ตอนที่14/2

เยว่หมิงวิ่งชมสิ่งตรงหน้าเหมือนเด็กเจอของเล่นส่วนฉันก็กลายเป็นผู้ปกครองไปเสียแล้ว ดวงตากลมคู่งามพราวแพรวเห็นได้ชัดจากรอยยิ้มทั้งดวงหน้างามพลางชี้ขึ้นไปข้างบนให้เห็นแต่ล่ะชั้นในตัวอาคารหอวิหค

“เหมยซินหอวิหคราตรีน่าสนใจยิ่งนัก วันนี้พวกเราจะเที่ยวชมได้ทั้งหมดจริงรึ”

“ไม่หมดหรอกที่นี่กว้างมากไปที่จะเดินดูทุกอย่างในวันเดียวนะ ข้าจะพาเจ้าไปดูร้านขนมก่อน” เมื่อเยว่หมิงได้ยินคำว่าร้านขนมนางก็ตาโตกะพริบตาปริบ ๆ เข้ากอดแขนฉันส่งสายตาอ้อนให้รีบนำทาง

ชั้นสอง เป็นจำพวกเสื้อผ้าแฟชั่นเครื่องแต่งกายหรือเครื่องนุ่งห่มที่ออกแบบดีไซน์ใหม่ให้ยังคงมีความคลับคล้ายจีนโบราณ เช่นเสื้อกันหนาวสไตล์เกาหลีหรือก็คือเสื้อโค้ต เสื้อยืดธรรมดา หมวกกันหนาว หมวกแก๊ป ผ้าพันคอ รองเท้า ชั้นนี้อะไรที่เป็นหมวดหมู่ผ้ารวมตัวกันอยู่ที่ชั้นสองหมด แม้แต่ผ้าปูที่นอนแบบหนานุ่มยังมี

ชั้นสาม ชั้นที่เยว่หมิงรอคอยกลิ่นอาหารทั้งคาวทั้งหวานลอยมาเตะจมูกพวกเราจนอดใจไม่ไหววิ่งขึ้นบันไดให้เร็วที่ พอก้าวขึ้นบันไดขั้นสุดท้ายร้านอาหารบานจ้า เริ่มจากร้านเครื่องดื่มที่เจอเป็นร้านแรก ก็มีน้ำเปล่า ชาน้ำผลไม้และกาแฟ อื