เข้าสู่ระบบสาวหน้าหวานในชุดสบายๆ เสื้อบางสีขาวตัวยาว ยัดปลายด้านหน้าเข้าไปในกางเกงขาสั้นสีขาว ดึงดูดสายตาเอียนได้ทันทีที่เจ้าตัวก้าวเข้ามาในโซนของสระน้ำ เจ้าตัวมีท่าทางราวกำลังมองหาใครอยู่ เธออาจจะมาหาเพื่อนหรือเด็กๆ ที่เล่นด้วยวันนั้น กระทั่งมองมายังจุดที่เขานั่งอยู่หญิงสาวดูนิ่งขึงไปชั่วอึดใจก่อนจะละสายตาแล้วมองไปในทิศทางอื่น นั่นทำให้เอียนขมวดคิ้วนิดๆ
เธอมีท่าทีราวกับไม่อยากเจอเขา...
“อ้าว นั่นสาวสวยที่ตกน้ำวันนั้นนี่นา”
น้ำเสียงชื่นมื่นของหวังหมิงทำให้เอียนคอแข็งโดยทันที ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะสังเกตเห็นเธอเหมือนเขา
“อาหลี่ไปเชิญคุณผู้หญิงมาหน่อย บอกว่าฉันอยากเลี้ยงปลอบขวัญ”
“ครับนาย”
คนของหวังหมิงเดินไปแล้วเอียนจึงเอ่ยขึ้น
“ไม่น่าเชื่อว่านักธุรกิจที่ใจเย็น วางแผนแยบยลอย่างคุณหวัง จะใจร้อนเรื่องสาวๆ”
เขาลองหยั่งเชิงและอีกฝ่ายก็หัวเราะเสียงดัง
“เดี๋ยวนี้ชักช้าก็อดกันพอดี ผมมันแก่แล้ว ถ้าไม่รีบตะครุบเหยื่อก็ช้ากว่าพวกหนุ่มๆ หล่อๆ น่ะสิครับ”
เอียนไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเขากำมือแน่นขึ้น แม้สีหน้าจะดูยิ้มนิดๆ ก็ตาม ขณะเดียวกันสาวสวยตัวเล็กทว่าอวบอิ่มก็ก้าวตามคนของหวังหมิงมาด้วยสีหน้าลำบากใจอย่างเห็นได้ชัด
“เชิญครับซินยอริต้า”
ต้าหลี่ผายมือแล้วขยับเก้าอี้ให้เธอ เอียนกับหวังหมิงเองก็ลุกขึ้นอย่างให้เกียรติ
“เชิญครับเชิญ...”
หวังหมิงบอกอย่างอารมณ์ดี
“วันนั้นผมอดใจหายไม่ได้จริงๆ ดูคุณขวัญเสียมากๆ ยังไงขอเลี้ยงปลอบใจก็แล้วกันนะครับ”
“เอ่อ...คือ...เป็นดิฉันที่ต้องขอบคุณคุณทั้งสองคนมากกว่าค่ะ เรื่องสูท”
“อย่าเกรงใจเลยครับ เอาเป็นว่าผมกับเพื่อนอยากปลอบใจคุณสักเล็กน้อย เพราะยังไงเพื่อนผมก็เป็นเจ้าของเรือ ใช่ไหมล่ะเอียน”
“ครับ”
เอียนตอบรับอย่างจริงใจพร้อมจ้องหน้าผ่องใสที่มีไรผมปลิวสะบัดบางเบาเพราะเธอรวบสูงเป็นหางม้าเอาไว้
“ความจริงเรื่องนี้พวกคุณไม่ได้ผิดอะไร แถมยังช่วยฉันด้วย”
เพียงขวัญพยายามสบตาคู่สีน้ำตาลอ่อนของเอียน เพราะรู้สึกใจหวิวแปลกๆ
“เป็นหน้าที่อยู่แล้วครับ”
“เอ่อ แล้วฉันก็ยังไม่ได้คืนสูทให้พวกคุณ...”
“เอาล่ะๆ เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนก็ได้ ยังไงตอนนี้ให้เกียรติดื่มกับพวกเราก่อนก็แล้วกันนะครับซินยอริต้า”
หวังหมิงแทรกขึ้นราวกับไม่ต้องการให้ความสนใจของหญิงสาวไปอยู่ที่เอียนเพียงคนเดียว
“รับเป็นอะไรดีครับ”
เมื่อถูกหวังหมิงมัดมือชกเพียงขวัญจึงสวมรอยตามน้ำ แล้วสั่งคอกเทลที่มีแอลกอฮอล์อ่อนๆ เพราะคิดว่าตนเองต้องการแอลกอฮอล์กระตุ้นความกล้าในการนั่งใกล้ๆ และสบตากับเอียน เชสเตอร์ ทั้งที่ความจริงแล้วเธอแทบจะไม่ดื่มแอลกอฮอล์!
อีกสามชั่วโมงก่อนการประมูลจะเริ่ม...
แม้พวกเธอจะไม่แน่ใจว่าปิลันธ์จะเข้าร่วมหรือไม่แต่วิเวียนต้องการให้แน่ใจว่าชายหนุ่มจะไม่เข้าใกล้ห้องนิรภัย ชาริสานั่งมองคู่หวานแหววในมุมไกลๆ ขณะเดียวกันก็แชตกับมินตราไปด้วย อีกฝ่ายจึงแซวกลับมาเพราะเธออุตส่าห์แต่งตัวให้ดูสะดุดตามากกว่าปกติแต่แห้วไปเสียได้
‘แต่งตัวสวยเก้อเลย’
ชาริสาก้มลงมองชุดสวยที่วิเวียนเอามาให้ยืมใส่แล้วทำหน้าเบ้ ถึงหุ่นจะใกล้เคียงกันแต่ในส่วนที่สาวๆ ควรจะมีของเธอมันน้อยกว่า แต่ก็ยอมรับว่าชุดนี้ทำให้เธอดูโตพริ้มเพราน่ารักขึ้นเป็นกอง อกอิ่มสวย สะโพกผายนิดๆ เข้ากันดี แต่อย่าให้เปรียบกับเจ้าของชุดเลย รายนั้นใส่ชุดนี้หน้าอกหน้าใจจะล้นขึ้นชัดเจนเห็นแล้วน้ำลายสอเลยแหละ เอาเป็นว่าสำหรับเธอแล้วมันโชว์สัดส่วนเกินไป รู้สึกดีลึกๆ ที่เจ้าของตาคมเข้มคู่นั้นไม่ได้มองเห็น เพราะแค่ต้องสบตากันในชุดปกติใจเธอก็สั่นเป็นบ้า
เธอคงแพ้ทาง เลียม เชสเตอร์เป็นแน่
ขณะนั่งอึดอัดใจอยู่คนเดียวสองหนุ่มสาวที่เธอแอบมองอยู่ก็ลุกขึ้น สองร่างโอบประคองคลอเคลียอย่างสนิทสนม สาวสวยร่างเพรียวอยู่ในชุดเกาะอกสีขาวโชว์หน้าท้องสวยมีจิวเวลรีเล็กแวววาวบนสะดือ กางเกงยาวแนบเนื้อสีเนื้อทำเอาไม่ต้องจินตนาการก็เห็นชัดว่าเจ้าหล่อนหุ่นเป๊ะหัวจรดเท้า เป็นสไตล์สาวๆ ที่เธอเห็นปิลันธ์ควงมาตั้งแต่สมัยเรียน
ทั้งคู่กำลังเดินออกไปข้างนอก ชาริสาหยุดคิดเพียงเล็กน้อยก่อนจะเรียกเก็บเงินแล้วตามออกไป เมื่อออกมาด้านนอกก็รีบมองหาสองหนุ่มสาวทันที เธอเห็นด้านหลังของร่างสูงที่ด้านหนึ่งซึ่งจุดนั้นเป็นลิฟต์หญิงสาวรีบก้าวตามอย่างรวดเร็ว อยากรู้ว่าทั้งคู่ไปชั้นไหน ไม่ทันระมัดระวังว่าจะมีใครสังเกตท่าทางแปลกๆ ของตัวเอง
และภาพที่เห็นก็เป็นเหตุการณ์เดิมๆ ราวกับตามมาหลอกหลอนทำเอาเธอต้องหยุดถอยกลับไปแอบมองจากมุมโถงทางเดิน
ปิลันธ์ยืนพิงผนังโดยมีสาวสวยเบียดชิดโน้มคอเขาลงมาจูบขณะกำลังรอลิฟต์ ภาพที่เห็นทำให้คนแอบดูรีบหันกลับและมองทางเดินเพราะกลัวจะมีคนเดินมาทางนี้ มาถึงตอนนี้เธอรู้ว่าชายหนุ่มจะใช้เวลากับสาวสวยในคืนนี้แน่นอนแต่ไม่แน่ใจว่านานแค่ไหน เมื่อยังไม่ได้ข้อสรุปพอได้ยินเสียงลิฟต์จึงยื่นหน้าไปมอง หลังจากทั้งคู่เข้าไปแล้วชาริสาจึงรีบพุ่งตรงไปยืนมองชั้นที่พวกเขาขึ้นไป ลิฟต์ไม่หยุดชั้นไหนนอกจากชั้นแปด เธอรีบกดทันที เพียงไม่กี่อึดใจลิฟต์ก็ลงมา
เมื่อตามขึ้นมาถึงหญิงสาวก็ค่อยๆ ชะโงกหน้ามองจากในลิฟต์เพื่อหาเลียมกับผู้หญิงคนนั้นก่อนจะก้าวออกมาเมื่อบริเวณหน้าลิฟต์ว่างเปล่า พอเดินไปตามโถงกลางก็เห็นคนทั้งสอง เธอจำห้องของปิลันธ์ได้แต่ไม่ใช่ชั้นนี้ จุดมุ่งหมายของพวกเขาน่าจะเป็นห้องของฝ่ายหญิง
ชาริสาแอบมองจากมุมใกล้ลิฟต์ กระทั่งเห็นว่าคนสองคนนัวเนียกันพร้อมก้าวเข้าไปในห้องห้องหนึ่งจนประตูปิดลง ร่างบางจึงตรงรี่รีบไปดูเลขห้องให้ชัดเจน จากนั้นก็มองทางเดินทั้งสองฝั่งอย่างจนใจ ชั้นนี้เป็นห้องพักทั้งชั้น ถ้าเฝ้าอยู่ที่นี่เธอจะดูน่าสงสัยมาก หญิงสาวยืนพิงผนังข้างห้องนั้นอยู่กว่ายี่สิบนาที ทั้งมองนาฬิกาและเอามือถือขึ้นมากดดูแชตกลุ่ม เมื่อได้ยินเสียงคนออกจากลิฟต์เดินมาที่โถงทางเดินจึงตัดสินใจเดินสวนออกไปจากจุดนี้ก่อนเพื่อไม่ให้ผิดสังเกต แล้วหยุดคิดหาทางอยู่หน้าลิฟต์แต่แล้วก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้ พลันสายตาก็เหลือบขึ้นมองเพดานซ้ายขวาทันทีโดยห้ามตัวเองไม่ทัน และมันก็มีอยู่จริงๆ ด้วย
กล้องวงจรปิด!
เธอลืมเรื่องนี้ไปสนิทเลย
=====
“ผมรู้คนสวย”เขากระซิบเสียงพร่า ใบหน้าคมขยับมาหาอีกครั้งพร้อมมือหนาเลื่อนมาเกาะกุมอกข้างหนึ่งของเธอเข้าเต็มๆ เพียงขวัญถอยตามสัญชาตณาณทว่าเพราะนอนบนฟูกหนาทำให้ไปไหนไม่ได้ มือบางรีบคว้าข้อมือหนาทันควัน ขณะที่ริมฝีปากได้รูปกระซิบชิดปากเธอ“ผ่อนคลาย เชื่อใจผม”ชายหนุ่มบอกแล้วบดจูบพร้อมกับมือหนาเคล้าคลึงอกอวบสวยเต็มกำมืออย่างแผ่วเบาเพียงขวัญครางฮือในทันที หากก็ยอมปล่อยอีกฝ่ายทำราวกับเป็นเจ้าของมัน ไม่นานอกคู่สวยก็ถูกปากร้อนผ่าวครอบครองสลับไปมาทั้งสองข้าง ทั้งไล้เลียดูดดื่มเหมือนชิมรสอาหารถูกปากจนหญิงสาวหอบกระเส่า เนิ่นนานจนพอใจเอียนจึงเปลี่ยนเป้าหมายไปยังกางกางขาสั้นของหญิงสาว เขาถอดมันออกโดยไม่จำเป็นต้องถามความสมัครใจจากอีกฝ่าย ร่างอ่อนระทวยไร้แรงต้านราวกับยินยอมพร้อมใจให้เขาพาไปทุกที่ แม้ตอนปลดชั้นในสองชิ้นบนร่างเธอก็ไม่ขัดขืนเอียนขยับมือหนาไปหาสัดส่วนอ่อนไหวโดยไม่ลังเล รับรู้ว่าอีกฝ่ายเกร็งและพยายามจะบิดตัวหนีแต่เขาไม่ยอมให้เป็นแบบนั้นแน่ มือข้างหนึ่งวางบนอกอวบ พร้อมกับโน้มตัวลงไปจูบเร้าโรมรันร่างหญิงสาวทุกส่วนพร้อมกันทำเอาอีกฝ่ายถึงกับครางกระสับกระส่ายกับความต้องการที่ถูกปลุกให้พุ่งส
‘แผนเริ่มแล้ว’วิเวียนบอกเป็นสัญญาณก่อนจะเลิกการติดต่อ นับจากนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นจะไม่มีการแชตกลุ่มเป็นอันขาดจนกว่าจะถึงเวลาประมูลทุกคนจะมาเจอกันที่ห้องของวิเวียนก่อนหน้านี้ทั้งหมดต่างบอกความคืบหน้ากันในกรุ๊ป มีเพียงเพียงขวัญที่เงียบไปทำให้ทุกคนเริ่มกังวลแต่งานสำคัญก็ล้มเลิกไม่ได้ พวกเธอต้องเดินหน้าต่อ ส่วนชาริสานั้นวิเวียนบอกให้ตามไปสมทบกับมินตราที่ห้องเพราะหากปิลันธ์อยู่กับผู้หญิงเขาคงใช้เวลากับเธอพักใหญ่และไม่ออกมาจนกว่าจะถึงเวลาประมูล ถ้าเขาจะไปร่วมงานด้วยขณะกำลังจะเดินไปยังชั้นที่ตัวเองพัก คนกลุ่มใหญ่ที่ยืนรอลิฟต์อยู่ทำให้ชาริสาหลบอยู่ตรงมุมทางเดินก่อน แม้คนกลุ่มนั้นอาจจะจำเธอไม่ได้แต่หญิงสาวไม่ชอบหน้าตาลุงนั่นเพราะฉะนั้นอยู่ในห่างๆ ดีกว่า และเมื่อลิฟต์มาถึงคนส่วนใหญ่ก็ก้าวเข้าไปแต่อีกสองคนกลับแยกออกไปทางอื่น เธอเห็นหนึ่งในนั้นล้วงไปจับบางอย่างในเสื้อสูท ตอนแรกหญิงสาวคิดว่าเป็นปืนแต่เพราะเขาหันเสื้อด้านในมาทางเธอชาริสาจึงรู้ว่ามันคือกล่อง กล่องสีดำที่เขาพยายามใส่ไว้ในที่ที่ปลอดภัยและไม่ให้เป็นที่สังเกต ชาริสากลับมาหลบในมุมเดิมขณะครุ่นคิดว่าควรทำอย่างไรต่อไป‘อย่าไปยุ่งเรื่อง
เพราะเกรงว่าความเลินเล่อของตัวเองที่ลืมคิดถึงกล้องวงจรปิดไปจะทำให้งานพลาดชาริสาจึงรีบกดลิฟต์เพื่อไม่ให้ดูผิดสังเกตถ้าเธอหยุดรออยู่ตรงนี้นานจนเกินไป หญิงสาวคิดว่าหากเกิดอะไรขึ้นจริงต้องมีการตรวจกล้องแน่แม้ชั้นนี้จะไม่ใช่ชั้นของห้องนิรภัยแต่การทำลับๆ ล่อๆ ของเธออาจมีคนสังเกตเห็นขึ้นมาชาริสาพยายามสูดหายใจเข้าปอดให้ลึกพร้อมกับคิดว่าตนควรบอกให้วิเวียนรู้เอาไว้ก่อนเกี่ยวกับปิลันธ์ อย่างน้อยเธอก็ไม่ได้ละสายตาจากเขาแต่ตามเขาไม่ได้ต่างหาก ทว่าพอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจะพิมพ์ข้อความประตูลิฟต์ก็เปิดออก เธอจึงเงยหน้าขึ้นเพื่อจะก้าวเข้าไปทว่าคนที่อยู่ข้างในทำให้ใจดวงน้อยร่วงลงไปตาตุ่ม หากก็ยังคงพยายามเก็บสีหน้าไม่ให้แสดงอาการตระหนกเอาไว้ขณะสบตากับอีกฝ่ายแล้วก้าวเข้าไปด้านใน“ชั้นไหนครับ”คนอยู่ก่อนเอ่ยถามอย่างสุภาพบุรุษ“ชั้นสามค่ะ”เมื่อเขากดลิฟต์ให้หญิงสาวก็ยิ้มให้พร้อมเอ่ยขอบคุณ ก่อนจะก้มลงเปลี่ยนเป็นเข้าแอปโซเชียลดูนั่นนี่วางมาดให้ปกติในยุคสังคมก้มหน้ากระทั่งถึงชั้นของตนจึงก้าวออกมา“ขอให้สนุกนะครับ”หญิงสาวหันกลับไปยิ้มรับและเอ่ยขอบคุณชายในชุดสูทดำ คนที่เธอจำได้ว่าเขายืนอยู่ข้างกายเอียนเสมอ!ร่าง
พื้นที่สำหรับจอดเฮลิคอปเตอร์ถูกเคลียร์เพื่อต้อนรับแขกคนพิเศษของเอียน เชสเตอร์ เมื่อฮ.ลงจอดเรียบร้อย ชายในชุดสูทดำหกคนก็ก้าวลงมาก่อน ตามด้วยชายร่างสูงใหญ่ในชุดเชื้อเชิ้ตสีฟ้าพาสเทลเกงเกงขายาวสีน้ำตาลอ่อน ชายในชุดสูทดำหกคนตั้งแถวยืนฝั่งละสามคน ทำให้ผู้นำที่ดูสง่าผ่าเผยอยู่แล้วยิ่งโดดเด่นเกินใครขึ้นไปอีก แล้วทั้งกลุ่มก็ตรงมาหาคนของเอียนที่ยืนตั้งแถวรอรับ ในขณะที่ฮ.ก็บินขึ้นในทันทีที่คนออกมาในระยะห่างอย่างปลอดภัยแล้ว“ยินดีต้อนรับครับ...ท่าน”ลูยส์เอ่ยอย่างลังเลกับชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ที่ใส่ชุดต่างจากทุกคน สายตาหลังแว่นกันแดดสีน้ำตาลเข้มดูคมและกวาดไล่มองหน้าพวกเขาจนครบก่อนจะเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย“เอียน?”“เอ่อ...คุณเอียนเกิดปัญหานิดหน่อย เลยสั่งให้ผมมาต้อนรับแทนแล้วก็ฝากขอประทาน...เอ่อ...และบอกว่าจะมาขอ...เอ่อ...”“อย่ามากพิธีเลย สบายๆ เถอะ ใช่ว่าเพิ่งเจอกันครั้งแรก”“ครับ แล้วคุณเอียนจะขอโทษด้วยตัวเองอีกครั้งครับ”คำพูดเกร็งๆ ในตอนแรกเริ่มติดขัดน้อยลงเมื่ออีกฝ่ายอนุญาต“เอาละ ฉันพักห้องไหนล่ะ พาไปสิ”“ครับ เชิญครับ”ลูยส์ผายมือเชื้อเชิญอย่างนอบน้อม อีกฝ่ายจึงเดินนำโดยมีลูยส์กับเจมส์และคนของ
เธอกำลังมึน...เพียงขวัญคิดขณะพยายามฝืนทำร่างกายให้ดูเหมือนเป็นปกติ หญิงสาวดื่มคอกเทลไปแล้วห้าแก้ว มันมากเกินไปสำหรับคนคออ่อนเช่นเธอ แต่ไม่อาจปฏิเสธหวังหมิงที่สั่งมาให้เพิ่มได้ แม้พยายามจิบช้าที่สุดแล้วแต่ราวกับอีกฝ่ายจ้องมอมเหล้าเธอ เมื่อเห็นคอกเทลของเธอพร่องไปมากกว่าครึ่งแก้วเขาจะสั่งแก้วใหม่เพิ่มทันทีถึงเธอจะบอกว่าเกรงใจแล้วก็ตาม“เพิ่มอีกแก้วไหมครับ”“ไม่แล้วล่ะค่ะ พายเริ่มมึนแล้ว เดี๋ยวเดินกลับห้องไม่ไหว”เพียงขวัญรีบปฏิเสธแล้วอธิบายเพิ่มเมื่อหวังหมิงหันไปยังลูกน้องของตน“อ้าวงั้นเหรอ ต้องขอโทษจริงๆ ผมเองก็ลืมคิดไปว่าคุณอาจจะคอไม่แข็ง วันนี้ผมรู้สึกสดชื่นมากเลย รู้ไหมว่าตั้งแต่ขึ้นมาบนเรือยังไม่มีเคยมีสาวสวยขนาดนี้มานั่งดื่มด้วยสักที”“เอ่อ...”หญิงสาวเหลือบไปทางเอียนอย่างไม่รู้จะพูดอะไรดี ซึ่งอีกฝ่ายก็เบนสายตามายังเธอแวบเดียวแล้วเมินไปราวกับไม่ได้ยินคำพูดหวังหมิงที่เหมือนจะเกี้ยวพาเธอ ทว่าเพียงขวัญมั่นใจว่าเห็นมุมปากเขายิ้มนิดๆ“คุณหวังให้เกียรติพายเกินไปแล้วล่ะค่ะ”เธอพยายามถ่อมตัวพร้อมยิ้มให้ ไม่รู้หรอกว่าดวงตาที่หวานอยู่แล้วของตนนั้นหวานเยิ้มเพียงใด และยิ้มแบบนั้นก็ทำให้มุมปา
สาวหน้าหวานในชุดสบายๆ เสื้อบางสีขาวตัวยาว ยัดปลายด้านหน้าเข้าไปในกางเกงขาสั้นสีขาว ดึงดูดสายตาเอียนได้ทันทีที่เจ้าตัวก้าวเข้ามาในโซนของสระน้ำ เจ้าตัวมีท่าทางราวกำลังมองหาใครอยู่ เธออาจจะมาหาเพื่อนหรือเด็กๆ ที่เล่นด้วยวันนั้น กระทั่งมองมายังจุดที่เขานั่งอยู่หญิงสาวดูนิ่งขึงไปชั่วอึดใจก่อนจะละสายตาแล้วมองไปในทิศทางอื่น นั่นทำให้เอียนขมวดคิ้วนิดๆเธอมีท่าทีราวกับไม่อยากเจอเขา...“อ้าว นั่นสาวสวยที่ตกน้ำวันนั้นนี่นา”น้ำเสียงชื่นมื่นของหวังหมิงทำให้เอียนคอแข็งโดยทันที ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะสังเกตเห็นเธอเหมือนเขา“อาหลี่ไปเชิญคุณผู้หญิงมาหน่อย บอกว่าฉันอยากเลี้ยงปลอบขวัญ”“ครับนาย”คนของหวังหมิงเดินไปแล้วเอียนจึงเอ่ยขึ้น“ไม่น่าเชื่อว่านักธุรกิจที่ใจเย็น วางแผนแยบยลอย่างคุณหวัง จะใจร้อนเรื่องสาวๆ”เขาลองหยั่งเชิงและอีกฝ่ายก็หัวเราะเสียงดัง“เดี๋ยวนี้ชักช้าก็อดกันพอดี ผมมันแก่แล้ว ถ้าไม่รีบตะครุบเหยื่อก็ช้ากว่าพวกหนุ่มๆ หล่อๆ น่ะสิครับ”เอียนไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเขากำมือแน่นขึ้น แม้สีหน้าจะดูยิ้มนิดๆ ก็ตาม ขณะเดียวกันสาวสวยตัวเล็กทว่าอวบอิ่มก็ก้าวตามคนของหวังหมิงมาด้วยสีหน้าลำบากใจอย่างเห็นได้ชัด







