LOGINShare
บทที่ 1
Last Updated:
2025-10-13 05:53:15กลิ่นดินชื้นหลังฝนโปรยบางแตะปลายจมูก สายลมยามอรุณแทรกผ่านพงไม้ใหญ่ เย็นเฉียบแต่กลับหนักอึ้ง ราวสวรรค์กำลังบรรจุความลี้ลับน่าหวาดหวั่นไว้เต็มฟ้า
ท่ามกลางความเงียบงัน เปลือกตาคู่หนึ่งค่อยๆ เปิดขึ้นอย่างอ่อนล้า แววตาเลื่อนลอย ยังเจือเงาแห่งความตายที่เพิ่งผ่านพ้น หลินซีขมวดคิ้วแน่น ก่อนกู่ร้องออกมาอย่างสุดกลั้น “อะไรกันเนี่ย!” เสียงสะท้อนก้องไปทั่วไพรพฤกษ์ บรรยากาศอันสงัดพลันไหวสะท้าน ราวโลกทั้งผืนเพิ่งถูกปลุกจากฝันประหลาด นางเคยจินตนาการถึงสารพัดวิธีตาย มาแล้วนับไม่ถ้วนไม่ว่าจะระเบิดตาย ตกหน้าผา พลาดภารกิจ หรือแม้แต่ถูกวางยา แต่ไม่เคยคิดเลยว่า… ตายแล้วจะได้เกิดใหม่เช่นนี้! แค่ข้ามภพก็นับว่าล้ำเส้นฟ้าอยู่แล้ว แต่สิ่งที่นางรู้สึกในยามนี้คือไฟร้อนแรงกำลังเผาไหม้ร่างจากภายใน! หลินซีไม่ใช่คนโง่ ผ่านประสบการณ์มานักต่อนัก นางย่อมเข้าใจดีว่าอาการนี้หมายถึงสิ่งใด… “เฮงซวย!” ไม่ใช่เพียงโชคร้ายธรรมดา แต่ราวกับนรกทั้งขุมกำลังลุกไหม้! ร่างบางทอดนอนแน่นิ่งบนพื้นดินเปียกแฉะ ใบไม้ร่วงเกาะตามเส้นผม เสื้อผ้าเลอะโคลนโชกเหงื่อเย็น แม้แต่จะลุกก็แทบไม่มีแรง ฟันขบแน่นด้วยความสิ้นหวังปนคั่งแค้น ไฟที่สุมในกายทำให้นางรู้ได้ทันที หากไม่หาทางถอนพิษนี้ นางคงได้ตายซ้ำอีกครั้งแน่! ปัญหาก็คือ… ท่ามกลางป่ารกร้างเช่นนี้ จะไปหาชายหนุ่มที่ไหนมาถอนพิษกันเล่า! หลินซีฝืนประคองกาย เดินเซไปมาอย่างทุลักทุเล เส้นผมยุ่งเหยิง เสื้อผ้าขาดวิ่น เหงื่อไหลชุ่มทั้งร่างกลิ่นกายร้อนผ่าวประหนึ่งไอควันระเหยจากผิวเนื้อ สภาพเช่นนี้…หากมีบุรุษใดผ่านมาเห็นเข้า คงยากจะหักห้ามใจมิให้ลงมือ แต่สิ่งที่น่าหวั่นเกรงยิ่งกว่านั้นคือ แม้แต่เงาบุรุษเพียงผู้เดียว…ก็หาได้มีไม่! นางเอนกายพิงต้นไม้ใหญ่ หอบหายใจถี่รัว แผ่นอกกระเพื่อมแรงราวจะแตกทะลุเป็นเสี่ยงๆ ทั่วร่างเจ็บปวดประหนึ่งถูกมดนับพันกัดแทะ ปลายนิ้วกำแน่นที่อกเสื้อ “อึก…” เสียงครางหลุดลอดจากเรียวปาก นางกัดริมฝีปากแน่น พยายามกดกลั้น ความร้อนรุ่มที่โหมกระหน่ำ กระทั่งเลือดสดไหลซึมออกมา รสฝาดหวานกลับยิ่งกระตุ้นเพลิงร้อนในกายให้ทวีความรุนแรง! อีกด้านหนึ่งของขุนเขา เสียงดาบเสียดสีกับโลหะปะปน เสียงกรีดร้องแห่งความตายดังก้องกังวาน ชายชุดดำหลายสิบล้อมบุรุษชุดขาวผู้หนึ่งไว้แน่นหนา ดาบในมือเขาฟาดฟันเฉียบคม งดงามดุจสายน้ำไหล ทุกจังหวะล้วนพรากชีวิต ศพกระเด็นล้มระเนระนาด เขาคือ หวงจิ่วเยี่ย ผู้ถูกหมายหัว! ทว่าทันใดนั้น… กลิ่นหอมร้อนแรงบางเบา คล้ายบุปผาพิษปลายฤดูร่วงลอยมาแตะปลายจมูก หวงจิ่วเยี่ยสะดุ้งกึก ก่อนกระอักโลหิตออกมาทันที! “รีบฆ่าหวงจิ่วเยี่ย! เขาถูกพิษอีกแล้ว!!” เสียงคำสั่งแผดก้อง เหล่าชุดดำโถมเข้าใส่เต็มกำลัง หวงจิ่วเยี่ยพลันเข้าใจทันที พิษเร้นลึกที่หลับใหลในร่าง ได้ตื่นขึ้นอีกครา! เขาข่มลมหายใจอย่างทรหด ก่อนทะยานขึ้นฟ้า หวังฝ่าหนีให้พ้นเงื้อมมือ “ตามไป!!” เบื้องหน้าคือหน้าผาสูงชัน เบื้องหลังคือศัตรูนับไม่ถ้วนลูกธนูยังพุ่งไล่หลังไม่ขาดสาย เขาชั่งใจเพียงชั่วพริบตา ก่อนพุ่งตัวกระโจนลง! ชายชุดดำผู้หนึ่งยืนริมหน้าผา กวาดตามองเบื้องล่าง เอ่ยเสียงเย็นเยียบ “ตามลงไป! ต่อให้ตาย…ก็ต้องเห็นศพ!” ใต้หน้าผาด้านล่าง ลมกรรโชกแรง หมอกเย็นหนาวจับกาย หลินซีฝืนเร่งลมหายใจเข้าออก หวังขับพิษร้ายออกจากร่าง แต่ไร้ผลแม้เพียงน้อยนิด เรือนกายสั่นระริก ราวจะระเบิดเป็นเสี่ยงๆ หรือว่า…นางจะต้องมาตายเพราะพิษราคะนี่จริงๆ! หลินซีเงยหน้ามองฟ้า ก่อนสบถลั่นเสียงสั่น “ฟ้าดินเอ๋ย! ไหนๆ ก็ส่งข้ามาเกิดใหม่แล้ว จะให้คนสักคนมาช่วยถอนพิษ มันจะเกินไปตรงไหนกันเล่า!” นางกัดฟันแน่น ก่อนตะโกนต่อด้วยน้ำเสียงประชดประชัน “ถึงเป็นบุรุษรูปชั่วตัวดำ มีภรรยาเป็นกอง ข้าก็ยอมแล้ว ขอแค่เป็นชายสักคนก็พอ!” สิ้นคำอ้อนวอน ตุบ! เสียงหนักหน่วงดังขึ้นกลางความเงียบ ชายหนุ่มในชุดขาวราวเซียนสวรรค์ พลันตกลงมาตรงหน้านางอย่างพอดิบพอดี! “หึ มีปากเป็นทองหรือไร!” หลินซีก้าวเข้าใกล้ ยกปลายเท้าเขี่ยร่างตรงหน้าเบาๆ “เฮ้ ยังไม่ตายใช่หรือไม่” เสียงครางต่ำลอดออกมา “อึก…” เรือนกายชายหนุ่มบิดเกร็ง พิษในร่างกำเริบไม่หยุด ใบหน้าเต็มไปด้วยเหงื่อเย็น ลมหายใจกระชั้นถี่ หลินซีสูดลมหายใจลึก ใบหน้าซีดเผือดยกยิ้มเจ้าเล่ห์ โน้มตัวลงใกล้ “ดี… ยังไม่ตาย เช่นนั้นเรามาคุยกันเรื่องหนึ่งเถอะ” “เรื่องใดกัน” ชายหนุ่มฝืนพลิกกาย เอ่ยเสียงแหบพร่าโดยปกติแล้ว ชายผู้มีศักดิ์สูงศักดิ์เช่นเขา องค์ชายหวงจิ่วเยี่ย ย่อมไม่ชายตามองหญิงเปรอะฝุ่นเยี่ยงนี้ แต่ยามที่ร่างใกล้ดับสิ้น เขาไม่มีสิทธิ์เลือกมากนักอีกต่อไป หลินซีแค่นยิ้ม แววตาวาววับด้วยเล่ห์ร้าย “ข้า…ถูกพิษ” นางกระซิบใกล้หู “ขอใช้ร่างเจ้า…ถอนพิษสักหน่อย ได้หรือไม่” สิ้นคำ นางก็ลงมือทันที! “บังอาจ! ข้าไม่ยินยอม!!” เสียงตวาดดังลั่น ดวงตาคมกล้าขององค์ชายเต็มไปด้วยโทสะ
Latest chapter
ลิขิตรักข้ามภพ ชายาพิษฝาแฝด บทที่ 55
“ต่อให้เทียนซานเสวี่ยเหลียนไม่ตกอยู่ในมือพวกเราตั้งแต่แรก หากเมื่อใดมันเผยโฉม เราก็ต้อง แย่งมาให้ได้…ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยสิ่งใดก็ตาม!” เสียงของนางราวสายลมหนาวในหุบเหว ฉูเหวินทรุดกายคุกเข่าทันที “ขอรับ!” ศึกหญิงงามชิงเด่น ข่าวลือเรื่องที่อ๋องผู้สำเร็จราชการจะจัดการคัดเลือกหญิงงาม เพียงแพร่สะพัดออกไป ก็สร้างความฮือฮาไปทั่วทั้งแผ่นดิน ขุนนางผู้ทรงอำนาจและตระกูลมั่งคั่งต่างรีบส่งบุตรีที่งดงามที่สุดของตนออกมาอวดโฉม บ้างว่าจ้างครูผู้ชำนาญมาสอนศิลปะสารพัดแขนง บ้างสั่งตัดชุดงามล้ำจากหอจิ่นซ่านเก๋อ ยิ่งใครปรารถนาผลลัพธ์มากเท่าไร ยิ่งทุ่มเทมากเท่านั้น โชคดีที่หอจิ่นซ่านเก๋อมีหญิงปักผ้าฝีมือเอกมากพอ แม้จะสั่งทำเฉพาะ ก็ยังสามารถส่งมอบได้ภายในสามวัน แน่นอนว่า สิ่งแรกที่ถูกนำมานับถือคือเงินทอง หากเจ้ามีเงิน เจ้าก็เป็นได้ถึงขั้นบงการ หากขัดสนแต่ยังอยากรักษาหน้า ก็เลือกซื้อเสื้อผ้าสำเร็จรูปแขวนอยู่ตรงนั้น จ่ายเงินแล้วนำกลับไปอวดอ้างก็ยังได้อยู่ดี เพราะเสื้อผ้าของหอจิ่นซ่านเก๋อขึ้นชื่อมาแต่เดิมว่า หรูหรา งดงาม และสูงศักดิ์ “คุณหนู ฮะฮะฮะ ช่วงนี้รายได้งามนัก” ฉูเหวินถือสมุดบัญชีเดินยิ้มเข้ามาใ
ลิขิตรักข้ามภพ ชายาพิษฝาแฝด บทที่ 54
คืนนั้น… คงทำให้ตาเฒ่าชราผู้นั้น ตกใจไม่น้อยเลยกระมัง ไม่อย่างนั้น ตลอดหลายวันที่ผ่านมาผู้คนมากมายยังแวะเวียนมาดูอาการนาง ทว่าเพียงเขาผู้เดียวที่ไม่เคยปรากฏตัว“ตาเฒ่าเป็นอย่างไรบ้าง?” ซือหรงชะงักเล็กน้อย ก่อนตอบเสียงเรียบ “ท่านอาวุโสยังแข็งแรงดีเจ้าค่ะ!” หลินซีส่ายหน้าเบา ๆ แววตาเศร้าลึกจนยากจะเอ่ย “ข้าไม่ได้หมายถึงยามนี้ แต่หมายถึงคืนนั้น หลังจากเขาส่งข้ากลับมาแล้ว… เขาเป็นอย่างไรบ้าง?” ซือหรงเม้มปากแน่น หันมองรอบกายอย่างระวัง พอแน่ใจว่าไม่มีผู้ใดอยู่ใกล้ จึงโน้มตัวลงมากระซิบข้างหูอย่างแผ่วเบา “คืนนั้น หลังจากผู้อาวุโสอุ้มคุณหนูกลับถึงเรือน เขาก็หมดสติลงทันทีเจ้าค่ะ ” คำพูดแผ่วๆ เหล่านั้น กลับดังกึกก้องในห้วงจิตของหลินซี หัวใจพลันบีบรัดแน่น ราวถูกมือใครบีบไว้เต็มแรง “ข้าคิดว่า… เทียนซานเสวี่ยเหลียน หาได้ง่ายดายนัก เหมือนของที่หยิบออกมาจากกระเป๋า แต่เปล่าเลย…” เสียงนางสั่นเครือ มือเรียวค่อย ๆ ยกขึ้นปิดริมฝีปากแน่น กลั้นเสียงสะอื้นที่แทบจะทะลักออกมา สูดลมหายใจเข้าลึกซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทั้งหมด… คือความประมาทของนางเอง นางควรระลึกไว้ให้มั่น ว่า… หวงจิ่วเยี่ยคือผู้ใด เขาไม่ใช่ชายคนหน
ลิขิตรักข้ามภพ ชายาพิษฝาแฝด บทที่ 53
เด็กน้อยสองคน วัยเพียงห้าขวบเท่านั้น กลับกอดกันแน่นราวกับโลกทั้งใบพังทลาย และมีเพียงอ้อมกอดนี้เท่านั้น… ที่ยังหลงเหลือ หลายวันที่ผ่านมา พวกเขาไม่เคยร้อง ไม่เคยเอะอะ แม้กระทั่งคำพูดก็ยังต้องเอื้อนเอ่ยเบาที่สุด เพราะกลัวจะรบกวนผู้เป็นมารดาที่นอนหลับไม่รู้สึกตัว แม้จะยังเล็กนัก แต่กลับเข้าใจทุกอย่างเข้าใจมากเกินกว่าที่เด็กวัยนี้ควรจะเข้าใจ และเพราะเข้าใจ พวกเขาจึงเลือกที่จะเก็บซ่อนความรู้สึกทั้งหมดไว้ในใจ ในความเงียบที่กดทับ บนใบหน้าที่ฝืนแววกล้า ไม่มีใครรู้เลยว่าในใจของเด็กน้อยสองคนนี้ เต็มไปด้วยความกลัว ความว้าเหว่ และความหวังเพียงริบหรี่ที่เกาะกุมอยู่ ซือหรงยืนเงียบอยู่หน้าประตูห้อง สายตาแน่วนิ่งไปยังภาพบนเตียง เด็กน้อยสองคนกอดกันแน่นจนแทบเป็นเนื้อเดียว ริมฝีปากบางเม้มแน่น ดวงตาแดงก่ำ ก่อนจะหันหน้าหนีเงียบๆ น้ำตาหยดหนึ่งร่วงลงอาบแก้ม ไร้เสียงสะอื้น แต่กลับเต็มไปด้วยความเจ็บปวดจนแทบกลืนไม่ลง ในห้วงขณะนั้นเอง มือของหลินซีก็ขยับไหวเพียงเล็กน้อย เปลือกตาคู่งามค่อยๆ เปิดขึ้นช้าๆ อย่างยากเย็นและภาพแรกที่แลเข้ามาในสายตา คือภาพของเป่าเป่าและหนิงหนิง เด็กน้อยทั้งสองที่กอดกันแน่น เฝ้านา
ลิขิตรักข้ามภพ ชายาพิษฝาแฝด บทที่ 52
เพราะเขารู้ดี หวงจิ่วเยี่ยไม่เคยเป็นเช่นนี้ เขาไม่ใช่คนชอบดื่มสุรา และต่อให้ดื่ม… ก็ไม่เคยเมา แต่ยามนี้… เขากลับดื่มราวกับไม่ต้องการตื่นขึ้นมาอีกเลย เหมือนคนที่ไม่เหลืออะไรให้หวงแหนในโลกนี้อีกแล้ว “ท่านอ๋อง?” จิ่นอู่เอ่ยขึ้นเบา ๆ พักใหญ่ กว่าหวงจิ่วเยี่ยจะค่อย ๆ ลืมตา เขาหันมามองจิ่นอู่ตรง ๆ สายตานิ่งราวกับคนสิ้นใจ ก่อนจะเอ่ยเสียงแผ่ว “จิ่นอู่… เจ้ารู้ไหม ที่จริง ข้ามีความลับข้อหนึ่ง ไม่เคยบอกใครมาก่อนเลยจริงๆ” จิ่นอู่ขมวดคิ้วทันที “ความลับ? ท่านน่ะ มีมากเกินพอแล้ว ข้าไม่อยากรู้ ” แต่หวงจิ่วเยี่ยกลับจับไหล่เขาไว้แน่น มือที่ยังอุ่นด้วยสุรา แต่กลับสั่นอย่างรุนแรง “ไม่… เจ้าต้องฟัง! จิ่นอู่… ข้าขอแค่ครั้งเดียว เจ้าต้องฟังให้จบ!” จิ่นอู่เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะถอนหายใจยาว “ก็ได้ ว่ามา ข้าฟังอยู่” เงียบไปชั่วอึดใจ แล้วเสียงนั้นก็ดังขึ้นเบาๆ “จริง ๆ แล้ว ข้า...”หวงจิ่วเยี่ยกระดกสุราลงคอหลายอึกติดกัน สุราร้อนลวกราวเปลวเพลิง ไหลผ่านลำคอจนแทบหายใจไม่ออก ในห้วงขณะหนึ่ง เขากลับรู้สึก อยากกลับไป… อยากกลับไปเสียเถอะ… เสียงไอแห้งๆ ดังขึ้นถี่รัว ก่อนที่ร่างสูงจะโซเซเดินออกจากลานอย่างเ
ลิขิตรักข้ามภพ ชายาพิษฝาแฝด บทที่ 51
แต่กลับ… ไม่อาจสลัดหลุดและในอ้อมแขนนั้น ร่างของหญิงสาวผู้แกร่งกล้า ค่อย ๆ เย็นเยียบลงทุกที เลือดสีเข้มไหลรินจากมุมปาก หยดลงบนอกเสื้อของเขาเป็นดวง ๆ “เจ้าหนู…?” เสียงเรียกนั้นเบาหวิว ราวตาเฒ่ากำลังร้องเรียกวิญญาณใกล้พราก หลินซีฝืนลืมตา ใบหน้าซีดขาวไร้สีเลือด “ข้าไม่เป็นไร… พาข้ากลับไป ข้า… ข้าจะไปหาหนิงหนิงกับเป่าเป่า ข้ายัง… ยังต้องไปหา…ลูก…ของข้า…” เสียงของนางแผ่วจนแทบไร้ลมหายใจ แต่ทุกคำกลับหนักแน่นดุจภูผา ชายชรากัดฟันแน่น น้ำเสียงพลันแปรเป็นเกรี้ยวกราด “ไม่! คนดีมักอายุสั้น แต่คนอย่างเจ้า ไม่ใช่แน่นอน! เจ้ายังต้องอยู่ต่อไป!” เขาแหงนหน้าสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะหยุดวิ่ง หันกลับทันควัน แล้วพาร่างในอ้อมแขนพุ่งตรงไปยัง “สาขาหลักของสำนักกุ้ยเซี่ย” ที่ตั้งอยู่กลางเมือง! หากหวงจิ่วเยี่ยมันจะตาม ก็ให้มันตามมา! หากมันกล้าขวาง ข้าจะฆ่ามันเสียด้วยมือของข้าเอง!และหวงจิ่วเยี่ยก็ไล่ตามไม่ลดละ สีหน้าของเขาแข็งกร้าว ดวงตาแดงฉาน มือแน่นดั่งกรงเหล็ก เขาไม่ได้ไล่เพื่อฆ่า เขาแค่จะชิงตัวนางกลับคืนมา แต่แล้ว… เมื่อแสงจันทร์ทอดตัวลงกระทบใบหน้าหญิงสาวในอ้อมแขนของกู่เซี่ย เขาก็ต้องชะงัก ใบหน้าท
ลิขิตรักข้ามภพ ชายาพิษฝาแฝด บทที่ 50
เขาไม่เคยต้องการให้นางเจ็บ ไม่เคยเลย… เขาปล่อยกระบี่ลง ปล่อยให้นางแทงเข้ามาโดยไม่หลบเลี่ยง ขณะเดียวกัน หวงจิ่วเยี่ยรวบรวมพลังไว้ที่มือข้างหนึ่งก่อนปลายกระบี่ของหลินซีจะสัมผัสถึงอก เขากลับยื่นมือออกอย่างรวดเร็ว ใช้เคล็ด “ดูดพลัง” ดูดลมปราณทั้งหมดของนางกลับเข้าสู่ร่างตน! “เคล็ดดูดพลัง! เจ้าหนู ระวัง!” เสียงคำรามของชายชรากู่เซี่ยดังลั่นราวฟ้าผ่า เขากระโจนเข้าหานางทันที ทว่า มังกรหนึ่งกับองครักษ์เงาสองคน พุ่งมาขวางไว้ในพริบตา! เสียงกระบี่ปะทะดังแหลมสนั่นกลางอากาศ ประกายโลหิตกระเซ็นวาบ แต่กู่เซี่ยไม่มีทางฝ่าเข้าไปได้ หลินซีเบิกตาโพลง จ้องหน้าเขาด้วยความไม่อยากเชื่อขณะพลังภายในร่างไหลออกอย่างไม่อาจควบคุม มือเรียวไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะจับกระบี่ไว้ให้มั่น ร่างทั้งร่างอ่อนแรงลงเรื่อย ๆ สุดท้าย… กระบี่ร่วงหล่นจากมือ และร่างของนางก็ตกจากอากาศอย่างหมดเรี่ยวแรง แต่หลินซี… ยังไม่ยอมแพ้! ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไร นางจะตายไม่ได้! ภาพในใจแวบขึ้นมา เสียงหัวเราะใสๆของหนิงหนิงรอยยิ้มอบอุ่นของเป่าเป่า หัวใจที่แทบหยุดเต้นของนางกลับเต้นแรงอีกครั้ง นางยังมีลูก นางต้องอยู่ต่อ! ทันใดนั้น ร่างที่ใกล้
You may also like
หญิงอ้วนทำนา กับสามีบนเขาจอมขี้แกล้ง
ฮวาฮวาน่งหยวี่186.1K viewsข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน
ชาไทยเย็น17.4K viewsเสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน
อันอี่หราน106.6K viewsลิขิตกาลบันดาลรัก
ป่าดอกท้อ33.5K viewsฟู่หยวนเพ่ย
lianlian7.6K viewsไม่ต้องเกร็งนะ ข้าจะถอนพิษให้เจ้าเอง
นทธี ศศิวิมล3.0K viewsดอกไม้ในเปลวเพลิง
ซ่งฉีเจิน3.0K viewsองค์หญิงกาลกิณี
วริษา1.8K views
