บทที่7

เช้าวันจันทร์ วันทำงานของมนุษย์เงินเดือนของใครหลายต่อหลายคนแต่ไม่ใช่สำหรับเจ้าของใบหน้าหุ่นสวยอย่างดาริน

เจ้าของห้องพักสุดหรูรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาตั้งแต่เช้าตรู่ หญิงสาวเริ่มต้นทำอาหารเช้าหลังจากเข้าไปแปรงฟันล้างเสร็จ

"เหลือแค่หมูสับกับข้าวสวย ทำข้าวต้มก็แล้วกัน"เธอบ่นกับตัวเองก่อนจะเริ่มลงมือทำอาหารเช้า หญิงสาวเข้าครัวทำอาหารด้วยความชำนาญเพราะเคยเป็นลูกมือช่วยแม่ทำอาหารขายสมัยยังเรียนมัธยมปลาย

ครืด ครืด ครืด

"ว่าไง"ดารินกดรับสายโทรศัพท์ในขณะที่เธอกำลังวุ่นวายอยู่กับการทำอาหาร

"ตื่นแล้วหรือยัง"

"ตื่นนานแล้ว กำลังทำข้าวต้มอยู่"

"ทำเผื่อด้วย เดี๋ยวขึ้นไปกิน"

"เมื่อวานยังไม่อิ่ม"

"ก็ฝีมือของเธอมันอร่อย"ริมฝีปากสวยคลี่ยิ้มออกมากับคำชมของเพื่อนสนิทอย่างใบเตย

"รีบมาล่ะ ถ้าหมดไม่รู้ด้วยนะ"ดารินพูดหยอกล้อก่อนจะกดวางสาย

หลังจากแฮงเอาต์ในคลับจนถึงดึกดื่น สุดท้ายแล้วน้ำหนาวก็ได้ลงเอยกับมาวินสมใจก่อนทั้งคู่จะตัดสินใจแยกย้ายทางใครทางมัน ทั้งสามสาวนั้นต่างหอบสังขารเข้ามานอนภายในคอนโดสุดหรูของหญิงสาว

'พรุ่งนี้ฉันอยากกินอาหารฝีมือเธอ อย่าลืมนะ'ดารินส่ายหน้ามองดูเพื่อนทั้งสองที่สลบไปหลังจากทั้งคู่บอกว่าอยากทานอาหารฝีมือของเธอ

ออด ออด ออด

เสียงออดดังขึ้นทำให้เจ้าของห้องพักสุดหรูรีบเดินไปเปิดประตูให้กับผู้มาใหม่

"เรื่องกินนี่เร็วจังเลยนะ"

"แน่นอนอยู่แล้ว"เป็นดารินอีกครั้งที่ต้องส่ายหน้าให้กับผู้จัดการโชว์รูมรถอย่างใบเตย

เจ้าของห้องปล่อยให้เพื่อนสนิทได้มีเวลาส่วนตัวอยู่กับหม้อข้าวต้มใบใหญ่ในครัว ส่วนตัวหญิงสาวก็ได้แต่กดโทรศัพท์นั่งเล่นอยู่บนโซฟาด้วยท่าทีสบายใจ

"คิดได้แล้วหรือยังว่าอยากได้รถรุ่นไหน ราคาเท่าไหร่"ใบเตยเอ่ยถามในขณะที่ทั้งสองกำลังนั่งอยู่ในรถเพื่อมุ่งหน้าไปยังโชว์รูมที่ใบเตยทำงานเป็นผู้จัดการอยู่

"ยังเลือกไม่ได้ แต่คงเอาแบบไม่แพงมาก"

"เดี๋ยวฉันให้วายุช่วยแนะนำให้ก็แล้วกัน หมอนั่นถนัดในเรื่องการขาย"

"แล้วแก"

"หัวหน้าใหญ่เรียกไปประชุมด่วน ขอโทษด้วยนะ"

"ไม่เป็นไร"ดารินไม่ซีเรียส เธอเข้าใจว่าทุกคนล้วนมีงานของตัวเอง

ใช้เวลาไม่นานทั้งสองก็เดินทางมายังโชว์รูมรถ สองสาวก้าวขาลงมาเมื่อใบเตยขับรถมาจอดยังที่ประจำตำแหน่งของตัวเอง

"มาซื้อรถ จำเป็นต้องแต่งตัวจัดเต็มขนาดนี้เลยเหรอ"ใบเตยอดไม่ได้กับการแต่งตัวแบบ แซ่บเปรี้ยวเข็ดฟันของเพื่อน ชุดเดรสสีขาวสั้นเหนือเข่าแทบจะปิดอะไรไม่มิด

"ก็ปกติ"

"จ้า ปกติมากจ้า จะเห็นหมีอยู่แล้ว ด้านบนนี่ก็แทบจะปิดไม่มิด ถามจริงแต่งตัวมาอ่อยใคร"ใบเตยมองหน้าดารินอย่างจับผิด ตอนนี้ทั้งคู่ยังคงยืนอยู่ตรงลานจอดรถไม่ได้เดินเข้าไปด้านในตัวอาคาร

"แกแต่งตัวมาอ่อยใครฮะดาริน"ใบเตยคาดคั้นเมื่อเห็นเพื่อนสนิทไม่ยอมตอบคำถาม

"ไม่รู้สิ อ่อยพนักงานในโชว์รูมของแกมั้ง"

"ดาริน นี่แก"

"ไปดูรถกันดีกว่า เดี๋ยวแกต้องไปประชุมไม่ใช่เหรอ"เธออมยิ้มก่อนจะเดินนำหน้าเพื่อนสนิทเข้าไปด้านในโดยมีร่างสวยในชุดทำงานของใบเตยเดินตามไป

"สวัสดีค่ะผู้จัดการ"พนักงานด้านในรีบกล่าวทักทายเมื่อเห็นผู้จัดการเปิดประตูเข้ามา

"สวัสดีจ้ะ นี่ดาริน เพื่อนสนิทของฉันเอง เธอจะมาดูรถ ไม่ทราบว่าฝ่ายเซลล์ฝ่ายขายมาแล้วหรือยัง"

"วายุมาแล้วค่ะ ส่วนนุชเห็นส่งข้อความมาแจ้งว่าวันนี้ลาป่วย"ใบเตยพยักหน้ารับรู้หลังจากได้ฟังพนักงานต้อนรับแจ้งข่าว ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับร่างสูงใหญ่ของวายุเดินออกมาจากทางด้านหลัง อีกทั้งยังเดินตรงมายังทั้งสามสาวที่ยืนอยู่

"สวัสดีครับคุณมาริษา"ใบเตยพยักหน้ารับ

"วายุมาก็ดีแล้ว เดี๋ยวช่วยพาดารินเดินดูรถหน่อยนะ เดี๋ยวฉันจะต้องเข้าไปประชุมที่สำนักงานใหญ่"

"ได้ครับ"ชายหนุ่มนิสัยดีหันไปส่งยิ้มเป็นมิตรให้กับเพื่อนสนิทของผู้จัดการใหญ่

"ฉันไปประชุมก่อนนะ อยากได้รถคันไหนก็เลือกจิ้มเอาได้เลย"

"แกจะเป็นคนจ่ายเงินให้ฉันใช่ไหม"

"แล้วแกพร้อมที่จะเลี้ยงฉันไปจนวันตายไหมล่ะ"ใบเตยตอบคำถามเพื่อนอย่างติดตลกพลางส่ายหน้าทำให้ดารินเผยรอยยิ้มออกมา

"ไปทำงานได้แล้ว เดี๋ยวจะเข้าประชุมไม่ทัน"

"แกก็เหมือนกัน ได้รถแล้วก็อย่าขับเร็วอย่าลืมที่นี่ไม่ใช่เยอรมัน"

"เจ้าค่ะ"เพื่อนสาวทั้งสองคนพูดติดตลก ก่อนใบเตยจะหมุนตัวเดินออกไปเพื่อทำหน้าที่ของตนเอง

"ไม่ทราบว่าคุณดารินสนใจรถรุ่นไหนเป็นพิเศษไหมครับ"พนักงานขายได้รับรางวัลยอดเยี่ยมสามปีซ้อนอย่างวายุภักษ์รีบทำหน้าที่ของตัวเองโดยทันที

"เดี๋ยวฉันขอเดินดูก่อนก็แล้วกันนะ"

"ได้เลยครับ"วายุภักษ์เดินตามร่างสวยในรสสุดเซ็กซี่ของดารินพร้อมกับคอยอธิบายเกี่ยวกับรถแต่ละรุ่นให้เธอได้ฟังอีกทั้งยังคอยอำนวยความสะดวกโดยการเปิดประตูให้เธอเข้าไปนั่ง

"ฉันเอารถคันนี้สีนี้ก็แล้วกัน ดูเหมาะกับฉันดี"

"ได้ครับ"

"จ่ายเต็มเลยนะ"วายุภักษ์พยักหน้า เขารู้สึกทึ่งอยู่ไม่น้อย รถราคาเกือบสองล้านเธอเลือกที่จะจ่ายเงินสด แต่ก็อย่างว่า ที่พักของเธอห้องหนึ่งก็ราคาหลักสิบล้านซื้อรถด้วยเงินสดราคาเกือบสองล้านคงสบาย ๆ สำหรับคนอย่างเธอ

"เดี๋ยวรบกวนคุณดารินเซ็นเอกสารตรงนี้หน่อยนะครับ"

"ค่ะ"เธอนั่งลงบนเก้าอี้ เรียวขาสวยยกขึ้นมาไขว้ทำให้กระโปรงตัวสั้นร่อนขึ้นไปจนเห็นเรียวขาขาว ทำเอาวายุภักษ์ถึงกับชะงักไปกับความสวยใสไร้ที่ติของดาริน

พรึ่บ

"คลุมเอาไว้นะครับ ที่นี่อากาศหนาว"เขาถอดเสื้อสูทตัวนอกคลุมเรียวขาของเธอไว้ ในนี้มีพนักงานทั้งชายหญิงมากมาย เธอจะเสียหายถ้าหากมีใครเอาชื่อของเธอไปพูดในเรื่องที่ไม่ดี

การแต่งตัวมันขึ้นอยู่กับความชอบของแต่ละคนเขาไม่เถียง แต่ถ้ามีใครเด่นสะดุดตากว่าก็สามารถตกเป็นหัวข้อสนทนาได้ทันที

"เสร็จแล้วค่ะ"

"ขอบคุณครับ"วายุรับเอกสารไปตรวจดูความเรียบร้อย

"วันนี้แฟนนายไม่มาทำงานเหรอ"คำถามของเธอทำให้วายุต้องเงยหน้าจากเอกสารขึ้นมามอง

"แฟนผม"

"ผู้หญิงคนนั้น"

"คุณนุชเธอไม่ใช่แฟนผมนะครับ"เขารีบปฏิเสธออกมาพลางส่ายหน้า แววตาคล้ายกลับลูกกวางที่กำลังตื่นตระหนก

"เราสองคนเป็นแค่เพื่อนร่วมงานกันครับ"

"อย่างนั้นเหรอ โอเค ฉันคงเข้าใจอะไรผิดไป"ดารินพยักหน้า เธอหยิบแบล็กการ์ดจากกระเป๋าราคาหลักแสนของตัวเองออกมาเพื่อจ่ายเงิน แต่เมื่อวายุจะเอื้อมมือไปหยิบหญิงสาวก็ดึงมือกลับ

"แต่เธอก็คือผู้หญิงที่นายชอบ ใช่ไหม"วายุชะงักไป แก้มขาวของเขาเริ่มเปลี่ยนสีพร้อมกับแววตาของดารินที่วูบไหว

"เอ่อ"

"รีบไปจัดการเถอะ ฉันจะไปทำธุระต่อ"เธอวางแบล็กการ์ดลงบนโต๊ะ สีหน้าและอารมณ์แตกต่างจากเมื่อครู่สร้างความงุนงงให้กับวายุอยู่ไม่น้อย แต่พนักงานยอดเยี่ยมสามปีซ้อนก็ไม่คิดจะปริปากถามอะไรออกไป

บรืน

รถBMWสีขาวป้ายแดงราคาแพงขับออกไปจากโชว์รูมด้วยความเร็วหลังจากเสร็จสิ้นทุกอย่าง

"เพื่อนผู้จัดการคนนี้ ทั้งสวย ทั้งรวย ทั้งเก่งมากเลยนะ"

"นั่นสิ ใครได้เป็นแฟนคงโชคดีไม่น้อย"เสียงกระซิบของพนักงานสาวในโชว์รูมดังขึ้นเข้าหูของวายุภักษ์ในขณะที่เขายืนมองดูรถคันหรูเคลื่อนตัวขับออกไปด้วยความเร็ว