LOGINShare
บทที่ 2
Last Updated:
2024-11-02 21:51:57อิงธารเดินตามร่างสูงไปถึงรถเก๋งคันใหญ่ คนขับรถซึ่งรออยู่แล้วเปิดประตูให้หล่อนก้าวขึ้นไปนั่งชิดติดกันกับวิคเตอร์ซึ่งหล่อนเห็นเขาอยู่ในท่าทีสบายๆ และพอรถเริ่มแล่นออกจากรั้วโรงเรียนชายหนุ่มจึงเอ่ยขึ้นเสียงเครียดไปจากเดิม
“ตอนนี้พี่สาวของคุณอยู่ที่ไหน?”
“คะ?...เอ้อ...ฉันไม่ทราบค่ะ”
“ผมถามว่าพี่สาวของคุณอยู่ที่ไหน!”
เสียงตะคอกที่ลั่นขึ้นในฉับพลันทำให้อิงธารตระหนกและไม่เพียงแต่เสียงของวิคเตอร์ดังขึ้นเท่านั้นแต่เขายังดึงข้อมือของหล่อนไปกุมไว้พร้อมทั้งบีบแรง ๆ จนหล่อนร้องออกมาว่า
“โอ๊ย! อะไรกัน นี่คุณจะทำอะไร”
“ก็ผมถามคุณดี ๆ ว่าพี่สาวของคุณอยู่ที่ไหนทำไมถึงไม่ยอมตอบผม”
“ถามดีๆ แบบไหนกันทำไมต้องตะเบ็งเสียงใส่ฉัน หรือว่า...หรือว่าคุณไม่ใช่เจ้าของบริษัทอสังหาริมทรัพย์แต่เป็นพวกหลอกผู้หญิงไปขายกันล่ะนี่...นี่ฉันไม่น่าหลวมตัวมากับคนแปลกหน้าอย่างคุณเลยจริง ๆ นะ ปล่อยฉัน!”
“ผมไม่ได้โกหกคุณ!”
เขายังไม่ยอมลดเสียงลงทำให้อิงธารเกิดความกลัวจนตัวสั่น วิคเตอร์เบียดตัวเข้าไปชิดและจับไหล่บางไว้พร้อมทั้งตะคอก
“ผมไม่เคยโกหกใครแต่พวกคุณต่างหากที่กำลังหาทางรวมหัวกันหลอกผม”
“บ้าแล้ว! คุณต้องเป็นบ้าแน่ ๆ นี่ฉันยังไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลยนะ คุณทำอย่างนี้ฉันจะตะโกนออกไปข้างนอกให้คนมาช่วย...คุณคนขับรถ...หยุดรถที...หยุดรถทีค่ะ!”
สิ้นเสียงตะโกนลั่นรถคั้นนั้นก็หยุดลงในฉับพลัน แต่...ที่ที่รถคั้นนั้นจอดนิ่งสนิทกลับเป็นซอยเปลี่ยวแม้อยู่ท่ามกลางชุมชน ใหญ่ อิงธารใช้จังหวะนั้นเอี้ยวตัวเพื่อเอื้อมมือเปิดล็อคประตูแต่โชคร้ายที่ทำอย่างไรมันก็เปิดไม่ออก
รถคันนี้มีระบบล็อคอัตโนมัติซึ่งต้องปลดล็อคจากพวงมาลัยคนขับเท่านั้น!!
“ไอ้บ้า! ปล่อยฉันนะ เปิดประตูให้ฉันเดี๋ยวนี้!”
หล่อนตะโกนลั่นอีกครั้งเสียงสั่นเครือและร้องไห้ออกมาด้วยความกลัว เพราะใช้ชีวิตอยู่อย่างสุขสงบมานาน ไม่เคยก่อเรื่องรำคาญหรือเดือดร้อนให้ครอบครัว พอเจอเหตุการณ์ไม่คาดฝันแบบนี้ก็ทำเอาหล่อนเหมือนคนเสียสติด้วยความตระหนกและกลัวลนลาน ยิ่งเห็นหน้าตาของวิคเตอร์ที่เปลี่ยนไปอย่างฉับพลันทันใดจากเมื่อครู่ หน้าตาหล่อเหลาที่เคยสงบและดูเหมือนจะอ่อนโยนด้วยซ้ำกลายเป็นถมึงทึงเครียดขึ้งนัยน์ตาขุ่นคลั่ก
“อยู่นิ่งๆ!” เขาบัญชาเหมือนตำรวจสั่งผู้ต้องหา “ผมบอกว่าให้คุณอยู่นิ่ง ๆ ยังไงล่ะอิงธาร!”
“ไม่!...ฉันอยากกลับ พาฉันไปส่งที่โรงเรียนเดี๋ยวนี้ ไอ้บ้า ไอ้โรคจิต!”
“เรียกผมว่าไอ้โรคจิตอีกคำเดียวผมข่มขืนคุณบนเบาะหลังรถคันนี้แน่!”
“ว๊าย!”
หล่อนกรีดร้องหน้าตื่นเมื่อชายหนุ่มคว้าข้อมือไว้และดึงร่างเล็กเข้าไปชิดอกกว้างโดยไม่สนใจว่าคนขับรถจะได้ยินหรือรับรู้สิ่งที่เกิดขึ้นหรือไม่แต่ก็ดูเหมือนว่าคนหลังพวงมาลัยจะนิ่งเฉยและไม่สนใจเสียงถกเถียงที่ดังเบื้องหลังเขาแม้แต่น้อย อิงธารหน้าแดงจัดด้วยความตื่นกลัว และท้ายที่สุดหล่อนก็เริ่มสงบลงเพราะกลัวสายตาคมวับยิ่งกว่าใบมีดของชายหนุ่มที่จ้องหล่อนเหมือนอยากจะฉีกเนื้อออกเป็นหมื่น ๆ ชิ้น
“นิ่งแล้วฟังผม...ฟังเรื่องของพี่สาวคุณว่าเธอทำอะไรไว้กับผมบ้าง แต่บอกไว้ก่อนนะว่าถ้าผมเล่าจบแล้วจะยังไม่ปล่อยคุณกลับไปง่าย ๆ เพราะมันมีอะไรมากกว่านั้นที่คุณต้องรับรู้มากกว่ารับฟังเฉยๆ”
“ก็พูดไปสิ...ฉันฟังอยู่นี่ไง”
“คุณรู้ใช่ไหมว่าเอ็มม่าพี่สาวของคุณเป็นนายหน้าค้าที่ดิน”
“รู้...รู้สิ ทำไมฉันจะไม่รู้”
“เอ็มม่ากับผมเราสนิทกันมากเพราะทำงานด้วยกันมานาน หล่อนทำงานดีมาก คล่องแคล่วเรื่องซื้อขาย ผมอุตส่าไว้ใจให้หล่อนกำเงินไปซื้อที่ดินชายทะเลไว้แห่งหนึ่งแล้วรู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น”
อิงธารส่ายหน้า “มะ...ไม่รู้ ฉันจะไปรู้เรื่องของพวกคุณได้ไง”
“ถ้าอย่างนั้นก็รู้ไว้สิว่าพี่สาวของคุณโกงผม!”
เขาลั่นเสียงดังและขับเข้าไปชิดร่างน้อย ดันจนหล่อนแทบไม่มีที่จะขยับตัว หน้าตาถมึงทึงของเขาโน้มต่ำลงมาใกล้จนได้ยินเสียงลมหายใจร้อนหอบหนัก
“เอ็มม่าเก็บโฉนดที่ดินเอาไว้ไม่ยอมส่งต่อมันให้ผม เธอหายตัวไป”
“ทำไมคุณไม่ตามหาพี่อรล่ะ คุณมีเงินก็จ้างนักสืบตามหาพี่สาวฉันสิ”
“ผมทำทุกอย่างแล้ว แต่พี่สาวของคุณไหวตัวทัน รู้หรือเปล่าว่าเธอไม่ใช่แค่เอาโฉนดที่ดินไปเฉย ๆ รับเงินจากผมไปซื้อที่ดินสิบล้านแต่ไปขายต่อให้คนอื่นห้าสิบล้าน แบบนี้คุณว่ามันแสบดีมั้ยล่ะ!”
“หา! ห้าสิบล้าน!”
หน้าสวยจัดตื่นตระหนกยิ่งกว่าเก่า อิงธารนิ่งไปและสับสนเกินบรรยาย
“นี่คุณพูดจริงหรือคะ ทะ...ทำไมเงินมันถึงได้มากมายขนาดนั้น”
Latest chapter
ราคีหนี้สวาท บทที่ 28
รอแต่ว่ามันจะเป็นยังไงต่อ ที่สำคัญเขาต้องไม่บุ่มบ่าม จับลูกกวางต้องทำตัวเหมือนเสือซุ่ม กระโตกกระตากไปเดี๋ยวจะไม่ได้อะไรสักอย่างเพราะถ้าหากเหยื่อรู้ตัวก็จะหนีเขาไปได้อีกคราวนี้จะจับให้มั่นคั้นให้ตาย จับอิงอรได้เขาจะให้บทเรียนหล่อนเพื่อหลาบจำ แต่ในความคิดจะเอาคืนนั้นวิคเตอร์กลับยังสับสนตัวเองถ้าเจอตัวอิงอรแล้วน้องสาวของหล่อนล่ะ...อิงธาร คุณครูสาวแสนสวยแม้หล่อนดูเหมือนเรียบร้อยแต่เขารู้ดีว่าดื้อเงียบไม่ใช่เล่น เขาจะเอายังไงต่อไป ชายหนุ่มเก็บความคิดนั้นไว้และกลับไปที่ห้องหลังทานอาหารมื้อเช้า จริง ๆ แล้วเขาไม่ได้ปวดหัวไมเกรนอย่างที่บอกกับคนในบ้านแต่ต้องการทำอะไรบางอย่างเพราะสงสัยว่าเอื้อมรักษ์กำลังวางแผนอะไรอยู่หรือไม่ เมื่อเข้าไปในห้องสักพักเขาก็ไม่ได้ล้มตัวลงนอนแต่กลับค่อย ๆ แง้มประตูออกมาชายหนุ่มก้าวเท้าเบาที่สุดเข้าไปหยุดที่ประตูครัวและได้ยินเสียงพูดคุย วิคเตอร์เยี่ยมหน้าเข้าไปเห็นเอื้อมรักษ์ยืนหันหลังให้และคุยโทรศัพท์อยู่ เสียงนั้นเบาแต่ก็ชัดมากเพราะบรรยากาศในบ้านเงียบ“อร...จะให้แม่ทำยังต่อล่ะทีนี้...ไม่ๆ...วิคเตอร์ไม่รู้ระแคะระคายหรอกว่าแ
ราคีหนี้สวาท บทที่ 27
“แหม...ถ้าอย่างนั้นลูกสาวของฉันก็โชคดีมากเลยนะคะที่ได้คู่ชีวิตอย่างคุณ เอ้อ...แล้ววันนี้คุณจะออกไปข้างนอกพร้อมอิงหรือเปล่าคะ”“คงไม่ครับ...รู้สึกไม่ค่อยสบายนิดหน่อย”พอเขาพูดแบบนั้นอิงธารก็รีบหันไปมองหน้าคมคร้ามด้วยความประหลาดใจและเอื้อมรักษ์ก็เช่นเดียวกัน“อ้าว...นี่คุณไม่สบายเหรอคะ เป็นไข้ตัวร้อนหรือเปล่าคะ”“ผมรู้สึกมึนหัวหน่อย ๆ ครับ อยากนอนพักผ่อน”“สงสัยจะแพ้อากาศแน่เลย เมืองไทยอากาศไม่เหมือนบ้านคุณนี่คะ”“ครับ...ผมคิดว่าอย่างนั้น”บทที่ 3วิคเตอร์ผ่อนลมหายใจเบา ๆ และทำเหมือนว่าเขากำลังไม่สบายจริงๆตอนแรกอิงธารคิดว่าจะไม่เชื่อเพราะกลัวว่ามันอาจเป็นเล่ห์เหลี่ยมแต่เมื่อเห็นใบหน้าของชายหนุ่มดูอิดโรยหล่อนกลับนึกไปอีกอย่าง ครูสาวที่ยังไม่กินอะไรเลยถามขึ้นว่า“วิค...กินยาหรือยังคะ?”“ผมไม่ชอบกินยาเท่าไหร่ อยากนอนพักผ่อนเดี๋ยวมันคงหายไปเอง”คำตอบของเขาเกือบทำให้อิงธารใจอ
ราคีหนี้สวาท บทที่ 26
อิงธารเสียงอ่อนระโหย อย่าว่าแต่เสียงเลย แม้แต่ร่างกายของหล่อนก็ยังอ่อนยวบเมื่อเขาเบียดตัวแนบชิดวิคเตอร์ก้มหน้าลงมาหา เขาถือสิทธิ์เคลียเคล้าปลายจมูกบนโหนกแก้มนวลเนียนไล่ไปถึงปลายคางมน อิงธารขนลุกซู่ก่อนค่อย ๆ เอียงหน้ากลับมาและยินยอมรับปลายลิ้นสากหนาจากปากของชายหนุ่มที่แทรกเข้าไปในปากของหล่อนอีกครั้ง และครั้งนี้มันดูดดื่มมากกว่าครั้งแรกเสียอีกมันเป็นเรื่องบ้าชัด ๆ ทั้งที่หล่อนไม่เคยรู้จักคุ้นเคยกับเขามาก่อนแถมเจอกันครั้งแรกวิคเตอร์ยังทำหน้ายักษ์แสดงความระรานใส่แต่สุดท้ายหล่อนกลับต้องมาอยู่กับเขา ในฐานะ เมีย! คงไม่มีเรื่องอะไรบ้ามากไปกว่านี้แล้ว ทั้งที่ต่อต้านเขาตอนแรกแต่หล่อนกลับต้องมานอนเบียดเนื้อตัวกับเขาจะเรียกความรู้สึกนั้นว่าอะไรดี เกลียดแต่ก็มีความโหยหาลึกๆ หล่อนอยากร้องไห้ ทำไมต้องตกอยู่ในสถานการณ์เหมือนกำลังจมน้ำ กลืนไม่เข้าคายไม่ออก เมื่อไหร่พี่สาวของหล่อนจะกลับมาสะสางเรื่องบ้าบอพวกนี้เสียทีเช้าวันต่อมาอิงธารต้องรีบตื่นตามเวลาปกติ แต่ครูสาวมีงานเพิ่มขึ้นอีกอย่างนั่นคือต้องเตรียมอาหารเช้าไว้ให้ผู้ชายแปลกหน้าที่กลายมาเป็นส่วนหนึ
ราคีหนี้สวาท บทที่ 25
อิงธารไม่ทันอ้าปากพูดก็ถูกฉุดข้อมือให้เดินตามร่างสูงไปยังเตียงก่อนเขาจะกอดรัดตัวหล่อนอีกครั้งแล้วดันร่างเล็กล้มลงบนที่นอนโดยมีเขาทาบทับอยู่เหนือตัวหล่อน อิงธารตาโต หล่อนพยายามดันอกกว้างแต่ยิ่งพยายามก็เหมือนยิ่งเหนื่อยเปล่า“วิค...ไหนคุณบอกว่าจะนอนที่ตัวเองยังไงล่ะคะ”“ก็ใช่...แต่ผมอยากชวนคุณนอนด้วย คุณไม่ยอมนอนเราก็เลยต้องพบกันครึ่งทาง”“ไม่ยุติธรรมเลยนะคะ คุณเอาเปรียบฉันอีกแล้ว”“ผมไม่เอาเปรียบแต่อย่าลืมว่าตอนนี้ผมเหนือกว่าคุณ”“ก็ใช่...ก็คุณทับตัวฉันอยู่ หายใจไม่ออกนะรู้ไหม”“ถ้าอย่างนั้นนอนแบบนี้ก็แล้วกัน”วิคเตอร์พลิกตัวนอนข้าง ๆ แต่มิวายดึงร่างน้อยให้นอนหนุนต้นแขนเป็นมัดกล้ามของเขา อิงธารถูกจับเปลี่ยนท่าจนผมยู่ยี่สยายเต็มแขนใหญ่แต่ดูเหมือนชายหนุ่มชอบใจที่ทำอย่างกับหล่อนเป็นตุ๊กตา เสร็จแล้วโอบแขนให้ร่างอ้อนแอ้นแนบชิดกับร่างหนาที่หันหน้ามาเผชิญกับหญิงสาว หล่อนถลึงตาใส่“วิค...นี่คุณจะให้ฉันนอนแบบนี้เหรอคะ”เขาเลิกคิ้วยียวน “ก็ใช่
ราคีหนี้สวาท บทที่ 24
คำตอบนั้นทำให้อิงธารนิ่งเงียบ ถึงตอนนี้หล่อนคงปกปิดเรื่องที่เกิดขึ้นต่อไปไม่ได้ในเมื่อเอื้อมรักษ์รู้ความเป็นไปทุกอย่างจากปากของพี่สาวหล่อนเอง ตอนนี้ความกลัวแล่นเข้าจับหัวใจของหล่อนที่ปริวิตกมากกว่าคนในครอบครัวหลายเท่า สักครู่อิงธารก็ได้ยินเอื้อมรักษ์ถอนหายใจเบา ๆ ก่อนพูดว่า“แม่คิดไว้แล้วว่าจะต้องมีอะไรผิดปกติแน่ ๆ ที่จู่ ๆ ลูกก็เกิดจะแต่งงานขึ้นมากะทันหัน เขาบังคับอิงให้รับเขาเป็นแฟนใช่ไหมลูก?”“เอ้อ...ค่ะแม่”อิงธารจำต้องยอมรับเมื่อทุกอย่างเป็นดังที่เอื้อมรักษ์กล่าวทุกอย่าง วิคเตอร์เป็นมาเฟียโหดร้าย เขาบีบบังคับหล่อนจริงๆ ขณะที่หญิงสาวสับสนกับความคิดก็ได้ยินเสียงมารดาเอ่ยขึ้น“เท่าที่ฟังมาวิคเตอร์เป็นคนที่น่ากลัวมาก อรบอกว่าเขาเป็นหุ้นส่วนนักธุรกิจที่ร่วมลงทุนเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ด้วยกัน วิคให้อรไปซื้อที่ดินให้ราคาสูงถึงห้าสิบล้าน แต่เขาอ้างว่าเงินยังไม่พร้อม ด้วยความไว้วางใจอรก็เลยออกเงินให้ไปก่อน สุดท้ายเขาเก็บโฉนดที่ดินไว้แถมไม่คืนเงินให้ พอบอกว่าจะฟ้องร้องให้เสียชื่อเขาก็เลยให้คนตามล่าอร”คำบอกเล่านั้นทำ
ราคีหนี้สวาท บทที่ 23
“ผมไม่แคร์ถ้าต่อไปคุณอยากมีผู้ชายคนใหม่ พอจบเรื่องนี้แล้วก็ต่างคนต่างไป ถ้าเกิดคุณท้องขึ้นมาแล้วไม่อยากเก็บเด็กไว้ผมก็ไม่ห้าม!”“จำคำพูดของคุณไว้นะคะ” หล่อนย้อนน้ำตาถั่งไหล “ถ้ามันเป็นจริงอย่างคุณว่า และฉันก็จะไม่ลืมคำพูดของคุณเลย...อ๊ะ!”ร่างบางร้องออกมาเมื่อเขาดึงตัวหล่อนเข้าหา วิคเตอร์หายใจแรง ลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดบนหน้าสวยหวานที่ฉายความตระหนก“วิค...คุณจะทำอะไร ฉันเจ็บนะ”“ผมคิดว่าเรื่องแบบนี้ผู้ชายฝ่ายเดียวจะรู้สึกว่ามันง่ายๆ ที่แท้ผู้หญิงก็คิดไม่ต่างจากผู้ชายแถมยังใจง่ายกว่าอีกด้วย”“หมายความว่ายังไง นี่คุณพูดเรื่องอะไร”“ก็เรื่องที่คุณอยากหาผัวใหม่ยังไง! คุณพูดออกมาเองว่าอยากจะทำอย่างนั้น”“คุณไม่ใช่ผัวฉัน เรื่องนี้จบเราต่างคนต่างไป ถ้าฉันจะมีคนใหม่มันก็เป็นสิทธิ์ของฉัน”“ถ้าอย่างนั้นก่อนคุณจะได้ผัวคนใหม่ผมก็ขอตักตวงให้หนำใจแล้วค่อยปล่อยคุณไปก็แล้วกัน!”“วิค! คนบ้า!”อิงธารเกือบเผลอร้องลั่
You may also like
แต่พี่ไม่ได้ชอบเธอ | wanna be yours
ACHICHI61.3K viewsเด็กเสี่ย NC-25
C91.4K viewsคลั่งรักเมียแต่ง
ชะนีติดมันส์125.6K viewsราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!
หยาน อัน304.7K viewsรักของฉัน กับหัวใจของเธอ
สิบห้ากันยา ราศีสิงห์107 viewsเพลิงแค้นพ่ายแรงพิศวาส
หรูซู่279 viewsรักในเงาแค้น
เฮียกังฟู105 viewsเมียสุดโปรด
สามินี3.9K views
