LOGINShare
ตอนที่ 9.2 ให้ระวังตัวมากกว่านี้
Last Updated:
2025-05-16 13:24:06เมื่อไปถึงที่หน้าห้องของอ๋องเหวยฉีหยาง
“แต่ว่า... ข้าเจ็บตาจริง ๆ นะ ข้าจะไม่ไปแพร่เชื้อโรคให้ท่านอ๋องหรือ” แม้หยวนเหมยหลันจะพยายามแสดงท่าทีเจ็บปวดเพียงใด
ทว่ารั่วกงกงก็ไม่ยอมปล่อยให้เป็นไปตามที่นางต้องการ พวกเขาจับตัวและลากพานางไปยังห้องของท่านอ๋องเหวยฉีหยางทันที
อ๋องเหวยฉีหยางตะโกนออกไป เพราะได้ยินเสียงของนางและขันทีดังอยู่ที่หน้าห้อง
“เอ้า! ทำไมไม่พานางเข้ามาล่ะ ทำไมต้องให้รออยู่ตรงนั้น”
“ไท่จื่อพ่ะย่ะค่ะ นางเจ็บตา และตาแดงมาก”
หยวนเหมยหลันหน้าซีดจางเหลือสองนิ้ว
“นางเจ็บตาพ่ะย่ะค่ะ”
อ๋องเหวยฉีหยางชะโงกหน้าออกไปดูนาง แวบแรกที่เห็นใบหน้าของนางแล้ว เขาก็คิดว่า... นางคงจะแกล้งทำมายาหรือเปล่า
หยวนเหมยหลันแสร้งเป็นบีบน้ำตา... ร้องไห้แบบมีเสียงปนสะอื้น
“รั่วกงกง... ไปตามหมอมา ให้มารักษานางด่วน ต้องตรวจร่างกายของนางอย่างละเอียดด้วย เพราะข้าชอบนางจะให้นางมาปรนนิบัติ”
“พ่ะย่ะค่ะ” รั่วกงกงสั่งลูกน้องอีกทอด ให้วิ่งเป็นม้าเร็วไปตามหมอมารักษานาง
คำว่า... ปรนนิบัติ ทำให้หยวนเหมยหลันคิดมาก ไม่รู้ว่าเขาจะให้นางทำอะไรกับคำว่าปรนนิบัติ
อ๋องเหวยฉีหยางลุกขึ้นแล้วเดินมาที่เก้าอี้ในห้องชั้นหน้า แล้วกวักมือให้รั่วกงกงพาหยวนเหมยหลันให้เข้ามาข้างในได้
“ข้าไม่ได้ใจไม้ไส้ระกำขนาดนั้น เจ้าไม่สบาย เจ็บปวด หรือไม่ว่าจะเป็นใครในจวนของข้า ข้าต้องดูแล และเจ้าบอกปวดตาเจ็บตา หยุดร้องไห้เถอะ ในที่นี้ ไม่มีใครเขาคิดจะฆ่าแกงเอาชีวิตของเจ้าหรอกน่า”
ปั๊บ... รั่วกงกงใช้พัดในมือของเขาตีไปที่ตัวของหยวนเหมยหลัน
“เจ้าหยุดสำออย เจ้ากำลังทำให้ไท่จื่อรำคาญอยู่”
อ๋องเหวยฉีหยางถึงกับกลั้นหัวเราะ เพราะนางหยุดร้องไห้แบบทันทีทันใด เพราะแรงพัดที่รั่วกงกงฟาดเข้าไปเต็มแรงอยู่
ต่อมาสักพัก หมอกวงก็มาอย่างรวดเร็วเช่นกัน มาถึงก็เข้าไปตรวจตาของหยวนเหมยหลันอย่างละเอียด
“ดวงตาของนางเพียงโดนฝุ่นเข้าไป ทำให้เกิดตาแดงและระคายเคือง ข้าจะให้ยาทั้งกิน และก็ประคบด้วย คิดว่าอาการเล็กน้อยแค่นี้ อีกไม่นานก็น่าจะหายดีพ่ะย่ะค่ะ”
“อ้อ... ข้าก็อุ่นใจ รั่วกงกงส่งท่านหมอ แล้วรับยากลับมาด้วย”
“พ่ะย่ะค่ะ”
Latest chapter
ลิขิตรักใต้เงาร้าย ตอนที่ 20.2 รักไปแล้ว
รั่วกงกง... ในตำแหน่งกงกงประจำจวนของท่านอ๋องเหวยฉีหยาง เขาได้เดินทางอย่างเร่งรีบไปเข้าเฝ้าฮองเฮาที่ตำหนักใหญ่ท่าทีของเขาภายนอกดูสงบนิ่ง แต่ในใจกลับเต็มไปด้วยความกังวล และความหวาดกลัว เพราะแผนการลับหลายประการที่เขาได้ทำเพื่อฮองเฮา กำลังจะสั่นคลอนเมื่อเขาก้าวเข้าสู่ตำหนัก ฮองเฮาประทับบนบัลลังก์สูง ในชุดสีแดงผสานสีทองวิจิตรบรรจงสีหน้าของนางแฝงไว้ด้วยความเย็นชาและครุ่นคิด"เจ้ามีข่าวหรือไม่ รั่วกงกง?" เสียงนางแหลมคมถามขึ้นรั่วกงกงก้มลงกราบคำรบด้วยความนอบน้อม พร้อมกับตอบด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความหวาดหวั่น"ทูลฮองเฮา แผนการที่เราวางไว้เริ่มเป็นผลแล้ว ท่านอ๋องฉีหยางมีอาการป่วยหนักด้วยพิษที่ข้าใส่ไว้ในสุรา ทุกอย่างดำเนินไปตามแผน..." รั่วกงกงหยุดไปครู่หนึ่ง เสียงเขาเริ่มสั่น“แต่มันมีบางอย่างที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น ข้าเกรงว่าจดหมายสำคัญที่เกี่ยวข้องกับแผนนี้... ยังไม่ได้ถูกทำลาย”ฮองเฮาเบิกตากว้าง "อะไรนะ? จดหมายนั่นเป็นสิ่งที่ไม่ควรหลงเหลืออยู่ เจ้าหมายความว่าอย่างไร?" เสียงนางสูงขึ้นด้วยความเดือดดาล"กระหม่อมได้สั่งคนให้ทำลายมัน แต่ตอนนี้... กระหม่อมไม่แน่ใจว่ามันถูกเผาจริงหรือไม่ คนที่
ลิขิตรักใต้เงาร้าย ตอนที่ 20.1 รักไปแล้ว
ในขณะเดียวกัน มู่หลี่ผิงได้สั่งให้ฮุ้ยเจิงหลงนำจดหมายพร้อมกับผลการสืบจาก มู่หลี่หาน ซึ่งได้สืบหาที่มาของกระดาษและหมึกที่ใช้ในการส่งสารลับ ทั้งหมดนี้เป็นข้อมูลสำคัญที่ท่านอ๋องควรรู้หลังจากที่ได้ยาของมู่หลี่ผิงดื่มเข้าไป พอได้ประทัง ฮุ้ยเจิงหลงได้เข้ารับใช้ในห้องเหมือนทุกครั้ง แต่ไม่ให้คนติดตาม เขารีบคำนับท่านอ๋อง ก่อนจะนำจดหมายฉบับนี้ ซึ่งเป็นกุญแจสำคัญในการคลี่คลายความจริงที่ซ่อนอยู่"ท่านอ๋องต้องได้รับรู้เรื่องนี้" ฮุ้ยเจิงหลงพูดเสียงเบา ขยับเข้าใกล้“อะไรของเจ้า” เสียงท่านอ๋องแหบแห้งมาก ๆฮุ้ยเจิงหลงให้จดหมาย และอธิบายทุกอย่าง รวมถึงอาการป่วยของอ๋องเหวยฉีหยางด้วย“หา!” ท่านอ๋องตาโตมาก ความจริงทำให้ท่านอ๋องตาสว่างขึ้น“ที่ข้าเป็นแบบนี้เพราะว่า ข้าถูกวางยา”“พ่ะย่ะค่ะ”“เรียกไชซือยีมาพบข้า”“พ่ะย่ะค่ะ”ในจดหมายนั้นไม่เพียงแค่เป็นการเปิดเผยที่มาของสารลับ แต่ยังเป็นการบอกถึงแผนการลับ ๆ ที่มีคนใกล้ตัวคิดร้ายกับท่านอ๋อง“ตอนนี้ข้าจะตลบหลังพวกมัน กล้ามาก บังอาจมาก” ท่านอ๋องถึงกับกระอักเลือด“ข้าจะนำเรื่องนี้ปรึกษากับองครักษ์ไช”“ฝากให้เจ้าด้วย แคก ๆ” เสียงไอแคก ๆ ทำให้หยวนเหมยหลันรีบเข้าม
ลิขิตรักใต้เงาร้าย ตอนที่ 19.2 มีคนจะเอาชีวิตท่านอ๋อง
แม่ของอ๋องเหวยฉีหยางเสียไป เขาก็อยู่ใต้การเลี้ยงดู แต่อย่างที่รู้ ไม่ใช่สายเลือดที่แท้จริง อย่างไรในใจก็ต้องลำเอียงอยู่แล้ว...ท่านอ๋องเหวยฉีหยางล้มป่วยอย่างกะทันหันในยามดึก ร่างกายของท่านอ๋องเต็มไปด้วยตุ่มแดงเล็ก ๆ และมีอาการคันปวดแสบปวดร้อนอย่างมากหยวนเหมยหลันนั่งอยู่ข้างเตียง กุมมือท่านอ๋องด้วยความเป็นห่วงใจของนางรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ ตุ่มที่ขึ้นตามร่างของท่านอ๋องไม่ใช่อาการของโรคทั่วไป นางเคยเห็นลักษณะของตุ่มแบบนี้มาก่อน ในอดีตนางเคยได้ยินเรื่องพิษร้ายที่ทำให้เกิดตุ่มแดงเช่นนี้"ท่านอ๋อง..." นางพึมพำเรียกเสียงเบา"นี่มัน... ไม่ใช่อาการป่วยธรรมดา ข้ากลัวว่าอาจเป็นพิษ!"ท่ามกลางความสับสน หยวนเหมยหลันไม่รู้จะไว้ใจใครในจวนนี้ได้ นางจึงตัดสินใจให้คนรีบไปตามแม่ของนางทันที ซึ่งก็คือ... มู่หลี่ผิง ผู้ที่เป็นแม่ปลอม ๆ แต่มีความรู้เกี่ยวกับสมุนไพรและพิษอย่างลึกซึ้งไม่นานนัก... มู่หลี่ผิงมาถึงจวน และเพียงแค่ได้เห็นตุ่มบนร่างกายของท่านอ๋อง นางก็รู้ทันทีว่า... เป็นพิษชนิดใด"นี่คือพิษ เฟยหง" มู่หลี่ผิงกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมหยวนเหมยหลันตัวสั่นทั้งตัว เหมือนที่เขาบอกจะมีคนฆ่าเขา"พิษ
ลิขิตรักใต้เงาร้าย ตอนที่ 19.1 มีคนจะเอาชีวิตท่านอ๋อง
มู่หลี่หานได้รับจดหมายฉบับจริงจากที่ฮุ้ยเจิงหลงหาได้ เขาทำหน้าท้าทาย มู่หลี่หานกำลังจะมีภารกิจที่แฝงไปด้วยความลึกลับและความท้าทายจดหมายฉบับนี้เป็นหลักฐานสำคัญที่อาจช่วยไขความจริงเกี่ยวกับการลักพาตัวพระชายาหยวน แต่ความพิเศษของจดหมายนี้อยู่ที่ กระดาษเนื้อดี และ หมึกสีดำสนิท ซึ่งไม่เหมือนของใช้ทั่วไปในจวนอ๋องหรือหมู่บ้านใกล้เคียง"กระดาษนี้… มันไม่ใช่กระดาษธรรมดา" มู่หลี่หานพึมพำกับตัวเอง ขณะที่เขาพิจารณาพื้นผิวและความเนียนของกระดาษ เขาเคยเห็นกระดาษชนิดนี้มาก่อน มันเป็นกระดาษที่ใช้เฉพาะในวังหลวงเท่านั้น"แต่เป็นของตำหนักไหน?" นี่คือคำถามสำคัญที่เขาต้องค้นหาคำตอบหมึกที่ใช้ในจดหมายก็เช่นกัน หมึกสีดำนี้เป็นหมึกคุณภาพสูง กลิ่นของหมึกและลายเส้นที่คมชัด แสดงให้เห็นว่าเป็นหมึกที่ปรุงขึ้นโดยช่างฝีมือชั้นสูงในวังมู่หลี่หานรู้ดีว่าไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะตามหาที่มาได้ เพราะในวังหลวงนั้นมีหลายตำหนัก และแต่ละตำหนักก็มีแหล่งจัดหาของตนเองเขาเริ่มต้นสืบจากผู้ค้าม้วนกระดาษและหมึก ที่มีชื่อเสียงใกล้กับวัง ซึ่งรู้จักจัดส่งของเข้าไปในตำหนักต่าง ๆ เขาปลอมตัวเป็นขุนนางจากแดนไกล เพื่อไม่ให้มีผู้ใดสงสัยเมื่อ
ลิขิตรักใต้เงาร้าย ตอนที่ 18.1 แผนตลบหลัง
หลายวันต่อมาท้องฟ้ายามเช้าปกคลุมไปด้วยหมอกบางเบา แต่บรรยากาศในจวนอ๋องเหวยฉีหยางกลับตึงเครียดมากขึ้นรั่วกงกง ผู้ที่ตอนนี้ดำรงตำแหน่ง กงกง ผู้ดูแลทุกสิ่งทุกอย่างภายในจวน ยืนอยู่ในลานกว้างพร้อมเรียกประชุมเหล่าข้ารับใช้และพ่อบ้านทั้งหมด สายตาคมเข้มของเขากวาดมองไปทั่วก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงหนักแน่น "วันนี้ ข้ามีงานสำคัญที่จะแจกจ่ายให้พวกเจ้าทุกคน ในช่วงนี้ความปลอดภัยของจวนอ๋องต้องถูกจัดการอย่างเข้มงวดเป็นพิเศษ ห้ามมีข้อผิดพลาด!"รั่วกงกงเอ่ยพลางยืนมือไว้ด้านหลังอย่างสง่างามผู้คนทั้งหมดที่ยืนรอคำสั่งก้มหัวรับฟัง ไม่มีผู้ใดกล้าเอ่ยแย้ง ท่ามกลางคนที่มารวมตัวมีเพียงหนึ่งสายตาที่แฝงไปด้วยความระแวง นั่นคือ... ฮุ้ยเจิงหลง ต้ากวนเจียผู้ทรงอำนาจในจวน ตอนนี้เขาได้รับหน้าที่ให้สืบลับ เขายืนอยู่ด้านหลังรั่วกงกง สังเกตท่าทีและคำพูดของเขาอย่างละเอียดคำพูดของพระสนมทำให้ฮุ้ยเจิงหลงนึกสงสัยกงกงผู้นี้ การกระทำของรั่วกงกงในช่วงนี้เริ่มไม่เข้าตา และฮุ้ยเจิงหลงรับรู้ได้ว่ามีบางสิ่งไม่ชอบมาพากลถัดออกไปไม่ไกล มู่หลี่ผิง คนรับใช้หน้าใหม่ของจวนก็ยืนฟังอยู่ด้วยเช่นกัน นางทำหน้าที่เล็ก ๆ ภายในจวน แต่ฮุ้ยเจิงหลงกล
ลิขิตรักใต้เงาร้าย ตอนที่ 18.1 แผนตลบหลัง
แต่ในขณะนี้ เขาได้มาอยู่ต่อหน้า และทันทีที่ได้ พู่ที่มู่หลี่ผิงให้ดูพู่ที่ไม่เหมือนไข่ เป็นพู่ไข่มุกน้ำงาม ทำจากเรือเงิน แล้วประดับไข่มุกสีขาวนวลสุกปลั่ง เปล่งประกายราวกับหยดน้ำค้างยามรุ่งสาง ทุกครั้งที่แสงอาทิตย์กระทบไข่มุกเหล่านี้ มันสะท้อนความงามอันบริสุทธิ์ที่ไม่อาจลืมเลือน “พระสนม” ปากของฮุ้ยเจิงหลงลั่นออกมาแผ่ว ๆ ฮุ้ยเจิงหลงทรุดเข่าลงทันทีเมื่อเห็น พระสนมซิงเยี่ยน ที่อยู่ตรงหน้า หลังจากที่ไม่เห็นกันมานาน น้ำตาของเขาไหลบ่าลงมา ขยับหัวเข่าเข้าใกล้ และซบหน้าลงไปกับแทบเท้าของพระนางพระสนมซิงเยี่ยนเคยเป็นเจ้านายของเขาในสมัยที่เขายังเป็นเพียงขันทีน้อย ผู้ที่เคยทำงานรับใช้อย่างใกล้ชิดกับพระสนมในตอนนั้นเขาไม่มีอำนาจหรืออิทธิพลใด ๆ แต่ในวันนี้ สถานะของเขาเปลี่ยนไป เขาคือผู้ดูแลหลักของจวนอ๋อง และได้รับความไว้วางใจจากท่านอ๋องเหวยฉีหยางพระสนมซิงเยี่ยนเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลแต่แฝงด้วยความเข้มงวดเมื่อออกคำสั่ง“เจิงหลง ข้าอยากให้เจ้าช่วยจัดการเรื่องนี้ให้ข้า”“พระสนมมีสิ่งใดให้บ่าวรับใช้หรือพ่ะย่ะค่ะ?” ฮุ้ยเจิงหลงเอ่ยถามพร้อมก้มหน้าลงต่ำ ด้วยรู้สึกถึงแรงกดดันในคำสั่งที่ใกล้จะได้ยินพระ
ลิขิตรักใต้เงาร้าย ตอนที่ 17.2 ความสุขที่พอใจ
แผนการเริ่มต้นขึ้นเมื่อรั่วกงกงได้แอบจัดการทำอุกอาจในวันแต่งงาน โดยลักพาและทำร้ายพระชายาหยวนเหมยหลัน จากนั้นก็ฆ่านาง ต่อมารั่วกงกงก็จัดการรมยากำหนัดในห้องนอนของท่านอ๋อง และจัดฉากให้ท่านอ๋องอยู่กับหญิงรับใช้ในห้องนอน เรื่องนี้จะเป็นเครื่องมือสำคัญในการทำลายชื่อเสียงของท่านอ๋องหากผู้คนเชื่อว่าท่านอ๋องมั่วสุมกับหญิงรับใช้ ชื่อเสียงของเขาก็จะถูกทำลายจนย่อยยับ“เจ้าจัดการให้คนพูดกันไปปากต่อปาก ในเรื่องทั้งสองเรื่อง ชื่อเสียงของฉีหยางต้องย่อยยับ ก่อนที่จะมีการคัดเลือกองค์รัชทายาทในอีกสามเดือนขณะที่ทั้งสองพูดคุยกัน เสียงของพวกเขาถูกกลืนหายไปในเสียงฝน แต่สายลมชื้นพัดพาคำลับอันตรายไปกับบรรยากาศอันชุ่มฉ่ำในห้องนอนของมู่หลี่ผิง บรรยากาศเงียบสงบ อากาศภายในห้องคละคลุ้งไปด้วยกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของธูปที่จุดเอาไว้เพียงบางเบาแสงจากตะเกียงในห้องส่องประกายราง ๆ บนใบหน้าของมู่หลี่ผิง หญิงผู้เคยเป็นเลิศในความงามและอำนาจ แต่ในวันนี้นางมีเพียงใบหน้าที่แสดงถึงความเย็นชาและความกลัวที่ซ่อนเร้นมู่หลี่หานก้าวเข้ามาในห้องอย่างไม่ยากเย็น ไม่มีทหารหรือคนรับใช้ใด ๆ ที่จะกล้าขัดขวางเขา เพราะเขาคือบุตรของมู่หลี่ผิง แ
ลิขิตรักใต้เงาร้าย ตอนที่ 17.1 ความสุขที่พอใจ
แกนบุรุษของอ๋องหนุ่มทำหน้าที่ได้อย่างแข็งขัน สร้างความรัญจวนป่วนซ่านจนหยวนเหมยหลันกลายเป็นหญิงหน้าไม่อาย แอ่นเด้งตัวรับการบดขยี้และมอบความสุขแสนมหัศจรรย์ให้กับนาง ทุกแรงกระทบที่ดังปึก ๆ พร้อมกับความหนึบหนับที่เกิดขึ้นท่านอ๋องก็สุข นางก็สุข และพากันเกาะเกี่ยวก้าวขึ้นบันไดสวรรค์ไปด้วยกันอย่างเต็มอกเต็มใจ เสียงร้องผสานที่เปี่ยมไปด้วยความหวามไหวกระเจิดกระเจิง ไม่มีอะไรจะหยุดเขาและนางเอาไว้ได้ ช่างเป็นไปตามครรลองของเรื่องเพศและกามารมณ์ความสุขครั้งแล้วครั้งเล่าที่เขามอบให้กับนาง และท้ายสุดท่านอ๋องก็ได้ฉีดความอุ่นกรุ่นเปรมปรีดิ์ เข้าไปในช่องทางรักของนาง อย่างไม่เกรงกลัวว่า การกระทำของตนจะทำให้นางผลิตทายาทให้กับเขา...อีกด้านหนึ่งของวังหลัง ในสวนดอกเหมยของตำหนักฮองเฮาซิ่วเหมย เป็นดั่งอัญมณีล้ำค่าในวังหลัง สถานที่แห่งนี้มักเป็นที่โปรดของนางในเวลาที่ฝนตกเมื่อสายฝนโปรยปรายลงมาจากท้องฟ้ามืดครึ้ม เสียงฝนที่กระทบใบไม้และดอกเหมยกลายเป็นเสียงดนตรีอันแผ่วเบา ที่ช่วยให้จิตใจสงบ ดอกเหมยที่บานสะพรั่งท่ามกลางละอองฝน ยิ่งดูงดงามในสีชมพูซีด ขาวและแดงอ่อน ดอกที่ตกลงบนพื้นหินชุ่มน้ำทำให้สวนนี้ ดูราวกับฉา
ลิขิตรักใต้เงาร้าย ตอนที่ 16.2 ข้าเพียงอยากป้องปกใครสักคน
“ข้าขอโทษ” เสียงแหบพร่าของเขาดังแผ่วข้างหูนาง ขณะที่มือของเขาค่อย ๆ โอบรอบกายหยวนเหมยหลัน นางรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นที่เป่ารดข้างแก้ม และกลิ่นสุราที่ลอยมาเบา ๆ สัมผัสนั้นทำให้หัวใจของนางสั่นไหว แม้นางจะอยากปฏิเสธ แต่นางไม่อาจสู้กับความอ่อนล้าทั้งกายและใจของตนเองได้หยวนเหมยหลันหันหน้าหนี สายตาของนางจับจ้องไปที่หน้าต่างที่มองเห็นแสงจันทร์จาง ๆ แต่หัวใจของนางกลับไม่อาจหันหนีไปได้ นางรู้สึกถึงความอบอุ่นจากท่านอ๋องที่ค่อย ๆ แผ่ซ่านเข้ามาในจิตใจนางหลับตาแน่น พยายามกดความรู้สึกที่สับสนนี้ไว้ แต่ความใกล้ชิดที่เขามอบให้นั้นกลับทำให้นางอ่อนแอลงทุกขณะ“ข้าไม่ต้องการให้เจ้าเป็นอะไรไป” เสียงของเขาชัดเจน ท่านอ๋องเหวยฉีหยางค่อย ๆ ยื่นมือขึ้นมาประคองใบหน้านางให้หันกลับมามองที่เขา สายตาที่เขามองนางในยามนี้เต็มไปด้วยความโหยหา ความอ่อนโยนที่เขามอบให้นางทำให้นางเริ่มสับสนในจิตใจ"ท่านอ๋อง..." นางเอ่ยออกมาด้วยเสียงแผ่ว สั่นสะท้านด้วยอารมณ์ที่กดเก็บมานานความเจ็บปวดที่ท่วมท้นอยู่ในใจนางนั้นเต็มไปด้วยความโกรธ ความเกลียด แต่ในเวลาเดียวกัน นางก็รู้สึกถึงบางสิ่งที่ทำให้นางไม่อาจตัดใจได้อ๋องเหวยฉีหยางไม่พูดอะไ
You may also like
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ
มู่โร่ว151.4K viewsท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ
สกุลหยางมีบุตรสาว329.9K viewsเกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า
มู่มู่127.7K viewsชาตินี้ ขอใช้ชีวิตในแบบง่าย ๆ
ประดับดิน11.1K viewsไอดอลข้ามมิติ พิชิตรักแม่ทัพหน้าตาย
ชาไทยเย็น4.5K viewsฮูหยิน แค่ภรรยา
moonlight -mini3.6K viewsเพียงแค่ก้าว
ฉู่เฉียว1.2K viewsจะรักแม้จะร้าย
จันทร์ส่องแสง138 views
