บทที่ 31 ~ ถ้าเธอกล้าเสี่ยง

บทที่ 31 ~ ถ้าเธอกล้าเสี่ยง

แคลิฟอร์เนีย

“ดื่มสักหน่อยเบล”

“ขอบใจ”

ลอเรนขยับนั่งลงบนเก้าอี้อาบแดดไม้บีชหรูหราข้างสระว่ายน้ำหลังบ้านตัวเองย่านเบเวอร์ลี่ฮิลล์ หลังจากส่งเบียร์เย็นฉ่ำให้ร่างระหงที่นอนหมดแรงหน้าห่อเหี่ยว ใบหน้างามของเบลล่าบ่งบอกความอัดอั้นข้างใน

“เล่าได้หรือยัง”

เบลล่านอนคว่ำเอนใบหน้าไปทางเพื่อนรักอีกคน ถอนหายใจอย่างเหนื่อยใจออกมาเฮือกใหญ่

“ที่อิตาลี เอาสั้น ๆ เลยนะ มีสาวทีมเยอรมันอ่อยเดเมียน แล้วฉันก็หึง แบบหึงมากลอเรน เธอเข้าใจไหม”

เบลล่าขยับลุกขึ้นนั่งทำมือทำไม้ขณะเล่าให้เพื่อนฟัง ลอเรนพยายามเข้าใจพยักหน้ารับไปก่อนแม้ว่ายังสงสัย

“แล้วฉันก็เลยไปจูบกับนิค”

“แค่ก ๆ”

ลอเรนถึงกับสำลักเมื่อได้ยิน เด้งตัวพรวดลุกขึ้นนั่ง

“จูบกับนิค ต่อหน้าเดเมียน! เบลล่าเธอสติดีอยู่หรือเปล่า”

“ก็ฉันบอกแล้วไงว่าฉันหึง หึงมากลอเรน แม่นั่นกระแซะเข้าไปแล้วนมเจ้าหล่อนเกยอยู่บนแขนเดเมียน”

เบลล่าทำท่าเอามือช้อนเต้างามตัวเองดันขึ้นมาส่ายไปมาใส่เลียนแบบสาวทรงโตที่เอานมเกยเดเมียน แต่ถึงแม้ว่านมเบลล่าจะสวยแค่ไหนแต่มันยิ่งทำให้เธอดูสติแตก

“แล้วเดเมียนล่ะ”

“ไม่เห็นเขาว่ายังไง คงชอบล่ะมั้งมีสาวมาเบียดขนาดนั้น”

“เอาดีดีเบลล่า เดเมียนเขาทำอะไรไหม”

“ที่จริง..เขาก็เหมือนไม่ค่อยชอบเท่าไหร่”

หน้าหวานสลดลง น้ำเสียงหงอยจนสังเกตได้ ลอเรนชักสังหรณ์ใจว่าคงไม่ใช่แค่อาการหึงหน้ามืดแน่นอน

“เฮ้อ ความจริงก็คือ..เบลกลัว”

“กลัวอะไรเหรอเบล”

ดวงหน้าคมเฉียวแบบลูกครึ่งหลบตาแสร้งจิบเบียร์มองไปยังสระว่ายน้ำ

“วันนั้นเบลรู้สึกได้ว่าเดเมียนกำลังคิด..รวบหัวรวบหาง ลอเรนเข้าใจไหม”

“รวบหัวรวบหาง?”

“ใช่ แล้วเบลก็ไม่รู้จะทำยังไง พอดีแม่สาวมิซาโกะ อ้อ หล่อนชื่อ  มิซาโกะเป็นลูกครึ่งน่ะ เข้าทางเบลพอดี”

“เดี๋ยวนะ แล้วสรุปเบลหึงไหม”

“หึงสิ เบลหึงมากแต่อาการกลัวมีมากกว่า”

เบลล่าสะดุ้งโหยงเมื่อลอเรนหัวเราะออกมา วางแก้วเบียร์เอามือกุมท้อง น้ำตาปริ่ม

“โอ๊ย เดเมียน แล้ว..ฮ่า ฮ่า ฮ่า ยังไงต่อเบล โอ๊ย”

“ลอเรน เหตุการณ์จริงมันไม่ขำเลยนะ เบลก็เลยพูดออกไปว่า ‘คืนนี้เบลจะกลับกับนิค’ แล้วเบลก็ออกมาจากบาร์เลย ต่อมา..”

“เร็วเลยเบล แล้วไงต่อ”

“แล้วเดเมียนก็ฉุดแม่มิซาโกะขึ้นไปขังไว้ในห้อง จากนั้นก็เดินเคาะตามห้องทีละห้องเหมือนหมาบ้า! ห้องโซเฟีย ห้องลุค แต่ไม่เจอเบล จนกระทั่งไปเจอเบลที่ห้องนิค”

“ห๊า!”

“ไม่ห๊าหรอกลอเรน ยิ่งกว่านั้น..”

ลอเรนจ้องหน้าแดงซ่านจนถึงลำคอ เบลล่าเม้มปากเหมือนไม่อยากเล่า

“มาถึงขั้นนี้แล้วเบลเล่ามาเร็ว ๆ”

แค่นึกภาพคืนนั้นเบลล่าก็ขนลุก เดเมียนน่ากลัวมาก และเธอเองก็ทำทุกอย่างเละเทะไปหมด

“ลอเรนอย่าว่าเบลเลยนะ คือเดเมียนมาเคาะประตูห้อง แล้วนิคก็เดินออกไปเปิดประตูโดยไม่ใส่เสื้อผ้า พันผ้าเช็ดตัวที่เอวผืนเดียว เดเมียนหน้ามืดไปแล้ว พุ่งตังเข้าไปสะกำนิคให้ได้จนเบลต้องออกไปแบบ .. นุ่งผ้าเช็คตัวผืนเดียวเหมือนกัน”

“โอ้! พระเจ้าช่วยเดเมียนด้วย”

ลอเรนขนลุกซู่ เธอนึกภาพออกเลยว่าหมาป่าเดเมียนทำหน้าแบบไหน คงยิ่งกว่าวันเสียแชมป์แน่นอน

“คือที่จริงเบลกับนิคเราไม่ได้ทำอะไรกันหรอกลอเรน ในตอนนั้นเบลกลัวมากจริง ๆ เบลได้ยินเสียงเดเมียนอาละวาดอยู่หน้าประตูห้อง สมองอันโง่เขลาของเบลก็ดันโผล่ความคิดนี้ออกมา แล้วที่นี่เบลจะทำยังไงดีเนี่ย”

เบลล่านั่งชันเข่าซุกหน้าลงหัวเข่า ลอเรนรู้จักเดเมียนดี เขาหยิ่งยโส และต้องชอบเบลล่ามาก ผู้ชายอย่างเดเมียนไม่จำเป็นต้องตามตื้อใคร

“เรื่องในคืนนั้นจบแค่นี้ใช่ไหมเบล”

น้ำเสียงลอเรนพยายามนุ่มนวลที่สุด เริ่มสังเกตว่าไหล่เล็กเริ่มสั่นสะท้าน นั่งน้ำตาเช็ดหัวเข่าเพราะตกลงในหลุมของแผนตัวเอง

“ไม่ลอเรน เดเมียนถามเบลว่าจะกลับไปกับเขาหรือเปล่า”

เบลล่าหยุดสูดน้ำมูก เงยหน้าขึ้นจากเข่ามองลอเรนน้ำตานองหน้า

“เบลตอบไปว่า ไม่เดเมียน เบลนอนกับนิคไปแล้ว ฮือ .. แล้ว       เดเมียน ฮึกๆ เดเมียนก็ผลุนผลันออกไปเลย ลอเรน ทำยังไงดี ฮือ..”

ลอเรนรีบลุกจากเตียงอาบแดดของตัวเองไปนั่งข้างเพื่อน โอบเธอไว้ ลูบไหล่ปลอบประโลมให้เบาความเสียใจ

“เอาแบบนี้เบล รอบหน้าสนามอะไร”

“โมนาโก อีกสามวันนี้แล้วลอเรน เบลเพิ่งโทรไปถามฟีฟี้ เดเมียนอยู่ที่โมนาโกแล้ว เบลว่าจะไม่ไป”

“งั้นสนามต่อไปเจอกันอีกเมื่อไหร่”

“เสร็จจากสนามโมนาโกจะเป็นสเปนห่างกันเจ็ดวัน ช่วงนี้ถี่หน่อยเพราะเป็นฤดูร้อน”

“งั้นรออีกสิบสี่วันใช่ไหมแข่งเสร็จสองสนาม เบลรออยู่ที่นี่ไม่ต้องไปไหน รอเดเมียนกลับมาที่อู่ก่อน”

“กลับมาแล้วยังไงต่อ”

เสียงเบลล่าค่อยดูมีกำลังใจขึ้นมา

“ก็ไปง้อไงเบลล่าคนสวย ระหว่างนี้ให้หมาป่าเดเมียนสงบจิตสงบใจก่อน รออารมณ์โกรธคลายลง แล้วเบลค่อยไปง้อ เข้าใจหรือเปล่า”

“ถ้าง้อสำเร็จ นั่นหมายความว่าเดเมียนจะทำอะไรเบลใช่ไหม”

“เบล เบลต้องยอมรับความจริงเสียก่อน เบลชอบเดเมียนมากใช่ไหม”

ใจหนึ่งอยากคัดค้านแต่ใจหนึ่งพลันยอมรับความจริง เบลล่าพยักหน้าตอบรับ ในชั่วเวลาไม่กี่นาทีที่ได้เล่าเรื่องวุ่นวายของค่ำคืนที่อิตาลี ในที่สุดเธอก็ยอมจำนนว่าเธอชอบเขามากจริง ชอบมาตลอดหลายปีแม้จะพยายามหักห้ามใจ

“เบลกล้าเสี่ยงหรือเปล่า เสี่ยงทั้งเรื่องหัวใจและเสี่ยงที่อาจอกหัก”

ทันทีที่ได้ยิน คิ้วเรียวขมวดขึ้นนิ่งคิดหนัก พยายามใคร่ครวญพฤติกรรมของเดเมียน เขามักเปลี่ยนผู้หญิงบ่อย ตลอดหลายปีเธอเห็นสาวมากหน้าหลายตาหมุนเวียนอยู่ในชีวิตชายหนุ่ม

“นั่นเป็นสิ่งที่เบลต้องคิดเอง ถ้าเบลกล้าเสี่ยงเบลอาจมีความสุขก็ได้ใครจะรู้”

ภาพค่ำคืนที่อิตาลีหวนกลับมาอีกครั้ง อาการหึงหวงหน้ามืดยามเห็นมิซาโกะเบียดตัวเข้าหาร่างแกร่ง แต่เธอจะเลือกแบบไหน นั่งดูผู้หญิงคนอื่นและเฝ้าจินตนาการด้วยความปวดร้าว เมื่อหญิงสาวเหล่านั้นอยู่ตามลำพังกับเดเมียนงั้นหรือ? หรือเธอจะเลือกที่เป็นหญิงสาวเหล่านั้นเสียเองที่ได้อยู่ตามลำพังกับชายในฝัน

เบลล่าปาดน้ำตาทิ้งทันที หยิบเบียร์ขึ้นมายกไปทางลอเรน และเธอได้ตัดสินใจแล้ว

“มาลอเรน ดื่มให้กับความสุขล่วงหน้าด้วยเบียร์กระป๋องนี้”

“แด่ความสุขเบล”

สองสาวหัวเราะออกมาด้วยกัน อารมณ์ค่อยสดใสขึ้นจากเมื่อสักพักใหญ่ ลอเรนนึกไปถึงเดเมียน เหตุการณ์หลายปีก่อนที่ริมสระน้ำ  เธอไม่เคยนอนกับเดเมียนอีกเลย เพราะเธอรู้ว่าเบลล่าจะเป็นเพื่อนที่ดี และเป็นหญิงที่เดเมียนจะโหยหา

“เบลขอถามลอเรนอีกคำถามได้ไหม ละลาบละล้วงไปนิดแต่เบลอยากรู้จริง ๆ”

ลอเรนจ้องหน้าเบลล่าเขม็ง เสียวสันหลังวาบขึ้น ไม่น่าจะใช่เรื่องดีแน่

“ตอนอยู่บนเตียงเดเมียนเป็นยังไงเหรอ บอกเบลได้ไหม”

พรวด!

ลอเรนถึงกับสำลักเบียร์ ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง วันที่เบลล่าถามเรื่องเพศศึกษากับเธอ โดยเฉพาะเพศศึกษาระหว่างเธอกับเดเมียน

“มันนานแล้วเบล อะไร ๆ มันอาจะเปลี่ยน”

ลอเรนตอบเลี่ยง เสียงเบาหวิว เบลล่ายังเอียงคอจ้องอย่างรอคอย

“ลอเรน เบลไม่หึงลอเรนนะ เพราะเบลรู้ว่าลอเรนกับเดเมียนไม่ได้นอนด้วยกันมานานมากแล้ว แต่เบลไม่เคย ลอเรนเข้าใจสิ่งที่เบลสื่อหรือเปล่า ถ้าลอเรนเล่าเออ..ว่าเดเมียนเป็นยังไงเบลอาจหายกลัวได้ แล้วหลายปีมานี้ฟีฟี้เอาแต่เล่าว่าบอสซื้ออันนั้นมา บอสไปกับสาวคนนี้เอาอันนั้นไปด้วย แล้วจะให้เบลคิดยังไง”

คิ้วลอเรนขมวดยุ่ง แช่งชักโซเฟียตัวดีปากมาก! นี่เธอจะเล่าอย่างไรดีที่ไม่ทำให้เบลล่ากลัว ก็เรื่องที่เทพธิดานักแข่งพูดมันเรื่องจริงทั้งนั้น

อาจเริ่มจากเรื่องใส่กุญแจมือ ไม่ได้! หรือเรื่องอุปกรณ์เล็กน้อย ไม่ได้!! หรือเรื่องสองชั่วโมงไม่หยุดเพราะควบสอง ไม่ได้!!! โอ๊ย! เอาไงดี

ในหัวสมองครุ่นคิดหาคำตอบหางตาเหลือบมองเพื่อนรัก เบลล่าดวงตาใสซื่อจ้องเธอรอฟังคำตอบอย่างตั้งใจ

“เอางี้เบล ลอเรนกับเดเมียนเป็นเรื่องของเซ็กซ์และเงิน ลอเรนทำเพื่อเงินฉะนั้นมันเทียบกันไม่ได้กับเบล เดเมียนชอบเบลมาก เบลเชื่อลอเรนนะ และเอาเป็นว่าเบลจะไม่ผิดหวัง!”

‘เฮ้อ! เบลล่า เธอสมควรที่จะกลัวเดเมียนแล้ว’

พ่อหนุ่มนักรักเป็นชายหนุ่มที่ไม่เคยพอ ยิ่งเห็นแววตากระหายหิวในดวงตาสีเทาอมน้ำเงินคู่นั้น ลอเรนทำท่าสยิวก่อนยกเบียร์ขึ้นดื่ม

เบลล่าพยักหน้ารับอย่างงง ๆ มองแสงยามเย็นที่กระทบน้ำในสระ ในใจไพล่คิดถึงเขา คิดถึงเดเมียน คิดถึงมากกว่าเดิมที่เคยเป็นมา เธอสัญญากับตัวเองว่าจะง้อเขาให้สำเร็จให้ได้

อย่างที่ลอเรนว่า ถ้าเธอกล้าเสี่ยง เธออาจจะมีความสุขก็ได้ใครจะรู้