LOGINShare
บทที่ 9
Last Updated:
2025-06-19 22:08:33"ว่าไงครับเจ้าตัวน้อยพ่อมาแล้วว"
"ซื้ออะไรมาให้หลานอีกล่ะ"
"ตอนนี้พ่อทำงานแล้ว จะซื้ออะไรให้ลูกก็ได้"
"เก็บเงินไว้ขอเมียบ้างเถอะ"
"ค่าสินสอดจะเอาเท่าไรล่ะ"
"ยังจะมาพูดเล่นอีก"
"ไม่ได้พูดเล่น พูดจริง"
"ฉันจะย้ายบ้านอีกแล้วนะ" ข้าวทิพย์พูดไปเรื่องอื่นเพราะไม่อยากพูดกับฟีฟ่าเรื่องนี้แล้ว
"ย้ายไปอยู่ด้วยกันได้ไหม"
"ถ้านายยังขืนพูดเล่นอยู่ฉันจะไม่พูดด้วยแล้วนะ"
"กี่ปีแล้วเนี่ยเมื่อไรจะใจอ่อน"
"ที่ทำงานไม่มีสาวๆ ให้จีบเลยหรือไง"
"จะไปจีบสาวได้ยังไงมีลูกมีเมียแล้ว"
"ไอ้ฟีฟ่า!"
"นานแค่ไหนก็จะรอ แล้วนี่จะย้ายไปอยู่ที่ไหนกันอีก"
"ยังไม่รู้เลย พรุ่งนี้ไปทำงานที่ทำงานใหม่แล้วเดี๋ยวจะหาที่พักด้วย"
"ลาออกจากงานแล้วเหรอ"
"ใช่"
"แล้วไปทำงานที่ไหนล่ะ จะไปให้เขาข่มเหงอีกไหม"
"ยังไม่รู้"
"เป็นพนักงานเหรอ"
"ผู้ช่วยผู้จัดการ"
"อะไรนะ?"
"เขารับฉันเข้าทำงานในตำแหน่งผู้ช่วยผู้จัดการ"
"บ้าไปแล้ววุฒิแค่ม. 6 ใครจะเอาเป็นผู้ช่วยผู้จัดการ"
"ฉันก็ไม่เข้าใจ"
"บริษัทหลอกลวงหรือเปล่า ชื่อบริษัทอะไรเดี๋ยวจะไปดู"
"ไม่ต้องหรอก งานนายยังหนักไม่พอหรือไง"
"ไปทำงานพรุ่งนี้ใช่ไหม"
"ใช่"
"เดี๋ยวจะไปส่ง"
"นายต้องทำงาน"
"จะลางาน"
"นี่.."
"ไม่ต้องมานี่มานั่นเลยนะ ถ้างั้นไม่ให้ไปทำ ฉันต้องดูก่อนว่ามันเป็นยังไงกันแน่"
"ก็ได้!"
ช่วงนี้ที่ฟีฟ่าไม่ค่อยมาเพราะทำงาน รวมถึงข้าวทิพย์ย้ายมาอยู่ไกลด้วย จะมาบ่อยๆ เหมือนแต่ก่อนก็ไม่ได้
"แล้วเรื่องโรงเรียนล่ะ"
"โรงเรียนใกล้ที่ทำงานใหม่ ก็เลยจะย้ายไปอยู่แถวนั้น คุณป้าจะได้ไปรับหลานสะดวกหน่อย"
ค่ำมืดวันเดียวกัน..
"กลับบ้านได้แล้ว"
"ไม่กลับหรอกคืนนี้จะนอนนี่"
"แล้วที่บ้านจะไม่เป็นห่วงหรือไง"
"เขาชินกันแล้ว"
"ถ้างั้นก็ไปอาบน้ำ เสื้อผ้านายฉันซักไว้ให้แล้ว"
"ขอบคุณครับคุณเมีย"
"ใครเมียนาย!"
"หึหึ" ก่อนที่จะโดนหนักกว่านี้ฟีฟ่ารีบไปเอาเสื้อผ้าชุดที่เขานำมาทิ้งไว้ที่นี่เผื่อมาพัก..แล้วเดินเข้าห้องน้ำ
เช้าวันต่อมา..
"เดี๋ยวพ่อไปส่งแม่แล้วจะกลับมาหาเรานะ" ฟีฟ่าโน้มใบหน้าลงหอมแก้มเจ้าตัวเล็กที่เขาอุ้มอยู่ในมือ
ข้าวทิพย์เบื่อที่จะพูดแล้วก็เลยปล่อยให้ฟีฟ่าทำไป
"กอดเอว"
"ไม่เห็นหรือไงว่าฉันใส่กระโปรง"
"ก็โน้มตัวลงมาแล้วก็กอดไง" รถของฟีฟ่าเป็นบิ๊กไบค์คันใหญ่
[บริษัทอภินันท์กรุ๊ป]
"บริษัทนี้แน่นะ"
"อืม" หญิงสาวลงจากรถคืนหมวกกันน็อคให้เขาแล้วก็จัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย
"เขารับเธอเป็นผู้ช่วยผู้จัดการแน่นะ"
"อืมม"
"ไม่ใช่แล้วมั้ง"
"จะไม่ใช่ได้ยังไง"
"เธอมองเข้าไปสิ ดูแต่ละคน"
ข้าวทิพย์มองเข้าไปตอนนี้พนักงานกำลังหลั่งไหลกันมาทำงาน "จะให้ดูอะไร"
"เธอดูการแต่งตัวของแต่ละคนนะ ไม่ใช่พนักงานฝ่ายผลิตแน่ และทุกคนคงจะมีวุฒิถึงปริญญา แล้วทำไมเขาจะเอาเธอที่จบม. 6 มาเป็นผู้ช่วยผู้จัดการล่ะ"
"คิดมากน่ะ ผู้ช่วยผู้จัดการอาจจะแค่ทำงานเล็กๆ น้อยๆ ช่วยผู้จัดการมั้ง"
"ถ้าจะทำแบบนั้นให้แม่บ้านทำจะไม่ดีกว่าเหรอ"
"นายกลับไปได้แล้ว"
"จะรออยู่ตรงนี้มีอะไรก็ออกมา"
"จะรอทำไมล่ะ"
"ก็บอกว่าจะรอไง"
"เรื่องของนายแล้วกัน" ข้าวทิพย์รีบเดินเข้าไปในนั้นเพราะพนักงานเริ่มจะบางตาคิดว่าคงเข้างานกันแล้ว
ปี๊ดดดด!! หลังจากที่ข้าวทิพย์ไป มีรถคันหนึ่งวิ่งมาบีบแตรใส่มอเตอร์ไซค์ที่จอดอยู่ริมถนนทางเข้าบริษัท ที่จริงรถคันนี้จอดอยู่ครู่หนึ่งแล้ว
"อะไรวะ"
"มันใช่ที่จอดรถไหม" คนที่ทำหน้าที่ขับรถเลื่อนกระจกลงมาตะคอก
ฟีฟ่ามองไปรอบๆ มีแค่รถมอเตอร์ไซค์ของเขาที่จอดอยู่แต่เขาก็จอดแอบที่สุดแล้วนะ
"เดี๋ยวผมหาที่จอดใหม่ครับ" ขณะที่คุยกับคนขับรถสายตาเขามองไปเห็นคนที่นั่งอยู่ด้านหลัง ในชุดสูทภูมิฐาน คงจะมาทำงานบริษัทนี้และตำแหน่งก็คงจะสูงอยู่ แล้วทำไมต้องมาใส่ใจอะไรกับเรื่องเล็กๆ แบบนี้ด้วย
ฟีฟ่าเลื่อนรถออกไปนอกบริษัท มองกลับไปอีกทีรถเก๋งคันนั้นขับไปจอดด้านหน้าให้คนที่นั่งอยู่เบาะหลังเมื่อสักครู่ลงรถ
พอเขาคนนั้นลงจากรถพนักงานที่กำลังเดินเข้าไปต่างก็ทำความเคารพ
"อย่าบอกนะว่าไอ้นี่เป็นผู้จัดการ"
Latest chapter
ร้ายรัก (พ่อของลูก) ตอนพิเศษ ฟี ฟ่ า
ตอนพิเศษ ฟีฟ่า♡มิ่งขวัญหลายเดือนผ่านไป.. หลังจากที่นักรบเดินทางไปใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศทุกคนก็ยังคงดำเนินชีวิตต่อไป และตอนนี้อายุครรภ์ของมิ่งขวัญก็ 8 เดือนแล้ว"ผมบอกแล้วไงว่าไม่ต้องมาทำงานแล้ว" ตอนนี้ฟีฟ่าทำงานแทนมิ่งขวัญได้ทุกอย่างแล้ว เขาไม่อยากให้เธอต้องมานั่งทำงานให้เหนื่อยอีก ..แต่พอเขามาถึงบริษัทมิ่งขวัญก็ตามมา"เหลืออีกตั้งเป็นเดือนกว่าคุณหมอจะนัดคลอด""แต่คุณไม่ค่อยแข็งแรง ผมอยากให้พักผ่อนมากๆ""แต่วันนี้เป็นวันประชุมผู้ถือหุ้นนี่คะ""ผมประชุมแทนได้ มีอะไรเดี๋ยวผมจะโทรไปหา""ก็ได้ค่ะ ประชุมเสร็จฉันสัญญาว่าจะกลับบ้าน" พูดจบมิ่งขวัญก็เดินไปที่ชั้นเอกสาร เพื่อจะเอาเอกสารไปร่วมประชุม"คุณเป็นอะไร" ฟีฟ่าที่ยืนมองอยู่รีบเข้าไปพยุงเธอไว้เพราะเห็นว่าเธอเอามือมากุมท้อง"สงสัยลูกจะดิ้นแรงไปค่ะ""ไปนั่งก่อน""โอ๊ยย" ทีแรกคิดว่าตัวเองจะกลั้นได้ แต่จังหวะก้าวเท้าก็รู้สึกเจ็บหน่วงขึ้นมา"ขวัญ" ชายหนุ่มช้อนร่างเธอขึ้นมาอุ้มก่อนที่จะพาเดินมาที่ประตูทางออก"เจ็บท้องค่ะ""ผมรู้แล้ว เดี๋ยวผมพาไปโรงพยาบาล""ผู้จัดการเป็นอะไรคะ" พอประตูห้องทำงานเปิดออกคนที่อยู่หน้าห้องก็รีบเข้ามา เพราะเห็นว่
ร้ายรัก (พ่อของลูก) บทที่ 130 ตอนจบ
"ร้อนจังเลยค่ะ""ร้อน?" ที่เขาสงสัยเพราะในห้องนี้เปิดเครื่องปรับอากาศเย็นเฉียบเลยจะเอาอะไรมาร้อน"หรือคุณไม่ร้อนคะ" ยูริถามพร้อมกับค่อยๆ แกะกระดุมเสื้อที่ใส่อยู่ออก"ร้อนครับ ร้อนมากเลยครับ" เธอนี่ทำให้เขาตื่นเต้นได้ตลอดเวลาเลย ที่เปิดห้องคิดว่าอยากจะคุยกับเธอให้รู้เรื่อง เพราะต้องรีบไปดูห้องจัดเลี้ยง และต้องไปทำอะไรอีกหลายอย่างเลย เพราะงานแต่งกระชั้นชิดเข้ามาแล้ว..แต่ไม่เป็นไรจัดเธอก่อนแล้วกัน"อือ ใจเย็นก่อนสิคะยังไม่อาบน้ำเลย""ไม่ทันแล้ว""อ๊อย" นี่แหละสิ่งที่เธอชอบในตัวเขามากที่สุด เพราะแค่สะกิดเล็กน้อยเขาก็จัดให้แล้ว คนอะไรจะไฟติดง่ายขนาดนี้ต้องขอบคุณพ่อกับแม่ไหมเนี่ยที่แยกทางกัน เพราะถ้าเธอไม่ตามแม่กลับมาคงไม่รู้จักกับผู้ชายคนนี้แน่เลย"อื้อ คุณนักรบไม่ค่ะ" มือเรียวผลักใบหน้าอีกฝ่ายที่ฝังจูบลงเนินน้องสาวให้ออกไปก่อนแต่แรงของเธอหรือจะสู้เขาได้ ชายหนุ่มกดใบหน้าลงไปแล้วก็ใช้แรงดูด"ซี๊ดดด แรงอีกนิดค่ะ" จากที่ห้ามอยู่เมื่อครู่เพราะไม่มั่นใจในตัวเอง แต่พอเจอทั้งปากและลิ้นเข้าไปใครจะไปทนได้ล่ะ สะโพกงามเด้งรับเรียวลิ้นที่แทรกผ่านกลีบร่องเข้ามา"อ๊อยยย เอาอีกค่ะ" ทำไมเขาเก่งขนาดนี้ ท
ร้ายรัก (พ่อของลูก) บทที่ 129
หลายวันต่อมา.."ขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ" เขตแดนพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปรับการ์ดเชิญจากนักรบ"ขอบคุณมากครับ""แล้วนี่เมื่อไรจะกลับมาทำงานได้ล่ะครับเนี่ย" ตั้งแต่วันนั้นนักรบก็ขอลางานเพื่อที่จะจัดเตรียมงานแต่ง เพราะเขาต้องจัดงานก่อนที่พ่อเธอจะเดินทางกลับต่างประเทศ"เรื่องนี้ผมก็อยากจะคุยกับบอสอยู่พอดีเลยครับ""อย่าบอกนะว่า.. ผมยังไม่พร้อมที่จะฟัง" เขตแดนก็พอจะรู้แล้วล่ะ ตอนนี้นักรบเป็นถึงลูกเขยของฮิโรชิเจ้าของบริษัทชั้นนำจากประเทศญี่ปุ่น มีเหรอที่เขาจะยังมาช่วยงานที่นี่อยู่"คุณพ่ออยากให้ผมไปดูแลที่นั่นช่วยลูกสาวของท่านครับ" ที่ประเทศไทยไม่มีอะไรให้เขาต้องห่วง นักรบถึงได้บอกว่าญี่ปุ่นแค่ปากซอย เพราะเขาพร้อมที่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่กับเธอได้ตลอดเวลา ไม่ว่าเธอจะไปอยู่ที่ไหนเขาก็พร้อมที่จะไปอยู่ที่นั่นด้วย"ถ้างั้นผมก็ขอแสดงความยินดีด้วยอีกเรื่องแล้วกัน นี่ผมต้องหาผู้จัดการคนใหม่แล้วเหรอเนี่ย" เพราะผู้จัดการที่พูดได้หลายภาษาแบบนี้ไม่ใช่ว่าจะหาง่ายๆ แถมยังเข้าได้กับทุกคน"ถ้างั้นผมขอไปแจกการ์ดห้องอื่นก่อนนะครับ" วันนี้เขาเตรียมการ์ดเชิญวันแต่งงานมาให้กับผู้บริหารทุกท่านเลยจนมาถึงห้องสุดท้ายก็
ร้ายรัก (พ่อของลูก) บทที่ 128
"เมื่อกี้คุณว่าอะไรนะ?""ที่ผมเรียกพ่อมาด้วยเพราะผมอยากจะสู่ขอลูกสาวของท่าน""สู่ขอฉันเหรอ?""ใช่ครับ""ฉันฟังผิดไปหรือเปล่า คุณบอกว่าจะสู่ขอฉันกับพ่อแม่เหรอ?""ยูริ" ยี่หวาต้องห้ามปรามลูกไว้เพราะอาการดีใจออกหน้าออกตามาก"ที่ผมจอดรถ เพราะผมไปซื้อไอ้นี่มาให้คุณ" ชายหนุ่มเปิดกล่องแหวนที่เขาแวะร้านเพชรก่อนที่จะมาที่นี่เพราะว่าเขายังไม่ได้เตรียมอะไรไว้เลย ไม่คิดว่าเธอจะขอแต่งงาน และที่นักรบไม่พูดอะไรเลยเพราะเขาอยากเป็นฝ่ายขอเธอแต่งงานมากกว่า"ทำไมคุณไม่บอกล่ะคะ" ถ้ารู้ว่าเขาไปซื้อแหวนมีเหรอที่เธอจะเรียกแท็กซี่กลับเอง"บอกก็ไม่เซอร์ไพรส์น่ะสิ แต่ผมดันถูกคุณเซอร์ไพรส์กลับ""หึหึ" จากที่ยืนฟังอยู่คนเป็นแม่ก็อดขำไม่ได้ เห็นแล้วล่ะว่าลูกสาวร้องไห้วิ่งเข้ามาในบ้าน แต่ไม่คิดว่าที่ร้องไห้เพราะการเข้าใจผิดกันนี่เองแต่จังหวะที่ยี่หวามีรอยยิ้มฮิโรชิก็แอบมองดูรอยยิ้มนั้นของอดีตภรรยา ตั้งแต่นางจับได้ว่า ท่านนอกใจ ท่านก็ไม่เคยเห็นรอยยิ้มแบบนี้อีกเลย "คุณก็สวมแหวนให้ฉันสิ""สวมแหวนเลยเหรอ" เขายังไม่ทันได้ขอเธอกับพ่อแม่เลย "คุณพ่อกับคุณแม่ว่ายังไงคะ""ถ้ารักกันชอบกันแม่ก็ไม่ห้าม แต่แม่ขออย่างเดียวอย่า
ร้ายรัก (พ่อของลูก) บทที่ 127
"พ่อเจ็บมากไหมคะ""เจ็บโอ๊ยย" เห็นว่าลูกเป็นห่วงก็เลยอ้อนหน่อยมือเรียวเอื้อมไปแตะหน้าผากของพ่อตรงที่มีผ้าพันแผลแปะอยู่ "ยูริบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าเพิ่งมาหาแม่.. ไปหาหมอหรือยังคะ""ยัง""ทำไมไม่ไปให้หมอตรวจดูหน่อย""พ่อไม่เป็นอะไรหรอก แล้วแม่ว่ายังไงบ้าง""แม่จะว่าอะไรล่ะคะยิ่งโกรธเพิ่ม" ประโยคนี้เธอกรอกหางตามองไปดูคนที่พาพ่อไปเที่ยว"อย่าว่าให้แฟนเราเลยพ่อเองต่างหากที่อยากไปดื่ม""ถ้าเขาไม่พาไปพ่อก็ไม่ได้ไปที่นั่น""ผมผิดเองครับ"ยูริตกใจเล็กน้อยที่เขาบอกว่าตัวเองผิด ทั้งๆ ที่ เธอก็พยายามยัดเยียดความผิดให้เขา"ผมว่าเรากลับโรงแรมดีกว่าครับ เดี๋ยวผมจะไปส่ง" ไม่รู้ว่ามีความรู้สึกแบบนี้ได้ยังไง รู้สึกแอบน้อยใจที่เธอดูไม่เป็นห่วงเขาเลย"อีกไม่กี่วันพ่อคงต้องกลับ แต่ก่อนกลับพ่ออยากคุยกับแม่เราก่อน""พ่อจะกลับแล้วหรือคะ" เธอรู้ว่าพ่อต้องดูแลบริษัท พนักงานอีกหลายร้อยชีวิตยังรอท่านกลับไปบริหารงานอยู่"คงต้องกลับ พ่อมาหลายวันแล้ว""พ่อรอยูริอยู่บนรถนะคะ เดี๋ยวยูริไปเอาของก่อน" ได้ยินว่าพ่อจะกลับก็รู้สึกใจหาย เลยคิดว่าจะไปส่งท่านที่โรงแรมยูริเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพราะเธอใส่เสื้อผ้าอยู่บ้าน แล้ว
ร้ายรัก (พ่อของลูก) บทที่ 126
"มีอะไรอีก" เขตแดนชักจะใจไม่ดีเมื่อเห็นสีหน้าของนักรบที่มองโทรศัพท์ คิดว่ามีคลิปอะไรตามมาอีกพอแน่ใจแล้วนักรบก็ยื่นคลิปที่ทางบาร์ส่งมาให้กับบอสได้ดูด้วย หลังจากที่ดูคลิปนั้นแล้ว ทั้งเขตแดนแผ่นดินและคนที่อยู่ในห้องนั้นมองไปที่จรัญแทบจะพร้อมกัน"พวกคุณมองผมทำไม" จากที่นั่งทำตัวสบายๆ อยู่ก็ชักจะไม่สบายแล้ว"คุณทำแบบนี้เพื่ออะไร""ผมทำอะไร อย่าบอกนะว่าคุณจะเชื่อคนที่กล่าวหาผม""คุณรู้ว่าผมหมายถึงเรื่องอะไรงั้นเหรอ""ผมยังไม่รู้หรอกแต่สายตาคุณมันฟ้อง""ทางร้านที่คลิปถูกเผยแพร่ ได้ส่งคลิปคนที่เป็นตัวต้นเหตุมาให้""ตัวต้นเหตุ?" จรัญที่นั่งอยู่ถึงกับดันตัวลุกขึ้น "พวกคุณจะรู้ได้ยังไงว่าผู้ชายคนนั้นคือใคร""ผมยังไม่ได้บอกเลยว่าเป็นผู้ชาย""ผมแค่เดาเอาก็พวกคุณมองมาที่ผม""คนที่ใส่หมวกสีขาวผมว่าหุ่นคล้ายๆ คุณเลยนะ""ผมไม่เคยใส่หมวกสีขาว""อ้าวเหรอครับแล้วคุณใส่หมวกสีอะไร""สีดำ!" ตอบออกไปถึงรู้ว่าตัวเองเสียรู้แล้ว "คุณมีหลักฐานอะไรมากล่าวหาผม""ถึงแม้อยู่ในร้านคุณจะใส่หมวกใส่แว่นตาดำ แต่ยังมีคลิปหน้าร้านให้ผมได้เห็น ก่อนที่คุณจะสวมสองอย่างนั้น แต่ถึงแม้ไม่มีคลิปหน้าร้านคุณดูละครมากเกินไปหรือเปล่
You may also like
เรื่องสั้นอีโรติก LOVE NC 25+++
C48.9K viewsเจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์
สาวน้อยสุดจี๊ด123.0K viewsแรงรัก แรงสวาท
ลำเจียก26.2K viewsสัมพันธ์ลับ(รัก)ประธานพันล้าน
เพลงมีนา24.4K viewsดอกไม้ป่าของรามัญ
จินต์พิชา198 viewsOne night ไม่นับเป็นสามีค่ะหมอ
เลขาท่านประธาน234 viewsBad Bodyguard พ่ายรักบอดี้การ์ดไร้ใจ (อิงกริด x มาหยา)
SakuraKero38 viewsของเพื่อน
inglada139 views
