MasukShare
ตอนที่ 5 กี่ปีแล้วนะ
Terakhir Diperbarui:
2025-01-08 15:13:22โปรเจ็กต์ที่เวหาเสนอกับที่ประชุมบริษัทได้รับการอนุมัติแล้ว ชายหนุ่มจึงอยากได้ผู้ช่วยสักคน ซึ่งเขาระบุไว้แล้วว่าคนที่จะมาช่วยงานตนเองนั้นต้องเป็นพนักงานใหม่และไม่เคยมีประสบการณ์เพราะเขาอยากให้คนที่จะมาร่วมงานด้วยเริ่มต้นโปรเจกต์ไปพร้อม ๆ กับเขา
“ลูกแน่ใจนะว่าจะไม่เอาคนเก่าของพ่อไปร่วมงาน”
“ครับ คนของพ่อก็งานล้นมืออยู่แล้ว”
“งั้นก็ตามใจ ลูกใช้ทรัพยากรและงบประมาณของบริษัทได้เต็มที่”
“ผมคงใช่เท่าที่เสนอในที่ประชุมนั่นแหละครับ”
“อือ พ่อหวังว่าแกจะทำได้สำเร็จ”
“ผมก็หวังอย่างนั้น ผมขอตัวก่อนนะครับ อ้อ พ่อครับเย็นนี้อย่าลืมกลับไปทานข้าวกับแม่นะครับ”
“อือ”
คนเป็นพ่อรับปากแล้วก้มหน้าทำงานต่อ
เวหาเดินกลับมายังห้องของตัวเอง โปรเจ็กต์ที่เขากำลังจะเริ่มทำนั้นไม่ได้เป็นเรื่องใหม่เลย เพียงแต่ยังไม่มีใครทำเรื่องนี้อย่างจริงจังเท่านั้น
บริษัทของเขาเป็นทั้งผู้ผลิตและจัดจำหน่ายขนมขบเคี้ยวหลากหลายชนิด แต่ที่เขากำลังจะเริ่มทำอย่างจริงจังก็คือขนมขบเคี้ยวที่มีทั้งรสชาติอร่อยและดีต่อสุขภาพ สิ่งที่จะต้องเน้นหนักสำหรับโปรเจ็กต์นี้ก็คือเรื่องของการโฆษณา เพราะคำว่าขนมเพื่อสุขภาพนั้นทำให้คนบางกลุ่มคิดว่ารสชาติของมันไม่อร่อยและมองข้ามทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้ทดลองชิมด้วยซ้ำ
ชายหนุ่มคิดจะทำเรื่องนี้ตั้งแต่ตอนที่ยังทำงานอยู่ที่อเมริกาแล้ว เขาหาข้อมูลทุกอย่างมาอย่าละเอียด รวมถึงขั้นตอนการผลิตซึ่งมองเห็นแล้วว่าโรงงานที่มีอยู่สามารถผลิตได้อย่างแน่นอน
เขากลับมายังทำงานของตัวเองที่อยู่อีกชั้น หน้าห้องมีพักงานคนหนึ่งคอยช่วยจัดการเรื่องเอกสาร ส่วนผู้ช่วยของเขานั้นยังไม่มาเริ่มงาน เวหาทำงานจนถึงเวลาเกือบหกโมงเย็น จากนั้นเขาก็รีบขับรถฝ่าการจราจรที่ติดขัดตรงไปยังบ้านหลังใหญ่เพื่อทานอาหารเย็นกับมารดา
เวหาก้าวเท้าลงจากรถเอสยูวีสีดำคันโปรด ยังไม่ทันที่จะปิดประตูก็ได้ยินเสียงโวยวายของมารดาดังมาจากในบ้าน เขารีบวิ่งเข้าไปทันที
ภาพที่เห็นคือแม่ของเขากำลังโวยวายอยู่กลางห้องรับแขกโดยมีแม่บ้านและหลานสาวยืนดูอยู่ใกล้ ๆ
“แม่ครับ แม่” เขาใช้เสียงที่ดังกว่าปกติเพราะอยากมารดาเลิกโวยวายแล้วหันมาสนใจตัวเอง
มันได้ผลเพราะตอนนี้คุณวราพรหยุดโวยวายและหันมามองหน้าลูกชายด้วยสายตาที่อ่านยาก
“เวย์ มาแล้วเหรอลูก มาดูนี่สิ มาดูสิ่งที่พ่อของแกทำกับแม่มาตลอดหลายปี”
กระดาษเอสี่ปึกใหญ่ถูกยื่นมาให้กับลูกชาย เขารับมาดูแล้วคิ้วเข้มก็ขมวดเข้าหัน
“สเตทเม้นท์ของใครครับแม่”
“ก็ของพ่อแกน่ะสิ เวย์ดูนะลูก พ่อโอนเงินให้ผู้หญิงหน้าด้านคนนี้มาเป็นสิบ ๆ ปีแล้ว”
“แม่ไปเอามาได้ยังไง”
“มันจะยากอะไร เรามีเงินซะอย่าง”
“แม่ครับ เรามีเงินออกเยอะแยะนะครับ แค่เดือนละไม่กี่หมื่นช่างมันเถอะครับ”
“แต่มันกี่ปีแล้วล่ะ เวย์ที่พ่อของแกเองเงินไปปรนเปรอผู้หญิงคนนี้ นี่เท่าที่แม่รู้นะ แล้วเวย์ไม่คิดเหรอว่านอกจากเงินแล้วพ่อของแกยังจะปรนเปรออะไรให้กับมันอีก”
เวหาไม่พ่อใจที่บิดาทำแบบนี้ มันเหมือนไม่ให้เกียรติภรรยาเลยสักนิด แต่ชายหนุ่มก็เก็บความไม่พอใจเอาไว้เพราะไม่อยากไปเติมเชื้อไฟให้มันลุกลามไปมากกว่าที่เป็นอยู่
“เดี๋ยวผมจะพูดเรื่องนี้กับพ่อเองครับ”
“แม่จะฟ้องมัน”
“แม่ครับ อย่าทำให้เรื่องมันใหญ่โตเลยนะครับ”
“แล้วเวย์จะให้แม่ทำยังไง ยอมเป็นเมียหลวงโง่ ๆ อย่างนั้นเหรอ ไม่มีทางหรอก”
“แม่ครับ ใจเย็นก่อนนะครับ ถ้าแม่โวยวายแบบนี้พ่อจะยิ่งห่างแม่ไปเรื่อย ๆ นะครับ”
“แม่จะไม่โวยวาย แต่เวย์ต้องไปตามหาผู้หญิงคนนี้ให้แม่”
“แม่ครับ ผมต้องทำงาน”
“งั้นแม่จะจ้างนักสืบ”
“โอเคครับ ผมจะช่วยแม่ตามหาเอง แต่เอกสารพวกนี้เราเก็บก่อนดีไหมครับ เดี๋ยวพ่อก็กลับมาแล้ว ผมไม่อยากให้พ่อเห็น”
“ให้เห็นสิ เขาจะได้รู้ว่าเรื่องทุกอย่างน่ะ แม่กับเวย์รู้หมดแล้ว”
“แม่ครับถ้าพ่อรู้ พ่อก็คงหาทางปกปิด แล้วเราจะไปตามหาผู้หญิงคนนี้ได้ยากขึ้นนะครับ แม่เชื่อผมนะ เรื่องนี้ให้ผมจัดการเอง”
“แน่นะลูก เวย์จะช่วยแม่จริง ๆ ใช่ไหม”
“แน่นอนครับผมว่าแม่รีบไปล้างหน้าล้างตาดีกว่านะครับ พ่อกลับมาถึงเราจะได้ทานข้าวกัน ป้ายุครับผมฝากพาแม่ไปหน่อยนะครับ”
“ค่ะคุณเวย์”
พอมารดาเดินขึ้นไปชั้นสองแล้วเวหาก็ให้กระแตเก็บเอกสารที่กระจัดกระจายกลับใส่ซองสีน้ำตาลตามเดิม
“กระแต เอาไปเก็บในห้องฉันนะ”
“ค่ะคุณเวย์”
การทานอาหารเย็นพร้อมหน้าพร้อมตากันอย่างเช่นวันนี้ใช่ว่าจะมีความสุข แต่มันกลับทำให้ทุกคนรู้สึกอึดอัด คุณสิงหลนั้นเอาแต่นั่งทานโดยไม่พูดหรือสนใจภรรยาเลยสักนิด
“เวย์บอกพ่อแกด้วยนะ ถ้ามันลำบากมากคราวหลังก็ไม่ต้องฝืน”
“คุณบอกให้ผมกลับมาทานข้าวที่บ้าน ผมก็กลับมาแล้วยังจะเอาอะไรกับผมอีก”
“กลับมาแต่ตัวล่ะสิ อย่างกะคนไร้วิญญาณ”
“ผมไม่อยากทะเลาะกับคุณ เราต่างคนต่างอยู่ก็ดีแล้ว”
“พูดอย่างนี้หมายความว่ายังไง”
“ยังจะต้องให้แปลไทยเป็นไทยอีกเหรอ ผมเบื่อที่จะเล่นเกมกับคุณแล้วนะ ในเมื่อคุณไม่ยอมหย่า ก็อยู่กันไปแบบนี้แหละ อย่าหวังว่าระหว่างเรามันจะกลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อน”
“พ่อครับ”
“เวย์ พ่อทนมานานแล้ว ตอนนี้เวย์ก็กลับมาแล้ว พ่อยกหน้าที่ดูแลแม่ให้เวย์นะ”
“พ่อครับ แม่ต้องการพ่อนะครับ”
“พ่อรู้และพ่อให้เวลาแม่ของเวย์มานานหลายปีแล้ว พ่อแค่อยากเป็นอิสระแค่นั้น”
“อยากหย่ากับฉันแล้วไปหาอีนังนั่นใช่ไหม”
“ผมไม่มีใครทั้งนั้น ผมแค่เบื่อ ได้ยินไหมผมเบื่อคุณ”
กรี๊ด
คุณวราพรลุกขึ้นแล้วกรีดร้องสุดเสียง เธอตรงไปยังคุณสิงหลที่ยังทานข้าวอยู่หัวโต๊ะ ทั้งทุบทั้งตี แต่เขาก็เอาแต่นั่งนิ่งอย่างไม่ทุกข์ร้อน
“แม่ครับ แม่ อย่าทำย่างนั้น” ลูกชายรีบเข้าไปห้าม เขากอดมารดาไว้แน่นก่อนจะหันมาบอกพ่อด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยพอใจ
“ผมว่าพ่อออกไปก่อนดีกว่า รอแม่ใจเย็นกว่านี้เราค่อยคุยกันนะครับ”
“แม่แกไม่มีวันใจเย็นได้หรอกเวย์ ตราบใดที่ยังไม่รู้จักปล่อยวาง”
คุณสิงหลพูดทิ้งท้ายก่อนที่จะเดินออกจากห้องอาหารและตรงไปยังห้องทำงานซึ่งเขาใช้ห้องนั้นแทนห้องนอนมาหลายปีแล้ว
Bab terbaru
รักเล่นกล ตอนที่ 40 โอกาสแบบนี้มีไม่บ่อย (จบ)
เสียงดนตรีเพลงคลาสสิกที่กำลังบรรเลงอยู่สร้างความโรแมนติกให้กับคู่รักหลายคู่ในบาร์รูฟท็อปบนโรงแรมหรูริมแม่น้ำเจ้าพระยา เวหากับเมญาวีก็เป็นหนึ่งในคู่รักนั้น วันนี้เป็นวันครบ 3 ปี สำหรับการแต่งงานของทั้งสอง เป็นโอกาสพิเศษที่ทั้งสองคนจะได้อยู่ตามลำพัง เพราะที่ผ่านมาชีวิตของเขาและเธอวุ่นวายอยู่กับการทำงานและเลี้ยงดูลูกน้อยวัยสองขวบ หลังจากแต่งงานได้เพียงสามเดือนเมญาวีก็ตั้งท้องลูกสาวที่แสนน่ารัก เด็กหญิงตัวน้อยมีชื่อว่าน้องข้าวหอมเพราะอยากเลี้ยงลูกเองแต่ก็ต้องทำงานไปด้วย เวหาเลยแบ่งห้องที่ทำงานเป็นห้องสำหรับเด็กหนึ่งห้อง จ้างพี่เลี้ยงมาช่วยดูแลลูกสาวในขณะที่เมญาวีทำงาน พอถึงเวลาเลิกงานทั้งครอบครัวก็กลับไปที่บ้านหลักเล็กซึ่งปลูกอยู่ในรั้วเดียวกับบ้านเดิมของเวหา แต่เพราะวันนี้เป็นวันครบรอบแต่งงานของทั้งสอง เพชรลดาอยากให้ลูกสาวและลูกเขยได้ใช้เวลาช่วงนี้ด้วยกันตามลำพัง เธอจึงมารับหลานสาวและพี่เลี้ยงไปอยู่ที่โคราชชั่วคราว“ร้านนี้บรรยากาศดีเหมือนกันนะคะพี่เวย์ จองยากไหมคะ”“ไม่ยากหรอกครับ พี่แดนจัดการให้” โรงแรมหรูแห่งนี้เป็นอีกหนึ่งโรงแรมที่เดนิสเพื่อนรุ่นพี่ของ
รักเล่นกล ตอนที่ 39 ไม่อยากให้รอ
ภายในห้องนอนยังมืดสนิทแม้จะเป็นเวลาเกือบจะเที่ยงเพราะมีผ้าม่านกันแสงอย่างดี เมญาวียังซุกตัวอยู่กับแผงอกแกร่งของคนรัก เธอเพิ่งได้นอนพักในเวลาเกือบจะหกโมงเข้า แต่เพราะวันนี้เป็นวันเสาร์ทั้งเขาและเธอก็เลยไม่ต้องรีบไปทำอะไรที่ไหน เมื่อคืนเมญาวีตามใจเขามากกว่าทุกครั้งเพราะเห็นว่าสัปดาห์ที่ผ่านมาชายหนุ่มทำงานอย่างหนักเพื่อบริษัทมาตลอด เมญาวีไม่คิดจะไปเรียนต่อแล้วเพราะไม่อยากห่างจากคนรักแต่เธอก็ยังไม่ได้บอกเรื่องนี้กับเวหา หญิงสาวใช้เวลาช่วงที่ไม่ตามคนรักไปบริษัทเรียนรู้งานกับคุณสิงหลที่บ้านหลังใหญ่ของเขา เพราะอยากช่วยงานของเวหาให้ได้มากกว่านี้ พอได้ไปบ้านของเวหาบ่อยขึ้นเมญาวีก็สนิทสนทกับคุณวราพรมารดาของชายหนุ่มมากขึ้นด้วย หญิงสาวจึงรู้ว่าที่ผ่านมาเวหาต้องทำงานอย่างหนักเพื่อพิสูจน์ตัวเองให้คนในบริษัทและบิดายอมรับในตัวเขา เมญาวีรู้สึกเห็นใจคนรักมากขึ้น บริษัทที่เขาทุ่มเททำงานอย่างหนักให้นั้นอีกส่วนหนึ่งก็เป็นของเธอด้วย การจะไปเรียนและให้เขาทำงานที่นี่ไม่ใช่เรื่องที่คนรักควรทำสักเท่าไหร่ ที่ผ่านมาเธอคิดถึงแต่ตัวเองมาตลอด แม้ตอนแรกเวหา
รักเล่นกล ตอนที่ 38 อย่ายั่ว
ระหว่างที่ยังรอวีซ่าซึ่งไม่รู้จะได้เมื่อไหร่ เมญาวีก็ย้ายมาอยู่กับเวหาที่คอนโด แม้ว่ามารดาของเขาจะชวนให้ไปอยู่ที่บ้านด้วยกัน แต่เพราะเวหาอยากมีเวลาส่วนตัวกับคนรักให้มากที่สุด เขาจึงพาเมญาวีไปทานข้าวกับท่านที่บ้านเป็นบางวันเท่านั้น เมญาวีตามเวหาไปที่บริษัทเป็นบางวันเท่านั้น เธอไม่ได้ไปทำงานในตำแหน่งเลขา เพียงแต่ตามไปเพราะเวหาอยากให้หญิงสาวเรียนรู้งานในบริษัท พนักงานส่วนใหญ่ไม่มีใครรู้ว่าตอนนี้เมญวีมีหุ้นอยู่ในบริษัท ทุกคนรู้แค่เพียงว่าเธอเป็นคนรักของเวหาเพียงเท่านั้น ช่วงนี้งานของเวหาค่อนข้างหนักเอาการ แต่งานหนักแค่ไหนเขาก็ไม่เคยบ่น เพราะทันทีที่กลับมาถึงคอนโดมาเจอกับคนรักเขาก็หายเหนื่อยทันที “พี่เวย์ ช่วงนี้งานเยอะเหรอคะ” “ก็เยอะเป็นปกติครับ” “หาเลขาสักคนดีไหม” “ไม่เป็นไรครับพี่ธรก็ยังอยู่ เขาช่วยพี่ได้เยอะ” “ถ้ากลัวว่าเลขาคนใหม่จะทำให้เมยหึงพี่เวย์ก็หาเลขาผู้ชายสิคะ” “เอาไว้ถ้าพี่ธรบ่นว่าเหนื่อยพี่จะให้เขาหาคนมาช่วยนะครับ” “ถ้ารอให้พี่ธรบ่นสงสัยไม่ต้องหาเลขากันแล้วล่ะคะ”เมญา
รักเล่นกล ตอนที่ 37 การเผชิญหน้า
กลับจากหัวหิน เวหาพาเมญวีมาที่บ้านของตัวเอง เป็นครั้งแรกที่เธอมายังบ้านหลังใหญ่“สวัสดีค่ะแม่” เธอยกมือไหว้และเรียกคุณวราพรว่าแม่อย่างที่เคยเรียก เนื่องจากตอนนี้เธอกับเวหาตกลงจะกลับมาคบกันอย่างเดิมแล้ว“หนูเมย แม่คิดว่าจะไม่ได้เจอหนูแล้ว แม่ขอโทษเรื่องพ่อของหนูด้วย ถ้าแม่ไม่เห็นแก่ตัวหนูคงมีครอบครัวที่อบอุ่น”“อย่าพูดถึงมันเลยค่ะ ที่ผ่านมาเมยก็มีครอบครัวที่อบอุ่น มีแม่กับลุงวัตถ์ เมยไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองขาดอะไร”“หนูไม่โกรธแม่ใช่ไหม”“ไม่ค่ะ เมยคิดว่าเมยกับแม่ก็ต้องขอโทษที่ทำให้เรื่องมันเป็นแบบนี้”“แม่อยากเจอกับแม่ของหนู อยากขอโทษเขาด้วยตัวเองเอง”“ได้สิคะ เอาไว้เมยจะหาเวลาพาแม่มาเยี่ยมนะคะ”“แม่อยากไปหาที่ไร่ เวย์บอกแม่ว่าที่นั่นร่มรื่นมาก แม่อยากไปเที่ยว”“เมยขอถามแม่กับลุงวัตถ์ก่อนนะคะว่าสะดวกวันไหน เพราะบางทีสองคนนั้นก็เข้าไปในไร่ตั้งแต่เช้า ถ้าไม่นัดก่อนก็อาจจะไม่เจอค่ะ”“เอาอย่างนั้นก็ได้ สะดวกตอนไหนหนูก็บอกเวย์นะลูก”“ค่ะแม่”“วันนี้จะค้างที่นี่ไหม แม่จะได้ให้ป้ายุพาจัดห้อง”“ไม่ดีกว่าค่ะ”“เมยรังเกียจครอบครัวของแม่หรือเปล่า”“ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ คุณแม่เข้าใจผิดแล้ว วันนี้เมยต
รักเล่นกล ตอนที่ 36 ลีลารักมัดใจ
พายุตัณหาสงบลงในเวลาเกือบตีหนึ่ง เวหาเช็ดตัวให้กับเมญาวีเพราะอยากให้เธอนอนสบายตัว จากนั้นก็นอนกอดหญิงสาวคนรักจนถึงสายของอีกวัน “เราจะกลับตอนไหนคะ” เมญวีถามในขณะที่กำลังเริ่มทานอาหารมื้อสายด้วยกัน “คงอีกสักสองวันครับ เมยอยากกลับแล้วเหรอ” “พี่เวย์ขา เมยขอโทรหาแม่ได้ไหมคะ ไม่อยากให้แม่เป็นห่วงนะคะ” พอเธออ้อนเวหาก็ยอมใจอ่อน เขาไปเอากระเป๋าในรถมาให้เธอจากนั้นก็นอนดูทีวีอยู่ที่ห้องรับแขก ส่วนเมญาวีนั้นเดินไปคุยโทรศัพท์ในห้องนอน หญิงสาวกลับออกมาอีกครั้ง เธอนั่งลงข้างเขา พิงศีรษะกับไหล่หนา “แม่ว่ายังไงบ้างครับ” “ไม่ว่าอะไรค่ะ แม่แค่ฝากบอกพี่เวย์ว่าอย่าลืมสัญญา พี่สัญญาอะไรกับแม่คะ” “สัญญาว่าจะดูแลเมยอย่างดีครับ” “แค่นั้นเหรอคะ” “ครับแค่นั้น” เมญาวีคิดว่าต้องมีอะไรมากกว่านั้นแต่เขาไม่ยอมพูด แต่คงไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่ เพราะถ้าอย่างนั้นมารดาของเธอคงบอกไปแล้ว “เราจะอยู่แต่ในห้องเหรอคะ ไหนว่าพาเมยมาเที่ยวทะเล” “เมยอยากออกไปไหน ถ้าจะไปเล่นน้ำรอตอนเย็นก่อนดีกว่าไ
รักเล่นกล ตอนที่ 35 แน่ใจนะว่าไม่คิดอะไร
เมญาวีตื่นขึ้นมาท่ามกลางความมืด เธอไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ที่ไหน จำได้แค่ว่ากำลังคุยกับเวหาอยู่ในรถ และเขากำลังจะพาเธอกลับบ้าน เธอกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้อง แล้วก็ต้องตกใจเพราะที่นี่ไม่ใช่ห้องนอนของ หญิงสาวรีบลุกจากเตียงแล้วเปิดประตูห้องนอนออกไปทันที “เวย์ พาเมยมาที่ไหน เมยอยากกลับบ้าน” “ตื่นแล้วเหรอครับ หิวหรือยัง มานั่งตรงนี้สิพี่สั่งสเต็กปลาของโปรดให้เมยแล้ว” “พี่เวย์คะ เมยบอกกว่าอยากกลับบ้าน” เธอเดินไปยังประตูด้านหน้าแต่พยายามเปิดเท่าไหร่ประตูก็ไม่ขยับ “เปิดประตูให้เมยด้วย เมยจะกลับ” “เดี๋ยวสิเมยคุยกันก่อน” เวหารีบมาดึงตัวคนรักไว้ เขากอดเธอจากด้านหลัง จมูกกดลงไปยังผมสีดำขลับ สูดดมกลิ่นที่คุ้นเคยเข้าเต็มปอด “เราต้องคุยกับให้รู้เรื่องนะครับ” “เมยว่าเราคุยกับรู้เรื่องแล้วนะคะ” เวหาอุ้มคนตัวเล็กมายังโต๊ะทานข้าว กดให้หญิงสาวนั่งลงบนเก้าอี้ขณะที่ตัวเองกักเธอไว้ด้วยสองแขนแกร่ง “พี่ไม่ให้เมยไปเรียน” “เมยจะไป เมยเตรียมตัวเรียนภาษามาตั้งสองเดือน” “เมยจะทิ้งพี่ไปจริ
Anda juga akan menyukai
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ
อี้เสี่ยวเหวิน72.5K Dibacaวิศวะลวงรักร้าย(20+)
Re-match I รีแมทช์32.0K Dibacaราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!
หยาน อัน304.0K Dibacaบอสเอวดุ!!!
ซีไซต์69.6K Dibacaปกติ... คือแอบรัก
ACHICHI6.5K Dibacaพ่ายรักไออุ่น
พอลอที่แปลว่าไพลิน60 Dibacaหม้ายสาวสุดแซ่บ กับนาย ม.ปลาย
ศานิชล436 Dibacaดุจฟ้าลิขิตรัก
ไข่มุกสีชมพู (Pink Pearl)442 Dibaca
