Genius University
เอี๊ยดดดด....
รถหรูเข้ามาจอดในโรงรถเรียบร้อยแล้ว ระหว่างทางที่เข้ามาก็มีกลุ่มนักศึกษาจำนวนมากที่เริ่มทะยอยกันเข้ามาแล้ว เพราะวันนี้เป็นวันรายงานตัวของนักศึกษาปี 1 มหาวิทยาลัยจีเนียส และฉันก็เป็นหนึ่งในนั้นเหมือนกัน
"ไม่คิดว่าวันแรกจะแต่งตัวไปรเวทได้นะคะคุณผู้บริหาร ^_^" ฉันมองเสื้อผ้าตัวเองก็ต้องอดยิ้มไม่ได้ เพราะวันนี้ฉันแต่งตัวค่อนข้างดูดีเลยล่ะ ไม่น้อยหน้าใครเลยนะ
"......."
"พี่ไม่คิดจริงๆเหรอคะว่าซีจะเลือกเรียนวิศวะ ^_^" ฉันมองพี่เซอร์เวย์ยิ้มๆ เพราะที่ตัวเองเลือกเรียนคณะนี้ก็เพราะพี่ชายเลยนะ
"ไม่"
"งะ! ดูถูกน้องเกินไปแล้วนะคะพี่ชาย"
"หึ! ลงไปได้แล้ว"
"แต่มันยังไม่ถึงเวลารายงานตัวเลยนะคะ แล้วซีก็หิวแล้วด้วย" ฉันบอกพี่เวย์ออกไป
เพราะตั้งแต่เช้าก็ไม่ได้กินอะไร เพราะมัวแต่ตื่นเต้นกับการมามหาวิทยาลัยของพี่ชายฉันที่เป็นถึงผู้บริหารที่นี่เลยนะ พูดแล้วจะหาว่าอวด แต่มันคือความจริง เพราะมหาวิทยาลัยจีเนียสก็เป็นธุรกิจของที่บ้านฉันเอง
ตึก...ตึก...ตึก
เราสองคนเดินมาทางที่คนไม่พลุกพล่าน และตอนแรกฉันคิดว่าพี่เขาจะพาฉันมากินข้าวซะอีก เฮ้ออ...แต่จะว่าไปที่นี่ก็สวยเหมือนกันนะ ทั้งใหญ่แล้วก็กว้างมากด้วย ดูเหมือนว่าต้นไม้จะเยอะมากกว่าเดิม จำได้ว่าตอนที่ฉันมาที่นี่ก็คือเด็กมากเลย
ไม่คิดว่าที่นี่จะพัฒนาขึ้นมากกว่าเดิม และดูเหมือนว่ามหาวิทยาลัยจีเนียสจะอยู่ในอันดับต้นๆของประเทศ ทำให้ใครๆก็อยากจะเข้ามาเรียนที่นี่
กึก!
"เอ๋?"
"......."
"พี่พาซีมาที่ห้องนี้ทำไมเหรอคะ?" อยู่ๆี่ชายฉันก็มาหยุดที่ห้องหนึ่ง ซึ่งฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันคือห้องอะไร
"ยังไม่ถึงเวลาลงทะเบียน เข้าไปนั่งรอในนั้นก่อน"
"แล้วพี่จะไปไหนอ่ะ?"
"ตรวจงาน"
"อ่อ ค่ะ"
แกร๊ก!
หลังจากที่พี่เซอร์เวย์เดินจากไป ฉันก็เข้ามาในห้องหนึ่งและฉันรู้อีกอย่างคือที่นี่แทบจะไม่มีคนเดินผ่านมาเลย สงสัยคงจะเป็นที่ส่วนตัวของพี่ชายฉันแน่ๆเลยแฮะ
ระหว่างนั้นฉันก็สำรวจห้องที่เข้ามา และก็พบว่ามันเป็นห้องทำงานของพี่ชายฉันนั้นเอง
พรึ่บ!
ฉันที่ไม่ได้ทำอะไรก็ได้แต่นั่งเล่นโทรศัพท์เพื่อรอเวลาไปรายงานตัว พอเลื่อนไปเรื่อยๆสายตาก็ไปสะดุดกับไอจีของผู้หญิงคนหนึ่ง แต่คนที่ฉันสนใจก็คือผู้ชายที่เธอกอดเขามากกว่า
ทำไมถึงรู้สึกคุ้นจัง.....
แกร๊ก!
ซีอาร์ละสายตาจากโทรศัพท์ก่อนที่จะหันไปมองคนที่เดินเข้ามาก็คือพี่ชายของเธอนั่นเอง
"เก็บโทรศัพท์แล้วไปรายงานตัวได้แล้วซีอาร์"
"ค่ะ ว่าแต่แล้วพวกเพื่อนๆพี่ล่ะค่ะ?"
"มันไม่มากันหรอก"
"อ่อ"
"ไปคนเดียวได้?"
"ได้ค่ะ พี่ทำงานไปเถอะ"
"อืม"
ซีอาร์เดินออกมาจากห้องของพี่ชาย เธอเดินลัดเลาะไปเรื่อยๆจนมาอยู่ตรงที่คนเยอะๆ ซึ่งมันเป็นจุดรับนักศึกษาใหม่ของแต่ละคณะ
"คณะฉันอยู่ไหนเนี่ย" ฉันเดินหาคณะของตัวเอง พลางก็มองพวกนักศึกษาแต่ละคนที่มาเรียนที่นี่ ฉันคิดว่าฉันแต่งตัวดีแล้วนะ แต่ก็ยังสู้พวกผู้หญิงหลายๆคนของที่นี่ไม่ได้เลยแฮะ
นี่แต่งตัวมารายงานตัวหรือมาเที่ยวกันเนี่ย....
ตุบ!
"อ๊ะ!"
"ขอโทษค่ะ"
ซีอาร์มองผู้หญิงคนหนึ่งที่เผลอชนกับเธอเข้า ก่อนที่เธอจะขอโทษผู้หญิงคนนี้ด้วย เพราะเธอเองก็ไม่ทันระวังเหมือนกัน
"ปี 1เหมือนกันเลย" ฉันพูกับผู้หญิงคนนี้ก่อนที่จะยิ้มให้กับเธอ เพราะดูจากการแต่งตัวรวมถึงท่าทางของเธอกับเพื่อนเธอแล้วคงจะเป็นเด็กปี 1เหมือนกับฉันแน่นอน "ชื่ออะไรกันเหรอ?"
"ฉันเรน เพื่อนฉันคนนี้น้ำหนาว"
"ยินดีที่ได้รู้จักนะ ฉันซีอาร์ อยู่วิศวะ"
"อ้าว! งั้นเราสามคนก็เรียนคณะเดียวกันเลยสิ เพราะฉันกับน้ำก้เรียนวิศวะเหมือนกัน ^_^"
เพื่อนของผู้หญิงที่ฉันเดินชนเอ่ยขึ้น ดูท่าทางแล้วฉันจะได้เพื่อนใหม่แล้วสิ อีกทั้งเรายังเรียนคณะเดียวกันอีก
อะไรมันจะโชคดีขนาดนี้เนี่ย ซีอาร์เอ๊ย.....
หลังจากนั้นเราก็ไปลงทะเบียนรายงานตัวกัน ก่อนที่เราทั้งสามคนจะไปหาอะไรๆอร่อยทานด้วยกัน ซึ่งเป็นฉันเองที่ชวนพวกเพื่อนสองคนนี้ไป......
ระหว่างที่นั่งทานของหวานกันนั้น เราสามคนก็ได้พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ฉันคิดว่าสองคนนี้เป็นคนที่น่ารักมากเลยแหละ ทั้งนิสัยแล้วก็หน้าตา พวกเธอดูเป็นกันเองมากเลยด้วยแล้วอีกอย่างที่ทำให้ฉันตกใจมากก็คือน้ำหนาว เธอเป็นคนที่สอบเข้ามาในคณะวิศวะด้วยคะแนนนอันดับหนึ่ง ทำให้ฉันอึ้งไปเลย ไม่คิดว่าตัวเองจะมีเพื่อนเก่งขนาดนี้ ส่วนเรนก็เก่งมากเหมือนกัน ฉันคิดว่าเรนเป็นคนที่คุยสนุกมาก ไม่น่าเบื่อ และฉันก็คิดว่าเราสามคนจะต้องสนิทกันมากขึ้นกว่าเดิมแน่นอน.....
..............................
บรื้นนนน....
รถหรูแล่นออกไปทันทีที่ส่งเพื่อนของซีอาร์เสร็จ โดยที่พี่ชายของเธอเองที่เป็นคนมาส่ง
"เป็นไงคะเพื่อนซี น่ารักใช่มั้ยคะพี่ชาย ^_^"
"พูดมาก"
"เอ๋? น้ำหนาวนี่นะคะพูดมาก ถ้าพี่เจอเพื่อนซีอีกคน พูดเยอะกว่านี้อีกค่ะ" ไม่อยากจะพูดเรื่องของเพื่อนลับหลังหรอกนะ แต่ขอหน่อยเถอะ "น้ำหนาวน่ะเก่งมากเลยนะคะพี่เวย์"
"......."
"สอบชิงทุนเข้ามอเราได้แล้วยังได้อันดับหนึ่งของคณะเราด้วยนะคะ"
"คณะเรา?"
"ก็วิศวะไงคะ ^_^"
"ยัยนั่น?"
"ใช่ค่ะ ทึ่งเลยใช่มั้ยล่ะค่ะ ตอนที่ซีรู้ซีก็อึ้งมากเลยนะคะ คนอะไรทั้งเก่งทั้งน่ารัก นี่สิถึงจะเป็นเพื่อนกับซีอาร์คนนี้ได้ ^_^"
"สนิทกันเร็วขนาดนั้นเลย?"
"ค่ะ รู้สึกถูกชะตากันมาก แล้วก็ยังมีเพื่อนอีกคนด้วยค่ะ ^_^"
"หึ :-)"
"เอ่อ...พี่เวย์คะ"
"......"
"เอ่อ...คือว่าพี่...."
"ไอ้ลูซ"
"ค่ะ พี่ลูซกลับมาหรือยังคะ?"
"อืม"
"จริงเหรอคะ!" ซีอาร์ร้องออกมาด้วยความดีใจ เธอจะได้เจอพี่ลูซของเธอแล้ว
"งั้นพี่ก็รีบๆขับรถสิคะ เดี๋ยวซีก็ไม่ได้เจอพี่ลูซอีกหรอก" ฉันอยากจะให้พี่ชายตัวเองขับไปถึงบ้านเร็วๆ เพราะคิดว่าพี่ลูซต้องมาหาพ่อฉันที่บ้านแน่นอน
"ไอ้ลูซ มันอยู่คอนโด"
"เอ๋?"
"......."
"พี่ช่วยพาซีไปหา...."
"ไม่ได้"
"พี่เวย์!"
"ทำไมถึงอยากไปหามันขนาดนั้น?"
"ก็...."
"บอกไม่ได้?"
"ก็ซีคิดถึงพี่ลูซนี่คะ ไม่ได้เจอพี่ลูซตั้งนาน นะค่าาา" ฉันพยายามอ้อนเขาสุดฤทธิ์ แต่ดูเหมือนว่าวิธีนี้จะใช้ไม่ได้ผลกับพี่ชายของฉันแล้วสิ
"......"
"น๊าาา"
"เดี๋ยวเธอก็เจอมัน"
"พี่เวย์!"
"......."
"เฮ้ออออ...."
ซีอาร์ถอนหายใจออกมาด้วยความเซ็ง แล้วเมื่อไหร่เธอจะได้เจอพี่ลูซสักทีล่ะเนี่ย!
"แล้วพี่จะไปไหนต่อเหรอคะ? หรือว่าพี่จะกลับคอนโด?"
"ผับไอ้คิม"
"ซีไปด้วย" ฉันรีบพูดออกมาทันที
"ไม่ได้!"
"ทำไมคะ ทีตอนนั้นซียังไปกับพี่ได้เลย"
"ไปกับไอ้ลูซ?"
"มันก็เหมือนกันนั่นแหละค่ะ นะค่าาา"
"ไม่ได้ พรุ่งนี้เธอมีเรียน"
"แต่ว่านี่มันยังไม่ดึก อีกอย่างผับก็ยังไม่เปิดเลยไม่ใช่เหรอคะ?"
"ซีอาร์!"
"ค่าาา รู้แล้วค่ะว่าไม่ได้"
ชอบทำเสียงดุใส่น้องสาวอยู่เรื่อยเลย พี่ชายใครเนี่ย.....
ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก"คุณหนูคะ!"เสียงเคาะประตูพร้อมกับเสียงเรียกจากข้างนอกดังขึ้นกุกกัก!"คุณหนูซีอาร์คะ คุณเซอร์เวย์มารับแล้วค่ะ""ค่าาา" ฉันขานรับทันทีซีอาร์มองตัวเองอยู่หน้ากระจกอีกครั้ง พอเป็นที่พอใจแล้วเธอจึงรีบลงไปชั้นล่างทันทีวันนี้เธอตื่นเช้าเป็นพิเศษด้วยความตื่นเต้น เพราะว่าต้องไปเรียนในรั้วมหาวิทยาลัยเป็นวันแรกตึก...ตึก...ตึก"มาแล้วค่าาา" ฉันรีบเดินลงมาบันไดไปหาพี่เซอร์เวย์ทันที"สายไป 15 นาที?""พี่ว่าชุดเข้ากับซีมั้ยคะ?" ฉันถามพี่เซอร์เวย์ที่นั่งรออยู่ที่โซฟา โดยที่ไม่ได้ฟังในสิ่งที่เขาพูดเลย"รีบกินข้าวได้แล้ว""ไม่กินค่ะ เราไปกันเถอะ ^_^" ฉันไม่รู้สึกหิวเลย เพราะอยากไปเรียนแล้วล่ะ....."หึ :-)".............................Genius Universityบรื้นนนน...."พี่เวย์คะ!"".......""ซีลงตรงนี้ค่ะ""......?""รอเพื่อนค่ะ ^_^""หึ :-)"กึก!"ตอนเย็นเจอกันนะคะพี่ชาย อ่อ แล้ววันนี้ซีจะได้เจอพี่ลูซมั้ยคะ?" ฉันถามพี่เซอร์เวย์ก่อนที่จะลงจากรถของเขา"คงได้เจอ""งั้นซีไปก่อนนะคะ ^_^" ฉันลงจากรถทันทีที่ได้ยินคำตอบที่พึงพอใจแล้วตึก...ตึก...ตึกตอนนี้ซีอาร์ เธอก็มารอน้ำหนาวกับเรนที่
ครืดดด...ครืดดด...ครืดดดเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น...."อื้ออออ"พรึ่บ!ร่างบางที่นอนอยู่ถึงกับสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางคันด้วยอาการงัวเงีย ก่อนที่เธอจะเหลือบมองนาฬิกาก็พบว่าตอนนี้เป็นเวลาเกือบจะสามทุ่มกว่าแล้ว เธอคิดว่าตัวเองคงเผลอหลับไปตอนที่เล่นโทรศัพท์แน่ๆครืดดด...ครืดดด...ครืดดดเธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นเบอร์โทรของป๊าเธอนั่นเองที่โทรเข้ามา เธอจึงกดรับสายทันที"ฮัลโหลค่ะป๊า"(ทำอะไรอยู่ลูก)"ซีเพิ่งตื่นค่ะ แหะๆๆ"(เวลานี้? เผลอหลับสิท่า)"ค่ะ"(ป๊าจะโทรหามาหาเราเรื่องที่เรียน เป็นยังไงบ้างหืมเรียนวันแรก)"ดีมากเลยค่ะ ซีมีเพื่อนใหม่แล้วนะคะ"(ดีแล้วล่ะลูก อ่อ...เรื่องรถถ้าลูกอยากขับไปเรียนป๊าไม่ห้ามนะลูก แต่ต้องขับอย่างระมัดระวังเข้าใจมั้ยซีอาร์)"เข้าใจค่ะ ซีจะขับอย่างระมัดระวังที่สุดเลยค่ะ!" ฉันยิ้มอย่างดีใจ เพราะรอให้ป๊าพูดคำนี้อยู่ด้วยสิ(ส่วนเรื่องคอนโดที่ลูกเคยขอป๊ากับม๊า เอาไว้รอป๊ากลับไปก่อน เดี๋ยวเราค่อยคุยกัน)"ป๊าจะกลับมาตอนไหนเหรอคะ?"(น่าจะอีกสองสามวัน ถ้าไม่มีอะไรมาก)"โอเคค่ะ ซีจะรอนะคะ"(งั้นป๊าวางสายก่อนนะลูก)"รักป๊ากับม๊านะคะ จุ๊บๆๆ"โครกกก...จู่ๆท้องเธอก็ร้อง แ
ตุบ!"อ๊ะ! ขอโทษค่ะ""ไม่เป็นไรค่ะ ^_^" ร่างบางยิ้มบอกคนที่ชนเธอ ก่อนที่เธอคนนั้นจะเดินออกไปพรึ่บ!"เมื่อไหร่จะมาเนี่ย เฮ้อออ.."สาวน้อยร่างบางในชุดเดรสกระโปรงสีฟ้าที่เข้ากับเธอกับรองเท้าผ้าใบสีขาวสุดฮิต ผมยาวสีน้ำตาลถูกปล่อยสยายออกมารับกับใบหน้าสวยหวานที่แทบจะไม่ได้แต่งเติมอะไรเลยนั้น ก็สามารถทำให้ผู้ชายที่ยืนอยู่ใกล้ๆต้องหันมามองเธอติ๊ง!เสียงข้อความดังขึ้น ทำให้เธอยกโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็ปรากฎว่าเป็นพี่ชายสุดหล่อของเธอนั่นเองที่ส่งข้อความมาพี่ชายมารับเหรอเนี่ย....ตึก...ตึก...ตึกร่างบางชะเง้อมองหาพี่ชายของเธอหลังจากที่ลากกระเป๋าตัวเองออกมาและเธอก็ไปสะดุดตากับรถคันหนึ่งเข้าและคนที่ยืนพิงอยู่นั้นก็เป็นคนที่ทำให้สาวๆที่รอรถเหมือนกับฉันถึงกับมองตาค้างเลยทีเดียว"พี่คะ ^_^""......"ผู้ชายหน้านิ่ง พี่ชายสุดหล่อของเธอนั่นเอง....หมับ!เธอรีบวิ่งเข้าไปสวมกอดพี่ชายของตัวเองด้วยความคิดถึงปนตื่นเต้นไปด้วย เพราะมันก็นานมากแล้วที่เราสองคนไม่ได้เจอกัน"พี่มารับน้องด้วยเหรอคะ""ขึ้นรถเถอะ""แล้วป๊ากับม๊าอยู่บ้านใช่มั้ยคะ? น้องคิดถึงม๊ากกมาก"พอขึ้นมาอยู่บนรถโดยที่พี่ชายของเ
London, Englandณ ตึกสูงใจกลางเมืองเก่าแก่ผสมผสานกับความทันสมัยได้อย่างหลงตัว เป็นแหล่งรวมศิลปะ แฟชั่นและอาหารที่หลากหลาย และยังเป็นศูนย์กลางทางธุรกิจของโลก ซึ่งบริษัทใหญ่แห่งนี้ก็ตั้งอยู่ใจกลางเมืองลอนดอนด้วยเหมือนกันเวลานี้เป็นเวลาที่ผู้คนต่างหลับใหล ยกเว้นเพียงเขาที่ยังคงทำงานอยู่....ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก"เข้ามา!"แกร๊ก!"ขออนุญาตครับ"พรึ่บ!"ว่ามาครับ" เสียงนิ่งๆเอ่ยออกมา หลังจากที่ชายหนุ่มนั่งลงที่โต๊ะทำงานเรียบร้อย"สินค้าของเราจัดส่งเรียบร้อยแล้วครับ""อืม...ดี""เอ่อ...แต่ยังมีอีกเรื่องที่ผมต้องรายงานคุณก่อนครับ""......"ชายหนุ่มวัยกลางคนที่กำลังนั่งอธิบายงานที่เขาได้รับมอบหมายจากคนตรงหน้าด้วยความกังวล เพราะตอนนี้บรรยากาศในห้องมันเงียบมากและมีเพียงแค่สองคนเท่านั้นที่อยู่ในห้องนี้ถึงแม้ว่าชายวัยกลางคนนี้จะมีอายุมากกว่าคนตรงหน้า แต่เขาก็ต้องยอมรับเด็กหนุ่มคนนี้ถึงความเก่งรอบด้านของเขาที่น่าทึ่งมากในการทำงานพรึ่บ!"คุณคิดว่าเป็นใคร?""ผม...เอ่อ...ผมว่าอาจจะเป็นเด็กใหม่ที่เราเพิ่งรับเข้ามาทำงานที่นี่ครับ""งั้นเหรอครับ""แต่ตอนนี้เราจัดการกับหมอนั่นแล้วครับคุณลูซ"ลูซ คือชื่อข
ครืดดด...ครืดดด...ครืดดดเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น...."อื้ออออ"พรึ่บ!ร่างบางที่นอนอยู่ถึงกับสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางคันด้วยอาการงัวเงีย ก่อนที่เธอจะเหลือบมองนาฬิกาก็พบว่าตอนนี้เป็นเวลาเกือบจะสามทุ่มกว่าแล้ว เธอคิดว่าตัวเองคงเผลอหลับไปตอนที่เล่นโทรศัพท์แน่ๆครืดดด...ครืดดด...ครืดดดเธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นเบอร์โทรของป๊าเธอนั่นเองที่โทรเข้ามา เธอจึงกดรับสายทันที"ฮัลโหลค่ะป๊า"(ทำอะไรอยู่ลูก)"ซีเพิ่งตื่นค่ะ แหะๆๆ"(เวลานี้? เผลอหลับสิท่า)"ค่ะ"(ป๊าจะโทรหามาหาเราเรื่องที่เรียน เป็นยังไงบ้างหืมเรียนวันแรก)"ดีมากเลยค่ะ ซีมีเพื่อนใหม่แล้วนะคะ"(ดีแล้วล่ะลูก อ่อ...เรื่องรถถ้าลูกอยากขับไปเรียนป๊าไม่ห้ามนะลูก แต่ต้องขับอย่างระมัดระวังเข้าใจมั้ยซีอาร์)"เข้าใจค่ะ ซีจะขับอย่างระมัดระวังที่สุดเลยค่ะ!" ฉันยิ้มอย่างดีใจ เพราะรอให้ป๊าพูดคำนี้อยู่ด้วยสิ(ส่วนเรื่องคอนโดที่ลูกเคยขอป๊ากับม๊า เอาไว้รอป๊ากลับไปก่อน เดี๋ยวเราค่อยคุยกัน)"ป๊าจะกลับมาตอนไหนเหรอคะ?"(น่าจะอีกสองสามวัน ถ้าไม่มีอะไรมาก)"โอเคค่ะ ซีจะรอนะคะ"(งั้นป๊าวางสายก่อนนะลูก)"รักป๊ากับม๊านะคะ จุ๊บๆๆ"โครกกก...จู่ๆท้องเธอก็ร้อง แ
ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก"คุณหนูคะ!"เสียงเคาะประตูพร้อมกับเสียงเรียกจากข้างนอกดังขึ้นกุกกัก!"คุณหนูซีอาร์คะ คุณเซอร์เวย์มารับแล้วค่ะ""ค่าาา" ฉันขานรับทันทีซีอาร์มองตัวเองอยู่หน้ากระจกอีกครั้ง พอเป็นที่พอใจแล้วเธอจึงรีบลงไปชั้นล่างทันทีวันนี้เธอตื่นเช้าเป็นพิเศษด้วยความตื่นเต้น เพราะว่าต้องไปเรียนในรั้วมหาวิทยาลัยเป็นวันแรกตึก...ตึก...ตึก"มาแล้วค่าาา" ฉันรีบเดินลงมาบันไดไปหาพี่เซอร์เวย์ทันที"สายไป 15 นาที?""พี่ว่าชุดเข้ากับซีมั้ยคะ?" ฉันถามพี่เซอร์เวย์ที่นั่งรออยู่ที่โซฟา โดยที่ไม่ได้ฟังในสิ่งที่เขาพูดเลย"รีบกินข้าวได้แล้ว""ไม่กินค่ะ เราไปกันเถอะ ^_^" ฉันไม่รู้สึกหิวเลย เพราะอยากไปเรียนแล้วล่ะ....."หึ :-)".............................Genius Universityบรื้นนนน...."พี่เวย์คะ!"".......""ซีลงตรงนี้ค่ะ""......?""รอเพื่อนค่ะ ^_^""หึ :-)"กึก!"ตอนเย็นเจอกันนะคะพี่ชาย อ่อ แล้ววันนี้ซีจะได้เจอพี่ลูซมั้ยคะ?" ฉันถามพี่เซอร์เวย์ก่อนที่จะลงจากรถของเขา"คงได้เจอ""งั้นซีไปก่อนนะคะ ^_^" ฉันลงจากรถทันทีที่ได้ยินคำตอบที่พึงพอใจแล้วตึก...ตึก...ตึกตอนนี้ซีอาร์ เธอก็มารอน้ำหนาวกับเรนที่
Genius Universityเอี๊ยดดดด....รถหรูเข้ามาจอดในโรงรถเรียบร้อยแล้ว ระหว่างทางที่เข้ามาก็มีกลุ่มนักศึกษาจำนวนมากที่เริ่มทะยอยกันเข้ามาแล้ว เพราะวันนี้เป็นวันรายงานตัวของนักศึกษาปี 1 มหาวิทยาลัยจีเนียส และฉันก็เป็นหนึ่งในนั้นเหมือนกัน"ไม่คิดว่าวันแรกจะแต่งตัวไปรเวทได้นะคะคุณผู้บริหาร ^_^" ฉันมองเสื้อผ้าตัวเองก็ต้องอดยิ้มไม่ได้ เพราะวันนี้ฉันแต่งตัวค่อนข้างดูดีเลยล่ะ ไม่น้อยหน้าใครเลยนะ".......""พี่ไม่คิดจริงๆเหรอคะว่าซีจะเลือกเรียนวิศวะ ^_^" ฉันมองพี่เซอร์เวย์ยิ้มๆ เพราะที่ตัวเองเลือกเรียนคณะนี้ก็เพราะพี่ชายเลยนะ"ไม่""งะ! ดูถูกน้องเกินไปแล้วนะคะพี่ชาย""หึ! ลงไปได้แล้ว""แต่มันยังไม่ถึงเวลารายงานตัวเลยนะคะ แล้วซีก็หิวแล้วด้วย" ฉันบอกพี่เวย์ออกไปเพราะตั้งแต่เช้าก็ไม่ได้กินอะไร เพราะมัวแต่ตื่นเต้นกับการมามหาวิทยาลัยของพี่ชายฉันที่เป็นถึงผู้บริหารที่นี่เลยนะ พูดแล้วจะหาว่าอวด แต่มันคือความจริง เพราะมหาวิทยาลัยจีเนียสก็เป็นธุรกิจของที่บ้านฉันเองตึก...ตึก...ตึกเราสองคนเดินมาทางที่คนไม่พลุกพล่าน และตอนแรกฉันคิดว่าพี่เขาจะพาฉันมากินข้าวซะอีก เฮ้ออ...แต่จะว่าไปที่นี่ก็สวยเหมือนกันนะ ทั้
London, Englandณ ตึกสูงใจกลางเมืองเก่าแก่ผสมผสานกับความทันสมัยได้อย่างหลงตัว เป็นแหล่งรวมศิลปะ แฟชั่นและอาหารที่หลากหลาย และยังเป็นศูนย์กลางทางธุรกิจของโลก ซึ่งบริษัทใหญ่แห่งนี้ก็ตั้งอยู่ใจกลางเมืองลอนดอนด้วยเหมือนกันเวลานี้เป็นเวลาที่ผู้คนต่างหลับใหล ยกเว้นเพียงเขาที่ยังคงทำงานอยู่....ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก"เข้ามา!"แกร๊ก!"ขออนุญาตครับ"พรึ่บ!"ว่ามาครับ" เสียงนิ่งๆเอ่ยออกมา หลังจากที่ชายหนุ่มนั่งลงที่โต๊ะทำงานเรียบร้อย"สินค้าของเราจัดส่งเรียบร้อยแล้วครับ""อืม...ดี""เอ่อ...แต่ยังมีอีกเรื่องที่ผมต้องรายงานคุณก่อนครับ""......"ชายหนุ่มวัยกลางคนที่กำลังนั่งอธิบายงานที่เขาได้รับมอบหมายจากคนตรงหน้าด้วยความกังวล เพราะตอนนี้บรรยากาศในห้องมันเงียบมากและมีเพียงแค่สองคนเท่านั้นที่อยู่ในห้องนี้ถึงแม้ว่าชายวัยกลางคนนี้จะมีอายุมากกว่าคนตรงหน้า แต่เขาก็ต้องยอมรับเด็กหนุ่มคนนี้ถึงความเก่งรอบด้านของเขาที่น่าทึ่งมากในการทำงานพรึ่บ!"คุณคิดว่าเป็นใคร?""ผม...เอ่อ...ผมว่าอาจจะเป็นเด็กใหม่ที่เราเพิ่งรับเข้ามาทำงานที่นี่ครับ""งั้นเหรอครับ""แต่ตอนนี้เราจัดการกับหมอนั่นแล้วครับคุณลูซ"ลูซ คือชื่อข
ตุบ!"อ๊ะ! ขอโทษค่ะ""ไม่เป็นไรค่ะ ^_^" ร่างบางยิ้มบอกคนที่ชนเธอ ก่อนที่เธอคนนั้นจะเดินออกไปพรึ่บ!"เมื่อไหร่จะมาเนี่ย เฮ้อออ.."สาวน้อยร่างบางในชุดเดรสกระโปรงสีฟ้าที่เข้ากับเธอกับรองเท้าผ้าใบสีขาวสุดฮิต ผมยาวสีน้ำตาลถูกปล่อยสยายออกมารับกับใบหน้าสวยหวานที่แทบจะไม่ได้แต่งเติมอะไรเลยนั้น ก็สามารถทำให้ผู้ชายที่ยืนอยู่ใกล้ๆต้องหันมามองเธอติ๊ง!เสียงข้อความดังขึ้น ทำให้เธอยกโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็ปรากฎว่าเป็นพี่ชายสุดหล่อของเธอนั่นเองที่ส่งข้อความมาพี่ชายมารับเหรอเนี่ย....ตึก...ตึก...ตึกร่างบางชะเง้อมองหาพี่ชายของเธอหลังจากที่ลากกระเป๋าตัวเองออกมาและเธอก็ไปสะดุดตากับรถคันหนึ่งเข้าและคนที่ยืนพิงอยู่นั้นก็เป็นคนที่ทำให้สาวๆที่รอรถเหมือนกับฉันถึงกับมองตาค้างเลยทีเดียว"พี่คะ ^_^""......"ผู้ชายหน้านิ่ง พี่ชายสุดหล่อของเธอนั่นเอง....หมับ!เธอรีบวิ่งเข้าไปสวมกอดพี่ชายของตัวเองด้วยความคิดถึงปนตื่นเต้นไปด้วย เพราะมันก็นานมากแล้วที่เราสองคนไม่ได้เจอกัน"พี่มารับน้องด้วยเหรอคะ""ขึ้นรถเถอะ""แล้วป๊ากับม๊าอยู่บ้านใช่มั้ยคะ? น้องคิดถึงม๊ากกมาก"พอขึ้นมาอยู่บนรถโดยที่พี่ชายของเ