MasukShare
บทที่ 1054
Bab terbaru
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 1175
การคำนับครั้งนี้ เขาค้อมกายลงอย่างลึกสุดหัวใจผ่านไปสามลมหายใจ หลี่เฉินจึงค่อยยืดตัวตรงเขาหันไปกล่าวกับเหล่าราษฎรด้วยเสียงอ่อนโยนว่า “เรื่องราวใต้หล้านั้นมากมายดั่งดวงดาว ข้าผู้เดียวไม่อาจปิดฟ้าด้วยฝ่ามือ แต่สามารถรับประกันได้ว่า เจอเรื่องใด จัดการเรื่องนั้น เจอผู้ใด ฆ่าผู้นั้น!”“จงประกาศราชโองการข้า นับจากวันนี้เป็นต้นไป ตั้งแต่เจ้าผู้ครองแคว้น ขุนนาง ขุนพล ไปจนถึงพ่อค้าแม่ค้า หากพบเห็นเรื่องอธรรม ขุนนางไม่ซื่อสัตย์ ข่มเหงราษฎร ร้องทุกข์ไร้หนทาง ร้องเรียนมิได้ ล้วนสามารถไปยื่นฎีกาที่ตำหนักบูรพาได้โดยตรง ขุนนางทั่วแผ่นดิน ไม่มีผู้ใดขัดขวางได้ หากมีผู้ใดขัดขวาง ลงโทษด้วยการประหารด้วยโทษแหวะเนื้อ!”“ราชโองการนี้ ประกาศทั่วหล้า มีผลทันที!”เมื่อสิ้นคำ สหายทั้งหลายที่คุกเข่าอยู่เบื้องหลัง ไม่เว้นแม้แต่เฉินทง ต่างเปล่งเสียงพร้อมกันว่า “กระหม่อม ขอรับพระบัญชา!”ท่ามกลางราษฎร เกิดเสียงโห่ร้องดังกึกก้องฟ้าดินมีคนร้องไห้พลางเปล่งเสียงว่า “กษัตริย์ทรงธรรม! ต้าฉินของเราสุดท้ายก็ได้พบกษัตริย์ทรงธรรมแล้ว!”“องค์รัชทายาททรงเมตตายิ่งนัก เป็นโชคของต้าฉิน โชคของราษฎรต้าฉิน!”หลี่เฉินโบกมือ
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 1174
บางครั้ง การถูกด่าก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอย่างน้อยก็แสดงว่าเจ้ายังมีค่าพอจะถูกด่าเช่นเรื่องวันนี้ ลองดูพี่น้องหูกั่นเหวยกับหูกั่นตังสิ องค์รัชทายาทฝ่าบาทตรัสตำหนิพวกเขาบ้างหรือไม่?หาไม่เพราะไม่จำเป็น และไม่มีค่าให้ตำหนิผู้อื่นยังอาจมีการพิจารณาโทษตามระดับความเกี่ยวข้อง แต่สองคนนี้ ไม่ต้องคิดแล้ว เป็นแน่แท้ว่าโทษประหารรออยู่เจิ้งเป่าหรงทำหน้าราวกับจะร้องไห้ กล่าวว่า “ฝ่าบาท กระหม่อมรู้ความผิดแล้วพ่ะย่ะค่ะ”“รู้ความผิด?”หลี่เฉินแค่นหัวเราะเย็นชา หันไปกล่าวกับเฉินทงว่า “หน่วยบูรพาสืบเจิ้งเป่าหรงให้ข้า หากเป็นเช่นที่เขาพูด ว่าไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้อง ก็แล้วไป แต่หากพบว่าเกี่ยวข้องเพียงเสี้ยวหนึ่ง ไม่ต้องรายงานข้า ฆ่าเสียเลย”เฉินทงไม่เหลียวมองเจิ้งเป่าหรงแม้แต่น้อย ตอบทันที “กระหม่อม ขอรับบัญชา!”หันมามองเจิ้งเป่าหรงอีกครั้ง แม้ว่าคำพูดของหลี่เฉินจะน่าหวาดหวั่นยิ่งนัก แต่เขากลับถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่เขารู้สึกโชคดีอย่างยิ่งที่ตอนนั้นตนเองยังมีสติพอจะอดกลั้นความโลภไว้ได้ ไม่เข้าไปร่วมมือกับกลุ่มพวกนั้น มิเช่นนั้น ผู้ว่าการเมืองหลวงอย่างเขา คงถูกดึงไปร่วมพวกนานแล้วแม้เขาไม่อา
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 1173
“กรมตรวจราชการรขุนนางใหญ่หูพีอบรมบุตรไม่ดี แต่ความผิดยังไม่ปรากฏแน่ชัด บัดนี้ข้าสั่งให้ถอดยศหูพี กรมตรวจราชการขุนนางใหญ่กับหูกั่นเหวย แห่งกรมแจ้งราชการทันที ส่งตัวให้ศาลต้าหลี่ ร่วมกับสำนักสอบสวนกลางและกรมยุติธรรม เป็นสามหน่วยร่วมกับหน่วยบูรพาสืบสวนอย่างเข้มงวด”“หน่วยบูรพาต้องถอนรากถอนโคนขุนนางที่เกี่ยวข้องในคดีนี้ทั้งหมด ไม่ว่าเกี่ยวข้องกับผู้ใด มีพื้นหลังอย่างไร ขอเพียงหลักฐานแน่ชัด ก็จับตัวไว้ก่อน แล้วค่อยรายงานแก่ข้า”“เมื่อพิสูจน์ความผิดชัดเจนแล้ว มอบให้กรมยุติธรรมตัดสินตามกฎหมายต้าฉิน ฆ่าก็ฆ่า ถอดยศก็ถอดยศ คุมขังก็คุมขัง”กล่าวถึงตรงนี้ หลี่เฉินจ้องเฉินทงด้วยสีหน้าเรียบเฉย “จงจำไว้ ในแผ่นดินนี้ไม่มีฝ่ายตำหนักบูรพา ขุนนางทุกคนล้วนเป็นข้าราชสำนักต้าฉิน ต้องได้รับการปฏิบัติอย่างเท่าเทียมกัน”เฉินทงรู้สึกหัวใจเต้นระรัว ไม่กล้าชักช้าแม้แต่น้อย รีบรับคำ “กระหม่อม ขอรับบัญชา!”“เจิ้งเป่าหรง! สวีจวินโหลว!”หลี่เฉินหันไปตวาดเรียกอีกครั้งทั้งสองสะดุ้งสุดตัว โดยเฉพาะสวีจวินโหลวที่ตลอดเวลาทำตัวเหมือนอากาศ รีบวิ่งไปคุกเข่าข้างเจิ้งเป่าหรงทันทีเมื่อเห็นสวีจวินโหลว หลี่เฉินหรี่ตาลงเล
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 1172
หลี่เฉินเข้าใจความหมายของหูพี จึงเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เจ้าคิดจะเอาชีวิตของตน มาแลกกับชีวิตของบุตรชายทั้งสองหรือ?”หูพีเอ่ยเสียงสั่น “กระหม่อมอายุมากแล้ว รู้ตัวดีว่าอบรมบุตรไม่ดี ทำให้สองคนนี้หลงเดินทางผิด หากจะโทษก็ต้องโทษกระหม่อมมากกว่า จะว่าลูกผิด ยังไม่เท่าโทษของพ่อ กระหม่อมเพียงขอให้ฝ่าบาททรงไว้ชีวิตสายเลือดของกระหม่อมเถิดพ่ะย่ะค่ะ…”หลี่เฉินหัวเราะเยาะ “เจ้าคิดว่าข้ากำลังต่อรองกับเจ้าหรือ? เจ้าจะเอาตัวเองมาแลกกับบุตรชายทั้งสอง แล้วความผิดของพวกเขาจะถือว่าไม่มีหรือ?”“ข้าตอบตกลง แล้วเจ้าลองถามดูสิ ว่าพวกเขาจะยอมไหม!”หลี่เฉินชี้นิ้วไปยังชาวบ้านที่รายล้อมอยู่ แล้วตวาดต่อหูพีด้วยความโกรธ “พวกเจ้าสมรู้ร่วมคิด ผูกพวกกันเป็นกลุ่ม ฉ้อฉลเอาจากประชาชนต้าฉิน ชาวบ้านเหล่านี้ผิดอะไรหรือ? พวกเขาทำงานเหนื่อยยากเพื่อเลี้ยงดูครอบครัว สุดท้ายกลับถูกพวกเจ้าขูดรีดซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนไม่มีแม้แต่จะประทังชีวิตขั้นพื้นฐาน เจ้ายังมีหน้ามาขอความเมตตาอีกหรือ?”“บงการราคาข้าว ขายเกลือหลวงเถื่อน ตั้งพรรคพวกแสวงหาผลประโยชน์ส่วนตัว หูพี เจ้ารับราชการมาทั้งชีวิต โทษทั้งสามประการนี้ เจ้าควรรู้ดียิ่งกว่าใครว
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 1171
“ก็ในเมื่อสิ่งที่พวกเขาทำนั้นไม่ถึงกับร้ายแรงนัก ล้วนแต่เป็นเพราะความโลภล้วนๆ กระหม่อมก็ทำได้เพียงไม่ร่วมมือกับพวกเขาเท่านั้น…”คำพูดของเจิ้งเป่าหรงเปี่ยมด้วยน้ำตาและเสียงสะอื้นเขาระบายความลำบากใจและความอัดอั้นทั้งหมดออกมาจนหมดสิ้นหลี่เฉินฟังอย่างเงียบงัน ไม่แสดงความเห็นใดๆแต่คำพูดเหล่านี้ กลับดั่งฟ้าผ่าลงกลางใจผู้คนโดยรอบสิ่งที่ทุกคนตกตะลึงมิใช่เนื้อหาที่เจิ้งเป่าหรงกล่าวแต่เป็นคำสรรพนามที่เขาใช้เรียกตนเองว่ากระหม่อมขุนนางในราชสำนัก หากจะใช้คำว่า “กระหม่อม” กล่าวแทนตน จะใช้ได้ต่อหน้าใครบ้าง?ก็เพียงราชวงศ์เท่านั้นฮ่องเต้ ฮองเฮา ไทเฮา องค์รัชทายาท และพระชายารัชทายาทเพียงห้าพระองค์นี้เท่านั้นแม้จะเป็นนางสนมคนโปรดเพียงใด ขุนนางก็ยังใช้เพียง “ขุนนาง” หรือ “ขุนน้อย” มิใช่ “กระหม่อม”เมื่อนำสถานการณ์ในยามนี้มาประกอบกับวัยของหลี่เฉิน ต่อให้เจิ้งเป่าหรงไม่เอ่ยนามออกมาตรงๆ ตัวตนของหลี่เฉินก็ปรากฏเด่นชัดยิ่งนักหูกั่นตังที่ยังมีสติอยู่เบิกตากว้างจ้องมองหลี่เฉิน ในนัยน์ตาเหลือเพียงความหวาดกลัวสุดขีดขณะเดียวกัน ในสมองของเขา ตอนนี้มีเพียงคำนี้ลอยวนอยู่จบสิ้นแล้วท้ายที่สุด
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 1170
หูกั่นตังหายใจแรงเฮือกแล้วเฮือกเล่าผ่านมาเพียงไม่นาน หลังจากถูกหลี่เฉินเตะเข้าหน้า อาการชาก็เริ่มจางหายไป กลับกลายเป็นความปวดร้าวที่แทงลึกเข้าไปถึงกระดูกแต่เมื่อเทียบกับความเจ็บปวดและความโกรธแค้นแล้ว สิ่งที่ก่อตัวในใจของหูกั่นตังมากกว่ากลับเป็นความประหลาดใจและหวั่นไหวแม้แต่คนโง่ก็ยังมองออกว่าชายผู้สูงศักดิ์ตรงหน้า ซึ่งอายุราวคราวเดียวกับตน รู้ดีว่าเขาเป็นใคร และรู้แม้กระทั่งบิดาของเขาเป็นใครแต่เขากลับไม่แยแสแม้แต่น้อยจากท่าทีของเขา ดูเหมือนว่าเขาตั้งใจจะถอนรากถอนโคนเขากับผู้เกี่ยวข้องทั้งหมดนี่มิใช่สิ่งที่คุณชายเสเพลธรรมดาคนหนึ่งจะทำได้เลยต่อให้มีภูมิหลังสูงศักดิ์เพียงใด ข้อพิพาทระหว่างคุณชายด้วยกัน ย่อมมีวิธีจัดการในวงการของพวกเขาอย่างมากก็แค่ชกต่อยกัน แล้วให้ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายออกมาเจรจาไกล่เกลี่ยเรื่องจะใหญ่แค่ไหน สุดท้ายตระกูลก็ยอมเสียผลประโยชน์บางส่วน แล้วเรื่องก็จบเพียงเท่านั้นทั้งหมดล้วนเป็นเรื่องที่เกิดในเบื้องหลังไม่มีใครที่เปิดฉากมาจะถอนรากถอนโคนฝ่ายตรงข้ามทั้งกลุ่มเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไรที่จักรวรรดิต้าฉินมีบุรุษที่อหังการถึงเพียงนี้?หูกั่นตังเริ่มมีข้อ
Anda juga akan menyukai
สลับชะตาองค์ชายจอมโจร
จูเฉิงกง - อันนา58 Dibacaองค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น
จันทร์กระจ่างภูผา351.4K Dibacaองค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน
ใบไม้ร่วงในเมืองร้าง154.4K Dibacaรัชทายาทชะตาฟ้า
เมิ่งซานเชียน247.3K Dibacaจะไม่ทนกับบทบาทนางร้าย [รีไรท์ตอนจบ]
คุณยอดวิทย์76 Dibacaเขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ
เฉินเจียเสี่ยวเกอ565.5K Dibacaองค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน
เหลียงซานเหลากุ่ย349.0K Dibaca
