บทที่ 1128

คำพูดของหลี่เฉินทำให้หัวใจของสวีจวินโหลวเต้นแรงขึ้นทันที

เขาเริ่มตระหนักได้ว่า การถูกเรียกตัวมาพบในคืนนี้ อาจมีความหมายที่ลึกซึ้งกว่าที่ตนเคยคิดไว้มากนัก

เขากลืนน้ำลายลงคอหนึ่งอึก ก่อนจะก้มศีรษะตอบว่า “พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท กระหม่อมทราบ”

หากจะบอกว่าไม่รู้เรื่อง นั่นย่อมเป็นไปไม่ได้

เท่ากับคิดว่าองค์รัชทายาทเป็นคนโง่ หลอกลวงเขาเล่น

แถมเรื่องนี้ก็ไม่มีอะไรให้ปฏิเสธเสียด้วย รู้ก็คือรู้ ไม่รู้ก็คือไม่รู้

หลังจากเหตุการณ์กบฏ องค์รัชทายาทก็เริ่มลงมือกวาดล้าง ครั้งนี้จับและประหารขุนนางมากกว่าสิบปีที่ผ่านมารวมกันเสียอีก แถมล้วนแล้วแต่เป็นขุนนางระดับสำคัญของส่วนกลางทั้งสิ้น

คนกับตำแหน่งก็เหมือนหลุมกับหัวไชเท้า มีเท่าไหร่ก็พอดีกันพอดีเป๊ะ

พอตำแหน่งว่างขึ้นมา ก็ไม่รู้ว่ามีคนอีกเท่าไหร่ที่กำลังดิ้นรนเสาะหาช่องทางจะได้เข้าไปแทนที่ เพื่อไต่ขั้นขึ้นไปอีกระดับ

ขณะสวีจวินโหลวยังว้าวุ่นอยู่ในใจ หลี่เฉินก็พูดขึ้นอีกว่า “เวลานี้ราชสำนักขาดคน ข้ามีความคิดจะส่งบัณฑิตจากการสอบจอหงวนรุ่นล่าสุดเข้าไปรับตำแหน่งในแต่ละกรมล่วงหน้า”

“เจ้าก็เป็นหนึ่งในสามอันดับแรกของรุ่นก่อน ข้าย่อมพิจารณาเจ้าไว้เช่นกัน ตอนนี้ข