เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่39/4
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-06-15 12:07:47“ได้เบาะแสเขาบ้างหรือไม่” พอเห็นหน้าฮ่าวหรานประโยคแรกที่พูดกับเขาทุกวันนี้คือถามความคืบหน้าการตามหาเว่ยเหยียนเฟิ่ง ฮ่าวหรานก็ส่ายหน้าเป็นคำตอบเดิมทุกครั้ง
“เหมยซินปล่อยวางเถิดพวกเราหาเขาทุกที่แล้วนะ” พลิกแผ่นดินหาเป็นปีกว่าแล้วยังไม่พบเจออะไรเกี่ยวกับบุรุษที่หายไปกลางอากาศ หากยังมีชีวิตอยู่ก็น่าจะเจออะไรบ้าง
“ถ้าท่านเหนื่อย ช่วยตามหาไม่ไหวก็ไม่ต้องทำแล้ว” น้ำเสียงนุ่มไม่มีแววโกรธหรือน้อยใจของคนตรงหน้า แต่อารมณ์หลี่เหมยซินกำลังดิ่งจมอยู่ในความคิดของตัวเอง ฉันเชื่อว่าเขายังมีชีวิตอยู่ที่ไหนสักแห่งแน่นอนแต่ไม่รู้ว่ามันคือที่ไหน
“ข้าไม่ได้เหนื่อยอะไร แต่เจ้าต่างหากทำตัวปกติทั้งที่ข้างในใจคิดถึงแต่เขาตลอด ข้าห่วงสุขภาพจิตเจ้านะหลี่เหมยซิน” เขาเห็นแววตาประกายความหวังของนางทุกครั้งที่ถามถึงเรื่องเว่ยเหยียนเฟิ่ง ดวงตาคู่นั้นผิดหวังและเศร้าหมองลงเมื่อได้รับคำตอบ
“ฮ่าวหรานข้าดูแย่ขนาดนั้นเชียวรึ” ที่ผ่านมาฉันก็ทำตัวยิ้มแย้มแจ่มใสตลอดไม่ได้แสดงความทุกข์ใจต่อหน้าใครทั้งสิ้น
“รอยยิ้มของเจ้าไม่ถึงตาด้วยซ้ำ”
ฉันสูดอากาศเข้าไปเต็มปอดแล้วถอนหายใจยาว “เพราะชี
บทล่าสุด
ลิขิตฟ้าสั่งนางร้าย ตอนที่40/2
“พลังวิญญาณที่บุรุษผู้นั้นคืนให้สำคัญต่อข้ามาก ส่วนหนึ่งของพลังข้าใส่ไว้ในกำไลที่เจ้าสวมอยู่ช่วยให้ห่อหุ้มดวงจิตเปราะบางที่พึ่งข้ามภพข้ามชาติอย่างเจ้าให้มีชีวิตรอดต่อไป พลังนี้ยังช่วยพยุงลมหายใจของเจ้าตลอดหนึ่งปีที่เจ้ายังไม่ฟื้น หลังผ่านความเป็นตายสายเลือดนักเวทย์ในอดีตชาติก็ถูกปลุกทำให้ร่างกายเจ้าแข็งแรงสมบูรณ์มากกว่าคนทั่วไป”“กำไลไม้มีพลังวิญญาณแถมยัง.. ปลุกสายเลือดนักเวทย์ พี่สะใภ้เรื่องมันชักจะวุ่นวายไปหน่อยหรือไม่ นักเวทย์เชียวนะเจ้าคะข้าไม่ชอบความวุ่นวายท่าน.. ท่านเอามันออกไปได้หรือไม่” ฉันกลายเป็นคนมีของดีโดยไม่รู้ตัวเลยต้องมีค่ายิ่งกว่าเงินทอง แต่ว่าชีวิตที่สงบสุขหลายปีมานี้จะหายไปเพราะมันหรือไม่ หากมีคนรู้จักเกิดสิ่งใดขึ้น คงหาว่านางเป็นปีศาจแล้วจับเผาหรืออยากจับไปเป็นหนูทดลอง“วางใจเถิดหากเจ้าไม่รู้วิธีนำออกมาใช้ ยังไงสุดท้ายก็มีชีวิตเหมือนมนุษย์ธรรมดาที่ไม่มีสายเลือดนักเวทย์ การไม่ได้รับการฝึกฝนมันก็ไม่มีประโยชน์อะไรนอกจากสายเลือดนักเวทย์ทำให้ร่างกายเจ้าแข็งแรงและมีกำลังมากกว่าคนทั่วไปเท่านั้นเฉยๆ”“ค่อยยังชั่วเจ้าค่ะ”“หนึ่งสิทธิ์ต่อหนึ่งชีว
ลิขิตฟ้าสั่งนางร้าย ตอนที่40/1
3 ปีผ่านไป บนยอดภูเขาสูงเขียวขจีป่าไม้ร่มรื่นเสียงนกน้อยบินล่องบนท้องนภาเป็นฝูง แสงพระอาทิตย์อ่อนๆ ส่องสว่างทั่วผืนป่าในยามเย็น หลี่เหมยซินนั่งสูดอากาศบริสุทธิ์นี้ด้วยรอยยิ้มสดชื่น ดวงหน้างามเปล่งปลั่งดูสดใสแววตาไม่มีความทุกข์ความกังวลใจเหมือนดั่งเช่นอดีตฉันยิ้มรับสายลมอ่อนๆ พัดผ่าน เพราะชีวิตเป็นสิ่งที่ไม่มีอะไรแน่นอนนางจึงพยายามหาความสุขให้กับตัวเอง ไม่อยากให้ชีวิตจมปลักอยู่กับความทุกข์ในอดีต ใช้เวลาที่มีอยู่ทำเรื่องที่อยากทำแล้วไม่เสียใจภายหลัง ชีวิตของฉันในเมืองซวงโจวก็ไม่มีอะไรมากเป็นชีวิตเรียบๆ สบายๆ ปัญหาก็มีเข้ามาบ้างเพิ่มสีสันให้ชีวิตไม่น่าเบื่อเกินไป แต่ละวันจะหานู่นหานี่ทำไม่ยอมให้ตัวเองว่างเพราะว่างทีไรคิดถึงใครบางคนทุกที“ว้าย!” หลี่เหมยซินอุทานเสียงดังเกือบหงายหลังตกใจ นั่งอยู่คนเดียวตรงนี้เป็นชั่วยามจู่ๆ ก็มีคนโผล่มาไม่ให้ซุ่มให้เสียง ฉันสะดุ้งตัวโยนเกือบตกหน้าผา“ทำหน้าอย่างกับเห็นผี” หลันเซ่อหรือหนิงเทียนนั่งลงข้างๆ ขณะฉันยังคงลูบอกปลอบขวัญตัวเองพลางมองคนต้นเหตุทำขวัญตนหาย นอกจากโผล่มาแบบไม่ทันตั้งตัวแล้วจากข่าวที่ได้ยินเหล่าบุปผาราตรีกลับฉางอั
ลิขิตฟ้าสั่งนางร้าย ตอนที่39/4
“ได้เบาะแสเขาบ้างหรือไม่” พอเห็นหน้าฮ่าวหรานประโยคแรกที่พูดกับเขาทุกวันนี้คือถามความคืบหน้าการตามหาเว่ยเหยียนเฟิ่ง ฮ่าวหรานก็ส่ายหน้าเป็นคำตอบเดิมทุกครั้ง“เหมยซินปล่อยวางเถิดพวกเราหาเขาทุกที่แล้วนะ” พลิกแผ่นดินหาเป็นปีกว่าแล้วยังไม่พบเจออะไรเกี่ยวกับบุรุษที่หายไปกลางอากาศ หากยังมีชีวิตอยู่ก็น่าจะเจออะไรบ้าง“ถ้าท่านเหนื่อย ช่วยตามหาไม่ไหวก็ไม่ต้องทำแล้ว” น้ำเสียงนุ่มไม่มีแววโกรธหรือน้อยใจของคนตรงหน้า แต่อารมณ์หลี่เหมยซินกำลังดิ่งจมอยู่ในความคิดของตัวเอง ฉันเชื่อว่าเขายังมีชีวิตอยู่ที่ไหนสักแห่งแน่นอนแต่ไม่รู้ว่ามันคือที่ไหน“ข้าไม่ได้เหนื่อยอะไร แต่เจ้าต่างหากทำตัวปกติทั้งที่ข้างในใจคิดถึงแต่เขาตลอด ข้าห่วงสุขภาพจิตเจ้านะหลี่เหมยซิน” เขาเห็นแววตาประกายความหวังของนางทุกครั้งที่ถามถึงเรื่องเว่ยเหยียนเฟิ่ง ดวงตาคู่นั้นผิดหวังและเศร้าหมองลงเมื่อได้รับคำตอบ“ฮ่าวหรานข้าดูแย่ขนาดนั้นเชียวรึ” ที่ผ่านมาฉันก็ทำตัวยิ้มแย้มแจ่มใสตลอดไม่ได้แสดงความทุกข์ใจต่อหน้าใครทั้งสิ้น“รอยยิ้มของเจ้าไม่ถึงตาด้วยซ้ำ”ฉันสูดอากาศเข้าไปเต็มปอดแล้วถอนหายใจยาว “เพราะชี
ลิขิตฟ้าสั่งนางร้าย ตอนที่39/3
“รู้จักข้า? แล้วเจ้าเป็นใคร” ฉันมองสตรีชุดแดงด้วยความงง หน้าตาแบบนี้เหมือนเคยเห็นที่ไหนนะ สตรีอายุมากรึ นี่นางด่าพวกข้าแก่แล้วไม่ดูตัวเองบ้างเลยนะแม่คุณ“ข้าเตือนเจ้าท่านประมุขฮ่าวเป็นของข้า ถ้าเจ้าอยากเป็นศัตรูกับข้า..” นางยังไม่หยุดพูดมากบนโต๊ะคนอื่นอีก“หึ ใครกันแน่ที่ไร้ยางอายเที่ยวบอกคนอื่นไม่ทั่วว่าท่านประมุขฮ่าวเป็นของตัวเอง ทั้งที่ประมุขฮ่าวหรานไม่เคยออกปากยอมรับข้อกล่าวหานี้ด้วยซ้ำ” เยว่หมิงพูดเสียงนิ่งเรียบพลางจิบชาเป็นผู้ดีมีสกุลที่ได้รับการอบรมสั่งสอนมาอย่างดี ท่าทางไม่กลัวคนของนางสร้างความตะลึงให้ฉันจนอ้าวปากเหวอ1 ปีที่ผ่านมาเพื่อนฉันพัฒนาแล้วเว้ย!“ข้าสนิทสนมกับท่านประมุขมาตั้งแต่เด็ก เขาดีกับข้าตลอด สักวันเขาต้องแต่งข้าเป็นภรรยาแน่ เจ้านั่นแหละที่จะมาทำลายความสัมพันธ์ของข้ากับเขา”โอ้ว แม่นางชุดแดงไม่ยอมง่ายๆ โต้ตอบเยว่หมิงด้วยคำพูดของนางมั่นใจในตัวเองอย่างสูง ฉันมองเยว่หมิงที่ยังนิ่งเงียบ แต่มันไม่ใช่เงียบที่แปลว่ากลัว มันคือเงียบแบบมีรังสีบางอย่างซ่อนอยู่ดูไม่เกรงกลัวแม่นางปากคนนี้สักนิด นั่นยิ่งทำให้อีกฝ่ายดูจะได้ใจคิดว่าเยว่หมิง
ลิขิตฟ้าสั่งนางร้าย ตอนที่39/2
“..วันนั้นข้าพาพวกเจ้าสองคนกลับมาแล้วจริงๆ แต่ว่า..ตอนที่ให้หมอมาตรวจร่างขององค์ชาย จู่ๆ เขาหายไปต่อหน้าต่อตาพวกเรา ข้าพยายามตามหาเขาส่งกำลังคนนับร้อยไปสืบหาทุกที่เป็นปีแล้วก็ยังไม่เจอ” เว่ยเหยียนเฟิ่งเป็นคนติดต่อมาหาเขาให้ตามไปช่วยพวกนาง ตอนนั้นเขาจึงรู้ว่าเขาไม่อยากให้นางรู้เรื่องนี้ทั้งที่พึ่งฟื้นกลัวจะล้มป่วยอีกเลยไม่บอก“เวลาผ่านมาเป็นปี.. เขาหายตัวไปส่วนข้าหลับไม่ตื่น” หัวสมองฉันขาวโพลนคิดสิ่งใดอะไรไม่ออก“เหมยซินไม่ต้องร้องนะ เจ้าทำดีที่สุดแล้วอย่าร้องเลยนะ” เยว่หมิงเห็นสหายยืนนิ่งน้ำคลอจึงเข้าไปกอดปลอบนาง เมื่อได้รับอ้อมกอดหลี่เหมยซินก็ห้ามน้ำตาไม่ให้ไหลไม่ได้1 ปีที่ผ่านมา ช่วงที่นางหลับใหลไม่ตื่นมีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้นกับแคว้นเว่ย ฮ่องเต้องค์ใหม่ขึ้นครองราชย์คือองค์ชายใหญ่ เขาปกครองบ้านเมืองให้อยู่ร่มเย็นเป็นสุขได้อย่างดี เศรษฐกิจรุ่งเรืองแบบโปร่งใสไม่มีการกดขี่รีดไถ่ภาษีสูงเหมือนเมื่อก่อนเพราะเมืองซวงโจวเป็นเมืองเล็กๆ ที่สงบสุขอยู่แล้ว จึงไม่ค่อยเห็นความแตกต่างแต่สังเกตได้ว่าชาวบ้านก็ลำบากน้อยลง ทางการดูแลเอาใจใส่มากขึ้น ใบหน้าทุกคนต่างมีรอย
ลิขิตฟ้าสั่งนางร้าย ตอนที่39/1
ฉันตื่นขึ้นมาอีกทีก็เป็นตอนเช้าของวันใหม่ แววตามองสำรวจทั่วทั้งห้องรวมถึงข้าวของเครื่องใช้ต่างๆ ฉันจำเรื่องราวทั้งหมดในอดีตชาติและเหตุการณ์ก่อนหมดสติได้แล้ว“เหยียนเฟิ่งเขาเป็นยังไงบ้างนะ” พลางลุกขึ้นไปตามหาเจ้าของชื่อทันที ถ้าในร่างกายเขายังมีพิษน้ำค้างแข็งอยู่ฉันจะทำไงดี ต้องพาเขาไปรักษาเหมือนเดิมไหมนะ“จะไปไหน” บุรุษร่างสูงสวมอาภรณ์สีดำสนิทขวางทางนาง“เหยียนเฟิ่งเขาอยู่ไหน” ฉันถามฮ่าวหรานทันทีที่เงยหน้ามองเขา“ตื่นมาก็ถามหาบุรุษก่อนเลยนะ ไม่ห่วงพ่อแม่ตัวเองบ้างรึ”“ข้าว่ารู้พวกเขายังมีชีวิตท่านช่วยพวกเขาได้ทัน ขอบคุณท่านมากญาติผู้พี่” ใช่แล้ว เมื่อวานหลังจากฟื้นขึ้นมาแล้วปวดหัวจึงเผลอหลับไปแต่ว่าฉันรู้สึกตื่นขึ้นมาอีกทีตอนที่ท่านหมอมาตรวจแล้วก็ได้พอยินเสียงพ่อแม่รวมถึงอาอิงสาวใช้ส่วนตัวพูดคุยกัน แต่ฉันไม่มีเรี่ยวแรงจะลุกขึ้นหรือลืมตามองพวกเขาได้เลย แค่รู้ว่าทุกคนปลอดภัยดีก็สบายใจแล้ว“รู้ได้อย่างไรว่าข้าเป็นญาติเจ้า” ฮ่าวหรานเลิกคิ้วถาม“ระหว่างเดินทางมาข้าได้ยินคนที่นี่พูดถึงน่ะ ท่านเป็นลูกชายของท่านป้าพี่สาวของท่านแม่ข้าหมายความว
บางทีคุณอาจจะชอบ
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี
ดอกถังร่วงหล่น238.8K viewsบุปผาร้าย ใต้เงาแค้น
ชาไทยเย็น11.0K viewsหมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน
ฟู่จินเฟย11.2K viewsสามีชาตินี้เราหย่ากันแล้ว
บ้านเขมปัณณ์9.9K viewsใต้เงาจันทราข้านี้มิอาจเร้น
Luffy.g734 viewsกลวิธีหนีออกจากบ้านของคุณหนูเเห่งสำนักอันดับ1
Iris_746 viewsแม่ทัพผู้นี้คือสามีข้า
จ้าวฮุ่ยอิง1.8K viewsท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า
JAOTUNTEE425 views
