เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 5
บทล่าสุด
รักเราไม่เท่ากัน บทที่ 23
ฉันกลับจากต่างประเทศในปีถัดมาฉันนำความรู้ที่ได้เรียนมา กลับมาตอบแทนประเทศบ้านเกิดและงานที่ฉันทำคือ การออกแบบวงโคจรของอุตสาหกรรมการบินและอวกาศฉันเชื่อว่าคุณยายที่อยู่บนสวรรค์ จะมองเห็นผลงานชิ้นเอกของฉันแน่นอนเรือเบาแล่นผ่านหมื่นภูเขา ประหนึ่งความลำบากและความท้าท้ายที่ผ่านมาในชีวิต จะทำให้เรากล้าเผชิญหน้าและมีความหวังอีกครั้ง
รักเราไม่เท่ากัน บทที่ 22
หลังจากสิ้นสุดการเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน ฉันจึงศึกษาต่อที่ต่างประเทศเวลาประมาณตีสามตีสี่ ฉันรับสายจากคุณแม่หู“ชิงชิง ครูหยางถูกจับแล้ว”คนที่จับเธอก็คือสวี่เจียอี้ นักเรียนคนโปรดของเธอเรื่องแรกที่สวี่เจียอี้ทำหลังจากย้ายไปที่สำนักการศึกษา ก็คือทำการสืบสวนคุณแม่ตอนนั้น ผลการเรียนในชั้นคุณแม่ทำไมถึงดีขนาดนั้น เป็นเพราะเธอใช้การหลอกล่อทางจิตวิทยา กับพวกเขามานานกว่าสามปีถึงขนาดที่ว่านักเรียนที่ผลการเรียนไม่ดีและชอบเล่นสนุก จะถูกลงโทษทางร่างกายโดยให้พวกเขาตบหน้าซึ่งกันและกันเดิมทีฉันคิดว่าคุณแม่ไม่ใช่แม่ที่ดี แต่กลับเป็นครูที่ดี แต่ดูจากตอนนี้แล้วเธอไม่มีอะไรดีเลยในวันที่เรื่องราวถูกสอบสวนออกมา คุณแม่ก็ถูกถอดรายชื่อออกทันทีจากคุณครูหยางที่มีคนเคารพนับถือ กลายเป็นหนูข้างถนนแต่อาศัยว่าเป็นคุณแม่ของฉัน คนพวกนั้นจึงไม่ได้ซ้ำเติม และยังช่วยดูคุณแม่อยู่บ้างเพราะเห็นแก่หน้าของฉันแต่ฉันจะเป็นคนซ้ำเติมเองแน่นอน โจมตีเธอให้ตายวิดีโอในตอนนั้นฉันยังเก็บไว้ตลอดเดิมที อยากจะรอให้ชีวิตของคุณแม่อยู่บนจุดสูงสุดในชีวิตแล้วปล่อยออกมาแต่ตอนนี้เป็นจังหวะที่ดีหลังจากปล่อยวิดีโอออกมา
รักเราไม่เท่ากัน บทที่ 21
ฉันได้เจอคุณแม่อีกครั้งคือตอนที่ฉันกลับมาเยี่ยมคุณแม่หูครั้งนี้ ฉันต้องไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่ต่างประเทศกลัวว่าคุณแม่หูจะเป็นห่วงจึงกลับมาเยี่ยมเธอหลายปีที่ผ่านมา ฉันกับอาจารย์ที่ปรึกษาทำโปรเจคอยู่บ้าง จึงทำเงินได้ไม่น้อยเรียนรู้วิธีการใส่สร้อยคอลงในกล่องมันฝรั่งทางออนไลน์คุณแม่หูเบ้าตาแดงก่ำส่วนฉันสบตากับคุณแม่ที่ยืนอยู่นอกหน้าต่างพอดีเธอผอมลงมากและแก่มากเหมือนกัน ไม่มีความแข็งกร้าวแบบนั้นอีกแล้วสุดท้ายฉันก็ออกไปพบเธอ“ครูหยาง คุณไม่อยู่ฉลองปีใหม่กับครอบครัวของคุณเหรอ? นักเรียนของคุณไม่มาเยี่ยมคุณเหรอ?”ในฐานะลูกสาวของเธอ ฉันรู้ดีว่าคำพูดไหนแทงใจเธอมากที่สุด“ชิงชิง ฉันเป็นแม่ของเธอนะ”“แม่ของฉันอยู่ข้างในโน่น ครูหยาง คุณอย่ามาตีสนิทกับฉัน”เธออยากจะสร้างความสัมพันธ์อันดีกับฉันแต่ฉันไม่อยากการทำร้ายยังคงอยู่ตลอดและฉันก็ไม่ใช่แม่พระ ให้อภัยในสิ่งที่ผ่านมาไม่ได้
รักเราไม่เท่ากัน บทที่ 20
ก่อนที่จะเข้ารั้วมหาวิทยาลัยดูเหมือนสวรรค์จะเล่นตลกกับฉันจู่ๆ คุณพ่อก็ถูกเปิดเผยว่าเขาปลอมวุฒิการศึกษาผลสอบวิชาคณิตศาสตร์ของเขา แม้แต่สอบผ่านก็ยังทำไม่ได้ไม่แปลกใจเลยที่เขาอยากให้ฉันไปสอนลูกสาวของเขาเวลานี้ ฉันเองก็ตระหนักขึ้นได้ว่า พรสวรรค์ด้านคณิตศาสตร์ของฉัน ถูกถ่ายทอดมาจากคุณแม่แต่รู้สึกว่าตลกสุดๆทุกอย่างในตอนแรกเหมือนเป็นเรื่องตลกขนาดฉันยังตระหนักขึ้นได้ คุณแม่เองก็เช่นกันการโจมตีเช่นนี้ เธอรับไม่ได้แน่นอนเธอจะยอมรับได้อย่างไรว่า สาเหตุที่เกลียดฉันมานานหลายปี แท้จริงแล้วเป็นเรื่องโกหกเธอแก่ลงไปมากฉันเจอเธออีกครั้ง ตอนที่อยู่สนามบินเธอยืนส่งฉันจากที่ไกลพอสมควรฉันได้แต่ทำเป็นมองไม่เห็น และยังคงบอกลากับคุณครูหูไม่ใช่สิ ตอนนี้เป็นคุณแม่หูแล้ว“ที่ปักกิ่งอากาศแห้งมาก หนูอย่าลืมทาโลชั่นเยอะๆ นะ”“ไม่ต้องประหยัดเงินเพื่อแม่ และสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับเพื่อนร่วมชั้น...”จนกระทั่งอันเข่อซินมาถึง คุณแม่หูจึงแยกจากฉันอย่างอาลัยอาวรณ์
รักเราไม่เท่ากัน บทที่ 19
ได้เจอคุณแม่อีกครั้ง ก็หลังจากที่สิ้นสุดการสอบเอนทรานซ์วันที่สองที่ผลสอบออกมา ได้มีการจัดงานเลี้ยงฉลองเรียนจบของรุ่นสวี่เจียอี้สอบได้ที่หนึ่งของเมือง ถึงแม้จะสอบเข้าชิงเป่ยไม่ได้ แต่ก็เลือกมหาวิทยาลัยดีๆ ได้เต็มที่คุณแม่ดีใจมาก พูดชมต่างๆ นานา“บอกแล้วใช่ไหมว่าเจียอี้ของเราเก่งมาก!”“มาพวกเรา ยกแก้วพร้อมกัน แสดงความยินดีที่เจียอี้เรียนจบอย่างราบรื่น!”ทั้งๆ ที่คนที่เรียนจบในปีนี้ไม่ได้มีแค่สวี่เจียอี้คนเดียวเท่านั้น แต่ในสายตาของคุณแม่มีเขาคนเดียว“ครูหยางเก่งจริงๆ ลูกสาวถูกส่งตัวเข้าชิงเป่ย นักเรียนก็สอบได้ที่หนึ่งในเขตเมือง!”เมื่อคำพูดนี้ดังออกไป ทุกคนจึงมองมาที่ฉันใบหน้าของคุณแม่แดงขาวสลับกันเธอดึงแขนเสื้อของฉันพูดเบาๆ ว่า “เธอมาทำอะไรที่นี่? ที่นี่เขาฉลองนักเรียนที่สอบเอนทรานซ์ได้ ไม่ได้ต้อนรับเธอ”ฉันหัวเราะขึ้นมา “ครูหยาง คุณจะไม่แสดงความยินดีที่ฉันได้เหรียญทองหน่อยเหรอ? แถมยังเป็นเหรียญทองของคณิตศาสตร์อีกด้วย!”ใบหน้าของคุณแม่เขียวปัด เสียงหัวเราะเย็นชาออกมาตามซอกฟัน “ก็ไม่รู้ว่าเธอใช้วิธีอะไร ข้อสอบการแข่งขันแบบนี้ก็ยังทำได้”การสร้างข่าวลือเสื่อมเสียให้ใครคน
รักเราไม่เท่ากัน บทที่ 18
เมื่อกลับมาที่ตัวจังหวัดมีป้ายแขวนไปเกือบทุกที่ ล้วนเป็นการเฉลิมฉลองที่ฉันได้เหรียญทอง ถูกส่งตัวไปชิงเป่ยได้สำเร็จเพราะฉัน อัตราการรับสมัครนักเรียนใหม่ของโรงเรียนจึงเพิ่มขึ้นไม่น้อยแม้แต่คุณพ่อที่หลบหน้าฉันแทบตาย ก็ยังมาหาฉันฉันยังคงนั่งอยู่ในสถาบันของคุณครูหูเหมือนเดิม คอยช่วยงานเล็กๆ น้อยๆคุณพ่อนั่งอยู่ในห้องรับแขกอย่างตื่นเต้น ใช้มือถูกางเกง เช็ดเหงื่อที่อยู่ในมือเป็นครั้งคราวนั่นคือครั้งแรกที่ฉันเห็นรอยยิ้มเอาใจบนใบหน้าของคุณพ่อพอฉันเข้าไป เขาก็ยื่นนมลังหนึ่งที่ซื้อมาให้ฉัน“เสี่ยวชิง พ่ออยากปรึกษาหนูเรื่องหนึ่ง น้องสาวของหนูเรียนคณิตศาสตร์แย่มาก อยากให้ลูกไปช่วยสอนเธอหน่อย ไม่รู้ว่าหนูจะมีเวลาไหม”ฉันเหลือบตาขึ้นมองด้วยความงุนงงคุณพ่อเป็นครูสอนคณิตศาสตร์ไม่ใช่เหรอ ทำไมต้องให้ฉันไปช่วยสอนน้องสาวด้วยคุณพ่อเกาเส้นผมที่บางตาอย่างเขินอาย“หนูก็รู้ว่าระหว่างคนในครอบครัวเป็นยังไง พ่อสอนน้องสาวของหนูได้ไม่ดี พ่ออดไม่ได้ที่จะใช้คำพูดรุนแรงกับเธอ”ฉันสะอึกเล็กน้อยตอนเด็กคุณพ่อใช้ไม้กวาดไล่ฉันออกมาจากในบ้านใช้ก้อนหินทุบฉัน พูดจากับฉันด้วยคำพูดสกปรกต่างๆ นานาฉันรู้
บางทีคุณอาจจะชอบ
ความลับที่ถูกแช่แข็ง
เสี่ยวเฉิง652 viewsแฝดน้องผู้แสนอาภัพ
ซูเหอ621 viewsล้างแค้นสามีตัวดี ทวงหัวใจนี้ให้ลูกรัก
แวนเดอร์วาลส์750 viewsความรักค่อย ๆ จางหายไป
เสี่ยวซื่อเว่ย1.4K viewsเงียบงัน
หยูจือจือ433 viewsรักไร้เงา
โม่เหนียน1.0K viewsเล่นใหญ่ หลังจากแทนที่สถานะพี่สาว
รุ่ยเสวี่ยเฟิงเหนียน405 viewsหลังจากสั่งโกศสี่สิบล้าน ฉันก็ถูกด่าว่าเป็นเมียน้อย
อาเจียง599 views
