เคลียร์ปัญหา

เตวิช....

"ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ" ผมเปลี่ยนเรื่องคุยเพราะที่ผมมาที่นี่เพื่อถามถึงเหตุการณ์เมื่อสามปีก่อนแม้จะรู้ว่ามันไม่มีประโยชน์อะไรแล้วก็ตาม

"เรื่องอะไรเหรอ"

"เรื่องอลิซ"

"อลิซ??" สีหน้าวีวี่เหมือนจำไม่ได้แต่ผมคิดว่าเธอไม่น่าจะลืม

"อืมอลิซเมียของฉันไงหรือเธอจำไม่ได้" 

"อ่อ อลิซเมียเก่าของเตน่ะเหรอจำได้สิ"

"ฉันว่าเราเข้าไปคุยกันในห้องกันดีกว่ามั้ยเพราะเราต้องคุยกันยาว" ผมลองเชิงถามอีกรอบทั้งที่จริงแล้วผมก็ไม่ได้อยากเข้าไปเท่าไหร่ ผมมาที่นี่นับครั้งได้นะ เพราะผมไม่ได้มีแค่วีวี่คนเดียวไง

"เอ่อ คือว่าตอนนี้วีวี่ไม่สะดวกอ่ะ"

"ไม่สะดวก??"

"คือวีวี่กำลังเก็บห้องทำความสะอาดห้องอยู่น่ะห้องรกมากเลย"  ผมหึในใจอย่างวีวี่น่ะเหรอจะเก็บห้อง แล้วในเวลาตีหนึ่งกว่าเนี้ยนะ แต่ก็ช่างเหอะผมไม่สนใจว่าห้องจะรกจริงๆหรือมีใครอยู่ข้างในเพราะมันไม่เกี่ยวอะไรกับผมอยู่แล้ว

"โอเคงั้นฉันจะไปรอเธอที่ล็อบบี้ข้างล่าง"  ผมนั่งรอไม่ถึงสิบนาทีวีวี่ก็เดินลงมา ผมก็เลยเปิดประเด็นทันที

"ฉันจะถามเธอถึงเรื่องเมื่อสามปีก่อน"

"สามปีก่อนเหรอ"

"ใช่ตอนที่ฉันยังไม่ได้เลิกกับอลิซ"

"แล้ว...ไงเหรอ"

"ที่ฉันมหาาเธอที่นี่เวลานี้เพราะฉันอยากรู้ความจริงบางอย่างก่อนที่ฉันจะเลิกกับอลิซ"

"ความจริงอะไรเต" วีวี่ทำหน้าใสซื่อผมแม่งรู้สึกหมั่นไส้ที่เธอทำหน้าเหมือนไม่รู้เรื่องอะไรเลย

"ความจริงที่ว่าเมื่อสามปีก่อนก่อนที่ฉันจะเลิกกับอลิซเธอเป็นคนส่งคลิปส่งรูปตอนที่เราอยู่ด้วยกันไปให้อลิซแล้วสร้างเรื่องโกหกว่าเรามีอะไรกันทั้งที่ตอนนั้นฉันกับเธอเราไม่เคยมีอะไรกัน"

"เปล่าซะหน่อย วีวี่จะทำแบบนั้นไปเพื่ออะไร แล้วเตไปฟังเรื่องพวกนี้มาจากไหน"

"จากไหนไม่สำคัญ มันสำคัญตรงที่ว่าเธอทำแบบนั้นจริงๆหรือเปล่า"

".........."

"ตอนนั้นฉันไว้ใจเธอมากเลยนะวีวี่ ฉันไม่คิดว่าเธอจะทำแบบนั้น"

"อลิซบอกเตเหรอ"

"แล้วมันจริงรึเปล่าล่ะ"

"ก็ได้วีวี่ยอมรับว่าส่งคลิปกับรูปไปให้เมียเก่าเตแต่แล้วไงอ่ะ ในเมื่อตอนนี้เตกับอลิซก็เลิกกันไปแล้วและที่สำคัญตอนนี้วีวี่กับเตเราก็เป็นแฟนกัน" 

"แฟน?? ฉันให้สถานะนี้กับเธอตั้งแต่ตอนไหนวีวี่"

"ทำไมเตพูดแบบนี้ล่ะ เราสองคนเป็นอะไรกันใครๆก็รู้"

"ใครๆของเธอนี่ใครรวมถึงไอ้วินนายแบบหน้าใหม่ที่เธอกำลังเอากับมันอยู่ในห้องนอนของเธอตอนนี้น่ะเหรอ"

"เต!!!"

"ทำไมทำหน้าตกใจขนาดนั้นล่ะวีวี่ ฮึ"

"เตวีวี่ไม่เคยมีอะไรกับใครเลยนะวีวี่มีแค่เตคนเดียว"

"เธอคิดว่าฉันไม่รู้หรือไงว่านอกจากฉันแล้วเธอเอากับใครมาบ้าง แต่ที่ฉันไม่พูดเพราะฉันเห็นว่าเราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกัน เรื่องบนเตียงระหว่างเธอกับฉันมันก็แค่เรื่องสนุกเท่านั้น"

"เตพูดแบบนี้ได้ยังไง วีวี่รักเตนะ"

"แต่ฉันไม่เคยรักเธอเรื่องระหว่างเราก็แค่เรื่องสนุกฉันไม่เคยคิดจริงจังอะไรกับเธอ และเธอก็อย่าพูดว่าเธอรักฉันเพราะถ้าเธอรักฉันเธอคงไม่ไปเอากับคนอื่นหรอก"

"ก็เหมือนเตไง ไม่ได้รักอลิซเพราะไม่งั้นเตคงไม่มาเอากับวีวี่หรอก"

"ฉันเอากับเธอหลังจากที่เลิกกับอลิซไปแล้ว ส่วนเรื่องที่ฉันจะรักหรือไม่รักอลิซมันไม่ใช่เรือ่งของเธอ"

"ที่พูดแบบนี้แปลว่าเตจะบอกว่ายังรักมันอยุ่ใช่มั้ย"

"เธอไม่มีสิทธิ์มาเรียกอลิซว่ามัน"

"ทำไมจะเรียกไม่ได้ในเมื่อมันกลับมาจะมาแย่งเตไปจากวีวี่ อ่อลืมไปมันมีลูกกับเตนี่มันคงเอาลูกมาเป็นข้ออ้างเพื่อจะกลับมาหาเตสินะ"

"ไม่มีใครแย่งฉันไปจากเธอทั้งนั้นเพราะฉันไม่ใช่ของเธอและอีกอย่างถึงอลิซจะมีลูกหรือไม่มีลูกอลิซก็ไม่กลับมาหาฉันหรอก อลิซมีศักดิ์ศรีมากกว่ามากเธอคิด"

"เมียเก่าเตคงเป็นคนดีมากเลยสินะ ุแต่ถ้าดีจริงเตคงไม่บอกเลิกทั้งที่ตอนนั้นกำลังจะมีลูกด้วยกันหรอกจริงมั้ย"  

"เพราะตอนนั้นฉันมันโง่ไงโง่ที่ไม่รักษาอลิซไว้ โง่ที่ทำให้คนที่รักฉันผิดหวังและเสียใจ แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าตัวเองเคยโง่มากแค่ไหน และฉันจะไม่กลับไปโง่อีก"

"เตพูดเหมือนจะกลับไปง้อมัน"

"ใช่ไง"

"ไม่ได้นะวีวี่ไม่ยอม เตอย่าลืมว่าเราสองคนมีอะไรกันแล้วนะ"

"ฉันก็มีกับคนอื่นเหมือนกันไม่ได้มีกับเธอแค่คนเดียวซึ่งเรื่องนี้เธอเองก็รู้ดีไม่ใช่เหรอวีวี่"

"เต!!!"

"ฉันมีเรื่องจะถามเธอแค่นี้แล่ะ" ผมลุกขึ้นเพื่อจะกลับคอนโดแต่วีวี่พุ่งตัวเข้ามากอดผม

"เตอย่าทำแบบนี้ วีวี่ไม่ยอมเสียเตไปหรอกนะ วีวี่ไม่ยอม"

"ฉันว่าเธอกลับขึ้นไปหาไอ้วินดีกว่านะป่านนี้มันคงนอนรอเธออยู่บนเตียงแล้วล่ะ หรือเธอจะปฏิเสธว่ามันไม่ได้อยู่บนห้อง"

"........."

"จะดูภาพจากกล้องวงจรปิดมั้ยล่ะ ว่าเธอพาใครขึ้นไปข้างบนบ้างเธออย่าลืมว่าคอนโดนี้ใครเป็นเจ้าของ" คือคอนโดนี้เป็นของญาติผมเองและผมก็เป็นคนแนะนำวีวี่มาซื้อที่นี่เพราะตอนแรกเธอจะซื้อคอนโดเดียวกับผมที่ผมอยู่แต่ผมไม่อยากให้วีวี่วุ่นวายกับผมมากผมก็เลยให้เธอมาอยู่ที่นี่แทนซึ่งก็ห่างจากคอนโดผมพอสมควร อ่อผมลืมบอกไปคอนโดที่ผมเคยอยู่กับอลิซผมไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนขึ้นไปเพราะผมคิดว่าห้องนั้นมันควรเป็นความทรงจำระหว่างผมกับอลิซ และพออลิซย้ายไปอยู่อังกฤษกับครอบครัวเธอผมก็เลยตัดสินใจซื้อห้องใหม่อยู่แทนและอยู่มาจนถึงปัจจุบัน

"เต คือวินกับวีวี่เราเป็นแค่เพื่อนกัน วินเค้าไม่สบายใจเรื่องงานก็เลยมาปรึกษาวีวี่" พอผมจับได้วีวี่ก็รีบแก้ตัวทันที

"เธอจะแก้ตัวอะไรยังไงก็เรื่องของเธอเพราะถึงเธอจะเอาผู้ชายมานอนด้วยกี่สิบคนฉันก็ไม่ได้รู้สึกอะไร" ผมพูดไปตามความจริงเพราะผมไม่ได้รู้สึกหึงหรือหวงวีวี่เลยสักครั้ง ต่างกับ..อลิซเวลาที่ผมเห็นเธออยู่กับไอ้มาร์ช

อลิซ....

ฉันยังนั่งคิดอะไรไปเรื่อย ซึ่งปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเรื่องที่ฉันกำลังกังวลอยู่ตอนนี้มันคือเรื่องของเตวิช "แม่ค๊าบบ แม่" เสียงน้องติณณ์เรียกทำให้ฉันหลุดจากภวังค์ความคิด ฉันมองดูเวลาในมือถือตอนนี้มันตีสามกว่า

"ครับลูก" ฉันรีบเดินมาหาลูกที่นั่งสายตางัวเงียอยู่บนเตียง

"ปะป๊าไปไหนค๊าบ" น้องติณณ์มองไปรอบๆห้องไม่เจอปะป๊าของแก

"เอ่อ ปะป๊ากลับบ้านแล้วครับ แต่ปะป๊าสัญญาว่าพรุ่งนี้ปะป๊าจะมาหาน้องติณณ์ใหม่^^"

"ไหนปะป๊าบอกว่าจะนอนกอดผมจะไม่หายไปไหนอีกไงค๊าบ ฮึก ฮึก ปะป๊าโกหกผมทำไม ฮึก ฮึก" น้องติณณ์นั่งร้องไห้อยู่บนเตียงอย่างน่าสงสาร ฉันเองก็รู้สึกผิดที่ไล่เขาไป ฉันตัดสินใจหยิบมือถือแล้วกดปลดบล็อกรายชื่อของเตแล้วก็โทรไปหาเขา  ไม่ถึงสิบวิเขาก็รับ

"มีอะไร คิดถึงฉันเหรอถึงโทรหาตอนนี้น่ะ" เสียงเขาดูสดใสมากเหมือนยังไม่นอน

"เอ่อ คือลูกตื่นมาแล้วไม่เจอนาย"

"ปะป๊าค๊าบบ ฮือออ ปะป๊าปะป๊า" เสียงร้องไห้ของติณณ์ฉันมั่นใจว่าเขาคงได้ยิน

"ลูกร้องไห้ทำไมลิซ" เสียงเขาดูร้อนรนเพราะเป็นห่วงลูก

"คือแกตื่นมาแล้วไม่เจอนายน่ะแกก็เลยร้อง ฉันก็เลยโทรหานายเพื่อให้นายคุยกับลูก" จากนั้นฉันก็ยื่นมือถือให้เขาคุยกับลูกแทน ฉันนั่งมองลูกคุยกับเต ไม่ถึงนาทีน้องติณณืก็หยุดร้องก่อนจะยิ้มดีใจ

"ปะป๊าจะมาหาผมตอนนี้เหรอค๊าบบบบ"

"ผมจารอนะค๊าบบบบ"

"รักปะป๊าที่สุดในดลกเลยค๊าบบบ แม่ค๊าบบบ ปะป๊าจะคุยกับแม่ค๊าบบบ" ฉันรับมือถือมาจากลูก

"นายจะมาตอนนี้เหรอ"

"อืม ลูกร้องหาขนาดนี้ฉันจะไม่ไปได้ไง ฉันไม่อยากผิดสัญญากับลูก"

"ขอบคุณนะที่นายยังห่วงความรู้สึกของลูก"

"ความรู้สึกของเธอฉันก็ห่วง แม้ว่ามันจะสายเกินไปแล้วก็ตาม"