แชร์

135

last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-12-09 02:04:00

“ไม่ต้อง!” นางอย่ามือส่งเสียงห้ามเฉียบขาด คลี่ยิ้มขมขื่นปนน้ำตาที่ไหลนองหน้า “ข้าเข้าใจความหมายของท่านดี เรื่องนี้ข้าจะคุยกับพ่อแม่ของข้าเอง ท่านเป็นคนอื่นไม่ต้องมาก้าวก่าย ขอบคุณที่ชี้แนะ” นางโค้งกายคารวะเขาอย่างอ่อนช้อยจากใจจริง แล้วรีบจากไปทันทีโดยไม่มองหน้า

ถ้านางหันกลับมามองข้างหลังสักนิด จะเห็นว่าเขาก็เจ็บปวดไม่ต่างจากนางสักเท่าไหร่ เขาเจ็บปวดที่ให้ความช่วยเหลือนางไม่ได้ ไม่ใช่ว่าไม่อยากช่วย เขาต้องหักห้ามใจขนาดไหนนางไม่รู้หรอก

สาเหตุที่เขาทำแบบนี้ ก็เพราะอยากให้นางช่วยตัวเองให้สุดความสามารถก่อน อยากให้นางกับพ่อเจรจากันดี ๆ ด้วยเหตุผล พ่อกับลูกได้คุยกัน ถ้าเข้าใจกันได้ ทุกอย่างจะต้องจบอย่างมีความสุขกว่าให้เขายื่นมือเข้าไป เขาเชื่อแบบนั้น

“ช่วยให้กำลังใจข้าทำได้อยู่แล้ว แต่เรื่องที่เจ้าให้ข้าช่วยออกหน้าให้..ข้าทำไม่ได้จริงๆ” ถึงเขาจะเป็นหนุ่มเจ้าสำราญ แต่เขาก็รักเป็น ถ้าต้องแต่งงานก็ขอแต่งด้วยความเต็มใจไม่ใช่ฝืนใจ

....................

กุ้ยหย่งหมิงหน้างอเหมือนกุ้งต้ม เมื่อเห็นชายาสุดที่รักกลับเข้ามาในห้อง

“ได้คุยกับมันเจ้าน่าจะพอใจ ทำไมถึงทำหน้าตาแบบนั้นกลับมา” เขาน้อยใจมากที่ถูกน
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • ลิขิตรักข้ามกาลเวลา   152

    หลินโม่วหมอบนิ่งอยู่กับพื้นเรือ อึ้งไปชั่วขณะด้วยความผิดหวัง เขาจำนางไม่ได้ นางคิดไปเอง.. พลันนึกถึงเมื่อวานช่วงสาย ตอนที่เขาไปหาพระชายากุ้ยถิง เมื่อไปถึงและรู้ว่านางไม่ค่อยสบาย เขาก็รีบถามไถ่ด้วยความเป็นห่วงเป็นใย และกำชับให้นางพักผ่อนมาก ๆ ตกเย็นยังกลับไปหานางอีกครั้ง เพื่อนำยาของบำรุงสุขภาพจากทางบ้านเกิดไปให้“ฮือ ๆ ๆ ฮือ ๆ ๆ” ความน้อยใจทำให้นางสะอื้นไห้เสียงดัง ไหล่สั่นสะท้านจอห์นมองหัวหน้าจั๊วแล้วส่งสายตาเป็นคำถาม เห็นอีกฝ่ายทำสีหน้าลำบากใจก่อนตีมือลงไปบนไหล่สั่น ๆ นั้นเต็มพอแรงเฮ้อ! บอบบางจริง ๆ “หยุดร้องได้แล้ว! ญาติฝ่ายไหนเจ้าตายหรือไง” หัวหน้าจั๊วตะคอกเสียงดัง แล้วนั่งลงกระซิบใกล้ ๆ “อยู่ต่อหน้าท่านโจนยังทำตัวอ่อนแอปานนี้ ถ้าเขาไล่เจ้ากลับฝั่ง จะมาโทษข้าไม่ได้นะ” และมันก็ได้ผลเพราะเสียงร้องหายไปทันที“ฮึก ๆ ขอโทษขอรับ ข้าจะไม่ร้องอีกแล้ว ฮึก ๆ” เสียงสะอื้นบาง ๆ ยังเล็ดลอดออกมากับคำพูดอยู่บ้าง“เงยหน้าขึ้นมา”หญิงสาวในคราบหนุ่มน้อยทำตามทันที เพราะอยากรู้ว่าถ้าเขาเห็นนางจัง ๆ แล้วจะจำได้ไหมจอห์นหรือท่านโจนมองเด็กหนุ่มอย่างครุ่นคิดสงสัย แววตาแบบนี้ทำไมรู้สึกคุ้นตาจังนะ เหมือน

  • ลิขิตรักข้ามกาลเวลา   151

    หลินเกิงมือสั่นเทาขณะแกะจดหมายที่มีชื่อของเขาอยู่หน้าซอง นึกภาวนาต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์อย่าให้ทุกอย่างเป็นเหมือนครั้งที่ผ่านมา‘ท่านพ่อ ท่านแม่ ลูกขอโทษที่ทำให้พวกท่านต้องเสียใจอีกแล้ว แต่ที่ลูกต้องทำแบบนี้ท่านน่าจะรู้ว่าเพราะอะไร ลูกอกตัญญูต่อท่านพ่อ ท่านอาจตัดขาดความเป็นพ่อลูกกันตลอดชาติ แต่ต่อให้ท่านเกลียดลูกแค่ไหน ลูกก็ยังรักท่านเสมอการเดินทางไปท่องโลกกว้างครั้งนี้ ลูกจะอาศัยปัญญาอันน้อยนิดที่มีอยู่รักษาตัวให้อยู่รอดปลอดภัย เพื่อกลับมาหาท่านทั้งสองในสักวันหนึ่ง ถึงเวลานั้นถ้าลูกยังไม่พบรักแท้ ลูกจะยอมแต่งงานกับคนที่ท่านพ่อพอใจ นี่คือคำมั่นที่ออกมาจากใจจริงของลูกสาวท่านคนนี้ ฝากบอกท่านแม่ด้วยว่าไม่ต้องเป็นห่วงหลินโม่ว’อ่านจบแล้วจึงยื่นจดหมายให้ภรรยา แสร้งเงยหน้ามองเพดานไปทั่วแต่ความจริงกลัวน้ำตาจะไหลออกมา กะพริบตาถี่ยิบเพื่อขับไล่ให้มันหายเข้าไปทางเดิมหลินเซียงกลับดูเข้มแข็งกว่าสามีของนางมาก ไม่มีความผิดหวังในดวงตาคู่นั้น มีแต่ความเด็ดเดี่ยวมุ่งมั่น“ข้าขอโทษที่เลี้ยงลูกสาวได้ไม่ดี นางทำให้ท่านต้องเสียใจซ้ำสอง ข้าขอรับความผิดทั้งหมดไว้เอง เพราะที่ลูกเป็นแบบนี้ก็เพราะนางมีนิสัยเหม

  • ลิขิตรักข้ามกาลเวลา   150

    “เฮอะ! ฮา ๆ ๆ ฮา ๆ ๆ ผู้หญิงแพศยามีศักดิ์ศรีด้วยหรือ ต่อให้เจ้าตบข้าอีกสิบทีร้อยที ข้าก็จะเรียกเจ้าว่าผู้ หญิง แพศ..”ฉาด!คราวนี้นางถึงกับเซล้มลงไปแทบเท้าฮองเฮา เลือดทะลักออกมาเปื้อนพรม แล้วสติดับวูบลงไปกุ้ยถิงเบิกตาโตด้วยความตกตะลึง ไม่คาดคิดว่าสามีของนางจะกล้าทำร้ายองค์หญิงเหวินเว่ย.. ไม่มีเสียงของใครเล็ดลอดออกมา แม้กระทั่งเสียงหายใจยังไม่กล้าปล่อยออกมาเต็มที่ คาดว่าเรื่องนี้คงถูกจารึกอยู่ในสมองของทุกคนที่อยู่ในนี้“จำไว้เป็นบทเรียนให้ขึ้นใจ ถ้าไม่อยากเป็นแบบสตรีนางนี้ อย่าดูถูกพระชายากุ้ยถิงรวมถึงถังโจวฮ่องเต้ที่ข้ารักยิ่ง ถ้าในอนาคตถ้าข้าต้องตายจากไปก่อน บุรุษผู้เดียวที่ข้าไว้ใจให้ดูแลพระชายากุ้ยถิงก็คือพระองค์ ใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์” เพราะท่านคนเดียวข้าถึงต้องประกาศแบบนี้ เขาส่งสายตาเชือดเฉือนให้คนที่นั่งอยู่บนบัลลังก์ถังโจวรู้สึกละอายใจยิ่งนักที่ถูกมองด้วยสายตาแบบนั้น แต่พระองค์รู้ดีว่าญาติผู้น้องคนนี้คิดอย่างที่พูดจริง ๆ“หัวหน้าอาลักษณ์ออกมา” พระองค์ขานเรียก รอจนอีกฝ่ายก้าวออกมา “เขียนประกาศปลดองค์หญิงเหวินเว่ยให้เป็นเพียงสามัญชน โทษฐานลบหลู่เบื้องสูง แล้วขับออกจากวังหลวงท

  • ลิขิตรักข้ามกาลเวลา   149

    ทุกคนรอฟังคำตอบด้วยใจที่จดจ่อ ห้องทั้งห้องเงียบกริบ มีแต่เพียงสายตาที่ต่างก็เพ่งมองไปที่หัวหน้าหมอหลวงและหมอหญิงมีเพียงเหวินเว่ยเท่านั้นที่รู้สึกกลัวเข้ากระดูก รู้สึกเย็นไปทั่วสันหลังเมื่อสบตากับอ๋องกุ้ย.. สายตาที่มองมาด้วยความเกลียดชังคู่นั้นทำให้นางถึงกับหลั่งน้ำตา ความกลัวเริ่มละลายหายไปกับอากาศ ความสาแก่ใจเริ่มเข้ามาแทนที่ รอยยิ้มจึงเริ่มปรากฏขึ้นที่มุมปากทั้งที่ยังมีน้ำตาอาบแก้มเอาสิเป็นไงก็เป็นกัน“ได้คำตอบหรือยังหมอหลวง” ถังโจวตั้งคำถาม เมื่อเห็นหมอหญิงถอยห่างออกไป“เรียนฝ่าบาท เป็นอย่างที่กุ้ยอ๋องบอกจริง ๆ พ่ะย่ะค่ะ”ถังโจวถึงกับกุมศีรษะ หันไปมองเสด็จย่าอย่างจนปัญญาจะให้การช่วยเหลือหลานรักของพระองค์ แล้วหันกลับไปมองคนก่อเรื่อง.. นึกอยากจะถามนางเหลือเกินว่าทำอะไรเคยนึกถึงคนที่เอานางมาชุบเลี้ยงบ้างไหม ได้สถาปนายศเป็นถึงองค์หญิง แต่ทำไมถึงทำตัวต่ำทรามเช่นนี้“เจ้าจะแก้ตัวหรือไม่องค์หญิงเหวินเว่ย”“ไม่เพคะฝ่าบาท หม่อมฉันยอมรับว่าทำจริงเพคะ” นางตอบชัดคำไม่มีอาการสำนึกสักนิด จะให้นางแก้ตัวอย่างไรได้เล่า ในเมื่อหลักฐานมันชัดเจนปานนั้น“เลวที่สุด!” กุ้ยหย่งหมิงสบถออกไป ไม่สนว่ามีผู้

  • ลิขิตรักข้ามกาลเวลา   148

    “ที่เราเรียกทุกคนมาพบโดยพร้อมเพรียงกันในวันนี้ เพราะกุ้ยอ๋องกุ้ยหย่งหมิงมีเรื่องมาขอความเป็นธรรมจากเรา” ลำบากใจที่จะกล่าวเรื่องแบบนี้ออกไปจริง ๆ เห็นความลำบากใจที่ฉายชัดบนพระพักตร์ของถังโจวฮ่องเต้ กุ้ยอ๋องก็รู้สึกหงุดหงิดมากกว่าเห็นใจ“กระหม่อมขอพูดเองดีกว่าฝ่าบาท” เขายืนขึ้นแล้วประกาศเสียงดังฟังชัด แล้วสาดสายตาเย็นยะเยือกไปที่องค์หญิงเหวินเว่ยทันที “พระชายาของข้าถูกเหวินเว่ยวางยาพิษ” เขาเรียกนางแบบไม่ให้เกียรติด้วยน้ำเสียงเย็นชาทุกคนที่อยู่ในตำหนักต่างส่งเสียงฮือฮา ส่งสายตาเป็นคำถามไปที่องค์หญิงเหวินเว่ยกันถ้วนหน้า“หย่งหมิง!” กุ้ยถิงรีบลุกขึ้นด้วยความตกใจไม่ต่างจากคนอื่น กระตุกแขนของสามี “ท่านจะปรักปรำองค์หญิงไปถึงไหน เอาเรื่องไม่มีมูลแบบนี้มากราบทูลได้อย่างไร” นางตำหนิสามีเสียงเบา เขาเสียสติเพราะอาการป่วยเพียงเล็กน้อยของตนไปแล้วหรือไร“ท่านมีหลักฐานอะไรมากล่าวหาข้าแบบนี้” เหวินเว่ยปั้นสีหน้าให้นิ่งที่สุดแล้วถามกลับเสียงกร้าว ผิดกับในใจที่ลนลานไปหมดแล้ว“ถ้าไม่มีหลักฐานข้าไม่มาขอความเป็นธรรมหรอก” พูดจบจึงส่งสายตาให้มหาดเล็กสั่ว ไม่นานหีบไม้ใบย่อมก็ถูกนำออกมาวางบนโต๊ะกลมกลางห้อง แ

  • ลิขิตรักข้ามกาลเวลา   147

    “ข้าต้องขอถามกลับว่าดื่มมานานแค่ไหน และขอดูของที่มีอยู่ตอนนี้ทั้งหมดข้าถึงตอบท่านได้“เจ้ารีบไปเอามา” เขาสั่งโต้วฉือเสียงเครียด “นางดื่มได้ราว ๆ หนึ่งเดือนแล้ว” แล้วตอบคำถามของหลินเกิงหมอเกิงพยักหน้ารับ..ใช้ความคิดสักครู่ก่อนขมวดคิ้วด้วยความสงสัย“ข้ากำลังสงสัยอาการของพระชายา ใบซงอิ่วจะไม่มีอาการแบบที่นางเป็นอยู่ อาการของมันแทบไม่มีให้เห็น นอกจากใบชาแล้วยังมีอย่างอื่นอีกหรือไม่ขอรับ”ยังไม่ทันตอบคำถามของหมอเกิง องครักษ์คู่ใจก็กลับมาพร้อมกับหีบสลักลายขนาดเล็ก และสาวใช้คนสนิทของพระชายา“นางช่วยตอบคำถามที่ท่านหมออยากรู้ได้ขอรับ” แล้วนำหีบไปวางบนโต๊ะพร้อมกับเปิดออก“ชาพวกนี้ได้มาจากองค์หญิงเหวินเว่ยทั้งหมดใช่ไหม”“เจ้าค่ะ” เสี่ยวซิงตอบเสียงสั่น น้ำตาพานจะไหลด้วยความกลัว“ได้มาเยอะหรือเปล่า แล้วพระชายาดื่มบ่อยแค่ไหน” หลินเกิงเป็นคนถามแทน เพราะถ้าให้ท่านอ๋องถามนางคงกลัวจนสิ้นใจตายก่อนรู้เรื่อง“นี่คือหีบที่สองแล้วเจ้าค่ะ องค์หญิงรับสั่งให้พระชายาดื่มต่างน้ำเพราะจะช่วยบำรุงมดลูก แต่พระชายามักจะออกไปข้างนอกบ่อย ๆ จึงได้ดื่มเฉพาะเวลาที่อยู่บ้าน แต่ถ้ามีแขกมาที่บ้านนางจะไม่ดื่ม เพราะนางเกรงว่า

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status