บทที่ 8

"แล้วเรื่องโรงเรียนล่ะ ข้าวมีเวลาไปดูหรือยัง"

"ดูก่อนค่ะว่าทางบริษัทที่เข้าไปสมัครวันนี้จะติดต่อมาไหม ถ้าเขาติดต่อมาข้าวก็จะลาออกจากที่นี่ ข้าวจะใช้เวลาตอนนั้นไปสมัครเรียนให้ลูกค่ะ" เพราะตอนนี้อายุของลูกเธอเข้าอนุบาลฝากได้แล้ว จะได้เบาแรงของป้าหน่อย

"ป้าขอโทษนะลูก"

"ป้าขอโทษข้าวทำไมคะ"

"รับหนูมาเลี้ยงแต่ไม่มีสมบัติอะไรไว้ให้เลย"

"ป้าอย่าพูดแบบนี้อีกนะคะ อย่าให้ข้าวรู้สึกผิดมากไปกว่านี้เลย"

"ป้าจะไม่พูดอีก ขอให้ชีวิตเราพบเจอแต่สิ่งดีๆ นะ"

"ขอบพระคุณมากค่ะป้า"

"กลับมาเหนื่อยๆ ไปอาบน้ำอาบท่าแล้วมากินข้าว"

ข้าวทิพย์โน้มใบหน้าลงไปหอมแก้มลูกน้อยที่นอนหลับอยู่เบาๆ แม่จะพยายามสู้เพื่อหนูนะลูก แม่จะไม่ท้อเพื่อวันข้างหน้าของหนูจะได้ไม่ต้องลำบากแบบแม่อีก

หญิงสาวรีบเข้าไปในห้องเพราะกลัวว่าป้าจะเห็นน้ำตาของเธอ

วันต่อมา.. ขณะที่ข้าวทิพย์อาบน้ำเตรียมตัวจะไปทำงานก็มีโทรศัพท์ดังขึ้นที่เครื่องของเธอ

>>{"สวัสดีค่ะ"}

   {"ใช่เบอร์โทรของคุณข้าวทิพย์ไหมคะ"}

>>{"ใช่ค่ะ"}

    {"โทรจากบริษัทที่คุณมาสมัครงานเมื่อวานนี้นะคะ"}

>>{"คะ..เอ่อ..สวัสดีค่ะ"} เธอไม่คิดว่าเขาจะติดต่อกลับมาเร็วขนาดนี้ หรือว่าเขาจะติดต่อกลับมาบอกว่าเธอไม่ได้งาน แต่ถ้าไม่ได้บริษัทน่าจะเพิกเฉยไปเลย เพราะมันเป็นแบบนี้หลายบริษัทแล้ว

    {"วันนี้คุณว่างเข้ามาบริษัทไหมคะ"}

>>{"วันนี้เลยหรือคะ?"}

    {"คุณสะดวกไหมคะ"}

>>{"สะดวกค่ะ"}

"มีอะไรเหรอลูก" ป้าสุนีย์เห็นหลานสาววางสายไปก็เลยถามดู

"บริษัทที่ข้าวพูดให้ป้าฟังเมื่อวานนี้ค่ะ เขาโทรมาให้ข้าวเข้าไปคุย"

ได้ยินหลานพูดแบบนั้นคนเป็นป้าถึงกับพนมมือยกขึ้นเหนือหัว ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยให้หลานได้งานนี้ เพราะงานที่หลานสาวทำอยู่หนักมากแถมเพื่อนร่วมงานก็ปากไม่ดีด้วย ถึงแม้นานๆ ทีข้าวทิพย์จะเล่าให้ฟัง แต่ป้ารู้ว่าหลานต้องเจอแบบนั้นทุกวันแน่

"ป้าว่าเราโทรไปลาออกจากงานที่เดิมเถอะ"

"ยังไม่ได้หรอกค่ะ ต้องไปดูก่อนว่าเขาจะรับเข้าทำงานไหม"

หญิงสาวรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ดูเหมาะสมกับบริษัทใหญ่โตแบบนั้น ก่อนที่จะเรียกแท็กซี่ออกมา

[บริษัทอภินันท์กรุ๊ป]

"สวัสดีค่ะ ฉันชื่อข้าวทิพย์ ทางบริษัทติดต่อไปให้เข้ามาพบค่ะ"

"ไปที่ฝ่ายบุคคลได้เลยค่ะ"

"ขอบคุณค่ะ" ข้าวทิพย์รู้ว่าแผนกฝ่ายบุคคลอยู่ที่ไหนเพราะเมื่อวานมาสมัครงานก็ไปที่นั่น

แผนกฝ่ายบุคคล..

"สวัสดีค่ะ"

"มาแล้วเหรอ"

"ค่ะ..ที่พี่โทรไป.."

"เข้าไปพบผู้จัดการฝ่ายบุคคลเลยนะ"

"ค่ะ" เราได้งานนี้ใช่ไหม เราต้องได้สิถึงให้เข้าไปพบผู้จัดการ

ก๊อก ก๊อก

"เข้ามาครับ"

"สวัสดีค่ะฉันชื่อข้าวทิพย์"

"คุณเองเหรอ"

"ค่ะ" เมื่อวานนี้เธอมายื่นใบสมัครกับฝ่ายบุคคลไม่ได้พบผู้จัดการ

"นั่งก่อนสิ"

"ขอบคุณค่ะ" หญิงสาวเดินเข้าไปนั่งแบบประหม่า

"ตำแหน่งที่คุณสมัครยังไม่ว่าง"

"คะ?" ยังไม่ว่างแล้วเขาเรียกเรามาทำไม

"แต่มันมีอยู่ตำแหน่งหนึ่งที่ว่าง"

"ค่ะ"

"ผู้ช่วยผู้จัดการ"

"คะ?" หูฝาดไปหรือเปล่า วุฒิการศึกษาของเธอคงไม่ถึงผู้ช่วยผู้จัดการมั้ง

"พอดีว่าทางเราต้องการผู้ช่วยผู้จัดการด่วน คุณก็เข้ามาสมัครพอดี"

"ผู้ช่วยของคุณเหรอคะ" เพราะคนนี้ก็มีตำแหน่งเป็นผู้จัดการ

"เปล่าหรอกผู้ช่วยผู้จัดการทั่วไป"

"ผู้จัดการทั่วไป..เอ่อ..ค่ะ" ยังไงก็ตอบรับไว้ก่อน ถ้าได้งานนี้เธอก็จะทำให้ถึงที่สุด

"พรุ่งนี้มาทำงานเลย"

"คะ?" เธอต้องตกใจอันไหนก่อนเนี่ย

"ยังไม่พร้อมมาทำงานเหรอ"

"ปะ..เปล่าค่ะ ฉันต้องเตรียมอะไรไหมคะ" หรือว่าพวกเขายังไม่ดูวุฒิการศึกษาของเธอที่ยื่นสมัครมา เพราะข้าวทิพย์มีแค่วุฒิการศึกษามัธยมตอนปลาย

"ก็แต่งตัวให้เรียบร้อยพอ"

"ค่ะ..." ไม่ใช่ว่ารับเข้าทำงานแล้วไล่เราออกทีหลังนะ

ข้าวทิพย์ออกมาจากบริษัทแบบงงๆ ผู้ช่วยผู้จัดการทั่วไป เขาไม่ต้องการวุฒิการศึกษาสูงๆ กันเหรอ ถ้าเป็นพนักงานหรือแม่บ้านก็ว่าไปอย่าง

พรุ่งนี้ต้องเริ่มทำงาน วันนี้เราต้องไปหาโรงเรียนให้ลูกก่อน จะมัวคิดเรื่องพวกนี้ไม่ได้แล้ว เพราะถ้าได้ทำงานที่บริษัทใหญ่แบบนี้คงหาเวลาได้ยากแน่

แต่ก่อนอื่นเธอต้องไปยื่นใบลาออก เพราะถ้าไม่ลาออกเงินที่ทำค้างไว้จะไม่ได้

[บริษัทเดิมที่เธอทำงานอยู่]

"ทำไมเงินที่ทำค้างจะไม่ได้ล่ะคะ"

"เธอไม่ดูกฎของบริษัทเหรอ ต้องยื่นใบลาออกก่อน 30 วัน"

"แต่ฉันจำเป็น"

"จำเป็นยังไง พ่อตาย แม่ป่วยติดเตียง หรือลูก..."

"หยุดนะ!" เธอรีบพูดหยุดก่อนที่อีกฝ่ายจะแช่งถึงลูกเธอ "ไม่ให้ก็ไม่เอา" รู้แบบนี้ไม่เข้ามาลาออกก็ดี คิดว่าบริษัทจะเห็นใจบ้าง

ข้าวทิพย์ออกมาจากที่นั่นก็นั่งแท็กซี่ตระเวนหาโรงเรียนอนุบาล ที่คิดว่าใกล้ที่พักหรือไม่ก็ใกล้ที่ทำงานใหม่

[บ้านเช่า]

"ดีใจกับเราด้วยนะ ตั้งใจทำงานให้เจ้านายเขารักนะลูก"

"ขอบคุณค่ะป้า"

"เรื่องโรงเรียนป้าว่ามันไกลไปไหม"

"ที่อื่นมีแต่แพงๆ ทั้งนั้นเลยค่ะป้า ที่นี่ดีหน่อยค่าเรียนไม่แพงมากแถมยังอยู่ใกล้ที่ทำงานใหม่ของข้าวด้วยค่ะ"

"ถ้างั้นวันหลังเราค่อยหาที่พักใหม่ให้ใกล้ที่ทำงานของเราหน่อย"

"ค่ะ" ต้องหาที่พักใหม่อีกแล้วเหรอ ข้าวทิพย์หายใจเข้าลึกๆ เธอจะพยายามทำงานที่นี่ให้ดีที่สุด หาเงินสักก้อนเพื่อซื้อที่อยู่อาศัยเป็นหลักแหล่งเพื่อลูกเพื่อป้าให้ได้