Mag-log inShare
บทที่ 9
Huling Na-update:
2025-06-19 22:08:33"ว่าไงครับเจ้าตัวน้อยพ่อมาแล้วว"
"ซื้ออะไรมาให้หลานอีกล่ะ"
"ตอนนี้พ่อทำงานแล้ว จะซื้ออะไรให้ลูกก็ได้"
"เก็บเงินไว้ขอเมียบ้างเถอะ"
"ค่าสินสอดจะเอาเท่าไรล่ะ"
"ยังจะมาพูดเล่นอีก"
"ไม่ได้พูดเล่น พูดจริง"
"ฉันจะย้ายบ้านอีกแล้วนะ" ข้าวทิพย์พูดไปเรื่องอื่นเพราะไม่อยากพูดกับฟีฟ่าเรื่องนี้แล้ว
"ย้ายไปอยู่ด้วยกันได้ไหม"
"ถ้านายยังขืนพูดเล่นอยู่ฉันจะไม่พูดด้วยแล้วนะ"
"กี่ปีแล้วเนี่ยเมื่อไรจะใจอ่อน"
"ที่ทำงานไม่มีสาวๆ ให้จีบเลยหรือไง"
"จะไปจีบสาวได้ยังไงมีลูกมีเมียแล้ว"
"ไอ้ฟีฟ่า!"
"นานแค่ไหนก็จะรอ แล้วนี่จะย้ายไปอยู่ที่ไหนกันอีก"
"ยังไม่รู้เลย พรุ่งนี้ไปทำงานที่ทำงานใหม่แล้วเดี๋ยวจะหาที่พักด้วย"
"ลาออกจากงานแล้วเหรอ"
"ใช่"
"แล้วไปทำงานที่ไหนล่ะ จะไปให้เขาข่มเหงอีกไหม"
"ยังไม่รู้"
"เป็นพนักงานเหรอ"
"ผู้ช่วยผู้จัดการ"
"อะไรนะ?"
"เขารับฉันเข้าทำงานในตำแหน่งผู้ช่วยผู้จัดการ"
"บ้าไปแล้ววุฒิแค่ม. 6 ใครจะเอาเป็นผู้ช่วยผู้จัดการ"
"ฉันก็ไม่เข้าใจ"
"บริษัทหลอกลวงหรือเปล่า ชื่อบริษัทอะไรเดี๋ยวจะไปดู"
"ไม่ต้องหรอก งานนายยังหนักไม่พอหรือไง"
"ไปทำงานพรุ่งนี้ใช่ไหม"
"ใช่"
"เดี๋ยวจะไปส่ง"
"นายต้องทำงาน"
"จะลางาน"
"นี่.."
"ไม่ต้องมานี่มานั่นเลยนะ ถ้างั้นไม่ให้ไปทำ ฉันต้องดูก่อนว่ามันเป็นยังไงกันแน่"
"ก็ได้!"
ช่วงนี้ที่ฟีฟ่าไม่ค่อยมาเพราะทำงาน รวมถึงข้าวทิพย์ย้ายมาอยู่ไกลด้วย จะมาบ่อยๆ เหมือนแต่ก่อนก็ไม่ได้
"แล้วเรื่องโรงเรียนล่ะ"
"โรงเรียนใกล้ที่ทำงานใหม่ ก็เลยจะย้ายไปอยู่แถวนั้น คุณป้าจะได้ไปรับหลานสะดวกหน่อย"
ค่ำมืดวันเดียวกัน..
"กลับบ้านได้แล้ว"
"ไม่กลับหรอกคืนนี้จะนอนนี่"
"แล้วที่บ้านจะไม่เป็นห่วงหรือไง"
"เขาชินกันแล้ว"
"ถ้างั้นก็ไปอาบน้ำ เสื้อผ้านายฉันซักไว้ให้แล้ว"
"ขอบคุณครับคุณเมีย"
"ใครเมียนาย!"
"หึหึ" ก่อนที่จะโดนหนักกว่านี้ฟีฟ่ารีบไปเอาเสื้อผ้าชุดที่เขานำมาทิ้งไว้ที่นี่เผื่อมาพัก..แล้วเดินเข้าห้องน้ำ
เช้าวันต่อมา..
"เดี๋ยวพ่อไปส่งแม่แล้วจะกลับมาหาเรานะ" ฟีฟ่าโน้มใบหน้าลงหอมแก้มเจ้าตัวเล็กที่เขาอุ้มอยู่ในมือ
ข้าวทิพย์เบื่อที่จะพูดแล้วก็เลยปล่อยให้ฟีฟ่าทำไป
"กอดเอว"
"ไม่เห็นหรือไงว่าฉันใส่กระโปรง"
"ก็โน้มตัวลงมาแล้วก็กอดไง" รถของฟีฟ่าเป็นบิ๊กไบค์คันใหญ่
[บริษัทอภินันท์กรุ๊ป]
"บริษัทนี้แน่นะ"
"อืม" หญิงสาวลงจากรถคืนหมวกกันน็อคให้เขาแล้วก็จัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย
"เขารับเธอเป็นผู้ช่วยผู้จัดการแน่นะ"
"อืมม"
"ไม่ใช่แล้วมั้ง"
"จะไม่ใช่ได้ยังไง"
"เธอมองเข้าไปสิ ดูแต่ละคน"
ข้าวทิพย์มองเข้าไปตอนนี้พนักงานกำลังหลั่งไหลกันมาทำงาน "จะให้ดูอะไร"
"เธอดูการแต่งตัวของแต่ละคนนะ ไม่ใช่พนักงานฝ่ายผลิตแน่ และทุกคนคงจะมีวุฒิถึงปริญญา แล้วทำไมเขาจะเอาเธอที่จบม. 6 มาเป็นผู้ช่วยผู้จัดการล่ะ"
"คิดมากน่ะ ผู้ช่วยผู้จัดการอาจจะแค่ทำงานเล็กๆ น้อยๆ ช่วยผู้จัดการมั้ง"
"ถ้าจะทำแบบนั้นให้แม่บ้านทำจะไม่ดีกว่าเหรอ"
"นายกลับไปได้แล้ว"
"จะรออยู่ตรงนี้มีอะไรก็ออกมา"
"จะรอทำไมล่ะ"
"ก็บอกว่าจะรอไง"
"เรื่องของนายแล้วกัน" ข้าวทิพย์รีบเดินเข้าไปในนั้นเพราะพนักงานเริ่มจะบางตาคิดว่าคงเข้างานกันแล้ว
ปี๊ดดดด!! หลังจากที่ข้าวทิพย์ไป มีรถคันหนึ่งวิ่งมาบีบแตรใส่มอเตอร์ไซค์ที่จอดอยู่ริมถนนทางเข้าบริษัท ที่จริงรถคันนี้จอดอยู่ครู่หนึ่งแล้ว
"อะไรวะ"
"มันใช่ที่จอดรถไหม" คนที่ทำหน้าที่ขับรถเลื่อนกระจกลงมาตะคอก
ฟีฟ่ามองไปรอบๆ มีแค่รถมอเตอร์ไซค์ของเขาที่จอดอยู่แต่เขาก็จอดแอบที่สุดแล้วนะ
"เดี๋ยวผมหาที่จอดใหม่ครับ" ขณะที่คุยกับคนขับรถสายตาเขามองไปเห็นคนที่นั่งอยู่ด้านหลัง ในชุดสูทภูมิฐาน คงจะมาทำงานบริษัทนี้และตำแหน่งก็คงจะสูงอยู่ แล้วทำไมต้องมาใส่ใจอะไรกับเรื่องเล็กๆ แบบนี้ด้วย
ฟีฟ่าเลื่อนรถออกไปนอกบริษัท มองกลับไปอีกทีรถเก๋งคันนั้นขับไปจอดด้านหน้าให้คนที่นั่งอยู่เบาะหลังเมื่อสักครู่ลงรถ
พอเขาคนนั้นลงจากรถพนักงานที่กำลังเดินเข้าไปต่างก็ทำความเคารพ
"อย่าบอกนะว่าไอ้นี่เป็นผู้จัดการ"
Pinakabagong kabanata
ร้ายรัก (พ่อของลูก) บทที่ 50
หญิงสาวปรายตากลับมามองอีกเล็กน้อยเมื่อได้ยินเขาพูดว่าเลี้ยงรุ่น เพราะข้าวทิพย์คิดว่าคงเป็นรุ่นที่เธอเคยเรียนด้วยแน่เลยชายหนุ่มวางโทรศัพท์ลงแล้วก็กลับไปเช็ดผมต่อ ทีแรกข้าวทิพย์คิดว่าเขาจะพูดอะไรกับเธอบ้าง แต่ก็ช่างเถอะ พวกเขาอยากเลี้ยงรุ่นกันนี่เธอไม่ได้เรียนจนจบจะมีสิทธิ์อะไรไปร่วมงานกับพวกเขาล่ะ"เรียกคุณพ่อคุณแม่สิครับ" เสียงนี้ดังมาจากหน้าห้องก่อนที่จะได้ยินเสียงเด็กพูดตาม"สงสัยลูกกลับมาแล้ว คุณไปเปลี่ยนเสื้อผ้าสิ" เธอจะไปเปิดประตู แต่พ่อของนะโมแต่งตัวไม่เรียบร้อยเลย"ผมก็ไม่ได้โป๊นี่" เขามีผ้าเช็ดตัวอีกผืนที่พันรอบท่อนล่างอยู่"คุณเขตแดน ถ้าคุณไม่ใส่ผ้าให้เรียบร้อยก็กลับเข้าห้องน้ำไป เห็นไหมว่าใครอยู่กับนะโม" เพราะเสียงคนที่เรียกก็คือเสียงคุณอาชมพูนุช ทานข้าวเย็นเสร็จนะโมก็ขอไปเล่นกับคุณอาต่อ"หวงเหรอ" เขาคิดว่าเธอคงหวงไม่อยากให้ใครเห็นด้วย"อนาจารมากกว่า เข้าห้องน้ำไปเลยนะ" ข้าวทิพย์ผลักเขาให้กลับเข้าห้องน้ำก่อนที่จะเดินมาเปิดประตู"แม่อยู่ครับ" นะโมเห็นแม่นานเปิดประตูก็เลยถามว่าแม่ทำอะไรอยู่ครับ"ขอบคุณมากนะคะคุณชม" ข้าวทิพย์หันไปขอบคุณชมพูนุชก่อนคิดว่าค่อยเข้าไปตอบลูกข้างในก็
ร้ายรัก (พ่อของลูก) บทที่ 49
"แบบนี้นี่เอง""อะไรเหรอลูก" กานดาเห็นชมพูนุชมองดูหน้าเด็กชัดๆ แล้วก็พูดออกมา"ก็เคยได้ยินคนแก่ๆ พูดกันว่าผู้ชายหน้าเหมือนพ่อหรือผู้หญิงหน้าเหมือนแม่จะอาภัพไงคะ""หนูชม!" กานดารีบปรามหลานไว้ เพราะมันไม่ใช่สถานการณ์ที่จะมาพูดเรื่องนี้เลย"ชมพูดจริงนี่คะ" เพราะถ้าไม่อาภัพคงไม่พ่อไปทางแม่ไปทางแบบนี้หรอก"น้าวางอาหารไว้ตรงนี้นะ อย่าลืมทานข้าวกันด้วยล่ะ" กานดารีบพาชมพูนุชออกมาก่อนที่จะพูดอะไรมากไปกว่านี้พอทุกคนไปแล้วข้าวทิพย์ก็หยิบเอาอาหารสำหรับเด็กมาป้อนลูก"เดี๋ยวผมป้อนลูกคุณทานข้าวเถอะ""ฉันป้อนเองค่ะ""คุณยังไม่หายโกรธผมเหรอ""โกรธ? คุณคิดว่าฉันโกรธคุณหรือคะ" เพราะมันผ่านคำนี้ไปนานแล้ว จะเรียกว่ามันคือความเสียใจ ความระทมทุกข์ในหัวใจก็ยังได้เลย"หม่ำๆ" นะโมเห็นแม่ตักอาหารคาช้อนไว้ไม่ยื่นเข้ามาใส่ปากให้สักที"แม่ขอโทษครับ หนูหิวมากเลยหรือลูก"เขตแดนเห็นภาพนี้แทบน้ำตาไหลอีกครั้ง ภาพที่แม่ป้อนข้าวลูก ถึงยังไงเขาก็จะไม่มีทางปล่อยเธอกับลูกไปแน่ เขาจะชดใช้เวลาที่เสียไปทั้งหมดให้เธอกับลูกให้ได้ดึกๆ คืนนั้น.."คุณเขต!" หญิงสาวระแวงคิดว่าเป็นเขาที่เอื้อมมือมา..จากเสียงที่เธอตะคอกเมื่อสักครู่ทำ
ร้ายรัก (พ่อของลูก) บทที่ 48
เขตแดนรีบแกะมือของชมพูนุชที่เกาะแขนตัวเองออก แล้วเดินอ้อมไป แต่ยังไม่ถึงไหนชมพูนุชก็ตามมาคว้าแขนของเขาอีกครั้ง"ทำไมพี่พาผู้หญิงคนนี้เข้าบ้านคะ" ชมพูนุชชี้หน้าข้าวทิพย์แบบไม่พอใจ"ชม.." กานดารีบมาเตือนสติหลานสาว"ตอนที่ชมไม่อยู่มันเกิดอะไรขึ้นคะคุณป้า ผู้หญิงคนนี้คนเดียวกับที่แกล้งชมงานศพของคุณลุงนี่คะ""งื้ออ ป้อครับ" นะโมที่อยู่ในอ้อมกอดของแม่ตกใจตะโกนให้พ่อมาช่วยปลอบอีกคน"โอ๊ยพี่เขต" จังหวะนั้นเขตแดนกระชากมือของชมพูนุชออก แล้วรีบเข้าไปหาลูกกับเมียที่ยังยืนอยู่ข้างรถฝั่งนั้น"ป้อครับกลัว" เด็กน้อยยื่นมือไปกอดคอพ่อไว้แน่นจนแม่ยอมปล่อยให้เขาเป็นคนอุ้มลูก"โอ๋ไม่กลัวนะครับคนนั้นคือคุณอาของลูก""อะไรของพี่เนี่ย ใครจะไปเป็นอา""นึกว่าเสียงอะไรกัน" แผ่นดินที่ขึ้นบ้านไปแล้วได้ยินเสียงก็รีบลงมาดู"เฮียดูเฮียเขตสิคะเอาผู้หญิงที่ไหนเข้าบ้านไม่รู้ ผู้หญิงมีลูกติดแล้วด้วย แหวะ""ส่งลูกมาฉันจะกลับ""ไม่ให้กลับ คุณน้าครับฝากเธอเข้าไปข้างในก่อน" เขตแดนส่งนะโมให้กานดาอุ้มแล้วก็ให้พาข้าวทิพย์เข้าไปข้างในก่อน"เฮียปกป้องมันเหรอ ฉันเป็นน้องเฮียนะ!""อาหมวย ถ้าเราไม่ใจเย็นลงกว่านี้พี่จะเรียกชื่อนี้"
ร้ายรัก (พ่อของลูก) บทที่ 47
"โอ๊ย..คุณเขตแดน""อย่าดิ้นสิกำลังจะเข้าอยู่แล้ว""เมื่อกี้คุณโทรบอกให้ฝ่ายบัญชีขึ้นมาหา""อีกครึ่งชั่วโมง""เผื่อพวกเขาขึ้นมาก่อนเวลาล่ะ""ไม่มีใครทำแบบนั้นหรอก""เชื่อได้เหรอ เอาออกไปนะโอ๊ยฉันเจ็บ""เดี๋ยวก็ไม่เจ็บแล้ว""คุณเขต! อือ" ถึงแม้เธอจะพยายามขยับหนีแต่ก็สู้แรงผู้ชายไม่ได้..จนความแข็งนั้นแทรกผ่านขอบกางเกงชั้นในเข้ามา"ซี๊ดด ไม่นานหรอก" เขาค้างมาตั้งแต่วันที่ลูกไม่สบายแล้ว ยังไงวันนี้ก็ต้องสำเร็จความใคร่ให้ได้ก่อน"ประตูก็ไม่ล็อก อืออ" สิ่งเดียวที่เธอระแวงอยู่ตอนนี้เผื่อมีคนเปิดประตูเข้ามาจะทำยังไงจังหวะที่เขตแดนกำลังโยกสะโพกช้าๆ มือหนาก็ยื่นไปกดอะไรบางอย่างผ่านข้อความ Line"อือ อื้ออ" ในเมื่อหยุดเขาไม่ได้แล้วเธอก็ต้องรีบช่วยให้เขาเสร็จไวๆ คอยดูนะต่อจากนี้ไปจะไม่ยอมเปิดโอกาสให้เขาเข้าใกล้ตัวเธอตอนอยู่บริษัทอีกแล้ว"อาาา น่ารักจัง" ริมฝีปากหนากระซิบพูดข้างใบหูก่อนที่จะงับติ่งหูเบาๆ"อือ คุณเขต""ใกล้แล้ว""โอ๊ย อื้ออ" เจอกระแทกเข้ามาอีกหลายทีก่อนที่ทุกอย่างจะหยุดลง"คุณเขตแดน เอาออกไปเลยนะ!" สงสัยคงต้องอยู่แบบนี้ทั้งวันอีกแน่เลย หญิงสาวรีบเข้าไปในห้องน้ำ เพราะเขาหลั่งในจนล้นอ
ร้ายรัก (พ่อของลูก) บทที่ 46
เขตแดนรีบยกสายโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดหมายเลขภายในลงไปหาฝ่ายบัญชี เพื่อให้ทางนั้นส่งเอกสารกลับขึ้นมาให้ดูก่อนผ่านไปสักพักเอกสารที่นำลงไปเมื่อสักครู่ก็ถูกนำกลับขึ้นมา" 6 เดือน?" ชายหนุ่มเปิดดูเอกสารที่ถูกนำกลับขึ้นมา พนักงานเก่าที่เขาเคยให้ 4 เดือน ตอนนี้ถูกเพิ่มเป็น 6 เดือน และพนักงานคนอื่นก็ถูกเพิ่มตามความเหมาะสมของระยะเวลาที่ทำงาน"ถ้าไม่ใช่พี่แล้วจะเป็นใครล่ะครับ..หรือว่าา??" แผ่นดินหันมองไปดูประตูห้อง เพราะคนที่เขาคิดว่าต้องใช่แน่ๆ นั่งอยู่หน้าห้องตรงนั้น"ออกไปก่อน" ชายหนุ่มถึงกับกุมขมับ ไล่ให้ฝ่ายบัญชีที่เอาเอกสารขึ้นมาพร้อมกับน้องชายออกไปก่อน ทั้งสองเดินออกมาแต่ก็อดมองคนที่ทำโบนัสไม่ได้แกร็ก..แอดดด..."จะไปไหน" เปิดประตูออกมาก็เห็นว่าเธอหยิบกระเป๋ากำลังจะลงไปข้างล่าง"หิวข้าว""หิวข้าวเหรอ เดี๋ยวรอผมแป๊บหนึ่ง" ทีแรกจะมาคุยเรื่องที่เธอเพิ่มโบนัสให้พนักงาน แต่ได้ยินว่าอีกฝ่ายหิวแล้วเขตแดนก็รีบกลับเข้าไปหยิบกระเป๋าเงินและกุญแจรถ"คุณจะไปไหน""พาออกไปทานข้าวข้างนอกไง""ฉันจะทานในโรงอาหาร""คนเยอะ""ฉันจะทานที่โรงอาหาร" เธอยังยืนยันคำเดิม"เดี๋ยวพาไปทานอาหารอร่อยๆ""คุณเคยทานโรงอาหาร
ร้ายรัก (พ่อของลูก) บทที่ 45
"อือ" หญิงสาวรู้สึกเหมือนร่างกายของเธอกำลังถูกเล้าโลม จิตใต้สำนึกคิดว่ามันเป็นแค่ความฝันจังหวะนั้นเหมือนว่าขาของเธอถูกจับแยกออกจากกัน แล้วก็ถูกสัมผัสเบาๆ ตรงจุดที่ไวต่อความรู้สึก จนสะโพกงามแอ่นรับสิ่งที่สัมผัสนั้น"ซี๊ดด ต้องการแล้วเหรอ" ชายหนุ่มที่กำลังบรรจงลงลิ้น มองขึ้นมาดูเจ้าของเรือนร่างเพราะเธอเริ่มมีปฏิกิริยาตอบสนอง"อื้อ อ " ร่างของเธอเริ่มบิดเพราะความเสียว"ซี๊ด ไม่ไหวแล้วนะ ขอก่อนแล้วกัน" เจ้าของเรียวลิ้นนั้นขยับขึ้นมาพร้อมกับชักท่อนเอ็นเพื่อไม่ให้มันตึงมากก่อนที่จะจับช่วงปลายเสียดสีกับร่องเล็ก "อาาาา""โอ๊ย.." ข้าวทิพย์ค่อยๆ รู้สึกตัวเมื่อมีอะไรบางอย่างดันเข้ามาในร่างกาย "คุณ!""จุ๊ๆ เดี๋ยวลูกตื่น ซี๊ดด""อ๊อยยคุณเขตแดน เอาออกไปนะ!""ไม่นานหรอก อาาเสียวจัง" ได้แบบลับๆ ล่อๆ ทำไมมันรู้สึกเสียวเร็วจัง ยิ่งตอนโยกสะโพกกลัวว่าลูกจะตื่นมันยิ่งทำให้เสียว"อือ คุณ! อื้ออ" จะดิ้นแรงก็ไม่ได้เพราะลูกนอนอยู่ใกล้ตัวมาก เธอก็เลยต้องปล่อยให้เขาทำไป โดยที่ตัวเธอนอนอยู่นิ่งๆพอเห็นว่าเธอนิ่งแล้ว เขตแดนก็จับร่างของเธอนอนตะแคงก่อนที่จะสอดใส่ผ่านทางด้านหลังอีกท่า"แม่ครับ" เสียงนะโมพูดขึ้นทุกอ
Maaari mong magustuhan
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ
จันทร์ส่องแสง15.0K viewsนางบำเรอ BAD GUY
ลำเจียก46.1K viewsรอวันหย่า คุณสามีร้าย
เงียบสงัด285.7K viewsหลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี
กู่หลิงเฟย294.1K viewsยัยเเก้มใสคว้าใจนายจอมโหด!!!(น่ารักXเเวมไพร์)
ดัชมิวคิส910 viewsพยาบาทรักลวงใจ
อัญญาณี201 viewsกลรักรณพีย์
ปลายฟ้า/ไรท์เกว62 viewsรอยรัก...ของซาตาน
Rabbit family 85 229 views
