บทที่ 32

“ก็ยังปวดหัวอยู่ แต่เวลาอยู่แบบนี้มันก็หายไปสักพัก”

“คุณกำลังแกล้งป่วยอยู่หรือเปล่า ฉันชักไม่แน่ใจเสียแล้วสิ”

วิคเตอร์อมยิ้ม เขาไม่ตอบอะไรหลังจากนั้นแต่ยังเคล้าเคลียใบหน้ากับแก้มนุ่มก่อนจะกระซิบว่า

“อาบน้ำกันดีกว่านะ แล้วเดี๋ยวจะได้กลับไปนอนด้วยกัน”

น้ำเสียงและคำพูดที่ดูเหมือนจะหวานทำให้อิงธารหายโกรธหายเกลียดไปชั่วขณะ ทั้งสายตาของเขาแทบจะหลอมละลายหล่อนได้เลยทีเดียว

 อยากจะบอกเหลือเกินว่าเวลาที่เขาไม่ตะคอก ไม่ตะเบ็งเสียงใส่และไม่ปั้นปึ่งทำหน้าโกรธขึ้ง วิคเตอร์เป็นผู้ชายที่น่ารักแบะเจ้าเสน่ห์มากที่สุดในโลก

 แต่...หล่อนจะพูดคำนั้นออกไปได้ยังไง ที่สำคัญหล่อนยังกลัวว่าอาจเป็นแผนร้ายที่เขาทำดีกับหล่อนเพื่อหาทางจับพี่สาวให้อยู่หมัดก็เป็นได้

คุณครูสาวแสนสวยไม่ตอบอะไรกลับไปเมื่อเขาปล่อยหล่อนให้เป็นอิสระจากอ้อมกอดและถอดถอนตัวเองจากการฝังแน่นในหลืบรักของหญิงสาว

วิคเตอร์ช่วยหล่อนอาบน้ำ ถูสบู่ให้ อิงธารกระดากอายเพราะไม่เคยอาบน้ำกับผู้ชายมาก่อน แต่มันทำให้หล่อนอบอุ่นขึ้นมาอย่างประหลาด นี่ถ้าเขาไม