ายก็คือเมื่อสองเดือนที่แล้ว
คนที่รู้ว่าท้องมีแค่ฉัน ย่า ลุงนิด และกัสที่เป็นเพื่อนสนิท
“กินเยอะๆ ตัวน้อยในท้องจะได้แข็งแรง” ย่าตักอาหารมาใส่จานฉันเต็มไปหมดจนกินไม่ทัน
“โห...กินไม่ทันแล้วค่ะ อีกอย่างพายรู้สึกเบื่ออาหารจังเลย” นั่งมองอาหารในจานแล้วสะอิดสะเอียน มันเบื่อไปหมด อาจจะเป็นอาการแพ้ท้องอย่างหนึ่งก็ได้มั้ง
ไม่อ้วก ไม่เหม็น ไม่เวียนหัว แต่เบื่ออาหาร
“เอาน่า ฝืนๆ กินหน่อย แล้วนี่ไม่คิดจะบอกเวย์จริงๆ เหรอว่าท้อง”
“...” ฉันส่ายหน้า
“อย่างน้อยก็ควรจะบอกนะ สุดท้ายแล้วเขาจะรับผิดชอบหรือไม่รับก็ค่อยว่ากัน”
“บอกไปก็ไม่มีประโยชน์หรอกค่ะ อีกอย่างพายคิดว่าแม่เลี้ยงเดี่ยวมันก็ไม่ได้แย่อะไรนะคะ และไม่มีกฎข้อไหนที่บอกว่าลูกจะโตไม่ได้ถ้าไม่มีพ่อ"
วันหนึ่งเราต้องเลือกผู้ชายที่จับปลาให้เรากิน ไม่ใช่ผู้ชายที่วาดรูปปลาให้เราดู คนที่ดูแลเราได้จริง ๆ ไม่ใช่คนที่เพ้อว่าจะดูแลอย่างดี
ซึ่งตราบใดที่พี่เวย์ยังไม่ปรับเปลี่ยนตัวเอง ดังนั้นเขาก็ไม่ใช่ผู้ชายที่จะคู่ควรกับผู้หญิงมีค่าอย่างฉันแน่นอน
“ตามใจนะ ย่าคงทำอะไรไม่ได้ ทำได้แค่คอยดูอยู่ห่างๆ”
“...” ฉันยิ้มให้ผู้เป็นย่า “เอ่อ...เดี๋ยวเย็นนี้พายขออนุญาตไปงานวันเกิดกัสนะคะ”
“ไปได้แต่ห้ามดื่มแอลกอฮอล์ ดื่มน้ำเปล่าหรือไม่ก็น้ำผลไม้ และห้ามขับรถไปเอง เดี๋ยวย่าให้ลุงนิดคอยไปรับไปส่ง”
“รับทราบค่ะ”
ปกติก็ดูแลดีอยู่แล้ว พอยิ่งฉันท้องนะ...ย่ายิ่งดูแลดีกว่าเดิมคูณสิบเท่า
ร้านนั่งชิลย่านเอกมัย
เนื่องจากวันนี้เป็นวันเกิดของกัส เธอเลยพามาฉลองที่ร้านนั่งชิลแห่งหนึ่งในเอกมัย คนที่ชวนมาก็จะมีแค่ฉัน พี่บิว และพี่ต้าแฟนหนุ่มของเธอ
ที่พี่บิวมาด้วยเพราะกัสเป็นคนชวนมา สองคนนี้เป็นลูกพี่ลูกน้องห่างๆ กันน่ะ
เสียงเพลงบรรเลงช้าๆ อย่างไพเราะเสนาะหู นั่งฟังอย่างเพลิดเพลินใจ
“พาย” กัสเอ่ยเรียก
“ว่าไง”
“โอเคไหม”
“โอเค”
“หันไปดูโต๊ะข้างหลังสิ”
“...” ฉันหันไปดูโต๊ะด้านหลังตามที่กัสบอก เห็นใครบางคนนั่งดื่มสังสรรค์กับเพื่อนแล้วก็มีผู้หญิงนั่งอยู่ข้างเขา
เหมือนโลกมันมักจะเหวี่ยงให้เราเจอแต่อะไรที่ไม่อยากเจออะ กลั่นแกล้งกันเก่งจริงๆ
“เดี๋ยวเรามานะกัส ขอออกไปสูดอากาสแป๊บ”
“อื้อ โอเค”
ฉันลุกจากโต๊ะแล้วเดินออกมา ขณะนั้นก็รู้สึกเหมือนว่ามีคนเดินตามมาด้วย เมื่อมาถึงจุดที่เงียบสงบก็หย่อนก้นนั่งลงที่เก้าอี้เก่าๆ ตัวหนึ่ง
“เฮ้อ...” ลอบถอนหายใจออกมา
“บอกกันหน่อยก็ดี” เสียงทุ้มเข้มดังขึ้น ก่อนจะเดินมานั่งลงข้างๆ
นี่ไอ้พี่เวย์ ไอ้คนที่หายไปสองเดือน!
“บอกอะไรคะ”
“ก็บอกเรื่องที่ท้องไง ถ้าวันนี้ไม่บังเอิญไปเจอย่า พี่ก็คงจะไม่รู้”
“เหรอคะ รู้แล้วจะทำไงต่อล่ะ”
“พี่ยังไม่พร้อมที่จะมีลูก”
“เหรอ แต่พร้อมที่เอาจะตลอดเวลาเนี่ยนะ!”
“ก็นั่นมันเรื่องธรรมดาของเสือที่ล่าเหยื่อ”
“อ่อ ถ้าอย่างนั้นพี่คงจะล่าเหยื่อแบบพายไม่ได้อีกแล้วล่ะ”
“ทำไม!”
“ก็พายจะไปเป็นเหยื่อของเสือตัวอื่นต่อ”
“ไม่ได้! เธอท้องลูกของพี่อยู่นะ!!”
ฉันล่ะเดาใจไม่ถูกเลยว่าพี่เวย์จะเอายังไง ผู้ชายอะไรโลเลชะมัด!
“พี่ไม่ต้องห่วง พายไม่ให้ลูกมีพ่อแบบนี้หรอกค่ะ” ฉันก็ไม่ได้ขอร้องอ้อนวอนให้มารับผิดชอบสักหน่อย สำคัญตัวเองผิดไปหรือเปล่า
“ดูเลวขึ้นมาเลยกู” พี่เวย์บ่นพึมพำ
“เพิ่งรู้เหรอคะ รู้ช้าจัง ว่างๆ ก็กินของที่มีประโยชน์บ้างนะ ไม่ใช่กินแต่หอย หอย และก็หอยค่ะ!” ว่าแดกดันแล้วมองเขาด้วยสายตาที่ไร้เยื่อใย
“เออ อยากจะว่าอะไรก็เชิญเลย พี่น้อมรับ”
“ไม่ว่าให้เปลืองน้ำลายหรอกค่ะ เสียดาย”
“ไม่เจอตั้งสองเดือนรู้สึกว่าปากคอเราะรายจริงๆ เลยนะ” จากที่นั่งห่างๆ เขาเริ่มขยับตัวเข้ามาใกล้เรื่อยๆ จนเหลือระยะห่างแค่คืบนิ้ว
“ค่ะ พี่เองก็ยังดูลั้ลลาเหมือนเดิมเลย ผู้หญิงที่ควงมาวันนี้นี่คนที่เท่าไรแล้ว”
“พาย...” พี่เวย์ไม่ตอบคำถาม เขาเรียกชื่อฉันแล้วนิ่งเงียบไป
“...” ฉันเองก็เงียบไปเช่นกัน
“อย่าไปเป็นของผู้ชายคนอื่นเลยนะ เป็นของพี่คนเดียวก็พอแล้ว พี่ขอร้องล่ะ”
“พูดบ้าอะไรของพี่”
มาไม้ไหนอีกล่ะคราวนี้
“ถ้าสมมุติเราคบกัน พี่อยากให้พายยอมรับเรื่องกินเล็กกินน้อยได้ แบบว่านอกกายแต่ไม่นอกใจอะ รู้ว่ามันดูเห็นแก่ตัวและเลวแต่ว่าพี่ยังเลิกไม่ได้” พี่เวย์พูดแบบไม่มีความละอายใจและรู้จักผิดชอบชั่วดีเลยสักนิด
“ค่ะ ยอม...”
“จริงเหรอพาย”
“ยอมไม่มีผัวแบบพี่จะดีกว่าค่ะ หาผัวใหม่ที่พร้อมจะเข้าใจนิยามของคำว่ารักและซื่อสัตย์จริงๆ ส่วนพี่...จะไปกินเล็กกินน้อยกินมากกินเยอะที่ไหนก็ไป อย่ามาเข้าใกล้พายอีก ตอนนี้มันรู้สึกรังเกียจและขยะแขยงพี่มากเลยล่ะ”
“พาย...”
“เลิกเรียกสักที จะไปไหนก็ไปไป๊!”
“จะด่าจะว่ายังไงก็ได้ แต่อย่าไล่กันแบบนี้ดิ”
“ไอ้สัส!”
“พาย...”
“ไอ้เวร!”
“แรงมากพาย”
“ไอ้ชาติชั่ว!”
“สะอึกแล้วพาย”
“ไอ้เลว ไอ้สาระยำ ไอ้ควาย ไอ้...!!!”
ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่าผู้ชายเฮงซวยแบบนี้!
“พอแล้วๆ ด่ากูรัวเลยนะพาย นี่พ่อของลูกนะ”
“ไม่ใช่โว้ย! เป็นแค่คนรีดน้ำเชื้อออกมาก็เท่านั้นแหละ ไอ้หน้าหมี!!!”
“อึก...ชาไปทั้งหน้า ทั้งตัว และหัวใจเลยกู ถ้าจะด่าขนาดนี้เอารองเท้ามาตบหน้ายังจะดีกว่า”
ฉันไม่รอช้า รีบเอื้อมมือไปถอดรองเท้าหวังจะตบเข้าไปที่หน้าตามพรปากของเขา แต่ทว่าดันโดนยื้อไว้เสียก่อน
“พะ...พี่พูดเล่นจ้า พอแล้วจ้า พอแล้ว”
หึ! ก็นึกว่าจะแน่
จบพาร์ทพาย
EP 12ก็เลือกมาเลยวันถัดมาร้านขายของสำหรับเด็กแรกเกิดก็ไม่ได้อะไร แค่พ่อดันไปบอกแม่เรื่องที่ผมทำผู้หญิงท้องอะดิ โดนแม่บ่นจนหูชาแถมยังลากมาดูของใช้เด็กอ่อนเพื่อที่จะซื้อเตรียมไว้ขี้เห่อจริงๆ คุณนายวราอีกอย่างเด็กเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายก็ยังไม่รู้เลย แถมฝ่ายผู้หญิงเขาปฏิเสธจะเป็นจะตายว่าไม่ให้รับผิดชอบ แล้วผมจะดันทุรังเพื่ออะไรมีก็แต่แม่ที่คะยั้นคะยอให้กลับไปง้อ บอกเลยว่าคนอย่างไอ้เวย์ไม่ง้อใครหรอก ไม่แน่นอน! “เอาทุกอย่างที่เด็กอ่อนจำเป็นต้องใช้เลยนะ ขอแบบสีกลางๆ ที่ใช้ได้ทั้งเด็กผู้ชายและผู้หญิง” แม่บอกกับพนักงานในร้านแล้วเดินดูต่อ “แม่จะซื้อไปเพื่ออะไรทั้งๆ ที่ฝั่งนั้นเขาไล่ลูกชายแม่นะ” ผมบอกกับแม่แล้วเดินขนาบข้าง“เขาไล่แกไม่ได้ไล่ฉัน และอีกอย่างฉันจะเข้าไปในฐานะย่าของเด็กในท้อง” แม่ตอบแล้วมองตาดุใส่ “ถ้าไม่ไปก็แค่บอกที่อยู่บ้านของเด็กผู้หญิงคนนั้นมา เดี๋ยวแม่จะไปเอง” “แม่...”“ทำตัวโง่เง่าไม่ต่างจากพ่อแกเลยนะ สันดาน!”เอ้า ลามไปพ่อเฉย ป่านนี้นั่งสะดุ้งแล้วมั้งนั่นเวลาต่อมา ณ บ้านเพลินฤดียอมพาแม่มาที่บ้านของพาย ขืนไม่พามามีหูดับ บ่นไม่หยุด บ่นไม่เหนื่อยเลยแม่เนี่ยแม่นั่ง
EP 11พลาดพาร์ทเวย์คอนโดหรูย่านทองหล่อไม่คิดเลยว่าคนอย่างผมจะพลาดทำเด็กอายุสิบแปดท้อง ยอมรับว่าเป็นผมเองที่ผิดไม่ยอมป้องกันและคึกคะนอง ส่วนตอนนี้คะนองไม่ออกละที่สำคัญคือยังไม่พร้อมที่จะมีลูก แต่เสือกพลาดมีไปแล้วจะทำไงดีวะเนี่ย“เป็นอะไรไปคะ นั่งหน้าเคร่งเครียดเชียว” ผู้หญิงที่จะนอนด้วยในคืนนี้เอ่ยถาม ก่อนจะนั่งลงข้างๆ แล้วมานัวเนียตามร่างกายผม“เปล่าน่ะ แค่คิดอะไรนิดหน่อย” ตอบกลับพลางเอาฝ่ามือไปจับที่ก้นงอนๆ “จำข้อตกลงได้ใช่ไหม” ผมย้ำถาม“ได้ค่ะ แค่เอาไม่ผูกพัน ไม่มีสานต่อ” “โอเค ถ้าอย่างนั้นก็...”“พี่อยู่เฉยๆ เดี๋ยวหนูทำเอง”จะว่าผมเหี้ย เลว ก็ตามสบาย แต่คนมันเป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้ว จะให้เลิกง่ายๆ ก็คงจะไม่ได้ ให้เลิกทุกอย่างเพื่อผู้หญิงคนเดียว ผมยอมตัดใจทิ้งผู้หญิงคนเดียวเพื่อให้ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิมดีกว่าส่วนเรื่องลูก ก็จะทำแค่รับผิดชอบเรื่องเงินหลายวันต่อมาบ้านเพลินฤดีมาที่บ้านของพายเพื่อจะมาคุยเรื่องการรับผิดชอบ นั่งรออยู่ห้องรับแขกเพราะย่าออกไปทำธุระข้างนอกได้สักพักแล้ว ไม่รู้ว่าจะกลับตอนไหนนั่งพูดคอจะแตกพายก็ไม่ยอมอ่อนข้อให้กันเลยแม้แต่นิด“อย่างที่พายเคยบอกไปแล้ว
EP 10ก็แล้วแต่เวลาล่วงเลยผ่านไปเกือบสองเดือนตั้งแต่วันนั้นจวบจนถึงวันนี้ฉันก็ไม่เจอหน้าพี่เวย์อีกเลย เขาไม่ได้มาตามตื๊อหรือว่ามาหาแต่อย่างใด หายหน้าหายตาไปแบบเงียบเชียบคิดไว้ไม่มีผิดว่าผู้ชายแบบเขาเคยจริงจังและจริงใจกับใครที่ไหน โกหกหลอกลวงกระล่อนปลิ้นปล้อนไปเรื่อย ดีนะที่ฉันไม่ได้เทใจหรือว่ารู้สึกอะไรกับเขาเยอะเกินไป ไม่อย่างนั้นคงจะมานั่งร้องไห้ฟูมฟายวิ่งตามเขาเหมือนหมาหาเจ้าของแต่มีสิ่งหนึ่งที่ฉันพลาดมาก แบบมากที่สุดคือ...ท้อง!พลาดท้องกับผู้ชายพรรค์นั้น ไม่ได้ตั้งใจจะปล่อย แต่ผิดที่เผลอเรอไม่กินยาคุม และก็ไม่คาดคิดว่ามีอะไรกับเขาแค่ไม่กี่ครั้งแล้วจะตั้งท้องฉันท้องได้แปดสัปดาห์หรือประมาณสองเดือน และตอนที่มีอะไรกับพี่เวย์ครั้งสุดท้ายก็คือเมื่อสองเดือนที่แล้วคนที่รู้ว่าท้องมีแค่ฉัน ย่า ลุงนิด และกัสที่เป็นเพื่อนสนิท“กินเยอะๆ ตัวน้อยในท้องจะได้แข็งแรง” ย่าตักอาหารมาใส่จานฉันเต็มไปหมดจนกินไม่ทัน “โห...กินไม่ทันแล้วค่ะ อีกอย่างพายรู้สึกเบื่ออาหารจังเลย” นั่งมองอาหารในจานแล้วสะอิดสะเอียน มันเบื่อไปหมด อาจจะเป็นอาการแพ้ท้องอย่างหนึ่งก็ได้มั้งไม่อ้วก ไม่เหม็น ไม่เวียนหัว แต่เบื่
EP 9ทำให้ได้ก่อนเช้าวันต่อมา07:30 น.วันนี้เป็นวันอาทิตย์วันหยุดสุดท้ายของสัปดาห์ พรุ่งนี้ก็ต้องวนลูปไปเรียนอีกแล้ว และที่เห็นตื่นเช้าไม่ใช่อะไรหรอก พอดีว่าฉันมีเรียนพิเศษตอนตอนแปดโมงเช้าน่ะ ย่าจ้างคุณครูมาสอนโดยตรงที่บ้านทุกวันอาทิตย์ เดินงัวเงียลงมาแล้วตรงไปในห้องรับแขก ฝีเท้าหยุดก้าวเดินเมื่อได้ยินเสียงย่ากำลังคุยกับใครบางคนอย่างสนุกสนานอยู่ ขยี้ตาสองสามทีแล้วเพ่งมองดูชัดๆ ก็เห็นว่าคนที่ย่าคุยด้วยคือ 'พี่เวย์' เป็นบ้าหรือไง นี่เล่นเข้าหาย่าฉันเลยเหรอ“นั่นไง ยัยพายลงมาพอดีเลย” กะว่าจะเดินหนีแต่ย่าดันมาเห็นเสียก่อน ตามด้วยอีพี่เวย์หันมาส่งยิ้มให้อย่างร้ายกาจ“มาคุยกับพี่เขาสิ เขามารอตั้งนานแล้ว เดี๋ยวย่าจะขึ้นไปไหว้พระก่อน” พูดจบย่าก็ลุกเดินสวนออกมาแล้วขึ้นไปยังห้องพระที่อยู่ชั้นบนทันที“มาทำไมแต่เช้าคะ” ถามแล้วเดินเข้าไปในห้องรับแขก พลางหยิบหนังสือและปากกาสีน้ำเงินกับสีแดงมาจัดเตรียมไว้บนโต๊ะกระจกสี่เหลี่ยม“ก็มาหาแฟนไง” พี่เวย์พูดแล้วลุกขึ้นเดินมาหา “หายโกรธเถอะนะ”“ทำไมต้องหายโกรธคะ พายไม่ได้โกรธอะไรพี่นะ” ตอบตามตรง ไม่ได้รู้สึกโกรธอะไรเลยอะ แค่มีนอยด์เล็กน้อย แบบว่าน้อยเด
EP 8เจ้าข้าวเจ้าของหลังจากที่เดินเที่ยวจนสำราญใจแล้วก็พากันแยกย้ายกลับบ้าน พอดีพี่ต้ามารับกัสเอง ฉันเลยไม่ต้องไปส่งในจังหวะที่เปิดประตูจะขึ้นรถนั้นก็มีมือคนมาดันมันปิดลง“คุยกันก่อน”“คุยเรื่องอะไรคะ ถ้าไม่สำคัญมากก็ไว้วันหลังแล้วกัน”เปิดประตูรถอีกครั้ง และมันก็ถูกปิดลงอีกครั้งเช่นกัน“คือ...” พี่เวย์กระอักกระอ่วนแล้วลุกลี้ลุกลน “คือพี่...”“อธิบายอะไรก็ฟังไม่ขึ้นหรอกค่ะ เห็นอยู่เต็มสองตาขนาดนั้น นี่ยังไม่ทันข้ามวันเลยนะคะพี่ก็ควงผู้หญิงอื่นแล้ว พายคิดว่าควรที่จะยุติเรื่องของเราดีกว่า อย่ามาสานต่อให้เสียเวลาอีกเลย” “ไม่เอา” พี่เวย์เอามือทั้งสองไปกุมไว้ “ขอโทษได้ไหม ผิดไปแล้ว” ทำตาปริบๆ ใส่“ไม่ค่ะ ไม่ยกโทษให้ เพราะไม่ได้โกรธอะไร อีกอย่างพายก็เฉยๆ นะ พี่ไม่ได้มีบทบาทอะไรในชีวิตมากมายขนาดนั้น” พูดถากถางอย่างไม่ไยดี ก่อนจะชักมือกลับ “โห...พาย...” “คือ...พายขอตัวก่อนได้ไหม มีนัดที่จะต้องไปต่ออะค่ะ”“กับใคร ผู้หญิงหรือผู้ชาย!?”“อยากรู้เรื่องส่วนตัวของคนอื่นไปทำไมคะ”ทีแบบนี้มาทำเป็นสนใจนะไอ้พี่เวย์“คนอื่นที่ไหน พายเป็นแฟนพี่นะ!” พูดจาขึงขังแล้วดึงตัวฉันเข้าไปโอบอย่างไม่อายสายตาคนที
EP 7Don’t Careช่วงบ่ายของวันสานสัมพันธ์กันไปสามรอบ รอบสุดท้ายจบลงที่เจ็ดโมงเช้าและเราทั้งคู่ก็ผล็อยหลับไปในทันที พอตื่นมาก็เป็นเวลาบ่ายแก่ๆ แล้วไม่รู้ว่าพี่เวย์ไปอดอยากปากแห้งมาหรือยังไง ทำแบบไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยนี่เหรอคนที่เคยพูดใส่หน้าฉันว่าจะกินแค่ครั้งเดียว ไม่มีกินซ้ำ โถๆ พ่อคุณเอ๊ย! เล่นกินฉันไปสามรอบติดๆ “พี่จะกลับเลยหรือเปล่าคะ” ถามพลางใส่เสื้อผ้าชุดใหม่แล้วจัดระเบียบให้เรียบร้อย“ก็ว่าจะกลับเลย พอดีพี่มีนัดคุยงานกับเพื่อนน่ะ”“อ่อ ถ้าอย่างนั้นก็ใส่เสื้อผ้าเถอะค่ะ ใส่เสร็จก็ตามพายลงไปข้างล่างแล้วกัน”“อื้ม” บอกกับพี่เวย์เสร็จฉันก็เดินลงมาชั้นล่างแล้วตรงปรี่ไปที่โต๊ะกินข้าว โดยมีย่านั่งรออยู่แล้ว เดินเข้าไปสวมกอดท่านแล้วหอมแก้มฟอดใหญ่ๆ “ตื่นแล้วเหรอหลานย่า” “ค่ะ นี่ย่ารอนานหรือยังคะ”“ไม่นานหรอก แล้วหนุ่มคนนั้นล่ะ”“คะ”“เวนี่น่ะ ยังไม่ตื่นเหรอ?”“อ๋อ ตื่นแล้วค่ะ เดี๋ยวก็ลงมา” ตอบย่าพลางเดินอ้อมมานั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม “มีแต่ของน่ากินทั้งนั้นเลย”“เมื่อคืนเต้นแอโรบิกท่ายากหรือไง เสียงร้องดังลั่นเลย” ย่าพูดนิ่มๆ แต่สายตายิ้มเหมือนรู้อะไรมา“...” ฉันมีสะดุ้งเล็กน้อย แ







