ตอนที่ 2

เบญจเพส ที่ผู้คนมองว่าหล่อนเกิดมาอาภัพ ‘ผัว’ แม้จะร่ำรวยเงินทองเพียงใด แต่ก็หาผัวไม่ได้

ทั้งที่ในความจริงนั้นเป็นเพราะว่าเพชรกันยากลัวความรัก ทุกวันนี้หล่อนจึงมีความสุขกับการใช้ชีวิตโสดบนกองเงินกองทองของตัวเอง ด้วยหล่อนเป็นทายาทเพียงคนเดียว จึงได้รับมรดกหลายพันล้านของตระกูล

“อะไรนะ!.. เอิ่ม… ที่ว่าประกาศหาผัวธรรมดาโลกไม่จำหมายความว่ายังไง?”

หัวคิ้วของเพชรกันยาขมวดมุ่นเข้าหากันด้วยความสงสัย ในวันที่กำลังนั่งปรึกษากับสาวใช้คนสนิท ว่าหล่อนจะตัดสินใจสละโสดเสียที เพื่อลบคำครหานินทาว่าหล่อนมีเงิน… แต่ไม่มีปัญญาหาผัว คำนี้เป็นถ้อยคำเจ็บจี๊ด เป็นประโยคสุดอำมหิตสำหรับสาวโสดอย่างหล่อน

“ใช้วิธีเสี่ยงมาลัยดีไหมคะ… ?”

ละเมียดแนะนำวิธีหาผัวให้ผู้เป็นนาย

“นี่เธอดูละครจักรๆ วงศ์ๆ เยอะไปป๊ะ?”

เพชรกันยาว่าให้สาวใช้

“ไม่เกี่ยวกับละครค่ะ… เอาจริงนะคะนาย ใช้วิธีเสี่ยงมาลัยค่ะ นายต้องประกาศหาผัวนานาชาติทั้งในและนอกราชอาณาจักร ขึ้นป้ายบิลบอร์ดใหญ่ๆ ประกาศว่ารับสมัครผัวนานาชาติ แต่จะเสี่ยงเลือกด้วยการโยนมาลัย ใครคว้าได้คือผู้ที่จะได้เปิดซิงนาย”

ละเมียดบอกกติกา สีหน้าตื่นเต้นแทนนาย

“เออ… น่าสนนะ ถ้าฉันเก็บเงินค่าสมัครคนละห้าพัน สิบคนก็ห้าหมื่น ร้อยคนก็ห้าแสน พันคนก็ห้าล้าน… ว้าว”

เพชรกันยาคิดได้ล้ำไปอีกขั้น

“เอิ่ม… ค่าสมัครมันจะแพงไปไหมคะคุณนาย”

ละเมียดว่า

“ไม่แพง… นี่เธอคิดว่าพรหมจารีของฉันมีค่าน้อยกว่าเงินพันบาทหรือยังไง?”

เพชรกันยาถลึงตาใส่สาวใช้

“เปล่าค่ะนาย… ”

ละเมียดหน้าเจื่อน

“ที่ฉันต้องคิดค่าสมัครแพงก็เพราะว่าจะเป็นการคัดกรองคนรวยไปในตัว… ว่าป่ะ”

เพชรกันยากล่าว ถ้าคิดอะไรธรรมดาๆ หล่อนก็คงไม่

ร่ำรวยเป็นเศรษฐีพันล้านอย่างทุกวันนี้

“ว้าว… ความคิดเจิดมากค่ะนาย”

ละเมียดรีบเสริม

“งั้นจัดการเลยจ้ะละเมียด… เธอคิดได้งัย ‘มาลัยเสี่ยงรัก’ อิอิ ฟังดูแล้วเข้าท่า”

เพชรกันยารีบสรุป หลังจากตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่างานนี้จะได้ทั้งเงินได้ทั้งผัวอย่างแน่นอน

อีกหนึ่งเดือนต่อมา

หลังจากการประกาศหาผัวแบบพิสดารได้ถูกเผยแพร่ออกไปในโลกโซเชียลที่ผู้คนนิยมถ่ายภาพอัฟเฟสบุ๊ค กดแชร์สร้างประเด็นดราม่าเม้าท์มอยกันสนุกปาก

ทำให้มีคนยืนใบสมัครเข้ามาเป็นพัน ทว่าตามกติกาจะต้องคัดให้เหลือเพียงแค่เพียงห้าสิบคนเพื่อมาเสี่ยงมาลัย

หนุ่มๆ จะต้องลุ้นกันว่าใครจะเป็นผู้ชายเพียงหนึ่งเดียวผู้โชคดี ที่จะได้เบิกพรหมจารีของเศรษฐีนีพันล้านนามว่า ‘เพชรกันยา’ ผู้มีชื่อเสียงระบือไกลในเรื่องความสวยความงาม และนามก็ไพเราะสะดุดหูผู้ชายเหลือเกิน

อีกสัปดาห์ต่อมา

ถึงเวลาเสี่ยงมาลัย ตอนเช้า เพชรกันยายืนอยู่บนเวทียกสูงขึ้นจากพื้นราวๆ สามเมตร ตรงหน้าหล่อนคือเครื่องยิงลูกบอลที่เอามาดัดแปลงเพื่อการยิงมาลัยแทนการโยน

ที่กลางสนามฟุตบอล

ชายห้าสิบคนผู้โชคดี กำลังกระจายกันออกไปกลางสนาม ต่างก็หาตำแหน่งที่คิดว่าตัวเองจะได้เปรียบคู่แข่งคนอื่น คิดคำนวณกันไปต่างๆ นานาว่ามาลัยพวงใหญ่จะลอยมาตกตรงไหน

ได้เวลาฤกษ์ดีตามที่กำหนดไว้

9 โมง 9 นาที

เสียงปืนยิงขึ้นฟ้าให้สัญญาณ

ปลายนิ้วเรียวของเพชรกัญญากดลงบนปุ่มสีแดงที่ถูกดัดแปลงเป็นสวิตช์เครื่องยิงมาลัย ท่ามกลางสายตาของผู้คนในอำเภอและละแวกใกล้เคียงที่มาร่วมชมการเสี่ยงมาลัยสุดพิสดารจนเต็มอัฒจันทร์สนามฟุตบอลราวกับเข้ามาเชียร์กีฬา

ฟิ้ววววววววววว…

เสียงมาลัยดอกดาวเรืองพวงใหญ่สีเหลืองอร่ามขนาดพอๆ กับมาลัยสวมคอนักการเมืองตอนหาเสียง ลอยคว้างไปกลางอากาศ ก่อนจะตกลงในมือของผู้แข่งขันที่พุ่งเข้ามาคว้ามาลัยได้พร้อมกันถึง 21 คน

“โอ้แม่เจ้า… ”

เพชรกันยาอุทานตกใจ!

ไม่เคยมีใครคาดคิดถึงสิ่งนี้ สาเหตุที่หลายคนคว้ามาลัยได้พร้อมกันนั้นเป็นเพราะว่ามาลัยที่หล่อนใช้ในการเสี่ยงครั้งนี้ใหญ่มาก

เสียงเฮดังลั่นไปทั้งสนามฟุตบอล

การเสี่ยงมาลัยจบลงแล้ว มือของชายทั้ง 21 คนกำแน่นอยู่ที่มาลัยไม่ยอมปล่อย

ด้วยกติกามีอยู่ว่า ‘มาลัยอยู่ในมือของใครภายหลังการโยน… คนนั้นจะได้เป็นสามีของหล่อน’

กติกานี้ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้

และชายทั้ง 21 คนย่อมมีสิทธิ์เท่าๆ กัน เพชรกันยาจำต้องยอมรับผลการเสี่ยงมาลัยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

วาบหนึ่งในความคิด ทำให้เพชรกันยานึกย้อนไปถึงคำทำนายของแม่หมอชราเมื่อปีก่อน ที่ทำนายเอาไว้ว่าหล่อนจะได้สามีไม่ต่ำกว่ายี่สิบคน

ในเวลาต่อมา

ภายในห้องรับแขกของคฤหาสน์หลังใหญ่ ตอนเที่ยงของวันเดียวกันนั้น มีการประชุมตามาทันที เพื่อหาข้อตกลงในการอยู่ร่วมกันแบบ 1 เมีย 21 ผัว

เกือบชั่วโมงของการประชุมเครียด

ได้ข้อสรุปออกมาว่าผู้ชายทั้ง 21 คนที่ช่วงชิงชัยชนะกันมาอย่างถูกต้อง

มีสิทธิ์ในความเป็น ‘สามี’ ของเพชรกันยาเท่าๆ กัน และคนจำนวนมากขนาดนี้… จึงต้องมีการจัดสรรวันหลับนอนให้ลงตัว ภายใต้การยอมรับของผัวทุกคน

“พวกคุณจะได้สิทธิ์หลับนอนกับฉันวันละ 3 คน ครบ 7 วันก็ครบ 21 คนพอดี”