การกลับมา

ชานนท์....

"อะไรนะครับคุณลุง" ผมย้อนถามคุณลุงทนายหลังจากที่ท่านโทรมาบอกเรื่องบางอย่างกับผมมันเป็นเรื่องที่ผมไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้น

"ตอนนี้คุณท่านเสียชีวิตแล้วนะครับท่านประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์พร้อมกับคุณปานวาดส่วนรายละเอียด...ผมคิดว่าผมอยากให้คุณนนท์มารับทราบด้วยตัวเองจะดีกว่า"

"คุณลุงพูดอะไรผมไม่เชื่อเมื่อวันก่อนพ่อเพิ่งโทรมาหาผมอยู่เลย" ใช่ครับเมื่อวันก่อนพ่อโทรมาหาผมแต่ผมไม่ยอมรับสาย ตั้งแต่ผมมาเรียนต่อที่นี่ผมไม่เคยรับสายจากพ่อเลยทุกครั้งที่ท่านโทรมาผมจะปิดเครื่องตลอด จะบอกว่าผมเกลียดพ่อก็ไม่ถูกนักผมโกรธท่านมากกว่าโกรธที่ท่านเห็นคนอื่นดีกว่าผมกับแม่โกรธที่ท่านทำให้แม่ของผมทิ้งผมไปโกรธที่ท่านให้ผมมาอยู่ที่นี่ที่ที่ผมไม่รู้จักใครเลย กว่าผมจะปรับตัวให้เข้ากับคนอื่นได้มันไม่ใช่เรื่องง่ายเพราะผมเป็นคนที่ไม่ชอบความวุ่นวายไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับผมผมอยู่ตัวคนเดียวมาตลอดไม่คบเพื่อนไม่คบใครเรียนเสร็จก็กลับห้อง

"ผมจะโกหกคุณนนท์ทำไมครับมันไม่ใช่เรื่องล้อเล่นเลยสักนิด ตอนนี้ผมอยากให้คุณนนท์รีบกลับมาจัดการเรื่องงานศพของคุณท่านและกลับมารับรู้ความจริงอีกหลายอย่างที่คุณนนท์คงจะยังไม่ทราบ"

"ความจริงอะไร"

"ไว้คุณนนท์กลับมาก็จะทราบครับแต่ตอนนี้คุณนนท์รีบกลับมานะครับผมรออยู่"

หลังจากวางสายจากคุณลุงทนายผมรีบจองตั๋วเครื่องบินแล้วกลับมาที่ไทยทันที ผมไม่อยากจะเชื่อว่าที่คุณลุงทนายพูดมามันคือเรื่องจริง บางทีพ่ออาจจะแค่หลอกให้ผมกลับไปก็ได้เพราะตลอดสิบกว่าปีที่ผมมาอยู่ที่นี่ผมไม่เคยกลับไปหาท่านเลย ต่อให้ท่านส่งตั๋วเครื่องบินมาครั้งแล้วครั้งเล่าแต่ผมก็ไม่เคยกลับผมฉีกมันทิ้งลงถังขยะอย่างไม่ใยดีเพราะผมไม่อยากกลับไปเจอหน้าผู้หญิงหน้าด้านสองคนที่มาแย่งความรักของพ่อไปจากผมจากแม่ แต่มาครั้งนี้ผมต้องกลับเพราะผมไม่รู้ว่าที่ลุงทนายบอกมันคือเรื่องจริงหรือเรื่องโกหกกันแน่แต่ผมรู้สึกสังหรณ์ใจยังไงบอกไม่ถูกเพราะเมื่อหลายวันก่อนผมฝันเห็นแม่กับพ่อมาหาผมท่านมาบอกว่าตอนนี้ท่านได้กลับมาอยู่ด้วยกันแล้ว ท่านทั้งสองจับมือกัน ในฝันผมยังถามแม่ว่าไม่โกรธพ่อเหรอที่ทำร้ายจิตใจของท่านแม่บอกว่าความโกรธมันไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น การให้อภัยต่างหากที่จะทำให้เราพ้นจากความทุกข์ทั้งหมด ส่วนพ่อก็ขอโทษผมขอโทษที่ทำให้ครอบครัวของเราพังขอโทษที่ทำตัวไม่ดีพ่อขอให้ผมให้อภัยท่านซึ่งในฝันผมไม่ได้พูดว่าผมให้อภัยท่านเพราะผมยังฝังใจกับสิ่งที่ท่านทำ พอมาตอนนี้ผมอยากให้เรื่องที่คุณลุงทนายบอกมันเป็นเรื่องโกหกถึงผมจะโกรธพ่อมากแค่ไหนแต่ผมก็ไม่อยากให้ท่านเป็นอะไรไป

ปิ่นปัก...

ตอนนี้ฉันอยู่ที่วัดค่ะฉันไม่มีกระจิตกระใจทำอะไรเลยฉันทำได้แค่นั่งมองโลงศพทั้งสองโรงที่ตั้งใกล้กัน ฉันไม่รู้ว่าตัวเองได้หยุดร้องไห้บ้างไหมเพราะนี่ก็ผ่านมาสามวันแล้ว เป็นลมไม่รู้กี่รอบ ฉันไม่คิดว่าตัวเองจะได้มาจัดงานศพให้คุณแม่กับคุณพ่อพร้อมกันแบบนี้

"คุณปิ่นพี่ว่าคุณป่นกินอะไรหน่อยดีไหมคะคุณปิ่นเล่นไม่กินอะไรเลยเดี๋ยวจะไม่สบายนะคะ"

"ปิ่นไม่หิวค่ะพี่แจ่ม"

"ไม่หิวก็ต้องกินนะคะ   เอ่อเมื่อครู่นี้พี่ได้ยินแม่บ้านคนอื่นๆคุยกันว่าวันนี้คุณนนท์จะมาค่ะ"

"อะไรนะคะ พี่นนท์กลับมาแล้วเหรอคะ" ฉันถามพี่แจ่มด้วยความรู้สึกบอกไม่ถูกจะดีใจก็ไม่ใช่จะเสียใจก็ไม่เชิงตอนแรกฉันคิดว่าพี่นนท์คงไม่มาเพราะก่อนหน้านี้คุณลุงทนายบอกกับฉันว่าพี่นนท์พูดเหมือนจะไม่กลับมา ฉันรู้ว่าพี่นนท์เกลียดฉันเกลียดคุณแม่และโกรธคุณพ่อด้วย ฉันไม่รู้ว่าพี่นนท์จะรู้ความจริงแล้วหรือยังเรื่องที่ฉันไม่ใช่ลูกของคุณพ่อ ฉันไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าพี่นนท์รู้เขาจะรู้สึกยังไงจะเกลียดฉันมากกว่าเดิมหรือเปล่า

"ใช่ค่ะพี่ได้ยินแม่บ้านคนอื่นคุยกัน"

"ทำไมปิ่นไม่รู้เลยล่ะคะ"

"ก็พวกนั้นไม่ยอมบอกไงคะถ้าพี่ไม่แอบได้ยินก็คงไม่รู้ นั่นยังไม่พอนะคะพวกนั้นยังว่าคุณปานวาดอีกด้วยค่ะว่าเป็นต้นเหตุให้คุณท่านประสบอุบัติเหตุ"

"พวกเค้าคงเกลียดปิ่นเกลียดแม่ปิ่นมากแต่ไม่เป็นไรค่ะช่างมันเถอะค่ะพี่แจ่ม"  ฉันไม่อยากจะโกรธอะไรใครทั้งนั้นพวกเขาโกรธคุณแม่ของฉันก็ไม่ผิด หลายวันมานี้ฉันได้คิดและตัดสินใจไว้แล้วว่าผ่านเรื่องงานศพไปฉันจะย้ายออกไปอยู่ที่อื่นฉันคงไม่หน้าด้านอยู่ที่บ้านหลังนั้นอีกต่อไปเพราะฉันไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับใครเลยฉันไม่ใช่ลูกสาวคุณพ่อไม่ใช่น้องสาวของพี่นนท์แต่ถึงจะใช่พี่นนท์ก็ไม่เคยคิดว่าฉันเป็นน้องอยู่แล้วเขาเกลียดฉันอย่างออกนอกหน้ามาตั้งแต่ไหนแต่ไรซึ่งฉันก็มั่นใจว่าตนถึงตอนนี้เขาก็ยังเกลียดฉันอยู่ ฉันไม่รู้ว่าจะทำหน้ายังไงจะมองหน้าเขายังไงเพราะคุณแม่ของฉันเป็นต้นเหตุของเรื่องนี้ ที่ฉันบอกแบบนี้ก็เพราะผลของการสืบสวนสอบสวนดูหลักฐานจากกล้องหน้ารถมันทำให้ฉันรู้ว่าคุณแม่พยายามที่จะทำให้รถเกิดอุบัติเหตุ บนรถท่านทั้งสองเถียงกันไม่หยุดเหมือนกับว่าคุณพ่อจะไม่ยอมให้เงินตามที่คุณแม่ต้องการคุณแม่ก็เลยแย่งพวงมาลัยแล้วขับชนรถสิบล้อ

"ถ้าเสร็จจากงานศพแล้วปิ่นคงจะต้องออกจากบ้านคุณพ่อนะคะเพราะปิ่นไม่ได้เป็นลูกสาวของท่านถ้าถึงตอนนั้นพี่แจ่มจะกลับไปอยู่ที่บ้านก็ได้นะคะ ปิ่นมีเงินเก็บอยู่ก้อนนึงปิ่นจะให้พี่แจ่มนะคะ"

"พี่ไม่รับค่ะพี่จะไปกับคุณปิ่นคุณปิ่นไปไหนพี่ก็ขอไปด้วย"

"แต่ปิ่นยังไม่รู้เลยว่าจะไปอยู่ที่ไหน"

"เธอไม่มีสิทธิ์ไปไหนทั้งนั้นปิ่นปัก" เสียงที่ไม่คุ้นหูทำให้ฉันรีบหันไปมองด้านหลังว่าเป็นใครปรากฏว่าเป็น....

"พี่นนท์!!!!"

"ฉันไม่ใช่พี่เธอเธอไม่ใช่ลูกสาวของพ่อฉันฉะนั้นอย่ามาสะเออะเรียกฉันว่าพี่เพราะฉันไม่มีน้องสาวอย่างเธอเธอมันก็แค่ลูกของผู้หญิงสารเลวหน้าด้านไร้ยางอายเพราะแม่ของเธอทำให้พ่อของฉันต้องตายเธอต้องชดใช้ อยู่เป็นคุณหนูมาตั้งแต่เกิดแล้วนี่ลองมาเป็นขี้ข้าดูบ้างจะเป็นไรไป"