ตอนที่ 1

21 สามี มาลัยหลายผัว

นวนิยายสำหรับผู้ใหญ่เท่านั้น

                  

ผู้​เขียน กาสะลอง

ไม่​อนุญาต​ให้​สแกน​หนังสือ​

หรือ​คัด​ลอก​เนื้อหา​ส่วน​ใด​ส่วน​หนึ่ง​ของ​หนังสือ

เว้น​แต่​ได้​รับ​อนุญาต​จาก​เจ้าของ​หนังสือ​เท่านั้น

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่สมมติขึ้น

ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องจริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคล

และสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเรื่อง ไม่มีเจตนา

อ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ

……….

นิยายเรื่องนี้… ไม่มีแก่นสารสารัตถะอะไรนักหนา

ทั้งเรื่องขับเคลื่อนด้วยอารมณ์อันมืดดำของมนุษย์

ดำเนินเรื่องด้วยตัณหาราคะสุดร้อนแรง

ท่านใดที่ไม่ชอบโปรดหลีกเลี่ยง

*เราเตือนท่านแล้ว*

21 สามี มาลัยหลายผัว

         พุทธศักราช ๒๕๖๒

ที่ตลาดน้ำอโยธยา แหล่งท่องเที่ยวซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา

‘เพชรกันยา’ หญิงสาวผู้มีนามไพเราะสะดุดหู เดินเที่ยวอยู่ริมตลาดน้ำ

ในระหว่างที่กำลังเดินไปตามทางซึ่งปูเอาไว้ด้วยแผ่นไม้กระดานเก่าคร่ำขนาดใหญ่ พลันนั้นเองสายตาก็เหลือบไปเห็นหมอดูคนหนึ่ง นั่งอยู่ใต้ต้นลีลาวดีตรงหัวมุมของร้านขายขนมไทย

หล่อนเป็นหญิงชรา ใบหน้ากร้านเกรียมไปด้วยริ้วรอยแห่งชีวิต เส้นผมเป็นสีขาวโพลนไปทั้งศีรษะ ขมวดมวยเอาไว้เรียบร้อย สวมเสื้อผ้าฝ้ายสีดำ ลูกประคำสีขาวซึ่งทำจากหินคล้องรอบลำคอที่แลดูยาวผิดสัดส่วน ไม่สัมพันธ์กับไหล่และบ่า

ใบหน้านั้นยาวรีได้รูปแบบหญิงโบราณก็จริง ทว่าสิ่งที่ทำให้มันดูแปลกๆ ก็เพราะดวงตา จมูก ปาก และคิ้วที่วางเอาไว้ไม่ได้ตำแหน่ง ผิดไปจากพิมพ์นิยมที่เรียกกันว่าความงาม

         หญิงชราชำเลืองมาที่เพชรกันยา ขณะที่หล่อนกำลังจะเดินผ่านอยู่แล้วเชียว

“นังหนู…”

หมอดูเรียก เพชรกันยารับรู้ได้ถึงพลังในน้ำเสียงที่พยายามเหนี่ยวรั้งหล่อนเอาไว้ไม่ให้เดินผ่าน

เพชรกันยามองซ้ายมองขวา ลังเลใจว่า ‘นังหนู’ ที่ถูกเรียกอาจจะไม่ใช่หล่อน

ทว่าเมื่อแลไปรอบๆ ก็ไม่เห็นใครอื่น อีกทั้งคนที่เรียกก็ยืนยันอีกครั้งชัดเจน เมื่อเพชรกันยาหันไปสบสายตา

“เอ็งนั่นแหละ…”

“คะ”

เพชรกันยาขมวดคิ้ว คราวนี้หญิงชรากวักมือพร้อมกับเรียกเบาๆ

“มาตรงนี้หน่อย”

เพชรกันยาก้าวเข้าไปใกล้ อันที่จริงหล่อนไม่นิยมดูหมอ และไม่เคยเชื่อในเรื่องเหล่านี้

“นั่งสิ”

หญิงชราผายมือไปที่เก้าอี้ซึ่งมีโต๊ะพับกั้นกลางเอาไว้ บนโต๊ะเล็กๆ คลุมด้วยผืนผ้าสีขาว ที่มุมโต๊ะด้านหนึ่งแลเห็นไพ่ยิปซีวางซ้อนกันเอาไว้

ไม่ทันที่เพชรกันยาจะเอ่ยอะไร หมอดูเป็นฝ่ายกล่าวขึ้นมาก่อน

“ขอดูมือหน่อย”

เพชรกันยาเห็นว่าคงไม่เสียเวลาอะไรมาก จึงทรุดร่างลงนั่งบนเก้าอี้ต่อหน้าหญิงชราผู้นั้น

อีกทั้งหล่อนก็ไม่ได้แสดงความประสงค์ออกมาก่อน ว่าตกลงจะใช้บริการหมอดูแต่อย่างใด

หญิงสาวคิดในใจว่าหมอดูรายนี้อาจจะต้องการอวดความแม่นยำ ต้องการทายทักเพื่อโน้มน้าวใจหล่อน จากนั้นคงเรียกค่าครู ถ้าตกลงจะดูลายมือโดยละเอียดต่อไป

“เอ็งชื่ออะไร?”

แม่หมอถาม

“ชื่อ… เพชรกันยาค่ะ”

หญิงชราไม่ตกใจ เพ่งพินิจลายมือของเพชรกันยา มือกร้านสัมผัสมือนิ่มของหญิงสาวผู้เกิดเดือนกันยา

ครู่สั้นๆ ก็ทักออกมาว่า

“โอ้ว! ดวงเอ็งแรงโคตร ชะตาหอยเอ็งดีเหลือหลาย เส้นลายมือแบบนี้ไม่ธรรมดานะโว้ย”

หมอดูชราทักด้วยความตื่นเต้น  

เจ้าของลายมือแสดงอาการตกใจเล็กน้อย

“หมายความว่ายังไงหรือจ๊ะแม่หมอ?”

หัวคิ้วของหญิงสาวขมวดมุ่น

“ลายมือแบบนี้จะได้ผัวมากกว่ายี่สิบคน”

คำพูดของแม่หมอชราทำเอาเพชรกันยาสะดุ้งและขณะที่หล่อนกำลังจะชักมือกลับ หมอดูรีบทักขึ้นอีกประโยค

“เส้นลายมือแบบนี้มีจะมีเนื้อคู่นานาชาติ… ไม่ต่ำกว่ายี่สิบอย่างแน่นอน”

เสียงของแม่หมอชราบอกความมั่นใจในคำทำนาย

“เอ่อ… ”

เพชรกันยารู้สึกว่าการดูลายมือเป็นสิ่งงมงาย หล่อนกล่าวขอบคุณหญิงชราเพียงสั้นๆ แล้วก้าวออกมาจากตรงนั้นทันที

         อีกหนึ่งปีต่อมา

ที่คฤหาสน์หลังใหญ่ ตั้งตระหง่านอยู่บนผืนดินเนื้อที่หลายร้อยไร่

“ประกาศหาผัวธรรมดาโลกไม่จำค่ะนาย… ”

‘ละเมียด’ สาวใหญ่วัยใกล้สี่สิบ กล่าวกับผู้เป็นนาย หรือชื่อจริงคือ ‘เพชรกันยา’ เศรษฐีนีสาวพันล้านวัยเพิ่ง