8.พูดคุย

พอใจส่งเสียงหวาน เมื่อเดินผ่านร้าน ขนมของลุงวิน เสียงใส ส่งเสียงเรียก ลุงวิน ดังลั่น มือเล็กยกมือไห้วอย่างอ่อนน้อม

"สวัสดีค่ะ ลุงวิน ขนมลุงวินอร่อยมากๆๆ พอใจกินคนเดียวหมดเลย"

พูดแล้วก็ส่งยิ้มหวานสดใสไปให้ลุงวิน วินก้มตัวนั่งลงระดับใก้ลเคียงกันกับสาวน้อย วันนี้สวมเสื้อเอี้ยมกางเกงขาสั้นดูน่ารัก ทะมัดทะแมง สวมรองเท้ารัดส้นเพื่อให้เดินสะดวก

"อร่อยมาก แล้ววันนี้จะทานอีกไหมคะ "

ลุงวินถามกลับ ใบปอ รีบเร่งลูกสาว พอใจแม่รีบไปก่อนเถอะลูก เธอเร่งลูกสาวตัวน้อย พอใจละล้าละลังแม่เรียกแล้ว แต่ยังคุยกับลุงวินไม่จบเลย สายตาอ้อนวอนส่งไปหาแม่ วินมองอาการแล้วนึกเอ็นดู

" เดี๋ยวพอใจไปขายขนมกับลุงวินดีกว่า ให้แม่ไปจัดขนม พอเสร็จแล้ว เดี๋ยวค่อยมารับที่ร้านลุงวิน "

พูดบอกลูกแต่สายตามองแม่ ใบปอมองหน้าคุณวิน แล้วพยักหน้ารับ

"ฝากด้วยนะคะ ไม่เกิน20นาทีค่ะ"

วินพยักหน้ารับแล้วจูบมือสาวน้อย เข้าไปในร้านของตัวเอง อุ้มสาวน้อยขั้นนั่งบนเก้าอี้ตัวสูง สายตาเล็กๆ มองดูพี่ๆทำงานอย่าง

คล่องแคล่ว เป็นระเบียบ กลิ่นหอมอบอวลไปทั่วบริเวณ ลูกค้าสาวๆมองภาพคุณวินเลี้ยงเด็ก ต่างแอบกระซิบกระซาบ ความพ่อของลูก

หนักมาก เสียงกระซิบกระซาบดังออกมา

ใบปอเร่งมือจัดขนมอย่างรวดเร็ว ผู้จัดการส่งเงิน และ ใบสั่งของในวันพรุ่งนี้มาให้ ใบปอรับมาและยกมือไห้ว และขอตัวออกมาจากร้านอย่างเร่งรีบ ภาพตรงหน้า ทำให้ใบปออดยิ้มไม่ได้

คุณวินเอ็นดูพอใจเหลือเกิน สายตาที่มองพอใจมีความเอ็นดู หัวใจของใบปอรู้สึกเต็มตื้นอยู่ในอก คุณวินช่างแสนดีเหลือเกิน วินาทีนั้น เธอยอมรับกับใจตัวเองว่า

เธอปลื้มเค้าเหลือเกิน เค้าหล่อ สุภาพ ใจดี มีน้ำใจ และ รักครอบครัวมาก แฟมิลี่แมนมากๆ เหมือนมองเห็นดาราที่รักครอบครัวมากๆยังไงแบบนั้นเลย ใบปอเรียกพอใจเบาๆ เมื่อหันมาเห็นแม่ พอใจก็ยิ้มหวาน แล้วลุกลงจากเก้าอี้มาหาแม่ มือเล็กถือถุงขนมมาด้วย ใบปอมองภาพถุงขนมแล้วยิ้มออกมานิดหน่อย เตรียมจะจ่ายเงินค่าขนม เสียงทุ้มบอกพอใจเบาๆว่า

"ขนมนี้เป็นรางวัลที่มาช่วยลุงวิน ขายขนมนะคะ วันหลังถ้าพอใจมาช่วยขายอีก ลุงจะให้ขนมอีก "

ใบปอหมดคำพูดจะพูดออกมา มือบางเก็บสตางค์เข้าที่ ยกมือไห้วเค้าแทน

"หนูขอบคุณคุณวินมากนะคะ พอใจกลับบ้านค่ะ "

เธอส่งเสียงดุนิดๆใส่ลูก วินมองอาการแล้วก็ถามออกมา

"มีอะไร ทำไมต้องดุลูกด้วย "

ใบปอถอนหายใจ

"หนูขอบคุณสำหรับขนมนะคะ แต่คราวหลังคงไม่รบกวนนะคะ ถ้าพอใจจะทาน หนูจะซื้อเองค่ะ "

แล้วสองแม่ลูกก็เดินจากไป วินงง อะไรวะ ให้ขนมก็ไม่ได้ แค่นี้ก็ต้องโกรธ

ใบปอกัดฟันในใจ ของซื้อของขาย มาแจกฟรี รู้แล้วว่ารวย แต่ทำแบบนี้เหมือนจะดูถูกชัดๆ คิดว่าเราคงไม่มีเงินซื้อใให้ลูกกินหรอ มือบางเปิดกล่องขนมที่เค้าให้มา ช่วยขายบ้าอะไร

เด็กตัวเท่านี้ค่าแรงกล่องนี้เกือบ500แล้ว ยิ่งคิดก็โมโห คว้าขนมในกล่องมากัดกินอย่างขุ่นใจ อร่อยนักใช่ไหม ดีของฟรีด้วยจะกินให้หมดเลย เธอบ่นงึมงำ พอใจมองหน้าแม่ที่บ่นไปกินไป ชิ้นนี้ชิ้นที่สามแล้ว

"แม่จ๋าจะกินทีเดียวสามชิ้นเลยหรอ ไม่กลัวอ้วนหรอ"

ใบปอชะงักมือ มองขนมชิ้นที่สามในมือ

"โธ่ลูก ของพอใจแท้ๆ แม่กินคนเดียวครึ่งกล่องแล้ว แม่ขอโทษนะ " เพราะคุณคนเดียวคุณวิน เธอคาดคั้นในใจ

ใบปอยื่นกล่องขนมชั้นในมือ ที่ตัดแบ่งเป็นชิ้นพอคำ จัดวางเป็นระเบียบอย่างสวยงาม

"คุณวินคะ หนูทำขนมมาฝากภรรยาคุณค่ะ พอดีลองตัดแบ่งจัดเป็นสีแบบนี้เลยอยากให้ภรรยาคุณชิม คุณป้าบอกว่าภรรยาคุณกำลังท้องคงจะชอบนะคะ แล้วก็เป็นค่าตอบแทนค่าขนมของพอใจเมื่อวานนี้ด้วยค่ะ "

วินรับขนมมา แล้วกำลังจะบอกว่า ใครบอกเธอว่าฉัน มีภรรยา แล้ว ภรรยากำลังท้อง แต่ไม่ทันได้บอกอะไร สาวน้อยก็เดินหน้าตูมออกไป อย่างไม่อยากจะคุยต่อ วินมองกล่องขนมในมือ ขนมชั้นสีสวย ตัดเป็นชิ้นพอคำ อัดอยู่ในกล่องแน่น เต็มกล่อง วางตามสีอย่างสวยงาม มือคว้าโทรศัพท์กดโทรออกหา ภรรยาสาวที่กำลังท้องทันที