6…นกต่อหรือเหยื่อล่อ (1)

วันประมูล...

หลังทำงานเสร็จ อาบน้ำกินข้าวแล้วกลับไปนอนเล่นในห้องจนหลับไปชาริสาก็ตื่นมาอีกทีตอนบ่ายแก่ เธอคิดเอาไว้แล้วว่าวันนี้จะทำอะไรหญิงสาวจึงนอนหลับเพิ่มแรงและกำลังใจให้ตนเอง การได้พบกับปิลันธ์เมื่อวานทำให้เธอคาดว่างานของตนเองไม่น่าพลาด ร่างบางลุกขึ้นอาบน้ำอีกครั้งแล้วแต่งตัวใหม่ด้วยเดรสสั้นผูกคล้องคอโชว์ไหล่มนได้รูปสีฟ้าสดใสชายพลิ้วตามจังหวะก้าวเดิน

“ไม่เห็นริสาแต่งตัวแบบนี้นานแล้วนะเนี่ย”

มินตรากอดอกมองคนที่กำลังยืนรวบผมขึ้นมวยทั้งหมดอยู่หน้ากระจกด้วยสีหน้าไม่ค่อยสบายใจ

“ทำไงได้ล่ะ”

อีกฝ่ายตอบกลับเสียงเศร้า พร้อมถอนหายใจอย่างกังวลไม่แพ้เพื่อน

“ถ้ามีปัญหาอะไรรีบบอกมิ้นท์นะ”

“มิ้นท์ต้องคอยสแตนด์บายให้วีกับซันนี่นา”

เธอไม่อยากทำให้งานสำคัญต้องติดขัดจากส่วนของตัวเอง

“แต่...”

“ริสาดูแลตัวเองได้จ้ะ มิ้นท์ไม่ต้องห่วง”

แม้จะพูดอย่างนั้นสีหน้าคนบอกก็เหมือนไม่แน่ใจเช่นกัน ทำให้มินตราต้องบ่นออกมาอย่างหงุดหงิด

“ทำไมพวกเราต้องมาทำอะไรบ้าๆ แบบนี้ด้วยนะ ให้ตายสิ! ถ้าพลาดขึ้นมา...”

“อย่าพูดสิมิ้นท์”

ชาริสายกนิ้วชี้ปิดปากตัวเองห้ามเพื่อนจนมินตราถึงกับค้อน

“บอกตามตรงนะ ถ้าไม่ใช่เพราะริสากับวี มิ้นท์ไม่เอาด้วยแน่ นี่มันเสี่ยงเกินไป”

มินตราบอกตามตรง เธอเป็นเพื่อนสนิทกับชาริสาและอาศัยอยู่ใกล้หน้าร้านดอกไม้ซึ่งเปิดบริการไว้เพื่อให้ลูกค้ามาติดต่อ โดยมีวิเวียนกับชาริสาดูแลอยู่ จึงมักไปขลุกอยู่ที่นั่นตั้งแต่สมัยเรียนจนได้ทำงานพาร์ททาร์มไปด้วย ตอนนี้มีหน้าที่ดูแลในส่วนเว็บเพจให้กับชารอน บิวตี้ ฟลาวเวอร์ ตามความสามารถด้านเขียนโปรแกรมของตนเอง

“ขอโทษนะที่ดึงมิ้นท์มาเกี่ยวด้วย”

เมื่อเห็นเพื่อนหน้าเสียมินตราก็เข้าไปโอบไหล่ปลอบโยน

“ไม่เอาน่า ไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อย มิ้นท์หมายถึงว่า ถ้าเป็นเพื่อนคนอื่นต่างหาก ริสากับวีน่ะเป็นเหมือนครอบครัวของมิ้นท์นะ ชารอน บิ้วตี้ ฟลาวเวอร์ก็เหมือนบ้าน ถึงจะไม่รู้ที่มาที่ไปอะไรเลยก็เถอะ มิ้นท์ก็จะช่วยเต็มที่”

“ริสารู้ว่ามันอันตรายมาก แล้วก็ถ้าเกิดเราพลาด...”

“ไม่เอาสิ ริสาไม่ให้มิ้นท์พูด แล้วจะพูดขึ้นมาเองทำไม เราไม่มีทางพลาดเด็ดขาด ทำตามแผนของวีทุกอย่างก็จะเรียบร้อย แล้ววีก็บอกเองว่าพวกเราไม่ได้ทำกันตามลำพัง ใช่ไหม”

“อืม”

ชาริสาพยักหน้ารับ ใช่ว่าจะมีแค่มินตราที่ไม่รู้อะไร เธอเองก็ไม่รู้อะไรมากไปกว่าที่วิเวียนบอกว่า เราจำเป็นต้องทำเพื่อความอยู่รอดของชารอน บิ้วตี้ ฟลาวเวอร์

ในที่สุดคนที่เธอชะเง้อคอมองหามาเกือบหนึ่งชั่วโมงที่มานั่งที่บาร์ก็ก้าวเข้ามา ทว่าปิลันธ์ไม่ได้มาคนเดียว เขามีสาวสวยหุ่นสูงเพรียวเกี่ยวแขนเดินมาด้วย ชาริสามองซ้ายขวาหาที่หลบเพราะเธอตั้งใจอยู่ในจุดที่ชายหนุ่มสามารถมองเห็นได้ชัดเพราะไม่คิดว่าเขาจะควงสาวเข้ามา นี่มันผิดจากแผนที่คิดเอาไว้ เมื่อยังคิดไม่ออกว่าจะแก้สถานการณ์ยังไงการหลบก่อนจึงเป็นสิ่งที่ดีที่สุด หญิงสาวจึงหามุมนั่งที่มองสองหนุ่มสาวได้โดยไม่ปล่อยให้คลาดสายตา

วันนี้ปิลันธ์ไม่ได้นั่งเคาน์เตอร์บาร์ เขาพาสาวสวยไปยังโซฟาส่วนค่อนข้างพิเศษที่ชาริสามองเห็นหัวคนทั้งสองโผล่เหนือโซฟาบุนวม จากมุมนี้แม้ไม่สามารถเห็นได้แต่ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าสองหนุ่มสาวนั่งแนบชิดกันสักแค่ไหน มือบางยกขึ้นเท้าคางพลางจิบคอกเทลของตัวเองไปพลาง ไม่เข้าใจว่าทำไมตนต้องได้นั่งมองปิลันธ์พลอดรักกับสาวๆ อยู่ตลอด มันเป็นแบบนี้มาตั้งแต่สมัยเรียน เธอมักจะหามุมอ่านหนังสือที่เงียบเป็นส่วนตัว ในขณะที่ชายหนุ่มเองก็คงอยากได้มุมส่วนตัวทำอะไรๆ สองต่อสองเช่นกัน และบังเอิญก็มักจะเป็นที่ใกล้ๆ เธอ โดยเป็นเธอเองที่เลี่ยงไม่ให้เขากับคู่รักเห็นเสมอๆ บางครั้งเคยแอบอยู่ในจุดที่ได้ยินทุกอย่างชัดแจ๋วเพราะไม่มีทางให้หนีออกไปได้

มาถึงตอนนี้ชาริสาคิดว่าจะเฝ้าพวกเขาจนกว่าจะถึงเวลาประมูลก็แล้วกัน

“พายไปสระน้ำชั้นสามที่พายเคยตกนะ ตอนนี้เลย”

วิเวียนเอ่ยมาจากปลายสาย เพียงขวัญเหลือบมองนาฬิกาที่ข้อมือตัวเอง เธอใช้เวลาเดินหาเอียนมาสองชั่วโมงกว่าแล้วจนเริ่มร้อนใจ ปัญหาของเธอคือเอียนไม่ได้ทำงานเหมือนน้องชาย เขาไปไหนมาไหนไม่ค่อยตรงเวลา แถมยังมีคนเดินตามเยอะกว่าอีกด้วย พวกเธอไม่สามารถตามติดเขาได้

“วีรู้ได้ยังไงว่า...เอ่อ เขาอยู่ที่ไหน”

หญิงสาวพูดเสียงเบาโดยไม่เอ่ยชื่อเพราะกลัวมีคนได้ยิน

“อย่างที่บอกนั่นแหละ ว่าเรามีคนคอยเป็นแบ็คอัพให้”

วิเวียนไม่บอกอะไรมากกว่านั้นเหมือนเคย แผนจะถูกบอกทีละขั้นโดยไม่มีการเอ่ยล่วงหน้า อย่างตอนนี้ชาริสาออกไปตามเชสเตอร์คนน้อง เธอก็ถูกส่งมาตามคนพี่ รู้แค่หน้าที่ของตนคือถ่วงเวลาให้ถึงสามทุ่ม ให้ทั้งเอียนกับน้องชายเขาไม่มีเวลาตรวจสอบอะไรก่อนหน้าการประมูล และจำเป็นต้องตรงไปในส่วนการจัดงานทันทีตอนเริ่ม

ถึงเวลานี้เพียงขวัญก็ยังไม่รู้ว่าเธอจะถ่วงเวลาคนอย่างเอียน เชสเตอร์ อย่างไร แต่ไม่ว่ายังไงก็ต้องทำให้ได้

โชคดีที่เธออยู่ชั้นนี้พอดี หญิงสาวมุ่งตรงไปยังส่วนของสระว่ายน้ำทันควัน

=====