ณ คาเฟ่เล็กๆ ข้างมหาวิทยาลัย ชะเอมกำลังนั่งจิบน้ำพั้นซ์อยู่ในร้าน พร้อมกับหันมองไปรอบๆ มองดูพนักงานที่กำลังเดินเสิร์ฟให้กับลูกค้า พร้อมกับในหัวก็มีความคิด"ร้านนี้ก็ดูดีนะ" เธอพูดเหมือนคนที่กำลังพูดพึมพำกับตัวเอง แต่เธอไม่ได้นั่งอยู่คนเดียว เพราะตรงข้ามกับเธอก็มีคนที่กำลังนั่งกินกาแฟอยู่ด้วย นั่นก็คือไทเธย์"พูดอะไรของเธอ""หือ? อะ อ๋อ เอมกำลังคิดอยากทำงานพาร์ทไทม์น่ะค่ะ ช่วงปิดเทอมไม่ได้ทำอะไร จะได้มีเงินเอาไว้กินช่วงเปิดเทอมด้วย""....." ไทเธย์เลิกคิ้วขึ้น ก่อนจะเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ "เธอก็ไม่ได้ลำบากเรื่องเงินไม่ใช่หรือไง ทำไมต้องทำด้วย หรือว่าเดือดร้อนเรื่องเงิน?"พูดเหมือนกับจะให้ยืมอย่างนั้นแหละ แต่ถ้ายืมมันก็ต้องคืนอยู่ดี แต่ถ้าทำงานเธอได้เงินมาพร้อมกับแลกแรงกายของตัวเอง มันไม่ต้องคืนนี่นา"ไม่เดือดร้อน ไม่ได้แปลว่ารวยนะรุ่นพี่ พ่อแม่ก็ให้พอดีๆ แหละ แต่อยากลองหาเงินเองดูบ้างอะ อีกอย่างปิดเทอมก็ไม่ได้ไปไหนนี่นา"เป็นครั้งแรกเลยที่เธอมีความคิดอยากทำงานพาร์ทไทม์ เพราะอยากหาเงินเข้ากระเป๋าตัวเองบ้าง ไม่ใช่เอาแต่แบมือขอเงินพ่อแม่ไปวันๆ ทั้งที่เธอก็โตจนป่านนี้แล้ว"ขนาดรุ่นพี่เองก็ยั
#วันปิดเทอมช่วงบ่ายๆ วันหนึ่ง หลังจากที่ชะเอมได้ไปช่วยรุ่นพี่ในคณะของตัวเองทำงานกิจกรรมที่ยังค้างคาอยู่ ตอนนี้ก็ถึงเวลากลับบ้านแล้ว เธอกำลังเดินไปพร้อมกับรุ่นพี่อย่างไทเธย์ ที่ปกติเขามักจะตามมาส่งเธอทุกวันถ้าไม่ได้มีธุระออกไปที่ไหนระหว่างเดินไปด้วยกัน เขาไม่ได้พูดอะไรมากนัก แค่ถามเรื่องงานชมรมบ้าง เรื่องเรียนบ้าง แต่มันก็เป็นความเงียบที่ไม่รู้สึกอึดอัดมันเป็นความเงียบที่...รู้สึกดีแต่เธอก็แอบคิดถึงเหตุการณ์ในวันนั้น วันที่จู่ๆ เขาก็จูบเธอ ป่านนี้เธอก็ยังลืมไม่ลงเลย แต่เขานิ่งมากนิ่งจนเธอเดาใจไม่ถูก หรือว่าเขาจะลืมมันไปแล้วจริงๆ หรือไม่ก็อาจไม่ได้คิดอะไรมาก ก็แค่จูบทั่วๆ ไปสำหรับเขาไม่นานทั้งสองก็มาถึงที่บ้านของชะเอม ยังไม่ทันที่จะเปิดประตูเข้าไป ก็มีเสียงดังออกมาซะก่อน พร้อมกับเจ้าของเสียง"กลับมาแล้วหรอลูก""ค่ะแม่""สวัสดีครับคุณน้า""สวัสดีจ้า เดินมาส่งน้องหรอ""อ๋อครับ พอดีทางมันเปลี่ยวก็เลย ก็เลยเดินมาส่งครับ""แล้วนี่รีบกลับหรือเปล่า""......" ไทเธย์หน้างงๆ มองหน้าของชะเอมสลับกับแม่ของเธอ "ไม่นะครับ""แม่มีอะไรหรือเปล่าคะ""จะอะไรล่ะ แม่เห็นพี่เขามาส่งตั้งหลายครั้งแล้ว แต่ก
#หน้าบ้านของชะเอม "ขอบคุณนะคะ ที่มาส่งเอม" ร่างบางก้าวลงจากรถอย่างระมัดระวัง ก่อนจะถอดหมวกกันน็อกคืนให้กับเจ้าของ"เข้าบ้านได้แล้ว อย่าลืมล็อกประตูด้วยนะ""ค่ะ รุ่นพี่ก็...กลับดีๆ นะคะ"ชะเอมเดินเข้าไปในรั้วบ้าน ก่อนจะปิดประตูล็อก แต่ก็ไม่ลืมที่จะหันกลับมามองไทเธย์อีกครั้ง เพราะเขายังไม่ไป"ถึงแล้ว ไลน์มาบอกด้วยนะคะ""อืม รู้แล้ว""ทำไมรุ่นพี่ยังไม่ไป""เธอก็เข้าบ้านก่อนสิ ฉันจะดูเธอเข้าบ้านแล้วเดี๋ยวจะไป""ค่ะ" ชะเอมพยักหน้าแบบฝืนๆ เพราะตั้งแต่จูบกับเขาไป มันก็แปลกไปหมดเลย ทั้งเขิน ทั้งอาย แทบจะไม่กล้ามองหน้าเขาเลยด้วยซ้ำคนตัวเล็กเดินไปที่ประตูบ้าน ก่อนจะปิดประตูล็อกตามที่เขาสั่ง จากนั้นเสียงรถที่ดังกระหึ่มก็ค่อยๆ เงียบไปชะเอมขึ้นบ้าน จากนั้นก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมรอรับข้อความจากเขา จนกระทั่งมีเสียงข้อความดังขึ้น พร้อมกับข้อความที่ส่งมาบอกว่า 'ถึงคอนโดแล้วนะ ไว้เจอกันพรุ่งนี้ ฝันดี'มันเป็นข้อความสั้นๆ ที่เหมือนจะห้วนๆ ด้วยซ้ำไป แต่มันกลับทำให้ชะเอมมีความสุขอย่างบอกไม่ถูกเลย ยิ่งนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อตอนเย็น มันยิ่งทำให้หัวใจของเธอเต้นรัวไม่หยุดเลยหรือว่าเขาจะชอบกล
ไม่นานก็มาถึง ณ พื้นที่กว้างใหญ่เต็มไปด้วยสีฟ้าครามและท้องฟ้าที่ค่อยๆ หมดแสงตะวันลง ริมชายหาดเงียบสงบ เสียงคลื่นซัดเบาๆ พร้อมกับลมที่พัดเข้ามากระทบใบหน้า พร้อมกับมีเสียงเบาๆ ข้างหู คล้ายกับเสียงเพลงที่กำลังขับกล่อม มันเป็นสถานที่ที่เหมือนกับอยู่ในโลกการ์ตูนเลยไทเธย์จอดรถบิ๊กไบค์ไว้ริมถนนที่แทบไม่มีรถใครผ่าน ยิ่งบรรยากาศยามเย็นแบบนี้ถนนสายนี้แทบจะเป็นทางเปลี่ยวให้ได้ชะเอมนั่งบนถังน้ำมันรถ ห้อยขาไว้ และด้วยความที่เธอตัวเล็กความสูงของเธอที่นั่งอยู่บนถังน้ำมันก็เกือบจะเท่ากับไทเธย์ที่ยืนอยู่เลย"ที่นี่สวยจังเลยนะคะ" ชะเอมพูดด้วยเสียงนุ่ม"ใช่ ฉันชอบมาที่นี่ มันทำให้เรารู้สึกสงบ" เขาพูดขึ้นอย่างหนักแน่น แต่ก็เป็นน้ำเสียงที่อบอุ่นด้วยในเวลาเดียวกัน"รุ่นพี่รู้จักที่นี่ได้ยังไงคะ""ฉันมาบ่อย""มากับใครคะ" เธอแกล้งหยอกถามเขา"มาคนเดียวสิ ฉันไม่ชอบความวุ่นวาย เธอก็น่าจะรู้ดี""แล้ววันนี้ ทำไมถึงพาเอมมาคะ""ก็เธออยู่คนเดียวไม่ใช่หรือไง""ก็ใช่ค่ะ แต่คิดว่าพี่จะไปอยู่เป็นเพื่อนที่บ้านซะอีก""ผู้ชายกับผู้หญิงอยู่ด้วยกันสองต่อสอง ต่อให้ไม่ได้ทำอะไรกัน แต่คนอื่นเขาไม่ได้คิดเหมือนเรา ฉันเป็นผู้ชาย
หลังเลิกคลาสเรียนชะเอมเดินออกมายืนอยู่ที่หน้ามหาวิทยาลัย มองเพื่อนๆ ที่กำลังแยกย้ายกันกลับ มองรถที่กำลังสัญจรผ่านหน้าไปมา เธอกำลังนึกว่าจะไปที่ไหนดี เวลานี้กลับบ้านไปก็เงียบเหงาเพราะพ่อแม่ไม่อยู่ แต่ก็ไม่รู้จะไปที่ไหนเพราะตัวเองก็ไม่ใช่คนที่ชอบเที่ยว"มายืนทำอะไรอยู่ตรงนี้ ไม่กลับบ้านหรือไง" ไทเธย์เดินเข้ามาทัก เพราะเห็นเธอยืนอยู่นานแล้ว ไม่ยอมเดินออกไปสักที ถ้าเป็นปกติเธอคงเดินออกไปแล้ว"กลับค่ะ แต่ยังไม่อยากกลับตอนนี้""ทำไมเธอจะไปไหน?""ไม่รู้ค่ะ""มีอะไรหรือเปล่า?""ไม่มีอะไรค่ะ พ่อแม่ไม่อยู่ เอมก็เลยไม่รู้จะไปที่ไหน มันเงียบค่ะเหงาด้วย""พ่อแม่เธอไปไหน""ไปต่างจังหวัดค่ะ""นานเลยหรอ?""ค้างคืนคืนนึงค่ะ พรุ่งนี้ก็กลับแล้ว""อยากไปนั่งรถเล่นไหม?" เขาถอนหายใจแผ่วๆ ก่อนจะเอ่ยปากชวนเธอเสียงเบา"นั่งรถเล่น?" ชะเอมหันมามองด้วยความสงสัย"ใช่ ซ้อนท้ายฉันไง"ชะเอมมองไปที่รถบิ๊กไบค์ของเขาที่จอดอยู่คำว่า “บิ๊กไบค์” ทำให้สายตาชะเอมส่องประกายทันที เธออยากลองขึ้นขี่มันมาตั้งนานแล้ว แต่ก็ไม่กล้า และก็ไม่มีปัญญาซื้อมันมาครอบครองด้วย ขาของเธอยังหยั่งไม่ถึงเลยด้วยซ้ำ"ให้เอมขึ้นได้หรอคะ?""ได้สิม
ตกค่ำที่บ้านของชะเอมเธอนั่งอยู่บนเก้าอี้มองดูกล่องขนมที่เอาออกมาจากถุงเรียงรายไว้อยู่บนโต๊ะเขียนงานของตัวเอง มันเป็นสีพาสเทล ขนมมาการองหลากสี และข้างในก็มีครีมขาวแน่นๆ นี่คือสิ่งที่เธอชอบมากๆ ถึงมันจะราคาแพงแต่เธอก็ยอมรับเลยว่ามันอร่อยมาก"น่ากินมาก" เธอพูดพึมพำออกมา ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายรูปเก็บเอาไว้ นี่มันเป็นภาพหายากเลยนะ เพราะดูๆ แล้วไทเธย์น่าจะเป็นคนที่ไม่ใช่คนใจดีขนาดนั้นแชะ!"เอาลงไอจีดีกว่า"หลังจากนั้นเธอก็อัพรูปลงIG แต่ก็ไม่ได้มีแคปชั่นอะไรมากมาย นอกจากสติ๊กเกอร์รูปหัวใจและรูปขนม ไม่ได้แท็กใคร และก็ไม่ได้จะสื่อถึงใครด้วย เธอก็แค่อยากจะถ่ายรูปขนมที่เธอชอบลง IG ก็เท่านั้นเองแต่ทุกคนรู้ ทั้งเพื่อนๆ ที่เห็นเมื่อตอนเย็น ทั้งรุ่นพี่ที่อยู่ใกล้ๆ กัน รวมถึงคนที่กำลังไม่พอใจอย่างชัดเจนที่สุดอย่าง รุ่นพี่เมษาแต่ชะเอมก็ไม่ได้สนใจอะไรขนาดนั้นหรอก ไม่อยากจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวแล้วด้วยซ้ำ แค่ปล่อยข่าวแบบนั้นออกไปเธอก็รู้สึกว่า มันมากเกินไปแล้วติ๊ง ~LINE group A : อะไรยังไงจ๊ะเพื่อนสาว B : แบบนี้แหละดีแล้วลงแบบนี้แหละ ใครบางคนจะได้ขาดใจตาย A : เมื่อตอนเย็นตอนที่รุ่นพี่เอา