Share

บทที่ 6

แอนโทนี่ไม่ได้มีเจตนาจะทำในสิ่งที่เขากำลังทำอยู่ ทว่าผู้หญิงคนนี้ดึงดูดความสนใจของเขาอย่างปฏิเสธไม่ได้ ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ครอบครัวของเขาพยายามบังคับให้เขาแต่งงาน ทว่าในตอนนี้...

“คุณพ่อครับ... คุณพ่อ...” น้ำเสียงสดใสของคริสทำให้เขาตื่นจากภวังค์

แอนโทนี่สังเกตเห็นว่ารอยจุดสีเข้มสองจุดดูค่อนข้างน่ากลัวมาก อาจจะสายเกินไปที่จะช่วยชีวิตผู้หญิงคนนี้เมื่อเซรุ่มมาถึง

เขาสลัดความคิดออกจากหัว แล้วก้มหน้าลงเริ่มดูดเลือดออกจากบาดแผล คริสที่นอนอยู่บนพื้นเห็นการกระทำนี้ และหัวเราะออกมาด้วยความสุข “คุณพ่อแตะตัวคุณแม่ แถมคุณพ่อยังจูบคุณแม่อีก ตอนนี้คุณพ่อต้องดูแลคุณแม่แล้ว!”

เด็กชายไม่เคยหยุดทำให้เขาแปลกใจ

...

เมื่อชาร์มินฟื้นคืนสติ เธอก็พบว่าตัวเองอยู่ในห้องโทนขาวดำและตกแต่งเอาไว้เป็นอย่างดี

“ฉันอยู่ที่ไหน? ฉันไม่ได้ถูกงูจงอางฉกหรอกเหรอ? ฉันต้องล้างแผลเดี๋ยวนี้!”

เมื่อเธอก้มหน้าลงมอง ทว่าเธอก็สังเกตว่าเสื้อผ้าของเธอถูกเปลี่ยนแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เสื้อผ้าที่ถูกนำมาเปลี่ยนให้เธอเป็นเสื้อเชิ้ตตัวโคร่งสีขาวที่คลุมลงไปถึงหัวเข่า

‘บาดแผลของฉันได้รับการล้างทำความสะอาดและพันผ้าพันแผลแล้วหรือ...? ใครเป็นคนทำแบบนี้ให้นะ?’

“คุณตื่นแล้วเหรอ?” น้ำเสียงทุ้มนุ่มนวลได้ยินมาจากอีกฟากหนึ่งของห้อง

ชาร์มินเงยหน้าขึ้นมองและก็เห็นร่างสูงที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเดินเข้ามาจากทางประตู ชายคนนั้นสวมสูทสั่งตัดพอดีตัว เครื่องหน้าบนใบหน้าของเขาดูราวกับงานแกะสลักที่ลงรายละเอียดอย่างประณีตที่สุด ออร่าที่แผ่ออกมาจากกายของเขาให้ความรู้สึกสูงส่งเหลือเกิน อบอวลไปด้วยความมีระดับและเป็นสุภาพชน

เขาคือ แอนโทนี่ เบลีย์

ชายผู้อยู่บนยอดพีระมิด ทายาทผู้สืบทอดคนที่สิบสามของตระกูลเบลีย์ ตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดมาตลอด 500 ปี นี่คือ แอนโทนี่ เบลีย์

“คุณเป็นคนช่วยชีวิตฉันเอาไว้เหรอคะ? แล้วคุณเป็นคนเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฉันด้วยหรือเปล่า?”

“อืม” เขาตอบกลับเสียงเบา

เมื่อเขาเข้ามาหาเธอ จากนั้นเขาจึงคุกเข่าลงต่อหน้าเธอ “ไม่ต้องกังวล ผมจะรับผิดชอบคุณเอง”

เขาหยิบกล่องผ้าฝ้ายเล็ก ๆ ออกมาและส่งให้ชาร์มิน กล่องนั้นเปิดออกเองโดยอัตโนมัติ สิ่งที่อยู่ภายในกล่องเป็นแหวนเพชรรูปหัวใจ

“คุณทำอะไรคะ?” ชาร์มินขมวดคิ้วเข้าหากัน

“ขอคุณแต่งงาน” แอนโทนี่ตอบ

“...”

ลือกันว่าแอนโทนี่ไม่สนใจผู้หญิง และแม้กระทั่งลูกชายของเขาเองก็เกิดมาจากคนเป็นแม่ที่รับตั้งครรภ์แทน ทำไมเขาถึงมาขอเธอแต่งงาน?

แน่นอน… เพราะลูกชาย! หน้าตาของเด็กชายมีความคล้ายกับหน้าตาของแอนโทนี่ด้วยเหมือนกัน ถ้าอย่างนั้นเด็กชายที่เธอช่วยชีวิตเอาไว้กลับกลายเป็นลูกชายของมหาเศรษฐีคนนี้อย่างนั้นเหรอ? แล้วทำไมเขาถึงอนุญาตให้ลูกชายของเขาไปเตร็ดเตร่อยู่ในที่อันตรายแบบนั้น แถมตอนนี้จู่ ๆ เขาก็มาขอเธอแต่งงานงานอีก? เป็นผู้ชายที่ไม่มีความรับผิดชอบอะไรขนาดนี้!

“คุณจะบ้าเหรอ? คุณช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฉัน แล้วตอนนี้ก็อยากแต่งงานกับฉันเนี่ยนะ?” เธอเยาะเย้ย

“ผมเป็นคนถือตัว” แอนโทนี่ทำหน้าไร้อารมณ์

“ถ้าตามความถือตัวของคุณ ไม่ใช่ว่าพวกผู้ชายที่ไปเดินตามชายหาดจะได้ภรรยากลับมาทุกคนเลยหรือไง? ผู้ชายเป็นพันเห็นตอนที่ฉันไปที่ชายหาด ไม่อย่างนั้นฉันไม่ต้องแต่งงานกับผู้ชายทุกคนด้วยเลยเหรอ?”

ผู้ชายเป็นพันอย่างนั้นเหรอ? แอนโทนี่ไม่ชอบเลยที่ต้องได้ยินแบบนี้

เมื่อเธอลงจากเตียง ชาร์มินจึงลูบไหล่ของเขาเบา ๆ “คุณเบลีย์คะ เราต่างก็เป็นผู้ใหญ่กันแล้วนะคะ ฉันไม่ได้อยากให้คุณมาดูแลฉัน แค่ดูแลลูกชายของคุณให้ดีก็พอแล้วค่ะ อย่ามัวแต่เอาเวลาทั้งหมดไปหาเงิน ลูกชายของคุณไม่มีแม่นะคะ และถ้าคุณไม่ทำอะไรกับเรื่องนี้ มันจะส่งผลกระทบกับนิสัยของเขาได้นะคะ”

ชาร์มินออกจากห้องหลังจากที่ต่อว่าเขาแล้ว เธอยังคงสวมเสื้อเชิ้ตตัวโคร่งที่อวดเรียวขายาวซึ่งมีกล้ามเนื้อแข็งแรงเหมือนผู้ชายและเจือด้วยความงดงามในแบบของผู้หญิง

ใบหน้าของแอนโทนี่เคร่งขรึมอย่างน่าเกรงขาม นี่คำขอแต่งงานของเขาถูกปฏิเสธเหรอ?

ผู้หญิงไม่ว่าคนใดก็ตามในโลกนี้อยากแต่งงานกับเขาจะตาย ทว่าผู้หญิงคนนี้กลับปฏิเสธเขาโดยไม่คิดไตร่ตรองเลยอย่างนั้นหรือ?

เขาหันกลับมาในทันที และถามเสียงดังขึ้นเล็กน้อย “มีคนอื่นอีกหรือเปล่า?”

“ห้ะ?” ชาร์มินรู้สึกสับสน

แอนโทนี่มองเข้าไปในดวงตาของเธอ และเน้นแต่ละพยางค์ที่เขาพูด

“ผมดูดพิษงูออกให้คุณ”

เดี๋ยวนะ รอยงูฉกไม่ได้อยู่ที่ต้นขาของเธอหรอกเหรอ?

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status