LOGINShare
บทที่ 339
Related chapters
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 340
“อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด อยู่ที่ว่าถัดจากนี้ฟานเอ๋อร์จะทำยังไงแล้ว เจ้าเด็กนี่ลูกไม้เยอะ แถมยังไม่ใช่พวกยอมเสียเปรียบอีก ต่อให้เอากลับมาไม่ได้ก็คงไม่ให้ต้าเยียนได้อยู่สบาย ๆ”ไท่ซั่งหวงหัวเราะเล็กน้อยและกล่าวต่อ “ข้ากลับอยากรู้เหมือนกัน ในช่วงเวลาหนึ่งปี ฟานเอ๋อร์จะเติบโตขนาดไหน ในราชสำนักจะกลายเป็นขั้วอำนาจกระถางสามขาหรือไม่ จะแบกรับด้ามธงของต้าเฉียนได้หรือไม่!”เฉาเจิ้งฉุนหัวเราะเล็กน้อย “องค์หญิงสามต้าเยียนลาดเหนือคน หนำซ้ำนางยังพายอดอัจฉริยะด้านบุ๋นมาด้วยอีกสอง แต่ก็ยังถูกรัชทายาทเหยียบอยู่ใต้เท้าอย่างหนัก ไม่ว่าจะเป็นแผนการอันชาญฉลาดหรือท่าทาง ล้วนถูกรัชทายาทข่มทั้งสิ้น บางทีอาจเกิดปาฏิหาริย์นะพ่ะย่ะค่ะ”เฉาเจิ้งฉุนก็รู้สึกทึ่งกับมาดทรงพลัง วิธีการเหนือชั้น รวมถึงความเป็นผู้ใหญ่และการคิดอุบายเหนือคนของฉินอวิ๋นฟานอย่างหาที่เปรียบมิได้เช่นกัน นี่คือความเผด็จการที่จักรพรรดิพึงมีเพียงแต่เขายังจองหองเล็กน้อย และท่าทางไม่เอาจริงเอาจังประมาณหนึ่ง!“อื่ม ตั้งตารอดูเถอะ!”ไท่ซั่งหวงพยักหน้าแล้วพูด “แต่เกรงว่าราชสำนักในพรุ่งนี้จะดุเดือดมาก เจ้าลองคิดเถอะว่าจะรับมือยังไง!”แม้เวลานี้
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 341
“คังเอ๋อร์ ในฐานะที่เจ้าเป็นองค์ชายที่อายุมากที่สุด ทั้งเป็นผู้ชิงบัลลังก์ที่แข็งแกร่งที่สุด จะพูดแบบนี้ออกมาได้หรือ?”ตอนนี้ ฮั่วเจิ้นหลงใบหน้าผิดหวัง ท่าทางแค้นที่เหล็กไม่เป็นเหล็กกล้า แต่ไหนแต่ไรมาองค์ชายใหญ่เชี่ยวชาญการศึก ช่างเป็นพวกโตแต่ตัวไม่มีสมองโดยแท้ สู้กับองค์ชายรองมานานเช่นนี้ ทำไมสมองไม่เพิ่มขึ้นมาเลยนะ?“เอ่อ ท่านพ่อตา ข้าพูดอะไรผิดหรือ?”ตอนนี้ฉินอวิ๋นคังงงหนักกว่าเดิม เขาก็ทำตามที่ท่านพ่อตาบอกแล้วนี่ ทำไมยังถูกอีกฝ่ายตำหนิติเตียนอีกเล่า นี่มันยังไงกัน?“คังเอ๋อร์ เจ้ารู้ความหมายในการดำรงอยู่ของต้าเฉียนว่าคืออะไรหรือไม่?”เพื่อให้ฉินอวิ๋นคังผู้เป็นบุตรเขยก้าวหน้า เพื่อช่วยให้เขาขึ้นสู่ราชบัลลังก์อันเป็นตำแหน่งสูงสุด ฮั่วเจิ้นหลงจึงได้แต่ปูความรู้ให้เข้าใหม่หมด หวังว่าจะทำให้บุตรเขยเบาปัญญาผู้นี้จะพัฒนาบ้าง“ความหมายในการดำรงอยู่ของต้าเฉียน? ท่านพ่อตา ท่านถามจนข้างงแล้วนะ ต้าเฉียนเราคือหนึ่งในเก้าราชวงศ์ใหญ่ ก็ต้องมีความหมายสำคัญสุด ๆ อยู่แล้ว ทำไมจู่ ๆ ท่านจึงถามเช่นนี้เล่า?”ฉินอวิ๋นคังถามด้วยความฉงนสนเท่ห์“คังเอ๋อร์ หวังว่าครั้งนี้ข้าอธิบายแล้วเจ้าจะก้าวหน้าบ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 342
ฉินอวิ๋นคังพูดด้วยใบหน้ารู้สึกผิด“ความจริงจากเนื้อแท้แล้ว ที่ฉินอวิ๋นฟานทำจึงจะถูกต้อง!”ฮั่วเจิ้นหลงเอ่ย “ตั้งแต่เริ่มแรกเขาก็ยืนอยู่ฝั่งประชาชน ทุ่มเทดำเนินงานเพื่อประชาชนจริง ๆ นี่จึงจะเป็นพฤติกรรมและลักษณะที่จักรพรรดิองค์หนึ่งพึงมี”“ส่วนเจ้ากับฉินอวิ๋นฮุยเติบโตอยู่ในวังแต่เล็ก ไม่เห็นความลำบากแร้นแค้นของชาวบ้าน ดังนั้นทัศนคติของพวกเจ้ามักจำกัดอยู่ที่การต่อสู้ชิงอำนาจและอิทธิพล ละเลยหัวใจชาวประชาซึ่งเป็นรากฐาน”“และเพราะอย่างนี้จึงเปิดช่องว่างให้ฉินอวิ๋นฟาน ถึงเขาจะไม่มีแรงสนับสนุนจากขั้วอำนาจใด แต่ในการชิงบัลลังก์ยังคงเป็นดังมัจฉาได้วารี กระทั่งได้รับความสนใจจากไท่ซั่งหวง ทั้งหมดนี้เป็นเพราะฉินอวิ๋นฟานเลือกหัวใจประชาราษฎร์” “จากการตัดสินใจบางเรื่องของไท่ซั่งหวงในระยะนี้ เขาเอนเอียงไปทางฉินอวิ๋นฟานมากกว่าเดิม ไม่ใช่พวกเจ้าสองพี่น้อง!”“หา นี่ นี่ยังทำยังไงดี? ถ้าเสด็จปู่ผิดหวังกับพวกเราสองคนพี่น้อง นั่นไม่เท่ากับพวกเราขาดคุณสมบัติการชิงบัลลังก์หรือ?!”ครั้นได้ยินการวิเคราะห์จากพ่อตา ฉินอวิ๋นคังพลันสะดุ้งเหงื่อกาฬผุด ทันทีที่เสด็จปู่ไม่สนับสนุนเขา หากคิดจะขึ้นครองราชย์น่ากล
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 343
“คังเอ๋อร์ เจ้าต้องรู้จักมองการณ์ไกล มิใช่จดจ่ออยู่แต่ประโยชน์และคุณโทษตรงหน้า”ฮั่วเจิ้นหลงเอ่ยเสียงหนัก “ข้าขอถามเจ้า หลายวันก่อนฉินอวิ๋นฟานมาหาเราเพื่อร่วมมือกันต่อต้านฉินอวิ๋นฮุยใช่หรือไม่?”เห็นพ่อตาทำหน้าจริงจังเช่นนั้น ฉินอวิ๋นคังจึงขมวดคิ้วแน่นพยักหน้า ก่อนจะเอ่ย “มีเรื่องเช่นนี้จริง ความขัดแย้งระหว่างเขากับพี่รองทุกคนรู้กันหมด ในตอนท้ายพวกเราตกปากรับเงื่อนไขในการร่วมมือของน้องเจ็ด และได้สิทธิ์มีปากมีเสียงในกรมอาญาเพราะเรื่องนี้”“เช่นนั้นข้าจะถามเจ้า ในการประลองเลือกราชบุตรเขยเพื่อฝากฝังภาระยิ่งใหญ่บ้านเมืองของฮ่องเต้หญิงแคว้นเหมียว ความสัมพันธ์ของเรากับฉินอวิ๋นฟานเป็นอย่างไร?”ฮั่วเจิ้นหลงถามต่อ“เอ่อ แย่มาก ข้าแทบอยากจะเชือดไอ้สารเลวฉินอวิ๋นฟานนั่นซะ เขานอกจากจะลบหลู่ข้าจนไม่มีหน้าพบคน ยังบีบให้ท่านต้องคุกเข่า พอนึกถึงเรื่องนี้แล้วก็น่าโมโหจริง ๆ!”ฉินอวิ๋นคังหน้าบึ้งตอบ“สุดท้ายเล่า? เพื่อผลประโยชน์ ฉินอวิ๋นฟานก็ยังมาร่วมมือกับเรามิใช่หรือ? เขาเข้าใจหลักเหตุผลที่ว่าผลประโยชน์มาเป็นอันดับหนึ่ง แล้วไยเจ้าจึงไม่เข้าใจ? ข้าจำได้ว่าเคยบอกเรื่องนี้กับเจ้าแล้วนี่!”ฮั่วเจิ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 344
ฮั่วเจิ้นหลงเอ่ยเสียงหนัก “นับจากฮ่องเต้หญิงแคว้นเหมียวเริ่มรับสมัครราชบุตรเขย ฉินอวิ๋นฟานก็ตระหนักสถานการณ์และกำลังของตัวเอง หากจะเทียบอำนาจ เขามิใช่คู่ต่อสู้ขององค์ชายรองโดยสิ้นเชิง หากเขาต้องการพลิกสถานการณ์เอาชนะ ทางออกเดียวของเขาก็คือการตั้งค่าตัวละคร!”“หือ ตั้งค่าตัวละคร? หมายความว่ายังไง?”พอฉินอวิ๋นคังได้ยินก็ฉงนสนเท่ห์ ต่อหน้ากำลังและอำนาจเด็ดขาด ทุกอย่างก็คือเสือกระดาษ ต่อให้ฉินอวิ๋นฟานตั้งค่าตัวละครแล้วจะอย่างไร? มันมิอาจสร้างลมฝนอะไรได้สักหน่อย“เจ้าไม่เข้าใจก็ถูกแล้ว มิเช่นนั้นปัญญาเหนือคนของเขาจะเด่นชัดขึ้นมาได้อย่างไร?”ฮั่วเจิ้นหลงส่ายหน้าพูด “ตัวละครที่ฉินอวิ๋นฟานตั้งขึ้นมาก็คือตัวละครแห่งรักที่ยืนอยู่ในมุมของจักรพรรดิ ใช้ประชาชนเป็นกำลัง สานสายใยกับชาวประชา และนี่ก็คือรากฐานในการปกครองต้าเฉียน”“และเพราะท่าทีและการกระทำที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างกะทันหันของเขาจึงดึงดูดความสนใจของไท่ซั่งหวง กอปรกับท่าทีและการแสดงออกอย่างยอดเยี่ยมในเรื่องบรรเทาภัยพิบัติ เขาจึงได้รับการชื่นชมจากไท่ซั่งหวงอย่างรวดเร็ว แม้เขาจะสังหารองค์ชายห้า ไท่ซั่งหวงก็ยังออกหน้าเพื่อเขาอย่างไม่ลังเล”
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 345
ครั้นได้ยินการอธิบายจากอู่จ้าน มู่หรงจิ่นร่างอรชรสะท้านทีหนึ่ง ดวงหน้าเต็มไปด้วยความตะลึง สายตาที่มองฉินอวิ๋นฟานคือความเหลือเชื่อ หากพี่อวิ๋นฟานมีปฏิภาณและวิธีการน่ากลัวเช่นนี้จริง เช่นนั้นจะเก่งกาจเกินไปแล้วหากฉินอวิ๋นฟานมิได้ตอบคำถามของอู่จ้านตรง ๆ เขาเพียงถามด้วยใบหน้าสงบ “ต้าเยียนคือแคว้นที่แข็งแกร่งที่สุดของโลกหล้าในปัจจุบัน มีกองทัพสุดแกร่งในปฐพี ข้าพูดถูกหรือไม่?”“มิผิด!”อู่จ้านตอบคำถามอย่างจริงจังและไม่เข้าใจว่าเหตุใดจึงถามเช่นนี้“ถ้าข้าบอกว่าความทะเยอทะยานของต้าเยียนพองโตมากเล่า มีความทะเยอทะยานที่จะครองโลก รวมแผ่นดินเป็นหนึ่ง ท่านจะเชื่อหรือไม่?”ฉินอวิ๋นฟานยิ้มพูดราบเรียบ“อะไรนะ? ต้าเยียนคิดจะครองโลก? นี่จะเป็นไปได้ยังไง? ต้าเยียนจะแข็งแกร่งแค่ไหนก็เป็นไปไม่ได้ที่จะต่อกรกับแปดราชวงศ์ใหญ่ที่เหลือกระมัง? ต้าเยียนทำอย่างนี้แทบจะเป็นการรนหาที่ตาย!”อู่จ้านตะลึงหน้าถอดสีเดี๋ยวนั้น แม้คำพูดนี้จะออกมาจากฉินอวิ๋นฟาน เขาก็ยังไม่เชื่อ เพราะสถานการณ์ใต้หล้ามั่นคงแล้ว แม้เก้าราชวงศ์จะมีกำลังที่แตกต่างกันออกไป กลับเป็นจ้าวเหนือระดับของใต้หล้านี้ทั้งหมดต่อให้ต้าเฉียนจะอ่อนแอ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 346
แต่เรื่องพวกนี้คือการสันนิษฐานของฉินอวิ๋นฟาน พร้อมกันนั้นมันคือการตัดสินจากทิศทางความเคลื่อนไหวของต้าเยียนที่ตัวเองประสบมาด้วย“เอ่อ หากจริงดังเจ้าว่า สถานการณ์จะซับซ้อนกว่าที่พวกเราคิด ถ้าจู่ ๆ ต้าเยียนลงมือกับต้าเฉียน เกรงว่าต้าเฉียนจะตั้งรับไม่ได้ ถึงตอนนั้น...”อู่จ้านพูดด้วยสีหน้าปั้นยาก“ฉะนั้น อยู่ต่อหน้าราชทูตต้าเยียน ข้าจะต้องแสดงท่าทีแข็งกร้าว บอกพวกเขาว่าต้าเยียนเราไม่ใช่พลับนิ่ม ไม่ใช่แคว้นที่พวกเขาคิดจะควบคุมก็ควบคุมได้”ท่าทีของฉินอวิ๋นฟานพาลให้คนตะลึง แผ่กลิ่นอายเผด็จการอย่างหาที่เปรียบมิได้ออกมาจากสรรพางค์กาย แต่ไหนมาเขามักชอบแข็งชนแข็ง มีแต่ต้าเยียนที่เป็นผู้นำเหนือระดับที่ทำให้เขารู้สึกฮึกเหิม ทำให้เขามีปณิธานในการต่อสู้เต็มเปี่ยม เขาเอ่ยต่อ “อู่โจวสำคัญอย่างยิ่งยวด ข้าต้องสกัดความทะเยอทะยานที่พองโตของต้าเยียนเอาไว้ หากเอาอู่โจวกลับมาไม่ได้ มันจะไม่เป็นผลดีต่อต้าเฉียน”“และเมืองหานกู่คือเมืองชายแดนที่สำคัญที่สุดของต้าเยียน รักษาง่ายโจมตียาก ถ้าเราคิดจะใช้กำลังกับต้าเยียนจะต้องผ่านเมืองหานกู่ซึ่งเป็นด่านหินนี้ ผู้นำทัพที่ผ่านมาตรฐานยังต้องระลึกถึงเมืองนี้ แล้วเร
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 347
ที่แล้วมาฉินอวิ๋นฟานมักเตรียมการล่วงหน้าเสมอ วางแผนจัดการทุกอย่างก่อนกำหนด นี่คืออุปนิสัยที่ติดตัวมาตอนเป็นทหารหน่วยรบพิเศษ มีแต่การทำอย่างนี้จึงจะควบคุมสถานการณ์ให้อยู่ในกำมือ ชนะพันลี้ เขาอนุมานและวิเคราะห์สถานการณ์ในปัจจุบันต่อ ต่อด้วยกำชับอู่จ้านและคนอื่น ๆ อีกประมาณหนึ่ง กระทั่งค่อนคืนจึงให้พวกเขากลับไปฉินอวิ๋นฟานที่อ่อนล้าเหลือแสนล้มตัวลงบนเตียงโดยตรง เขาพูดแบบมีลมแต่ไร้กำลัง “เหนื่อยจังเลย จิ่นเอ๋อร์ เสี่ยวจวี๋ มาบีบ ๆ นวด ๆ ไหล่ให้ข้าหน่อย ปรนนิบัติผัวจ๋าของเจ้าให้ดี” “ฮึ! ฝันไปเถอะ ท่านคือคนบ้าตัณหา นอนไปคนเดียวเถอะ!”มู่หรงจิ่นแค่นฮึเสียงเย็น เบะปาก ก่อนจะลากเสี่ยวจวี๋เดินไปทางตำหนักฝั่งตะวันออกเห็นสองนางจะไปจริง ๆ คราวนี้ทำเอาฉินอวิ๋นฟานงงเป็นไก่ตาแตกแล้ว นี่มันอะไรกัน? ก็ดีมาตลอดมิใช่หรือ? ทำไมจู่ ๆ ก็โกรธล่ะ? ฉินอวิ๋นฟานร้อนรนแล้ว รีบตะเกียกตะกายขึ้นมาถาม “จิ่นเอ๋อร์ นี่เป็นเพราะอะไรหรือ?”“เพราะอะไร? วันนี้ท่านทำอะไรบ้าง ตัวเองยังไม่รู้อีกหรือ?”มู่หรงจิ่นหน้าตึง ยังคงเบะปากเหมือนเดิม จ้องฉินอวิ๋นฟานเขม็ง ในดวงตามีความเคียดแค้นแน่นเอี๊ยดพอได้ยินคำพูดนี้ ฉินอว
Latest chapter
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1062
ในที่สุดเหมิงฉาก็รับไม่ไหว ร้องตะโกนคำที่แทบจะเป็นความอัปยศนั้นการแข่งขันทางบู๊นี้ก็ปิดฉากลงท่ามกลางความตกตะลึงพรึงเพริดของทุกคน...เรื่องหักเหจากการคาดหมายของทุกคนเหลียงจ้านอิงและเหลียงเทียนจื้อต่างคิดไม่ถึงว่าเหลียงเทียนอี้จะล้วงปืนสั้นออกมาพลิกสถานการณ์ในการแข่งขันด้านบู๊นี้กระทั่งว่าเหลียงเทียนจื้อไม่มีโอกาสจะได้ออกโรงเลย...เช่นละครอย่างไรอย่างนั้น เนื่องจากเหมิงฉากลัวสุดขีดจึงยกมือยอมแพ้ดังนั้นเหลียงเทียนอี้จึงคว้าชัยชนะการแข่งขันรอบนี้ได้อย่างง่ายดายโดยไม่เปลืองแรงภาพมหัศจรรย์เกิดให้แบบไม่มีการเปลี่ยนแปลงลุ้นระทึกและไม่มีเลือดร้อนพลุ่งพล่านที่ใครคาดหวัง!ถึงขั้นว่าลวงตามากแต่ผลลัพธ์เป็นของจริงแท้แน่นอน เหลียงเทียนอี้ชนะแล้ว......“ดูท่าครั้งนี้ฟานเอ๋อร์จะช่วยข้าได้มากอีกแล้ว”เหลียงเทียนอี้กลับมาถึงด้านในก็คืนปืนสั้นให้ฉินอวิ๋นฟานและพรูลมหนัก ๆ“เหอะ ๆ เสด็จน้าชมเกินไปแล้ว ทุกอย่างขึ้นอยู่กับกลยุทธ์ของท่านทั้งหมด ไม่เกี่ยวกับข้าสักหน่อย”ฉินอวิ๋นฟานยักไหล่ มิได้กล่าวอะไรอีกถ้าจะบอกว่าเขาทำอะไรเพื่อเหลียงเทียนอี้ นั่นก็แค่บอกเขาว่าความจริงการแข่งขันนี้สามาร
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1061
การกระทำของเหลียงเทียนอี้ทำให้ทุกคนในนั้นตกตะลึงแม้แต่เหลียงจ้านอิงที่อยู่บนปะรำก็ยังหยุดการดื่มน้ำชาไม่ได้ มองไปด้วยสีหน้าประหลาดใจ“เขาคิดจะทำอะไรกันแน่?”เหลียงเทียนจื้อมองเหลียงเทียนอี้ที่ปราศจากเครื่องป้องกันใด ๆ ด้านข้าง ใบหน้าแปลกใจนี่คือการแข่งขันบู๊นะ คือสถานที่ตีรันฟันแทง ถ้าไม่ระวังอาจต้องคมศาสตราได้จริง ๆ ศีรษะย้ายที่อยู่ หากไม่ใช่เพราะมั่นใจกับฝีมือของตัวเองมาก กอปรกับวางแผนร่วมกับทางซยงหนูดีแล้วเขาคงต้องสวมชุดเกราะหนักมารับมือกับการแข่งขันด้านบู๊วันนี้เหมือนกันทว่าการกระทำเช่นนี้ของเหลียงเทียนอี้ต่างจากการรนหาที่ตายอย่างไร?ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกแปลก เหลียงเทียนจื้อหน้าบิดเบี้ยวเล็กน้อย...ทั้งที่เขาควรดีใจกับเวลานี้ ถ้าเหลียงเทียนอี้เกิดอุบัติเหตุในการแข่งขันรอบนี้ เช่นนั้นบัลลังก์ต้องเป็นของเขาแน่แล้วแต่ใจกับกระวนกระวาย อย่างไรก็ไม่เป็นสุข“หรือว่าเขาแอบวางแผนอะไร?”ทันใดนั้นเหมิงฉาเริ่มบุกโจมตีก่อนแล้วร่างสูงใหญ่นั้นหวดขวานใหญ่หนักร้อยชั่งพลางเข้าใกล้เหลียงเทียนอี้อย่างต่อเนื่องภายใต้แสงสุริยา คมมีดนั้นน่ากลัวเช่นนี้ ราวกับแค่ถากเถือเบา ๆ ก็เฉือนศีรษ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1060
“ข้าเอง!”ทันใดนั้นเหลียงเทียนอี้ก็ก้าวออกมาช้า ๆโง่อย่างที่คิด...เหลียงเทียนจื้อยืนยิ้มเยาะอยู่ในใจข้างหลังเขารู้นิสัยของพี่ชายดี และรู้ว่าเหลียงเทียนอี้เป็นคนดื้อรั้นมากเมื่อเจอกับสถานการณ์เช่นนี้ก็มักจะดาหน้าออกไปทันทีแม้เผชิญหน้ากับพันขุนศึกหมื่นอาชาก็ยังปราศจากความกลัวเกรง พลีตนจนตัวตาย...แต่พฤติกรรมวู่วามเช่นนี้ กลัวแต่ต้องจบอย่างอนาถในท้ายที่สุด“ฮ่า ๆ ๆ รัชทายาทกล้าหาญดังคาด!” เหมิงฉาหัวเราะเสียงดัง “ปกติยังนึกว่าท่านเป็นแต่สะบัดพู่กันขีดเขียน วันนี้ข้าอยากลองดูสิว่าฝีมือดาบกระบี่ของท่านจะล้ำลึกหรือไม่?”เพิ่งกล่าวจบ เหมิงฉาก็กวัดแกว่งขวานใหญ่พลางเดินประชิดไปทางเหลียงเทียนอี้ทีละก้าวรูปร่างใหญ่นั้น ร่างกายแข็งแรงนั้น แค่ยืนอยู่ก็สร้างแรงกดดันที่มองไม่เห็นแล้วทำให้หลาย ๆ คนเห็นแล้วอดเกิดใจกลัวอย่างหนึ่งขึ้นมาไม่ได้“อุ๊ย ท่านพี่จะเอาชนะสัตว์ประหลาดตัวนี้ยังไง?”เหลียงจื่อฝูที่อยู่บนปะรำหน้าทุกข์ร้อน สองมือบีบผ้าเช็ดหน้าแน่น สีหน้าซีดไปเล็กน้อยนางจ้องเหลียงเทียนอี้กลางลานฝึกซ้อม“ท่านพี่ไม่มีความสามารถด้านนี้เท่าไร ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเหมิงฉา!”ผู้เป็นน้องสาว
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1059
เหลียงเทียนอี้ขมวดคิ้วแน่น ใบหน้าราบเรียบ มองอารมณ์ไม่ออกแต่ในใจเขารู้ดี การต่อสู้ครั้งนี้ได้เปิดฉากอย่างเป็นทางการตั้งแต่เหมิงฉาเริ่มพูดแล้วนี่คือการหยามหน้า คือการหยามเหยียดอย่างชัดเจนไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาเลย“เป็นยังไง? องค์ชายสาม?”เหมิงฉาเมินเหลียงเทียนอี้ที่อยู่อีกทางหนึ่ง แล้วใช้สายตาท้าทายมองไปทางเหลียงเทียนจื้อ ก่อนจะเอ่ยเสียงเย็น “ได้ยินว่าฝีมือการใช้ดาบกระบี่ขององค์ชายสามค่อนข้างร้ายกาจ วันนี้ข้าขอท้าทายสักหน่อยเถิด”“มิเป็นไร” เหลียงเทียนจื้อฉีกยิ้ม ใบหน้าเปื้อนไปด้วยความกระหยิ่มใจจากนั้นก็ชักกระบี่ล้ำค่าคู่กายออกมาจากตรงเอวช้า ๆการต่อสู้ครั้งนี้ คือของเขาเท่านั้น!และเป็นเขาได้เท่านั้น!เขาต้องการให้ทุกคนรู้ว่าเขาเหลียงเทียนจื้อต่างหากที่เป็นผู้ชนะในท้ายที่สุดคนนั้น คือคนที่สามารถเอาชนะซยงหนูได้อย่างแท้จริง!......“ดูท่าทุกอย่างจะดำเนินไปตามแผนนะ”เหลียงจ้านอิงดื่มน้ำชาสบายใจเฉิบอยู่บนปะรำมองผลสะท้อนกลับอย่างอบอุ่นของเหล่าผู้ชม จิตใจยิ่งฮึกเหิมตื่นเต้นไม่พูดไม่ได้เลย ถ้อยคำนั้นของเหมิงฉาทำให้เกิดผลดีเยี่ยม สามารถชักจูงอารมณ์ของทุกคนได้ในพริบตาเขาเช
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1058
ตกลงไว้แต่แรกว่าเป็นการแข่งขันรูปแบบปิด และไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นไร นอกจากราชวงศ์จะมิมีผู้ใดล่วงรู้ทว่าตอนนี้กลับแข่งขันในลานกว้างต่อหน้าธารกำนัล?หากท่านพี่แพ้มิต้องเป็นที่หัวเราะไปทั่วหรือ?“นี่ก็คือผลลัพธ์ที่ทางเหลียงชินอ๋องต้องการกระมัง?”ฉินอวิ๋นฟานนั่งลงด้านข้าง ยิ้มพูดอย่างเฉยชา “ในฐานะที่เป็นละครฉายซ้ำของวันนี้ พวกเขาแค่ต้องการให้ทุกคนได้เห็นความประดักประเดิดของเสด็จน้าเท่านั้น”แต่แพ้จากการต่อสู้เช่นนั้นผลลัพธ์ต้องเทข้างแน่โอรสสวรรค์ของต้าเหลียงที่กล่าวขานกลับแพ้ให้กับคนป่าเถื่อน ทั้งความสามารถยังมิสู้องค์ชายสามเหลียงเทียนจื้อขอเพียงมีการพูดประเภทนี้ต่อไป ไม่นานอัตราการสนับสนุนเหลียงเทียนจื้อก็จะพุ่งสูงลูกไม้พรรค์นี้ช่างโหดเหี้ยมนัก“น่ารังเกียจจริง ๆ...” คิ้วงามเหลียงจื่อฝูย่นยู่เล็กน้อย อดกระตุกมุมปากไม่ได้ “ไม่เคยคิดเลยว่าพวกเขาจะใช้วิธีการต่ำช้าเช่นนี้”“เมื่อวานท่านพี่ชนะการแข่งขันด้านบุ๋นกับซยงหนูในท้องพระโรง พวกเขาไม่เห็นจะพูดกันเลย เลวทรามจริง ๆ!”ฉินอวิ๋นฟานหัวเราะอย่างไม่ออกความเห็นเขากลับไม่ใส่ใจว่าเมื่อวานจะชนะหรือแพ้ วันนี้ต่างหากที่เป็นส่วนสำค
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1057
สำหรับเหลียงเทียนอี้ การแข่งขันในวันนี้ค่อนข้างน่าตกใจแต่ยังดีที่สุดท้ายเขาสามารถคลี่คลายได้อย่างน่าอัศจรรย์ ทำให้พวกซยงหนูหน้าบึ้งตึง โจมตีจนพวกเขารับมือไม่ทันดูท่าปกติว่างเว้นจากการงานอ่านหนังสือให้มากจะมีประโยชน์...หลังประชุมเช้า เหลียงเทียนอี้ก็อดรนทนไม่ไหวบอกข่าวดีกับฉินอวิ๋นฟาน อยากแบ่งปันความสุขและความเปรมปรีดิ์ของตนแต่พอได้ยินฉินอวิ๋นฟานตอบกลับ เขาจึงตระหนักว่าเรื่องราวไม่ได้เรียบง่ายธรรมดาอย่างที่เขาคิดอย่างนั้น“การแข่งขันทางบู๊ในวันพรุ่งนี้จึงจะเป็นส่วนสำคัญอย่างแท้จริง”คำพูดราบเรียบประโยคหนึ่งของฉินอวิ๋นฟานทำให้ความยินดีปรีดาของเหลียงเทียนอี้ในแต่เดิมสูญสิ้น สีหน้าอึมครึมมากขึ้นเรื่อย ๆ“ข้าย่อมรู้ดี...แต่ปกติ คนที่จะชนะในการแข่งขันทางบู๊คงจะเป็นน้องสาม”เกี่ยวกับจุดนี้แทบไม่มีอะไรให้ลุ้นเพราะเหลียงเทียนจื้อร่ำเรียนกับเหลียงจ้านอิงแต่เล็ก อีกทั้งยังเคยเข้าสนามรบฟาดฟันกับศัตรู ด้านประสบการณ์การรบ จึงมีความคล่องมากกว่าเป็นธรรมดาเช่นนี้ หากคิดจะชิงคะแนนหนึ่งมาจากมือของเหลียงเทียนจื้อ คาดว่าต้องยากเป็นพิเศษเมื่อเห็นเหลียงเทียนอี้มีท่าทางปราศจากใจฮึดสู้ ฉินอวิ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1056
“พันทุบหมื่นเจาะจึงได้แผ่นดิน ไฟโหมเผาไหม้เป็นอาจิณ ร่างแหลกกายเหลวมิหวั่น คงไว้ซึ่งความบริสุทธิ์ในโลกา”ฝุ่นหินหนึ่งบททำให้หลิ่วเหวินเซี่ยมั่นใจมากขึ้นไม่น้อยครั้งนี้เขาไม่ออมมืออีก ทั้งยังท่องออกมาจนจบ ไม่เปิดโอกาสใด ๆ ให้กับเหลียงเทียนอี้เช่นเดียวกัน เขาทำนอกเหนือแผนเดิม ไม่คิดสนใจความรู้สึกของเหลียงเทียนจื้ออีก“นี่ นี่มันกลอนอะไร?”เหลียงเทียนจื้อที่อยู่ด้านหลังเหงื่อตก ในหัวถึงขั้นว่าไม่มีความทรงจำอะไรเกี่ยวกับกลอนบทนี้แน่นอน ด้วยความทึ่มทื่อของเขาจะต่อกลอนได้อย่างไร ได้แต่เกาหลังศีรษะยิก ๆทว่าเหลียงเทียนอี้ยังใจเย็นเหมือนเดิม เพียงครู่เดียวก็ตอบ“หวงคะนึงความทุกข์เข็ญในการสอบ บัดนี้ไฟสงครามสงบผ่านพ้นสี่ปี”“บ้างเมืองไหวเอนดังกิ่งหลิว ใครเล่ามิใช่ผิวน้ำฝนซัดสาด”“หวงข่งทานปราชัยพรั่นพรึงถึงวันนี้ หลิงติงหยางอ้างว้างถอนหายใจ”“นับแต่โบราณใครบ้างมิดับสูญ เหลือใจรักชาติในพงศาวดาร”ครั้นกล่าวออกมาก็ได้รีบเสียงปรบมือดังสนั่นขุนนางบุ๋นบู๊ที่ชมละครฉากเด็ดในแต่เดิม ยามนี้ยอมสยบกับความสามารถทางวรรณกรรมของเหลียงเทียนอี้แล้วไม่ว่าจะเป็นกลอนในสมัยใด เหลียงเทียนอี้ก็เหมือน
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1055
ชั่วขณะ ท้องพระโรงเงียบกริบ สายตาของทุกคนรวมศูนย์อยู่กับตัวของเหลียงเทียนอี้แทบทั้งหมดในดวงตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจและความยินดีหลังจากหลิ่วเหวินเซี่ยร่ายกลอนท่อนแรกออกมา เหลียงเทียนอี้กลับสามารถตอบสนองทันควันพร้อมต่อท่อนหลังความเร็วเช่นนี้เรียกว่าเร็วยิ่ง!“อวิ๋นเฉ่าสาทรฤดูมีเขียวแห่งวสันต์ของกวีราชวงศ์ซ่ง คือยอดบทกวีโดยแท้!”เหลียงเทียนอี้พยักหน้าอย่างสง่างาม ใบหน้าประดับรอยยิ้มมั่นใจงานนี้ทำให้เหลียงเทียนจื้อที่อยู่ข้างล่างหน้าตึงฉับพลันเหลียงจ้านอิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ยิ่งหนักกว่า สายตาที่มองมาราวกับมีไฟพุ่งออกมาได้“บ้าเอ๊ย...ถูกชิงตัดหน้าไปก่อน!”เหลียงเทียนจื้อกัดฟันกรอด ในใจกรุ่นโกรธไม่หยุดทั้งที่เขาทำการบ้านมาล่วงหน้า ไม่ว่าหลิ่วเหวินเซี่ยจะท่องกลอนบทใดเขาก็เตรียมเอาไว้หมดแล้วแต่ในสถานการณ์เช่นนี้ เขากลับเร็วสู้เหลียงเทียนอี้ไม่ได้!และไม่รู้ว่าตัวเองโง่เขลาหรือเหลียงเทียนอี้เก่งจริงกันแน่!“รัชทายาททรงภูมิแท้ ข้าน้อยเลื่อมใส!”หลิ่วเหวินเซี่ยพยักหน้าด้วยสีหน้าคงเดิมทว่าในใจกลับไม่พอใจเล็กน้อยแล้วคิดไม่ถึงว่าเหลียงเทียนอี้ผู้นี้จะมีฝีมือ เขาจงใจเลือกบทกวี
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1054
การกระทำเช่นนี้คือการแสดงความยโสหยิ่งผยองของซยงหนูอย่างมิต้องสงสัย“เหมิงฉา คารวะรัชทายาท”“หลิ่วเหวินเซี่ย คารวะรัชทายาท”คนอื่น ๆ ก็ทักทายตามด้วยเหมือนกัน เมื่อนั้นเหลียงเทียนอี้จึงรู้ฐานะของพวกเขาดูแล้วหนึ่งคนในนั้นก็คือบุตรชายของเหมิงเก๋อเอ่อร์ หรือก็คือคนที่มาท้าทายเขาในครั้งนี้อย่างที่เหลียงจ้านอิงบอก การมาครั้งนี้ของเหมิงเก๋อเอ่อร์ก็เพื่อหยั่งเชิงเขาโดยอ้างเหตุผลเยี่ยมเยือนฮ่องเต้ต้าเหลียง ดังนั้นเรื่องที่เริ่มสนทนาในท้องพระโรงจึงเกี่ยวกับสุขภาพของฮ่องเต้ต้าเหลียงแทบจะทั้งหมดทว่าทุกคนในที่นั้นต่างรู้ดี จุดประสงค์ของผู้นิยมสุรามิได้อยู่ที่สุรานี่อย่างไร ครั้นเปลี่ยนเรื่อง เหมิงเก๋อเอ่อร์ก็กล่าวถึงการแข่งขันเลย“ได้ยินว่ารัชทายาทและองค์ชายสามเก่งทั้งบุ๋นแล้วบู๊มานาน คืออัจฉริยะของต้าเหลียง การมาเยือนต้าเหลียงครั้งนี้ นอกจากจะเยี่ยมฮ่องเต้ต้าเหลียงสหายเก่าท่านนี้ ก็อยากให้บุตรชายได้ประมือกับรัชทายาทและองค์ชายสักหน่อย”เหมิงเก๋อเอ่อร์สีหน้าขึงขัง ในที่สุดก็เข้าประเด็นชั่วขณะ ทุกคนในท้องพระโรงหัวใจจะหลุดออกมาอยู่แล้ว ต่างสังเกตสีหน้าเหลียงเทียนอี้อย่างแนบเนียนทว่าเ
