LOGINShare
ตอนที่ 9.1 ให้ระวังตัวมากกว่านี้
Last Updated:
2025-05-16 13:23:43“อูย... มีอะไรไม่ชอบมาพากลเยอะมากเลย เจ้ารีบค้นหาหลักฐานเถอะ ถ้าได้นิดได้หน่อย เราสองคนก็เผ่นจากที่นี่กันได้แล้ว ตอนนี้ชักจะตาเขม่นอยู่นี่ ลางร้ายต้องมาก เฮ้อ... เจ้าก็ใจร้อนเกินไป ทำอะไรบุ่มบ่าม วันสองวันจะหาหลักฐานทั้งหมด ต้องค่อยเป็นค่อยไปสิ”
“ป้าไม่ต้องกลัวมากขนาดนั้นหรอก”
“ตอนแรกก็กะจะไม่กลัวหรอกนะ แต่พอมาอยู่จริง ๆ ไม่ไหว ขนลุกตลอดเวลา เสียวหลังคอวาบ ๆ”
“ป้าก็คิดมากไปได้ ใจเย็น ๆ ก่อนนะป้าหลี่นะ”
“อะ! เมื่อกี้เหมยหลันก็มาแบบร้อนใจ ตอนนี้มาบอกให้ใจเย็น ๆ” ป้าหลี่ถึงกับค้อนปะหลับปะเหลือก
“เอ่อนี่... แล้วท่านอ๋องจะไม่ตอแยกับเจ้าอีกหรือ เป็นไปได้หรือ เจ้าหยุดที่จะไปสืบค้นอะไรก่อนนะเวลานี้ เก็บเนื้อเก็บตัวหน่อย อาจจะโดนท่านอ๋องหมายตาแล้วก็ได้”
“อื้อ...” หยวนเหมยหลันพยักหน้ารับ
“ส่วนเรื่องให้ไปสืบที่บ้านของเจ้า ข้าจะส่งข่าวบอกหลี่หานเอง”
“ข้าจะไม่ยอมตกเป็นเครื่องมือให้ใคร แล้วเห็นชีวิตของข้าไม่มีค่าเช่นนี้” หยวนเหมยหลันนึกถึงใบหน้าของอ๋องเหวยฉีหยางก็นึกแค้นเคือง ใจก็ประหวัดคิดว่า คนที่จ้องทำร้ายหมายเอาชีวิตของนางก็คือสามีป้ายแดง แต่ยังมีหน้าทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อีก
“เอาเรื่องของเจ้าในตอนนี้ก่อนเถอะเหมยหลัน”
“เรื่องอะไร”
“ก็หากท่านอ๋องจะตามเจ้า และไม่ปล่อยไง อย่าคิดสิว่าคนอย่างเขาไม่ฉลาดน่ะ” หยวนเหมยหลันเพิ่งนึกได้ คำพูดของเขาแปลก ๆ
“ป้าหลี่ข้าควรมีแผนอะไร” ทั้งสองเข้าใจดีว่า พวกเขาต้องระวังตัวมากขึ้น เพราะท่านอ๋องจะต้องไม่ปล่อยหยวนเหมยหลันไปง่าย ๆ การเตรียมตัวและการวางแผนจะเป็นสิ่งสำคัญในการปกป้องตนเอง
และครอบครัวในสถานการณ์ที่ยากลำบากนี้ ป้าหลี่จับมือหยวนเหมยหลัน และมองตาด้วยความเป็นห่วง
“เอ... เหมยหลัน ตาของเจ้าทำไมแดง”
“คือตอนที่เดินอยู่ในสวน มีลมพัด และฝุ่นเข้าน่ะป้า”
“อื้อ! ตาของเจ้าแดงไปหมดแล้ว งั้นก็ดีเลย เราจะใช้เรื่องนี้เป็นข้ออ้าง หากมีคนมาหาเจ้า เจ้าก็แกล้งทำเป็นปวดตามาก ๆ เข้าไว้”
“ได้ ๆ ข้าจะทำตามที่ป้าบอก” หยวนเหมยหลันพยักหน้า
“เฮ้อ... ข้าหมดแรงจริง ๆ” หยวนเหมยหลันไม่เคยทำงานหนัก ที่จวนของนาง ก็มีคนรับใช้คอยรองมือรองเท้า
“พักก่อนไป เดี๋ยวป้าจะไปเอาของกินมาให้” แล้วป้าหลี่ก็เดินออกไป
ไม่นานจากนั้น รั่วกงกงก็มาที่ห้องของหยวนเหมยหลัน ตามคำสั่งของท่านอ๋อง พวกเขายืนรออยู่ที่หน้าประตู
“ท่านอ๋องมีรับสั่งให้พาเจ้าไปพบท่านอ๋องที่ห้องทันที”
“อะไรนะเจ้าคะ ให้ข้าไปหา เรื่องอันใดเล่า?”
หยวนเหมยหลันยกมือแตะตา ทำเสียงอ่อนแอ...
“ท่านขันทีเจ้าคะ ตอนนี้ข้ารู้สึกปวดตามาก ดูสิ ท่านดูสิ ตาของข้าแดงออกอย่างนี้ ข้าคงไปพบท่านอ๋องไม่ได้ในตอนนี้ เพราะถ้าข้าป่วยเป็นอะไร อาจจะทำให้ท่านอ๋องได้รับเชื้อโรคจากข้าได้”
“ไม่ได้ทั้งนั้น คำสั่งของท่านอ๋องทุกคนในจวนนี้ต้องปฏิบัติตาม ท่านอ๋องบอกให้ไปตาย เจ้ายังต้องไป ไยจะมาขัดเอาเรื่องแค่ตาแดงนิดเดียว”
“ไม่ได้นิดเดียวเลยนะท่านขันที มันเจ็บมาก ๆ” นางพยายามบีบน้ำตา หยวนเหมยหลันทำก้มหน้าก้มตา
“เจ้านี่ดื้อด้าน คงจะอยากตายเพราะถูกโบยล่ะสิ”
“หา! ใครจะโบยข้า ข้าไม่ได้ทำอะไรผิด แค่... ตั้งใจทำงาน ทำความดีเท่านั้น ข้าขยันจะโทษข้า เอาผิดข้า ไม่น่าจะใช่แล้ว”
“หยุด นี่ ๆ อย่าทำโยกโย้ ถ้าเจ้าไม่ไป ข้านี่แหละจะให้พวกนี้ลากเจ้าไป”
“แต่...”
ป้าหลี่วิ่งเข้ามา...
“มีอะไรหรือเจ้าคะท่าน ลูกข้าไปทำอะไรให้ใคร?”
“ไม่มีอะไร แต่ลูกของเจ้าดื้อดึง ท่านอ๋องเรียกหา”
“หา! เรียกหาทำไม”
“อะ! ข้าจะไปรู้ได้อย่างไร อยากรู้เจ้าก็ต้องไปหาท่านอ๋องสิ นี่เสียเวลาข้ายิ่งนัก หากท่านอ๋องทรงกริ้วแล้วละก็...”
“แม่” เสียงอ่อนลง และมองตาของป้าหลี่อย่างปรึกษา
“เหมยหลันเอ๊ย ไปเถอะ”
“หา! แม่!” ตกใจ เพราะยังไม่รู้ว่าต้องไปเจอกับท่านอ๋องด้วยเรื่องอะไร นางหวั่นใจกับสายตาของเขา
“ไปได้แล้ว ข้าเสียเวลามามาก ท่านอ๋องจะลงโทษข้าปะไร เจ้าคนนี้” รั่วกงกงพยักหน้าให้ทั้งสองคนที่ยืนอยู่ข้างหลังมาจับตัวของนาง หยวนเหมยหลันพยายามจะขัดขืน
“อ้อ... ถ้าท่านอ๋องกริ้วละก็ มีหวังเจ้าจะถูกโบยหลังลาย” เรื่องความโหดของจวนแห่งนี้ ใคร ๆ ก็รู้ดี หยวนเหมยหลันจึงสะบัดแขนของตัวเองออกจากการเกาะกุม
“ไม่ต้องมาจับตัวของข้า ข้าเดินเอง” นางยืดอกยอมรับ ตอนนี้ต้องไปเจอเขาก่อน จะออกหัวออกก้อยก็ค่อยว่ากันอีกที
Latest chapter
ลิขิตรักใต้เงาร้าย ตอนที่ 20.2 รักไปแล้ว
รั่วกงกง... ในตำแหน่งกงกงประจำจวนของท่านอ๋องเหวยฉีหยาง เขาได้เดินทางอย่างเร่งรีบไปเข้าเฝ้าฮองเฮาที่ตำหนักใหญ่ท่าทีของเขาภายนอกดูสงบนิ่ง แต่ในใจกลับเต็มไปด้วยความกังวล และความหวาดกลัว เพราะแผนการลับหลายประการที่เขาได้ทำเพื่อฮองเฮา กำลังจะสั่นคลอนเมื่อเขาก้าวเข้าสู่ตำหนัก ฮองเฮาประทับบนบัลลังก์สูง ในชุดสีแดงผสานสีทองวิจิตรบรรจงสีหน้าของนางแฝงไว้ด้วยความเย็นชาและครุ่นคิด"เจ้ามีข่าวหรือไม่ รั่วกงกง?" เสียงนางแหลมคมถามขึ้นรั่วกงกงก้มลงกราบคำรบด้วยความนอบน้อม พร้อมกับตอบด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความหวาดหวั่น"ทูลฮองเฮา แผนการที่เราวางไว้เริ่มเป็นผลแล้ว ท่านอ๋องฉีหยางมีอาการป่วยหนักด้วยพิษที่ข้าใส่ไว้ในสุรา ทุกอย่างดำเนินไปตามแผน..." รั่วกงกงหยุดไปครู่หนึ่ง เสียงเขาเริ่มสั่น“แต่มันมีบางอย่างที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น ข้าเกรงว่าจดหมายสำคัญที่เกี่ยวข้องกับแผนนี้... ยังไม่ได้ถูกทำลาย”ฮองเฮาเบิกตากว้าง "อะไรนะ? จดหมายนั่นเป็นสิ่งที่ไม่ควรหลงเหลืออยู่ เจ้าหมายความว่าอย่างไร?" เสียงนางสูงขึ้นด้วยความเดือดดาล"กระหม่อมได้สั่งคนให้ทำลายมัน แต่ตอนนี้... กระหม่อมไม่แน่ใจว่ามันถูกเผาจริงหรือไม่ คนที่
ลิขิตรักใต้เงาร้าย ตอนที่ 20.1 รักไปแล้ว
ในขณะเดียวกัน มู่หลี่ผิงได้สั่งให้ฮุ้ยเจิงหลงนำจดหมายพร้อมกับผลการสืบจาก มู่หลี่หาน ซึ่งได้สืบหาที่มาของกระดาษและหมึกที่ใช้ในการส่งสารลับ ทั้งหมดนี้เป็นข้อมูลสำคัญที่ท่านอ๋องควรรู้หลังจากที่ได้ยาของมู่หลี่ผิงดื่มเข้าไป พอได้ประทัง ฮุ้ยเจิงหลงได้เข้ารับใช้ในห้องเหมือนทุกครั้ง แต่ไม่ให้คนติดตาม เขารีบคำนับท่านอ๋อง ก่อนจะนำจดหมายฉบับนี้ ซึ่งเป็นกุญแจสำคัญในการคลี่คลายความจริงที่ซ่อนอยู่"ท่านอ๋องต้องได้รับรู้เรื่องนี้" ฮุ้ยเจิงหลงพูดเสียงเบา ขยับเข้าใกล้“อะไรของเจ้า” เสียงท่านอ๋องแหบแห้งมาก ๆฮุ้ยเจิงหลงให้จดหมาย และอธิบายทุกอย่าง รวมถึงอาการป่วยของอ๋องเหวยฉีหยางด้วย“หา!” ท่านอ๋องตาโตมาก ความจริงทำให้ท่านอ๋องตาสว่างขึ้น“ที่ข้าเป็นแบบนี้เพราะว่า ข้าถูกวางยา”“พ่ะย่ะค่ะ”“เรียกไชซือยีมาพบข้า”“พ่ะย่ะค่ะ”ในจดหมายนั้นไม่เพียงแค่เป็นการเปิดเผยที่มาของสารลับ แต่ยังเป็นการบอกถึงแผนการลับ ๆ ที่มีคนใกล้ตัวคิดร้ายกับท่านอ๋อง“ตอนนี้ข้าจะตลบหลังพวกมัน กล้ามาก บังอาจมาก” ท่านอ๋องถึงกับกระอักเลือด“ข้าจะนำเรื่องนี้ปรึกษากับองครักษ์ไช”“ฝากให้เจ้าด้วย แคก ๆ” เสียงไอแคก ๆ ทำให้หยวนเหมยหลันรีบเข้าม
ลิขิตรักใต้เงาร้าย ตอนที่ 19.2 มีคนจะเอาชีวิตท่านอ๋อง
แม่ของอ๋องเหวยฉีหยางเสียไป เขาก็อยู่ใต้การเลี้ยงดู แต่อย่างที่รู้ ไม่ใช่สายเลือดที่แท้จริง อย่างไรในใจก็ต้องลำเอียงอยู่แล้ว...ท่านอ๋องเหวยฉีหยางล้มป่วยอย่างกะทันหันในยามดึก ร่างกายของท่านอ๋องเต็มไปด้วยตุ่มแดงเล็ก ๆ และมีอาการคันปวดแสบปวดร้อนอย่างมากหยวนเหมยหลันนั่งอยู่ข้างเตียง กุมมือท่านอ๋องด้วยความเป็นห่วงใจของนางรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ ตุ่มที่ขึ้นตามร่างของท่านอ๋องไม่ใช่อาการของโรคทั่วไป นางเคยเห็นลักษณะของตุ่มแบบนี้มาก่อน ในอดีตนางเคยได้ยินเรื่องพิษร้ายที่ทำให้เกิดตุ่มแดงเช่นนี้"ท่านอ๋อง..." นางพึมพำเรียกเสียงเบา"นี่มัน... ไม่ใช่อาการป่วยธรรมดา ข้ากลัวว่าอาจเป็นพิษ!"ท่ามกลางความสับสน หยวนเหมยหลันไม่รู้จะไว้ใจใครในจวนนี้ได้ นางจึงตัดสินใจให้คนรีบไปตามแม่ของนางทันที ซึ่งก็คือ... มู่หลี่ผิง ผู้ที่เป็นแม่ปลอม ๆ แต่มีความรู้เกี่ยวกับสมุนไพรและพิษอย่างลึกซึ้งไม่นานนัก... มู่หลี่ผิงมาถึงจวน และเพียงแค่ได้เห็นตุ่มบนร่างกายของท่านอ๋อง นางก็รู้ทันทีว่า... เป็นพิษชนิดใด"นี่คือพิษ เฟยหง" มู่หลี่ผิงกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมหยวนเหมยหลันตัวสั่นทั้งตัว เหมือนที่เขาบอกจะมีคนฆ่าเขา"พิษ
ลิขิตรักใต้เงาร้าย ตอนที่ 19.1 มีคนจะเอาชีวิตท่านอ๋อง
มู่หลี่หานได้รับจดหมายฉบับจริงจากที่ฮุ้ยเจิงหลงหาได้ เขาทำหน้าท้าทาย มู่หลี่หานกำลังจะมีภารกิจที่แฝงไปด้วยความลึกลับและความท้าทายจดหมายฉบับนี้เป็นหลักฐานสำคัญที่อาจช่วยไขความจริงเกี่ยวกับการลักพาตัวพระชายาหยวน แต่ความพิเศษของจดหมายนี้อยู่ที่ กระดาษเนื้อดี และ หมึกสีดำสนิท ซึ่งไม่เหมือนของใช้ทั่วไปในจวนอ๋องหรือหมู่บ้านใกล้เคียง"กระดาษนี้… มันไม่ใช่กระดาษธรรมดา" มู่หลี่หานพึมพำกับตัวเอง ขณะที่เขาพิจารณาพื้นผิวและความเนียนของกระดาษ เขาเคยเห็นกระดาษชนิดนี้มาก่อน มันเป็นกระดาษที่ใช้เฉพาะในวังหลวงเท่านั้น"แต่เป็นของตำหนักไหน?" นี่คือคำถามสำคัญที่เขาต้องค้นหาคำตอบหมึกที่ใช้ในจดหมายก็เช่นกัน หมึกสีดำนี้เป็นหมึกคุณภาพสูง กลิ่นของหมึกและลายเส้นที่คมชัด แสดงให้เห็นว่าเป็นหมึกที่ปรุงขึ้นโดยช่างฝีมือชั้นสูงในวังมู่หลี่หานรู้ดีว่าไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะตามหาที่มาได้ เพราะในวังหลวงนั้นมีหลายตำหนัก และแต่ละตำหนักก็มีแหล่งจัดหาของตนเองเขาเริ่มต้นสืบจากผู้ค้าม้วนกระดาษและหมึก ที่มีชื่อเสียงใกล้กับวัง ซึ่งรู้จักจัดส่งของเข้าไปในตำหนักต่าง ๆ เขาปลอมตัวเป็นขุนนางจากแดนไกล เพื่อไม่ให้มีผู้ใดสงสัยเมื่อ
ลิขิตรักใต้เงาร้าย ตอนที่ 18.1 แผนตลบหลัง
หลายวันต่อมาท้องฟ้ายามเช้าปกคลุมไปด้วยหมอกบางเบา แต่บรรยากาศในจวนอ๋องเหวยฉีหยางกลับตึงเครียดมากขึ้นรั่วกงกง ผู้ที่ตอนนี้ดำรงตำแหน่ง กงกง ผู้ดูแลทุกสิ่งทุกอย่างภายในจวน ยืนอยู่ในลานกว้างพร้อมเรียกประชุมเหล่าข้ารับใช้และพ่อบ้านทั้งหมด สายตาคมเข้มของเขากวาดมองไปทั่วก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงหนักแน่น "วันนี้ ข้ามีงานสำคัญที่จะแจกจ่ายให้พวกเจ้าทุกคน ในช่วงนี้ความปลอดภัยของจวนอ๋องต้องถูกจัดการอย่างเข้มงวดเป็นพิเศษ ห้ามมีข้อผิดพลาด!"รั่วกงกงเอ่ยพลางยืนมือไว้ด้านหลังอย่างสง่างามผู้คนทั้งหมดที่ยืนรอคำสั่งก้มหัวรับฟัง ไม่มีผู้ใดกล้าเอ่ยแย้ง ท่ามกลางคนที่มารวมตัวมีเพียงหนึ่งสายตาที่แฝงไปด้วยความระแวง นั่นคือ... ฮุ้ยเจิงหลง ต้ากวนเจียผู้ทรงอำนาจในจวน ตอนนี้เขาได้รับหน้าที่ให้สืบลับ เขายืนอยู่ด้านหลังรั่วกงกง สังเกตท่าทีและคำพูดของเขาอย่างละเอียดคำพูดของพระสนมทำให้ฮุ้ยเจิงหลงนึกสงสัยกงกงผู้นี้ การกระทำของรั่วกงกงในช่วงนี้เริ่มไม่เข้าตา และฮุ้ยเจิงหลงรับรู้ได้ว่ามีบางสิ่งไม่ชอบมาพากลถัดออกไปไม่ไกล มู่หลี่ผิง คนรับใช้หน้าใหม่ของจวนก็ยืนฟังอยู่ด้วยเช่นกัน นางทำหน้าที่เล็ก ๆ ภายในจวน แต่ฮุ้ยเจิงหลงกล
ลิขิตรักใต้เงาร้าย ตอนที่ 18.1 แผนตลบหลัง
แต่ในขณะนี้ เขาได้มาอยู่ต่อหน้า และทันทีที่ได้ พู่ที่มู่หลี่ผิงให้ดูพู่ที่ไม่เหมือนไข่ เป็นพู่ไข่มุกน้ำงาม ทำจากเรือเงิน แล้วประดับไข่มุกสีขาวนวลสุกปลั่ง เปล่งประกายราวกับหยดน้ำค้างยามรุ่งสาง ทุกครั้งที่แสงอาทิตย์กระทบไข่มุกเหล่านี้ มันสะท้อนความงามอันบริสุทธิ์ที่ไม่อาจลืมเลือน “พระสนม” ปากของฮุ้ยเจิงหลงลั่นออกมาแผ่ว ๆ ฮุ้ยเจิงหลงทรุดเข่าลงทันทีเมื่อเห็น พระสนมซิงเยี่ยน ที่อยู่ตรงหน้า หลังจากที่ไม่เห็นกันมานาน น้ำตาของเขาไหลบ่าลงมา ขยับหัวเข่าเข้าใกล้ และซบหน้าลงไปกับแทบเท้าของพระนางพระสนมซิงเยี่ยนเคยเป็นเจ้านายของเขาในสมัยที่เขายังเป็นเพียงขันทีน้อย ผู้ที่เคยทำงานรับใช้อย่างใกล้ชิดกับพระสนมในตอนนั้นเขาไม่มีอำนาจหรืออิทธิพลใด ๆ แต่ในวันนี้ สถานะของเขาเปลี่ยนไป เขาคือผู้ดูแลหลักของจวนอ๋อง และได้รับความไว้วางใจจากท่านอ๋องเหวยฉีหยางพระสนมซิงเยี่ยนเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลแต่แฝงด้วยความเข้มงวดเมื่อออกคำสั่ง“เจิงหลง ข้าอยากให้เจ้าช่วยจัดการเรื่องนี้ให้ข้า”“พระสนมมีสิ่งใดให้บ่าวรับใช้หรือพ่ะย่ะค่ะ?” ฮุ้ยเจิงหลงเอ่ยถามพร้อมก้มหน้าลงต่ำ ด้วยรู้สึกถึงแรงกดดันในคำสั่งที่ใกล้จะได้ยินพระ
ลิขิตรักใต้เงาร้าย ตอนที่ 17.2 ความสุขที่พอใจ
แผนการเริ่มต้นขึ้นเมื่อรั่วกงกงได้แอบจัดการทำอุกอาจในวันแต่งงาน โดยลักพาและทำร้ายพระชายาหยวนเหมยหลัน จากนั้นก็ฆ่านาง ต่อมารั่วกงกงก็จัดการรมยากำหนัดในห้องนอนของท่านอ๋อง และจัดฉากให้ท่านอ๋องอยู่กับหญิงรับใช้ในห้องนอน เรื่องนี้จะเป็นเครื่องมือสำคัญในการทำลายชื่อเสียงของท่านอ๋องหากผู้คนเชื่อว่าท่านอ๋องมั่วสุมกับหญิงรับใช้ ชื่อเสียงของเขาก็จะถูกทำลายจนย่อยยับ“เจ้าจัดการให้คนพูดกันไปปากต่อปาก ในเรื่องทั้งสองเรื่อง ชื่อเสียงของฉีหยางต้องย่อยยับ ก่อนที่จะมีการคัดเลือกองค์รัชทายาทในอีกสามเดือนขณะที่ทั้งสองพูดคุยกัน เสียงของพวกเขาถูกกลืนหายไปในเสียงฝน แต่สายลมชื้นพัดพาคำลับอันตรายไปกับบรรยากาศอันชุ่มฉ่ำในห้องนอนของมู่หลี่ผิง บรรยากาศเงียบสงบ อากาศภายในห้องคละคลุ้งไปด้วยกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของธูปที่จุดเอาไว้เพียงบางเบาแสงจากตะเกียงในห้องส่องประกายราง ๆ บนใบหน้าของมู่หลี่ผิง หญิงผู้เคยเป็นเลิศในความงามและอำนาจ แต่ในวันนี้นางมีเพียงใบหน้าที่แสดงถึงความเย็นชาและความกลัวที่ซ่อนเร้นมู่หลี่หานก้าวเข้ามาในห้องอย่างไม่ยากเย็น ไม่มีทหารหรือคนรับใช้ใด ๆ ที่จะกล้าขัดขวางเขา เพราะเขาคือบุตรของมู่หลี่ผิง แ
ลิขิตรักใต้เงาร้าย ตอนที่ 17.1 ความสุขที่พอใจ
แกนบุรุษของอ๋องหนุ่มทำหน้าที่ได้อย่างแข็งขัน สร้างความรัญจวนป่วนซ่านจนหยวนเหมยหลันกลายเป็นหญิงหน้าไม่อาย แอ่นเด้งตัวรับการบดขยี้และมอบความสุขแสนมหัศจรรย์ให้กับนาง ทุกแรงกระทบที่ดังปึก ๆ พร้อมกับความหนึบหนับที่เกิดขึ้นท่านอ๋องก็สุข นางก็สุข และพากันเกาะเกี่ยวก้าวขึ้นบันไดสวรรค์ไปด้วยกันอย่างเต็มอกเต็มใจ เสียงร้องผสานที่เปี่ยมไปด้วยความหวามไหวกระเจิดกระเจิง ไม่มีอะไรจะหยุดเขาและนางเอาไว้ได้ ช่างเป็นไปตามครรลองของเรื่องเพศและกามารมณ์ความสุขครั้งแล้วครั้งเล่าที่เขามอบให้กับนาง และท้ายสุดท่านอ๋องก็ได้ฉีดความอุ่นกรุ่นเปรมปรีดิ์ เข้าไปในช่องทางรักของนาง อย่างไม่เกรงกลัวว่า การกระทำของตนจะทำให้นางผลิตทายาทให้กับเขา...อีกด้านหนึ่งของวังหลัง ในสวนดอกเหมยของตำหนักฮองเฮาซิ่วเหมย เป็นดั่งอัญมณีล้ำค่าในวังหลัง สถานที่แห่งนี้มักเป็นที่โปรดของนางในเวลาที่ฝนตกเมื่อสายฝนโปรยปรายลงมาจากท้องฟ้ามืดครึ้ม เสียงฝนที่กระทบใบไม้และดอกเหมยกลายเป็นเสียงดนตรีอันแผ่วเบา ที่ช่วยให้จิตใจสงบ ดอกเหมยที่บานสะพรั่งท่ามกลางละอองฝน ยิ่งดูงดงามในสีชมพูซีด ขาวและแดงอ่อน ดอกที่ตกลงบนพื้นหินชุ่มน้ำทำให้สวนนี้ ดูราวกับฉา
ลิขิตรักใต้เงาร้าย ตอนที่ 16.2 ข้าเพียงอยากป้องปกใครสักคน
“ข้าขอโทษ” เสียงแหบพร่าของเขาดังแผ่วข้างหูนาง ขณะที่มือของเขาค่อย ๆ โอบรอบกายหยวนเหมยหลัน นางรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นที่เป่ารดข้างแก้ม และกลิ่นสุราที่ลอยมาเบา ๆ สัมผัสนั้นทำให้หัวใจของนางสั่นไหว แม้นางจะอยากปฏิเสธ แต่นางไม่อาจสู้กับความอ่อนล้าทั้งกายและใจของตนเองได้หยวนเหมยหลันหันหน้าหนี สายตาของนางจับจ้องไปที่หน้าต่างที่มองเห็นแสงจันทร์จาง ๆ แต่หัวใจของนางกลับไม่อาจหันหนีไปได้ นางรู้สึกถึงความอบอุ่นจากท่านอ๋องที่ค่อย ๆ แผ่ซ่านเข้ามาในจิตใจนางหลับตาแน่น พยายามกดความรู้สึกที่สับสนนี้ไว้ แต่ความใกล้ชิดที่เขามอบให้นั้นกลับทำให้นางอ่อนแอลงทุกขณะ“ข้าไม่ต้องการให้เจ้าเป็นอะไรไป” เสียงของเขาชัดเจน ท่านอ๋องเหวยฉีหยางค่อย ๆ ยื่นมือขึ้นมาประคองใบหน้านางให้หันกลับมามองที่เขา สายตาที่เขามองนางในยามนี้เต็มไปด้วยความโหยหา ความอ่อนโยนที่เขามอบให้นางทำให้นางเริ่มสับสนในจิตใจ"ท่านอ๋อง..." นางเอ่ยออกมาด้วยเสียงแผ่ว สั่นสะท้านด้วยอารมณ์ที่กดเก็บมานานความเจ็บปวดที่ท่วมท้นอยู่ในใจนางนั้นเต็มไปด้วยความโกรธ ความเกลียด แต่ในเวลาเดียวกัน นางก็รู้สึกถึงบางสิ่งที่ทำให้นางไม่อาจตัดใจได้อ๋องเหวยฉีหยางไม่พูดอะไ
You may also like
ปีศาจน้อยของแม่ทัพคลั่งรัก
ชาไทยเย็น10.8K viewsย้อนชะตากลับมาทวงแค้น
เสี่ยวชิงเทียน9.9K viewsฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ
ซินต้งหรูสุ่ย190.0K viewsย้อนรักทวงแค้น
วิ๋นเจิง210.9K viewsเล่ห์รักดอกมู่ตาน
องค์หญิงโนเนม87 viewsเกิดอีกครั้งก็ยังเป็นท่าน
Lovedee585 viewsแพทย์หญิงย้อนเวลามาเป็นหมอยาต่างยุค
เทียนสื่อ1.7K viewsท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป
ป่าดอกท้อ21.0K views
