2.แม่ใบปอ

สาวน้อยร่างบางตัวเล็ก อายุเพียง21 ปีเท่านั้น มือบางเล็กขยับพันพับขนมชั้นแผ่นบาง ที่ทำเสร็จอุ่นๆ ประดิดประดอย เป็นดอกกุหลาบ จัดลงกล่องอย่างสวยงาม เจ็ดโมงเช้าแล้ว ขนมยังทำไม่เสร็จเลย เธอต้องเร่งมือ เพื่อให้ทันนัดรับในช่วงสายของวันนี้ ใบปอ เร่งมือทำขนมอย่างเร่งรีบ

เธอลุกมาทำขนมตั้งแต่ตี4แล้ว อาชีพแม่ค้าขนมหวานของเธอ ต้องใช้แรงกายแรงใจเป็นอย่างมาก เธอตื่นตั้งแต่ตีสี่ทุกวัน เพื่อเตรียมวัตถุดิบในการทำขนม กว่าที่เธอจะมีวันนี้ ขนมของเธอได้รับการตอบรับ เธอล้มเหลว เสียหายมาหลายครั้ง กว่าจะได้วางขายในร้านอาหารชื่อดัง มีลูกค้าสั่งซื้อเพื่อจัดงานมงคลต่างๆ มือบางพันพับอย่างคล่องเเคล่ว หน้าสวยเหนื่อยอ่อนแต่มีรอยยิ้มตลอดเวลา

"แม่จ๋า พอใจตื่นแล้ว"

เสียงหวานของลูกสาวตัวน้อย โผล่หน้าออกมา จากห้องนอน ในปอเงยหน้าไปมองคนตรงหน้า อย่างแสนรัก เด็กหญิง พอใจ วัยสองขวบเศษ ยืนส่งยิ้มหวาน มาให้แม่จ๋าอย่างเอาใจ

"พอใจตื่นแล้วหรอคะ ไปล้างหน้า แปรงฟัน แล้วดื่มนมนะคะ แม่จะเปิดทีวีให้"

แม่ปอสั่งลูกสาวที่ยืนฟังอย่างตั้งใจ น้องพอใจ เดินตรงเข้าไปทำธุระในห้องน้ำตามที่แม่สั่ง มือน้อยบีบยาสีฟัน แปรงฟันล้างหน้าด้วยตัวเอง ผมยาวรุงรัง ถูกหวีอันน้อยหวีอย่างแผ่วเบา ผ้าเช็ดหน้าลายเจ้าหญิงใช้แล้วต้องผึ่งที่ราว แม่จ๋าสอนไว้ พอใจเทแป้งใส่มือ นำมาลูบหน้าที่มีแป้งติดมือเพียงน้อยนิด แล้วเทใหม่ ทำแบบนี้สองครั้ง แม่จ๋าบอกว่าพอใจมือเล็กให้เทแป้งนิดเดียว ถ้าหน้ายังไม่ขาว ให้เทใหม่ได้ พอใจจำได้ขึ้นใจกับสิ่งที่แม่สอน

ขาเล็กเดินออกมาหน้าห้องรับแขก เสียงการ์ตูนเจ้าหญิง เริ่มร้องเพลงเริ่มเรื่อง บนโต๊ะตัวเล็ก มีนมกล่อง และแพนเค้กชิ้นเล็กวางอยู่บนจาน แฮมทอดหั่นเป็นชิ้นวางคู่กันกับแพนเค้กในจาน ช้อนส้อมลายเจ้าหญิงวางคู่กับจานลายเจ้าหญิง ใบปอเดินมาหอมแก้มลูกสาวตัวน้อยอย่างแสนรัก

"ทานให้หมดนะคะ แม่ทำขนมก่อน วันนี้ออเดอร์ล้นมือ ถ้าป้าเจียมมาเรียก บอกแม่นะคะ" แม่สั่งลูกสาวตัวน้อย ลูกสาวรับคำสั่งหวาน

"โอเชค่าาา"

ใบปอทำงาน สายตาก็คอยเหลือบมองลูกสาวตัวน้อยอย่างเอ็นดู เสียงร้องเพลงคลอกับเสียงดนตรี ในทีวีดังหงุงหงิง อย่างอารมณ์ดี เธอมีพอใจ เธอมีความสุขเหลือเกิน แม้ใครจะว่า จะนินทา เธอแค่ไหน เธอก็ไม่เคยหวั่นไหว น้องพอใจเป็นเด็กดี เลี้ยงง่าย และพูดรู้เรื่องเหลือเกิน ยามเหนื่อยยามท้อแทบหมดแรงเมื่อนอนมองคนตัวเล็กๆข้างๆ ใบปอก็ไม่มีอะไรที่ต้องกลัว

สองมือของเธอจะประคับประคองชีวิตน้อยๆนี้ให้มีความสุข สมบูรณ์ทั้งกายและใจ เสียงเดินกุกกักเข้ามาในครัว มือน้อยประคองจานเมลามีนใบสวยประจำตัวมา วางไว้ในอ่างล้างจานอย่างระวัง

"แม่จ๋า พอใจทานหมดแล้ว แพนเค้กอาหย่อยฟุดๆๆ"

เสียงเล็กเสียงน้อย ประจบคุณแม่ แล้วขยับตัวเข้าไปยืนที่เก้าอี้ตัวเล็กที่วางไว้ให้พอใจปีนขึ้นไปเพื่อจะล้างมือกับอ่างได้สะดวก เสียงร้องเพลงช้างๆไปด้วยล้างมือจนสะอาด แล้วก็ไปเช็ดมือกับผ้าเช็ดมือที่แม่จ๋าแขวนไว้ เมื่อเสร็จเรียบร้อย ตาเล็กๆก็มองมือแม่ที่ทำขนมอย่างรวดเร็ว

"วันนี้ขนมชั้นดอกกุหลาบ ฉ้วยฉวยนะแม่จ๋า "

เสียงเล็กออดอ้อนแม่

"เดี๋ยวแม่แพคเสร็จแล้ว แม่จะทำให้พอใจนะคะ "

แม่ปอบอกลูกสาวอย่างเอ็นดู เมื่อเเม่รับคำแล้วก็สบายใจได้ เดี๋ยวพอใจก็จะได้กินขนมชั้นดอกกุหลาบของแม่ ขนมของแม่ทั้งสวย ทั้งหอม ทั้งอร่อย ใครๆที่มาซื้อต่างก็บอกว่า ขนมแม่พอใจอร่อยมาก พอใจก็ว่าอย่างนั้นเหมือนกัน แม่ปอของพอใจทำขนมเก่ง ขนมสวยด้วย อร่อยด้วย ใครๆก็อยากกิน เสียงเรียกแม่ปอ ดังมาจากหน้าบ้าน พอใจโผล่หน้าออกไปดูแล้ว เข้ามาบอกแม่

"แม่จ๋าป้าเจียมมาแล้ว"

เธอวางขนมลง แล้วไปล้างมือ เพื่อจะเดินออกไปเปิดรั้วหน้าบ้านให้ป้าเจียม แกเป็นผู้ช่วยเธอ มาช่วยทำงานบ้าน จิปาถะ เก็บล้าง และแพคขนมในบางครั้ง ป้าเจียมเป็นคนที่อยู่แถวนี้ นิสัยดีพอใช้ แม้จะออกอาการอยากรู้อยากเห็นมากไปหน่อย แต่ก็สะอาด และทำงานดี พอใจยกมือไห้วสวัสดี ป้าเจียมอย่างอ่อนน้อม แม่ปอเรียกป้าเจียม พอใจก็เรียกป้าเจียมบ้าง แกบอกว่า ดีแล้วที่เรียกป้า เพราะแกไม่อยากเป็นยาย

ใบปอสั่งงานเบาๆ และเร่งมือทำขนมต่อ ขนมชั้นดอกกุหลาบ กว่า 200ดอก ยังมีวุ้นมะพร้าว และข้าวเหนียวสังขยายังไม่ได้แพคอีก เธอได้เเต่หวังว่าวันนี้รถคงไม่ติดมากนัก ไม่อย่างนั้นคงไม่ทันส่งขนมเป็นแน่