LOGINShare
บทที่ 1
Last Updated:
2025-09-10 15:42:11“คุณยายของคุณเป็นโรคหัวใจขาดเลือด ซึ่งน่าจะเป็น
มานานแล้ว แต่คนไข้ไม่เข้ารับการรักษา” คำพูดของคุณหมอตรงหน้าทำฉันตัวชาไปทั้งแถบ ยายสายใจของฉันบ่นเหนื่อยติดต่อกันมาหลายเดือนแล้ว ฉันพยายามพาท่านมาหาหมอ แต่ท่านก็ไม่ยอมมาจนกระทั่งวันนี้...
“เนื่องจากคนไข้อายุมากแล้วและหัวใจทำงานได้น้อยลงมาก หมอคิดว่า...”
“เข้าใจค่ะ”
ฉันก้มหน้ารับฟังสิ่งที่หมออธิบาย ในเมื่อฉันเรียนพยาบาลปีที่สองแล้ว ทำไมจะไม่เข้าใจว่าสิ่งที่หมอพูดคือต้องการให้ทำใจในช่วงเวลาสุดท้าย และยายของฉันอายุมาก การรักษาหรือยื้อชีวิตก็เป็นเรื่องยาก
ฉันกุมมือคนที่นอนอยู่บนเตียง เครื่องช่วยหายใจยังทำหน้าที่ได้อย่างปกติ อยากจะบอกว่าให้ยายสู้ ๆ อยากจะบอกว่าให้ยายหายไว ๆ แต่ฉันรู้ว่าคำพูดของฉันไม่มีทางเป็นไปได้เลยสักนิด ยายไม่มีทางหาย คำว่าดีขึ้นสำหรับโรคนี้ โรคที่เกิดจากอวัยวะที่สำคัญที่สุดของร่างกาย การหายจากโรคเรียกว่าปาฏิหาริย์เท่านั้น
“ญาติหมดเวลาเยี่ยมแล้วค่ะ” เสียงของพี่พยาบาลประจำห้องไอซียูบอกฉัน
“เดี๋ยวน้ำมาใหม่นะคะ” ฉันกระซิบบอกยาย เดินออกจากห้องไอซียู เวลานี้เป็นเวลาสองทุ่ม ฉันนั่งเหม่ออยู่แถวหน้าห้อง ตอนนี้ยังสับสนว่าจะทำอย่างไรต่อจากนี้
ตอนนี้คงต้องกลับไปนอนเอาแรงก่อน พรุ่งนี้ฉันค่อยกลับมาใหม่ เวลาเยี่ยมไข้อีกครั้งคือสิบเอ็ดนาฬิกา ยังดีที่เป็นช่วงปิดเทอม ฉันถึงได้มีเวลามาเยี่ยมไข้ยายได้
บ้านของฉันกับยายเป็นบ้านเช่าหลังเล็ก ๆ ในหมู่บ้านเก่า ๆ ใกล้กับตลาดสดขนาดใหญ่ ฉันคุ้นเคยกับที่นี่ดีเพราะอยู่มานาน ส่วนมากคนที่เช่าอยู่ก็เป็นแค่คนหาเช้ากินค่ำทั้งนั้น
ชีวิตฉันนี่คงมีกรรมน่าดู แม่ตาย พ่อไปมีครอบครัวใหม่ และตอนนี้ยายผู้เป็นที่พึ่งเดียวกำลังอยู่ในห้องไอซียู
เช้าวันถัดมา
“ญาติคุณยายสายใจใช่ไหมคะ” เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นในระหว่างที่ฉันกำลังเดินเข้าโรงพยาบาล
“ค่ะ”
“คนไข้อาการไม่ค่อยดี อยากให้ญาติมาที่โรงพยาบาลด่วนค่ะ” คำพูดของคนปลายสายทำให้ฉันรีบเดินโดยที่สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
“อุ๊ย! ขอโทษค่ะ” ฉันเดินชนกับคุณหมอเจ้าของไข้ของยาย
“มาแล้วเหรอ” คิดว่าคุณหมอก็คงโดนตามไม่ต่างจากฉัน ท่าทีรีบร้อนไม่ต่างกัน
“ค่ะ หมอ” เราสองคนเดินตรงไปยังห้องไอซียู เพราะยังไม่ถึงเวลาเยี่ยม ทำให้หน้าห้องแทบไม่มีญาติอยู่ ฉันเดินตาม
คุณหมอที่มายืนข้างเตียงของยาย“ยาย!” ฉันปรี่ไปจับมือยายไว้แน่น มือที่แห้งกร้านตามอายุและการทำงานหนักมาทั้งชีวิต ในชีวิตของฉันมีความหวังแค่ไม่กี่อย่าง แค่อยากเรียนจบมีการงานที่ดีทำ สามารถเลี้ยงดูยายได้ แต่วาสนาฉันคงน้อยเกินไป
ยายลืมตาขึ้นมามองหน้าฉัน ยายพยายามใช้มือที่เหี่ยวย่นดึงเครื่องช่วยหายใจออก เหมือนมีบางอย่างที่ท่านอยากบอกฉัน
“หมอ” ฉันหันมองหน้าคุณหมอเจ้าของไข้ทั้งน้ำตา
“ถอดเครื่องหน่อยครับ คนไข้คงอยากพูดกับญาติ”
“น้ำ ดูแล...ตัวเอง...นะ...ลูก” เสียงของยายกระท่อนกระแท่น พยายามเค้นคำพูดออกมาอย่างยากลำบาก น้ำตาของฉันไหลอาบแก้ม ฉันกุมมือของยายไว้แน่น ไม่อยากปล่อยมือนี้เลย มือที่คอยกอดประคองตั้งแต่จำความได้
ทำไมกันนะ...ชีวิตของฉันไม่มีโอกาสจะได้ตอบแทนยายเลยใช่ไหม
เสียง...ตี๊ด....ของเครื่องวัดชีพจรดังยาว หมดเวลาของฉันกับยายแล้ว ไม่มีปาฏิหาริย์ ไม่มียายแล้วจริง ๆ ฉันได้ยิน
คุณหมอขานเวลาที่ยายเสียชีวิต“บอกลายายได้แล้ว” เสียงทุ้มของคุณหมอทำให้ฉันได้สติ หมดเวลาของฉันกับยายจริง ๆ แล้วสินะ ฉันพยายามกลั้นน้ำตาอย่างที่สุด คนเหนือเขาเชื่อกันว่าห้ามให้น้ำตาโดนร่าง
ไร้วิญญาณ ไม่อย่างนั้นยายจะเป็นห่วง“ยายไม่ต้องห่วงนะคะ น้ำอยู่ได้สบายมาก หลับให้สบายนะคะ” ฉันยิ้มให้กับร่างของยายที่เหมือนนอนหลับจริง ๆ
“เดี๋ยวเชิญคนไข้ทางนี้ค่ะ”
ฉันเพิ่งได้รู้ว่ายายของฉันบริจาคร่างกายไว้กับโรงพยาบาล ฉันเซ็นเอกสารหลายอย่างที่โรงพยาบาลเตรียมไว้ให้ในเรื่องของการบริจาคร่างกาย
“หนูต้องนำเอกสารนี้พร้อมทั้งบัตรประชาชนของหนู บัตรประชาชนและสำเนาทะเบียนบ้านของยายไปยื่นที่อำเภอเพื่อแจ้งตายและออกใบมรณบัตรนะ” คำพูดของเจ้าหน้าที่ไม่ได้เข้าในสมองฉันเลยสักนิด ทั้งที่พยายามตั้งสติหลายต่อหลายครั้ง
“ต้องแจ้งภายใน 24 ชั่วโมงนะ”
พี่เจ้าหน้าที่ย้ำอีกครั้ง ฉันรับเอกสารมาถือไว้ ดวงตายังเลื่อนลอย ฉันพาตัวเองเดินไปยังมุมหนึ่งของอาคาร ทรุดตัวลงตรงนั้น น้ำตาที่อดกลั้นตั้งแต่ลมหายใจของยายปลิดปลิวไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้
Latest chapter
รักเราไม่เคยเท่ากัน ( NC 18+ ) ตอนพิเศษ 8
วันจันทร์ที่แสนเหนื่อยล้าพวกเราต้องราวนด์วอร์ดกันตั้งแต่เช้าโดยวันนี้ผมอยู่แผนกสูตินรีเวช วันนี้มีเพียงผมกับเพื่อนนักศึกษาแพทย์อีกสามคนเท่านั้นซึ่งทั้งสองคนก็เป็นผู้หญิง กระอักกระอ่วนเล็กน้อยถึงจะบอกตัวเองว่านี่เป็นเรื่องปกติ ร่างกายของคนไข้ไม่ต่างจากร่างของอาจารย์ใหญ่ที่พวกเราผ่ากัน“คนไข้อายุสิบเก้า เป็น Endometriosis[1] ต้องได้รับการผ่าตัดเพราะเป็นค่อนข้างรุนแรง” ผมเงยหน้าจากชาร์ตแล้วต้องนิ่งอึ้งคนที่ตามหามาเกือบสี่ปีกำลังนอนบนเตียง ใบหน้าของเธอซีดเผือดและญาติคนไข้คือไอ้ผู้ชายที่โอบไหล่เธอในวันนั้นที่อ่างเก็บน้ำ“ญาติคนไข้ยืนยันจะผ่าตัดใช่ไหมคะ” อาจารย์แพทย์ถามย้ำอีกครั้ง“ใช่ครับ”ผมสบนัยน์ตาดำขลับคู่นั้นนิ่ง ขาที่ต้องก้าวออกจากห้องก็ก้าวไม่ออก[1] Endometriosis หรือ ซ็อกโกแลตซีสยี่สิบชั่วโมงก่อนหน้านี้เป็นเมนส์อีกแล้วฉันไม่ชอบที่สุดคือช่วงเวลาที่เป็นประจำเดือน เพราะอาการปวดท้องของฉันมันมักรุนแรงขึ้นทุกวันและวันนี้ก็เช่นกัน“เหมยลี่ยังไม่ดีขึ้นเหรอลูก” แม่เอากระเป๋าน้ำร้อนวางไว้ตำแหน่งท้องน้อยให้ฉัน ถามอย่างเป็นห่วง“อืม เจ็บแม่ เจ็บมากเลย”“ไหวไหมไปหาหมอดีไหม” เวลานี้ทั้งบ้านต่
รักเราไม่เคยเท่ากัน ( NC 18+ ) ตอนพิเศษ 7
“ชื่ออะไรนะมึง”“เมลดา แซ่ตั้ง” ผมย้ำชื่อของเธอคนนั้นพร้อมทั้งเขียนในสมุดดันไปให้เพื่อนเอกคอมพิวเตอร์ค้นหารายชื่อนักศึกษาใหม่“เจอไหมมึง” ผมร้อนใจถามเพื่อนอีกครั้ง“เจอแต่เมลดา หลายคนเลยแต่นามสกุลไม่ใช่” คำพูดของเพื่อนทำให้ผมคอตก หลังจากพูดไม่ดีกับน้องวันนั้น ผมกลับบ้านไปทบทวนสิ่งที่ตัวเองที่บอกว่าเป็นผู้ใหญ่แล้วพูดกับเด็กอายุสิบห้าแบบนั้นได้อย่างไรผมเองก็ไม่แน่ใจตัวเองว่าสิ่งที่พูดออกไปเป็นเพราะอารมณ์แบบไหนกันเมื่อได้มองหน้าน้องสาวตัวเอง ถ้ามีไอ้ผู้ชายสักคนที่มาพูดแบบนี้กับน้องสาวตัวเองผมสาบานได้เลยว่าผมคงต้องต่อยหน้ามันสักหมัดสองหมัดอยากจะขอโทษเธอ วันที่โรงเรียนเปิดเทอมตอนที่น้องอยู่มอสี่ผมแสร้งแวะไปหาอาจารย์เพื่อจะแวะไปหาน้องและขอโทษน้องสักคำ แต่ข่าวที่ได้รับคือน้องไม่ได้เรียนต่อที่นั่น มีคนบอกว่าน้องไปเรียนต่อที่กรุงเทพฯเชียงใหม่ว่ากว้างใหญ่แล้ว กรุงเทพฯ ยิ่งกว่าใหญ่กว่านี้หลายสิบเท่า โอกาสที่ผมจะหาเธอเจอคงเป็นศูนย์ เพราะการเรียนที่หนักหนาสาหัสกว่าจะผ่านแต่ละชั้นปีไม่ใช่เรื่องง่ายจริง ๆปีนี้ผมอยู่ชั้นปีที่สี่ของคณะแพทย์และหวังว่าเธอจะเข้าเรียนในระดับปอตรีที่เดียวกัน แต่เมื่อให
รักเราไม่เคยเท่ากัน ( NC 18+ ) ตอนพิเศษ 6
สำนักงานของที่จอดรถเป็นคาเฟขนาดใหญ่ ซึ่งฉันก็เลือกนั่งรอเขาอยู่ตรงนี้ตามที่เขาสั่ง เกือบบ่ายสี่โมงฉันเห็นเขายืนอยู่หน้าคาเฟเขากำลังคุยกับรุ่นพี่ “พี่แซน ดาวมอสี่นี่นา” ฉันใจแป้วหนักกว่าเดิม ขนาดพี่แซนยังเดินคอตกกลับไปแล้วฉันละ แต่ถ้าไม่สารภาพวันนี้ก็ไม่รู้จะได้สารภาพอีกเมื่อไหร่ เดี๋ยวนี้คลินิกเขาก็ไม่ไปแล้ว วันนี้ก็เป็นวันที่เขามาเรียนเป็นวันสุดท้าย ถ้าไม่ใช่วันนี้ก็ไม่มีโอกาสอีกแล้ว เมื่อพี่แซนเดินจากไปแล้วฉันก็รีบลุกขึ้นเดินตรงไปยังหน้าร้านที่เขายืนอยู่ “พี่เหนือ” เมื่อเห็นว่าเป็นฉันเขาก็ออกคำสั่ง “ไปคุยกันที่รถ” 8888 ป้ายทะเบียนจำง่ายและจอดอยู่ในตำแหน่งใกล้ที่สุด ปึก! เสียงปิดประตูรถของเขาทำฉันสะดุ้ง “มีอะไรจะคุยกับพี่” “หนูชื่อเมล เมลดา” ฉันแนะนำตัวเพราะไม่แน่ใจว่าเขาจะจำได้หรือเปล่า ครั้งสุดท้ายที่เราคุยกันคือวาเลนไทน์ซึ่งก็ผ่านมาเกือบเดือนแล้ว “อืม พูดธุระมาเลย” เขาว่าห้องโดยสารที่เงียบกริบกำลังหนาวยะเยือกสำหรับฉัน มือไม้เย็นไปหมด หัวใจก็เต้นแรงราวกำลังจะออกจากอก “ถ้าไม่พูดก็ลงไป” เขาพ่นลมหายใจอย่า
รักเราไม่เคยเท่ากัน ( NC 18+ ) ตอนพิเศษ 5
“เออเราผ่านรอบพอร์ตใช่ไหม” รอบพอร์ตที่พ่อหมายความถึงคือ “โควต้ารอบหนึ่ง” หรือ “รอบ Portfolio” คือรอบการรับสมัครนักเรียนเข้ามหาวิทยาลัยในระบบ TCAS ที่เน้นการพิจารณาจาก แฟ้มสะสมผลงาน (Portfolio) และคุณสมบัติเฉพาะตัวของผู้สมัครเป็นหลัก เช่น ผลการเรียน ความสามารถพิเศษ หรือประสบการณ์ โดยเกณฑ์การพิจารณาจะแตกต่างกันไปในแต่ละมหาวิทยาลัยและคณะ ซึ่งแน่นอนว่าผมผ่านได้อย่างง่ายดายเพราะเตรียมตัวมาตั้งแต่อยู่มอต้น“พี่เหนือของพ่อเก่ง” พ่อตบไหล่ผมไม่เบามือเลยแต่นั่นกลับทำให้ผมภาคภูมิใจ“ขอบคุณครับ” ผมยิ้มรับ“ที่ไม่ไปโรงเรียนเพราะวันนี้วันวาเลนไทน์เหรอ” พ่อกระซิบถามเมื่อเห็นว่าแม่เดินออกจากบ้านไปแล้วซึ่งน่าจะตรงไปยังแปลงพืชผักสวนครัวที่แม่มักวุ่นกับเจ้าพวกนั้นตลอดช่วงเช้า“ครับพ่อ”“มันเป็นเรื่องปกติของคนตระกูลเรา” หนึ่งในความภาคภูมิใจของคนในตระกูลโชติภิวรรธคือความหน้าตาดีที่สืบเชื้อสายมาจากพันธุกรรม“ความหล่อมันก็ดีครับ แต่บางทีมันก็ทำให้คนเข้าหาเยอะ มันทำให้เราคัดคนจริงใจยาก” เพราะเคยโดนทั้งเพื่อน ทั้งรุ่นพี่ รุ่นน้องเข้าหาเพราะผลประโยชน์ ทำให้พักหลัง ๆ นี้ผมไม่ค่อยสนิทกับใครมากนัก ส่วนมากที่คบอยู
รักเราไม่เคยเท่ากัน ( NC 18+ ) ตอนพิเศษ 4
ฝีมือเขาแน่“เราทำไมซุ่มซ่าม” พี่เหนือว่าและพยุงให้ฉันยืนได้ด้วยตัวเอง“ขอบคุณค่ะ หนูกลับก่อนนะคะ” ฉันรีบยกมือไหว้ขอบคุณและเดินเร็วไปยังหน้าประตูโรงเรียน ซึ่งวันนี้เฮียมังกรจะแวะมารับฉันกลับบ้าน“เป็นอะไรหน้าแดง” ทันทีที่ฉันขึ้นนั่งบนรถเฮียมังกรก็ถามทันที ฉันใช้ฝ่ามือทั้งสองข้างจับแก้มตัวเองและแน่นอนว่ามันร้อน“หนูวิ่งมาหาเฮียไงก็เลยร้อน” ฉันโกหกหน้านิ่ง“หึ เชื่อก็โง่แล้ว หน้าแบบนี้แกมีคนที่ชอบใช่ไหม เหมยลี่ อย่าให้เฮียรู้นะว่ามันเป็นใคร” พ่อของฉันขึ้นชื่อว่าหวงลูกสาว แต่เฮียมังกรเรียกว่าหวงน้องสาวขั้นสุด ใครมาจีบ มาแซว เฮียแกก็พร้อมจะหิ้วปีกไปปรับทัศนคติทันที“ไม่มี้!” เสียงยิ่งสูงยิ่งส่อพิรุธคงไม่เกินจริง เพราะเวลานี้เสียงฉันสูงปรี๊ด“เฮีย หลอมอันนี้ให้หน่อย” ฉันแบมือให้เฮียดูของที่กำไว้แน่นตั้งแต่ลุงอัครเดชให้มา“ได้มาจากไหน”“ตรงที่ล้ม พรุ่งนี้ต้องไปทำบุญให้เขา” ความลับของฉันมีแค่เฮียมังกรเท่านั้นที่รู้ ก็ฉันต้องให้เฮียหลอมทองให้ทุกครั้งที่ได้มาจากคุณลุงคุณน้าผี ๆ ทั้งหลาย ครั้งแรก ครั้งสองพอบอกว่าเก็บได้ให้พี่ชายฟัง แต่ครั้งสาม ครั้งสี่พี่ชายไม่เชื่อทำให้ฉันจำเป็นต้องเล่าความจริ
รักเราไม่เคยเท่ากัน ( NC 18+ ) ตอนพิเศษ 3
“เหมยลี่!” เสียงบุพการีของฉันเรียกอย่างตกใจเมื่อเห็นสภาพฉันในตอนที่เดินลงจากรถยนต์ที่เรียกผ่านแอปมาส่งถึงหน้าบ้าน เมลดาหรือเมลของเพื่อนหากแต่เวลากลับมาที่บ้านฉันคือ‘เหมยลี่’ ผู้หญิงที่งดงามของพ่อแม่“ไปทำอะไรมาเหมย ทำไมสภาพเป็นอย่างนี้” แม่เข้ามาลูบหลังลูบไหล่ฉันอย่างเป็นห่วง บ้านของฉันเป็นร้านขายทองคำและรับหลอมทองคำ ก่อนหน้านี้เราเน้นขายทองคำมากกว่าหากแต่ปัจจุบันการรับหลอมและซื้อทองคำทำกำไรได้มากกว่าเมื่อปลายปีก่อน เฮียมังกรพี่ชายของฉันซึ่งเรียนอยู่คณะวิศวเคมีทำคลิปรับหลอมทองแล้วแมสในช่องทางโซเชียลหนึ่ง ทำให้ร้าน ‘มังกรตั้งฮั่วเฮง’ เป็นที่รู้จักมากขึ้น จากขายทองรูปพรรณเป็นหลักก็ปรับเปลี่ยนร้านเป็นรับหล่อทอง นากและเงินแทน กำไรเป็นกอบเป็นกำทั้งยังไม่ต้องลงทุนเยอะเหมือนทองรูปพรรณ“หนูหกล้มอะม้า ป๊า” ฉันฟ้องพ่อกับแม่ทันที ด้วยความที่เป็นน้องคนเล็กจึงถูกตามใจ ใครบอกว่าครอบครัวคนจีนไม่รักลูกสาว บอกว่าไม่จริงเลย บ้านฉัน ลูกสาวอย่างฉันคือที่หนึ่ง ส่วนลูกชายอย่างเฮียมังกรถึงจะมีชื่อเป็นเจ้าของร้านแต่สถานะคือคนรับใช้ของน้องสาวอย่างฉัน“มังกรไปซื้อแว่นใหม่ให้น้องหน่อย ร้านเฮียหยงนะ” นั่นไงแม่
You may also like
เรื่องสั้นอีโรติก LOVE NC 25+++
C68.7K viewsรักร้ายจอมทระนง
หิมะที่ปลิดปลิว294.6K viewsเมื่อรักต้องลับ ( 18+)
หญิงเพียว31.5K viewsให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว
เล่อเอิน57.9K viewsรักเราลูกสาวเป็นใจ
กาแฟหอมกรุ่น245 viewsลิขิตร้อนซ่อนปมรัก
Priyada436 viewsจิรัติพันประดับ [เซตเกี่ยวรัก]
DILEMMA 28119 viewsเมื่อฉันขายตัวให้คุณหมอทั้งสาม (5p)
จางเหมี่ยวเฟิ่ง748 views
