บทที่ 3

“จะให้ผมไปถามใคร และที่พาคุณมาก็แค่อยากรู้ว่าตอนนี้พี่สาวของคุณอยู่ที่ไหน”

“ฉันไม่รู้...ก็ไม่ได้พบพี่อรมาตั้งหลายเดือนแล้ว”

“โกหก!” เขาเขย่าตัวหล่อนแรง ๆ “ผมไม่เชื่อหรอกนะว่าคุณจะพูดความจริงในเมื่อคุณสนิทกับพี่สาวของคุณยิ่งกว่าอะไร”

“แล้วนี่คุณรู้ได้ยังไงว่าฉันสนิทกับพี่อรมาก พี่น้องกันอาจจะไม่ค่อยได้ใกล้ชิดกันก็ได้”

“ก็พี่สาวคุณชอบพูดถึงน้องสาวตัวเองบ่อยๆ บอกผมว่าสนิทกับน้องสาวมาก”

และยิ่งเมื่อได้พบหน้าวิคเตอร์ก็เกือบจะคิดว่าอิงธารกับอิงอรเป็นฝาแฝดกันด้วยซ้ำ เค้าโครงหน้าของอิงธารคล้ายกับอิงอรมากผิดกันก็แต่สายตาและท่าทางเหมือนสาวไม่เจนโลกของคุณครูคนสวย เขาเลิกรอยยิ้มเหี้ยม

“บอกผมมาดี ๆ จะดีกว่าว่าพี่สาวของคุณอยู่ที่ไหน”

“ก็บอกว่าไม่รู้ไง”

“ผมไม่เชื่อ!”

“บ้ารึไง คนไม่รู้จะบอกว่ารู้ได้ยังไง”

“แกล้งทำเป็นหนิม ๆ แบบนี้อย่าคิดว่าผมไม่รุ้ทันผู้หญิงอย่างคุณ ทำตัวเป็นครูสอนเด็กแต่เบื้องหลังไม่รู้ทำอะไรเลวร้ายอย่างพี่สาวของคุณไว้บ้าง”

“อย่ามาว่าฉันนะ อย่ามาดูถูกอาชีพของฉัน”

“ดูถูกน่ะมันถูกแล้ว คนอย่างผมดูอะไรไม่เคยผิด”

“ปล่อย!”

ร่างเล็กออกแรงดิ้นสุดตัวแต่กลับถูกชายหนุ่มจับข้อมือแล้วกดไว้ข้างลำตัว หล่อนพยายามหาทางออกด้วยการกรีดร้องและสุดท้ายก็โพล่งออกไปว่า

“ปล่อยฉันนะ...คนบ้า คนโรคจิต!”

“บอกแล้วไงอย่าด่าว่าผมโรคจิต!”

“ถ้าไม่ยอมปล่อยฉันก็จะด่ามันไปแบบนี้ล่ะ ไอ้คนโรคจิต ไอ้...”

เสียงหวานขาดหายไปในลำคอเพราะปากของหล่อนถูกปากได้รูปบนหน้าคมคร้ามประกบปิดไว้แน่น แน่นเสียจนแทบหายใจไม่ออกด้วยซ้ำ อิงธารตาเบิกโพลงเมื่อถูกคนแปลกหน้าคุกคามด้วยการจ้วงลิ้นสากหนาเข้าไปในปาก คุณพระคุณเจ้า เขาไม่ได้ขู่และทำให้หล่อนได้อายจริง ๆ ด้วย เป็นครั้งแรกที่คุณครูคนสวยผู้ไม่เจนจัดโลกถูกผู้ชายจูบ

หล่อนถูกจูบ!!

แถมจูบนั้นหนักหน่วง ร่างหนาเบียดเข้าหาร่างเล็กที่พยายามดึงดันแต่ยิ่งดิ้นหล่อนกลับยิ่งเหน็ดเหนื่อย ไม่ใช่ปากของหล่อนเท่านั้นที่เขาคุกคามแต่มือของหล่อน ตัวของหล่อนยังถุกเขาปิดกั้นด้วยร่างหนาใหญ่จนขยับตัวไปไหนไม่ได้

“อื๊อ!...อื๊อ!”

อิงธารเปล่งเสียงดังแค่ในลำคอ ปากของหล่อนถูกประกบปิดแน่นจนไม่มีช่องว่างให้อากาศไหลผ่าน วิคเตอร์ร้ายกาจอย่างที่สุด เขาเป็นใครถึงอุกอาจทำกับหล่อนอย่างนี้ได้ ชายหนุ่มบดเบียดริมฝีปากของเขากับกลีบปากของหญิงสาวจนรู้สึกได้ถึงรสชาติแสนหวานอย่างน่าประหลาดที่มันดึงดูดให้เขาแนบปากนิ่งอยู่อย่างนั้น และเป็นจูบนานพอที่จะทำให้เขาสัมผัสได้ถึงความอ่อนด้อยประสบการณ์ของหญิงสาว เขาฉกลิ้นเข้าไปลึกแต่หล่อนกลับไม่รู้จักตอบสนองแถมยังตัวแข็งเหมือนเสาหลัก แต่พอเขาถอนปากออกอิงธารกลับอ่อนระทวย ปากหล่อนบวมเจ่อเพราะเขาเผลอกดปากหนักไปสักหน่อย เบ้าตาคู่สวยกลบด้วยน้ำรื้นซึ่งทำให้วิคเตอร์ถึงกับชะงักไปเสี้ยววินาที ทว่าเมื่อดึงสติกลับมาอีกครั้งเขากลับทำหน้ายักษ์ใส่โดยไม่สนใจว่าอีกฝ่ายหน้าซีดคล้ายคนจะเป็นลม

“บอกแล้วไงว่าอย่าท้าก็ไม่เชื่อ...อ๊ะ!”

เขาส่งเสียงเมื่อคว้าข้อมือของหญิงสาวที่ตั้งท่าจะทุบถองบนหน้าคมเข้มได้ทัน

“อะไรกัน เล่นทีเผลอหรือนี่...อยากจะโดนอีกสักทีใช่ไหม”

“อย่านะ!” หล่อนตวาดแหวจ้องหน้าเขาเหมือนนางแมวป่า “คุณนี่มันบ้าจริงๆ...มีสิทธิอะไรมาทำอย่างนี้กับคนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวด้วย”

เขายักไหล่และทำหน้าท้าทาย “ผมทำได้ทุกอย่าง ถ้าเค้นความจริงจากปากคุณไม่ได้ก้จะไม่ยอมกลับเด็ดขาด”

“แต่ฉันต้องกลับไปสอนเด็ก ฉันมีภาระหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ”

“เรื่องนี้คุณก็ต้องรับผิดชอบ คุณต้องบอกผมให้ได้ว่าตอนนี้พี่สาวของคุณอยู่ที่ไหน”

“ไม่รู้! ก็ฉันไม่รู้นี่นา”

“หรือต้องให้ผมออกแรงอีกหน”

“อย่าทำอะไรบ้าๆ นะ...ออกไปจากรถคันนี้ได้เมื่อไหร่คุณโดนตำรวจซิวข้อหากักขังหน่วงเหนี่ยวแน่ๆ”

เขาเลิกคิ้วยิ้มเยาะ “กักขังหน่วงเหนี่ยว? จะฟ้องใคร ถ้าจะฟ้องตำรวจเขาจะมาตั้งข้อหาอะไรกับผู้ชายที่อยากจะจูบจะกอดแฟนในรถตัวเอง”

“ห๊า! ว่าอะไรนะ...แฟนเหรอ ใครเป็นแฟนใคร”

“ก็คุณไงที่เป็นแฟนผม”

“บ้าแล้ว!...อย่ามาพูดอะไรบ้าๆ”

“ผมมีให้เลือกแค่สองทาง จะยอมบอกผมดี ๆ หรือว่าจะให้ใช้วิธีการรุนแรงกว่านี้”

“อะไร...อะไรคือวิธีการรุนแรงของคุณ”

“ผมรู้มาว่าคุณกับพี่สาวของคุณเหลือแม่อยู่แค่คนเดียว”

พุดจบก็หยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาพร้อมทั้งจ้องหน้าหญิงสาวอย่างมาดหมาย

“แค่ผมโทรหาคนของผมให้ไปที่บ้านของคุณตอนนี้ แม่ของคุณอยู่คนเดียวนี่ไม่ใช่เหรอ”

“อย่านะ! อย่าๆๆ”