บทที่ 4

ผลจากข่าวที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ทำให้ปลายฝนคิดอยากจะลาวงการอยู่บ่อยครั้ง แต่หากออกไปจากวงการบันเทิงแล้วเธอจะไปทำอาชีพอะไร ปลายฝนก็ยังมืดแปดด้านเช่นกัน ตอนนี้จึงทนทำงานเก็บเงินไว้ในบัญชีให้มากอีกสักหน่อย เพราะบ้านหลังนี้ก็ซื้อด้วยเงินที่หามาได้จากน้ำพักน้ำแรงของเธอ รถสองคันที่จอดอยู่หน้าบ้านนั่นก็ด้วย ถ้าเวลานี้พ่อกับแม่ยังคงมีชีวิตอยู่ก็คงใช้ชีวิตอย่างสุขสบายไม่น้อย คิดแล้วเธอก็ถอนหายใจออกมาหนักๆ ก่อนจะสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์มือถือของเธอดังขึ้น

ปลายฝนสูดอากาศเข้าปอดลึกๆ นั่นเพราะชื่อที่โชว์อยู่บนหน้าจอโทรศัพท์คือชื่อของคุณธิดา เลขาส่วนตัวของเจ้านายเธอนั่นเอง

“สวัสดีค่ะพี่ธิดา”

“สวัสดีค่ะน้องหมอก” น้ำเสียงที่เอ่ยทักทายกลับมานั้นบ่งบอกถึงความเอ็นดูได้เป็นอย่างดี นั่นเพราะในฐานะเลขาส่วนตัวของเจ้านายใหญ่ ธิดาจึงได้พบปลายฝนบ่อยและนั่นทำให้เธอได้รู้จักตัวตนของปลายฝนมากกว่าใครเช่นกัน หญิงสาวผู้ซึ่งรับบทร้ายในละครจนดังเปรี้ยงมาหลายต่อหลายเรื่อง แต่ใครเลยจะรู้ว่าชีวิตจริงของปลายฝนนั้นต่างกันคนละขั้วกับเรื่องงาน 

“นายเห็นข่าวนั่นแล้วใช่ไหมคะ”

“ใช่จ้ะ”

“อารมณ์นายเป็นยังไงบ้างคะพี่ธิดา” เพราะความสนิทสนมกัน ปลายฝนจึงพอจะถามไถ่อารมณ์ของเจ้านายใหญ่ได้ 

“เจ็ดเต็มสิบค่ะ ยังไม่ถึงกับระเบิดลง”

“ค่อยยังชั่วหน่อย” คนฟังถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก 

“นายให้พี่นัดน้องหมอกเข้ามาพบพรุ่งนี้เช้าตอนเก้าโมงนะคะ น้องหมอกว่างไหม ติดคิวงานที่ไหนหรือเปล่า พี่จะได้แจ้งนายให้ทราบก่อน”

“ได้ค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้หมอกเข้าไปที่สถานี”

“ค่ะ…ไว้เจอกันพรุ่งนี้ค่ะน้องหมอก” เอ่ยจบธิดาก็วางสายไป ปลายฝนถึงกับถอนหายใจออกมาหนักๆ แม้เธอจะไม่ได้ทำผิด แต่การเข้าไปพบนายหรือเจ้าของสถานีโทรทัศน์ที่เธอมีสัญญาอยู่ก็ออกจะเกร็งไม่น้อย 

แต่พอเห็นต้นหนาวเดินกลับเข้าบ้าน ปลายฝนก็เปลี่ยนสีหน้ามาเป็นยิ้มแย้ม กินไปคุยไปว่าพรุ่งนี้นายเรียกให้ไปพบที่สถานีคงไม่เป็นไร หวังว่าพี่ชายเธอจะอารมณ์ไม่ขึ้นจนพาลกินอะไรไม่ลงหรอกนะ เพราะของกินตั้งมากมายตรงหน้าให้เธอกินคนเดียว มีหวังท้องได้แตกแน่ๆ 

หลังเข้าพบผู้ใหญ่ของช่องนานเกือบชั่วโมง ปลายฝนก็กลับออกมาพร้อมรอยยิ้มบางๆ นั่นเพราะครั้งนี้รับมือยากสักหน่อย แต่ยังดีที่ผู้ใหญ่ท่านเข้าใจ

นอกจากเรียกมาคุยเรื่องข่าวแล้ว ปลายฝนยังได้รู้ข่าวดีว่าเธอจะเป็นหนึ่งในนักแสดงหลักของละครฟอร์มยักษ์แห่งปี แค่ได้รู้ว่าตัวเธอมีชื่อเป็นนักแสดงละครเรื่องนี้ปลายฝนก็มีความสุข ผิดกับนักแสดงอีกหลายคนที่พลาดโอกาส 

“อยากรู้ไหมใครเป็นพระเอกเรื่องนี้”

“ใครคะ”

“พระเอกขวัญใจเรานั่นแหละ” ต้นหนาวยิ้มมุมปากออกมา นั่นเพราะรู้ว่าปลายฝนเฝ้ารอเวลานี้มาตลอด เวลาที่เธอจะได้ร่วมแสดงละครกับพระเอกในดวงใจ

“จริงเหรอพี่เหนือ” ปลายฝนพยายามกลั้นยิ้มเอาไว้ ทั้งๆ ที่อยากตะโกนออกมาอย่างดีใจกับข่าวที่ได้รู้มาก็ตามที อย่างน้อยข่าวดีเรื่องนี้ก็ทำให้หัวใจเธอพองโตได้บ้าง 

“จริง...ดีใจละสิ ได้เล่นละครกับพระเอกในดวงใจ”

“อื้อ...ดีใจมาก”

“หน้าบานซะขนาดนี้ อ้อ...ส่วนนางเอกก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกล...ริต้า” แค่เอ่ยชื่อนางเอกสาวต้นหนาวก็มองบนใส่แล้ว 

“ก็เขาเป็นพระนางคู่จิ้นคู่ขวัญกันนี่”

“แต่ชีวิตจริงริต้านี่นางร้ายชัดๆ อาละวาดยังกับเด็กขาดความรัก”

“เม้าท์เหรอพี่เหนือ” ปลายฝนแซะพี่ชาย 

“นิดนึง”

“ไม่นิดแล้วมั้งเนี่ย”

“เฮ้อ! เมื่อไหร่น้องพี่จะได้เป็นนางเอกกับเขาบ้างนะ” เอ่ยจบต้นหนาวก็ไล้ปลายนิ้วลงไปบนแก้มสวยของน้องสาวสุดที่รัก นั่นเพราะเขาหมายจะปั้นปลายฝนให้เป็นนางเอกแต่ไปๆ มาๆ กลับได้แสดงแต่บทร้ายๆ จนคนดูอินและติดภาพว่าปลายฝนนั้นต้องร้ายกาจเหมือนในละคร ทั้งๆ ที่ชีวิตจริงแล้วปลายฝนออกจะน่ารัก

“หมอกว่ายาก”

“ทำไมพูดแบบนั้น สมัยนี้นางร้ายขยับไปเป็นนางเอกมีออกถมไป ดังเปรี้ยงก็มีมาแล้ว”

“แต่คนติดภาพหมอกเป็นนางร้ายไปแล้วนะสิ”

“ก็ถูกของหมอก ขนาดละครเรื่องล่าสุดจบไปแล้ว เวลาไปไหนมาไหนคนก็ยังจะเอาเปลือกทุเรียนขว้างใส่อยู่เลย” ต้นหนาวส่ายหน้าให้ความอินละครของคนดู 

“แสดงว่าคนดูเขาอิน”

“ผิดกับนางเอกบางคน ในละครน่าสงสารแต่ชีวิตจริงนี่นางร้ายชัดๆ” พูดเรื่องอื่นได้ไม่เท่าไหร่ ต้นหนาวก็วกไปเอ่ยพาดพิงถึงคนที่ไม่ชอบอีกจนได้ 

“พี่เหนือนี่ก็ช่างเม้าท์ ว่าแต่วันนี้หมอกไม่มีงานแล้วใช่ไหมคะ”

“ไม่มีจ้ะ ถามแบบนี้อยากไปไหนใช่ไหม”

“สมแล้วที่เป็นพี่ชายสุดที่รักของหมอก”

“อยากไปไหนบอกมา” ต้นหนาวส่งยิ้มให้ นั่นเพราะวันนี้ตัวเขาเองก็ว่างเช่นกัน 

“ไปคาเฟ่ค่ะ”

“ยังไม่เปิด ตลกยังไม่มา”

“บ้า...ไม่ใช่คาเฟ่แบบนั้น หมอกหมายถึงคาเฟ่ที่เป็นร้านขนมหวาน ร้านเค้ก ร้านกาแฟต่างหาก”

“พี่รู้แล้วนะ แค่แกล้งหยอกเราก็เท่านั้นเอง” เสียงหัวเราะชอบใจดังมาจากต้นหมอกปลายฝนจึงส่งค้อนให้ แต่ภาพความสนิทสนมของทั้งคู่ หากไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วพวกเขาเป็นพี่น้องท้องเดียวกัน คงคิดว่านั่นคือคู่รักคู่หนึ่ง เพราะเหตุนี้ทำให้มีข่าวเรื่องชู้สาวของปลายฝนบ่อยๆ เพราะนักข่าวบางคนเข้าใจผิดคิดว่าปลายฝนและต้นหนาวเป็นคู่รักกัน

 

“เอาชิ้นนี้ค่ะ/เอาชิ้นนี้ครับ” เสียงของลูกค้าชายหญิงที่ดังขึ้นพร้อมกันภายในร้านคาเฟ่ร้านสวย ทำให้พนักงานที่ยืนบริการอยู่หน้าเคาน์เตอร์ส่งยิ้มแห้งๆ ให้

ก่อนที่รอยยิ้มนั้นจะเปลี่ยนไปเป็นเขินอาย เมื่อมองเห็นว่าลูกค้าทั้งสองคนคือใคร โดยเฉพาะฝ่ายชายที่เป็นถึงระดับพระเอกแถวหน้าของวงการ ที่สาวๆ กรี๊ดกันทั่วบ้านทั่วเมือง 

“เชิญคุณก่อนครับ”

“ขอบคุณค่ะ” ปลายฝนพยายามปั้นสีหน้ารวมถึงน้ำเสียงให้เป็นปกติ นั่นเพราะไม่คิดว่าวันนี้จะได้เจอกับดาราในดวงใจอย่างคิมหันต์ เพราะถึงแม้ว่าเธอกับเขานั้นจะได้ชื่อว่าอยู่วงการเดียวกัน แต่ก็ใช่จะเจอกันได้ง่ายๆ อีกอย่างเธอก็เป็นนักแสดงหน้าใหม่ด้วย

แต่ถึงจะพยายามเก็บอาการสักเท่าไหร่ มือเล็กๆ ที่กำลังคีบขนมปังไปด้วยของเธอก็ยังคงแอบสั่น รวมไปถึงหัวใจที่เวลานี้เต้นโครมครามเสียจนกลัวว่าเขาจะได้ยิน 

“นี่คุณ”

“คะ”

“จะทานหมดไหมครับนั่น” ประโยคที่ได้ยินทำให้ปลายฝนก้มมองถาดใส่ขนมในมือ นั่นเพราะตอนนี้มีขนมปังและอื่นๆ อยู่บนถาดเสียเกือบเต็ม ไม่คิดว่าการได้เจอคิมหันต์ตัวเป็นๆ จะทำให้เธอเสียอาการได้มากมายขนาดนี้