ตอนที่19/2

“อย่าพูดมากเดี๋ยวเป็นเรื่องขึ้นมาจริงๆ  ข้าจะคิดบัญชีกับเจ้าเป็นคนแรก” ถ้าตาเฒ่ารู้เรื่องก็เท่ากับว่าสวรรค์รู้ก่อน จะให้เป็นแบบนั้นไม่ได้เด็ดขาด เรื่องชะตาหลี่เหมยซินต้องเก็บให้เงียบที่สุด

“เจ้าน่ะไม่รู้หรือว่าคนเขาเป็นห่วงเจ้าแค่ไหน” น้ำเสียงเอ่ยแผ่วเบาแสดงความรู้สึกที่แท้จริงจากข้างในอย่างไม่รู้ตัว ครั้งพอนางหันมาสบตาเขาจึงรู้ว่าพลั้งปากพูดสิ่งใดไป “ข้าหมายถึง.. พวกเราทุกคนในกลุ่ม”

หลันเซ่อฟังคำจื่อเซ่ออย่างล่องลอยไม่ใส่ใจมากนัก ดื่มสุราของโปรดตัวเองต่อไปพลางมองท้องฟ้าคืนนี้ไร้หมู่ดาวและแสงจันทร์ “หากคิดจะเปลี่ยนเส้นทางโชคชะตาก็ต้องพบเจออุปสรรคใหม่ ๆ ที่ไม่รู้จะมาในรูปแบบใด ข้าจึงให้นางร้ายกาจต่อไปเพื่อไม่ให้นางเผชิญหน้ากับผลลัพธ์ที่ร้ายแรงกว่า และทำให้เรื่องราวจบไวที่สุดก่อนตาเฒ่าไม่ก็เบื้องบนจับสังเกตได้”

“แล้วเจ้าจะไม่เป็นไรใช่ไหม” เขาพูดเสียงอ่อนโยน เหลือบมองเสี้ยวใบหน้างามเกินมนุษย์ทั่วไปยามราตรี ทว่าประโยคตอบกลับของนางทำให้เขาเองต้องถอนหายใจไปไม่รู้กี่รอบเมื่อพูดถึง

“จื่อเซ่อบนหลังคามีแค่ข้ากับสุราเลิศรสไหนี้ ไม่มีมาม่าเจ้าเลิกหาทำเสียที แค่น