ลุ้นรักพี่ชายวิศวะสุดโหด Ep.2

London, England

ณ ตึกสูงใจกลางเมืองเก่าแก่ผสมผสานกับความทันสมัยได้อย่างหลงตัว เป็นแหล่งรวมศิลปะ แฟชั่นและอาหารที่หลากหลาย และยังเป็นศูนย์กลางทางธุรกิจของโลก ซึ่งบริษัทใหญ่แห่งนี้ก็ตั้งอยู่ใจกลางเมืองลอนดอนด้วยเหมือนกัน

เวลานี้เป็นเวลาที่ผู้คนต่างหลับใหล ยกเว้นเพียงเขาที่ยังคงทำงานอยู่....

ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก

"เข้ามา!"

แกร๊ก!

"ขออนุญาตครับ"

พรึ่บ!

"ว่ามาครับ" เสียงนิ่งๆเอ่ยออกมา หลังจากที่ชายหนุ่มนั่งลงที่โต๊ะทำงานเรียบร้อย

"สินค้าของเราจัดส่งเรียบร้อยแล้วครับ"

"อืม...ดี"

"เอ่อ...แต่ยังมีอีกเรื่องที่ผมต้องรายงานคุณก่อนครับ"

"......"

ชายหนุ่มวัยกลางคนที่กำลังนั่งอธิบายงานที่เขาได้รับมอบหมายจากคนตรงหน้าด้วยความกังวล เพราะตอนนี้บรรยากาศในห้องมันเงียบมากและมีเพียงแค่สองคนเท่านั้นที่อยู่ในห้องนี้

ถึงแม้ว่าชายวัยกลางคนนี้จะมีอายุมากกว่าคนตรงหน้า แต่เขาก็ต้องยอมรับเด็กหนุ่มคนนี้ถึงความเก่งรอบด้านของเขาที่น่าทึ่งมากในการทำงาน

พรึ่บ!

"คุณคิดว่าเป็นใคร?"

"ผม...เอ่อ...ผมว่าอาจจะเป็นเด็กใหม่ที่เราเพิ่งรับเข้ามาทำงานที่นี่ครับ"

"งั้นเหรอครับ"

"แต่ตอนนี้เราจัดการกับหมอนั่นแล้วครับคุณลูซ"

ลูซ คือชื่อของชายหนุ่มที่เป็นคนดูแลงานในส่วนของสาขานี้และเป็นคนที่ทุกคนต่างรู้ดีว่าเขาคนนี้น่ากลัวขนาดไหนถ้าทำงานผิดพลาด

"แน่ใจนะครับว่าจัดการแล้ว :-)"

"เอ่อ...ครับ"

"แค่นี้ใช่มั้ยครับ?"

"ครับ"

"เชิญ"

หลังจากที่ชายวัยกลางคนเดินออกไปจากห้อง ลูกน้องของเขาก็เดินเข้ามาทันที

"จับมันไปขังไว้ในโกดัง!" ทั้งสีหน้าและน้ำเสียงของลูซเปลี่ยนไปจากเดิมทันที ก่อนที่เขาจะแสยะยิ้มออกมา

"ครับ!"

ลูกน้องรับคำสั่งในทันที เพราะคนที่นายสั่งให้เขาจับตัวมาก็คือคนที่โกงเงินบริษัท และคืนนี้มันก็คงไม่รอดเหมือนกับคนก่อนๆที่เคยทำวิธีเดียวกัน เพราะลูซ ไม่มีทางปล่อยให้มีชีวิตรอดไปได้!

ติ๊ง!

<น้องจะกลับไทยแล้วนะคะ>

ข้อความที่ส่งมานั้น ทำให้ชายหนุ่มนิ่งไปในทันที ก่อนที่เขาจะเก็บโทรศัพท์ไว้ที่เดิมแล้วเตรียมตัวออกไปด้านนอก

บรื้นนนน....

รถหรูแล่นออกจากบริษัททันที ท่ามกลางความมืดตามถนนที่มีแสงไฟระยิบระยับตามข้างทาง จนกระทั่งรถแล่นเข้าไปในซอกตึกแห่งหนึ่งที่เงียบสงัด

กึก!

พรึ่บ! พรึ่บ!

ร่างสูงเดินเข้าไปในห้องหนึ่งที่มืดสนิท แต่ตอนนี้ไฟกลับเปิดออกสว่างจ้า และคนที่ถูกมัดจับไว้ถึงกับมองนิ่งตาค้างด้วยความตกใจ ก่อนที่จะหันไปมองรอบๆก็ไม่พบกับลูกน้องของร่างสูงแม้แต่คนเดียว เขารีบก้มหน้าลงทันทีด้วยความกลัว ตัวของเขาสั่นไปหมด เพราะไม่คิดว่าคนตรงหน้าจะรู้ว่าเป็นเขาอยู่แล้ว

"เงยหน้าขึ้นมา!!" เสียงเข้มเอ่ยเสียงดัง ทำให้คนที่นั่งอยู่ที่พื้นต้องรีบเงยหน้าขึ้นมาตามคำสั่งของเขาอย่างเกรงกลัว

พรึ่บ!

"เฮือกก!"

"หึ :-)"

"คะ...คุณรู้อยู่แล้วว่าเป็นผม"

"ไม่น่าเชื่อใช่มั้ยครับ :-)"

"ผมขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจจะโกงเงินบริษัทจริงๆนะครับคุณคริส!"

"หึ! ไม่ได้ตั้งใจงั้นเหรอ?"

"......"

"ผมคิดว่าผมใจดีกับคุณมามากเกินไปแล้วนะครับคุณนิคม"

"อย่าทำอะไรผมเลยนะครับ ฮึก! ขอร้องล่ะครับ ผมยังมีลูกมีเมีย ขอร้องล่ะครับคุณลูซ"

"ผมให้โอกาสคุณมาหนึ่งครั้งแล้วและคิดว่าคุณจะไม่ทำอีก!"

"ผะ...ผม"

"หมดเวลาของคุณแล้วคุณนิคม! เข้ามาได้!"

ตึก...ตึก...ตึก

พรึ่บ!

ร่างสูงนั่งลงที่เก้าอี้ ก่อนที่เขาจะแสยะยิ้มออกมา เมื่อลูกน้องเขาเดินเข้ามาจับตัวของคนที่ถูกมัดตรงหน้า

พรึ่บ!

"ปล่อยผมไปเถอะครับ ผมจะไท่ทำแบบนี้อีกแล้ว ฮึก!"

"น้ำตามันไม่ช่วยอะไรหรอกนะคุณนิคม"

"ผมจะไม่ทำอีกแล้ว ฮึก!"

หมับ!

ปึก!

มือของนิคมถูกวางบนโต๊ะตรงหน้าร่างสูง โดยที่ไม่สามารถขยับไปไหนได้ เพราะถูกลูกน้องของเขาจับไว้แน่น ก่อนที่มืออีกข้างของลูกน้องจะหยิบมีดเล่มหนึ่งขึ้นมา ทำให้นิคมตัวสั่นขึ้นมาทันทีพร้อมกับอ้อนวอนร้องขอชีวิต

"ไม่ๆๆ อย่านะ! ไม่นะ!"

"จัดการซะ!"

"ไม่นะ! ไม่ๆๆๆ"

กึก!

"อ๊ากกกกส์!" เสียงร้องโอดครวญดังทั่วห้อง

"หึ :-)"

"ซี๊ดดดดด! ปละ...ปล่อยผมไปเถอะครับ..."

"หายไปแค่สองนิ้ว แต่มันก็ยังคงใช้งานได้ จริงมั้ย?"

"......!!"

"หึหึหึ"

"......!!"

"จัดการต่อซะ!"

"......"

"อย่าให้มันมีลมหายใจกลับไปได้!"

"มะ...ไม่นะ...ไม่ๆๆ ได้โปรด"

พรึ่บ!

ร่างสูงลุกขึ้นพร้อมกับกระชับสูทตัวเอง ก่อนที่จะแสยะยิ้มออกมาให้กับคนตรงหน้าที่กำลังขอร้องเขาให้ปล่อยตัวเองออกไป แต่เขากลับไม่ได้สนใจเลยแม้แต่นิด

หมับ!

"อึก!"

มือหนาบีบครางคนตรงหน้าโดยที่เขากำลังมองอย่างไม่รู้สึกอะไร ก่อนที่จะทิ้งท้ายประโยคจ่อมาที่ทำให้คนฟังถึงกับนิ่งไปชั่วขณะ....

"ไม่เคยมีใครรอดจากที่นี่ไปได้!"

"......!!"

":,-)"

"ม่ายยย ปล่อยผมไปเถอะ!"

ปัง!

ชายหนุ่มเดินออกไปจากห้องนี้ทันที ก่อนที่เขาจะปล่อยให้ลูกน้องจัดการและตัวเองก็รีบขับรถออกไปจากทันที

ติ๊ง!

เสียงข้อความเขาดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

<นายอยู่ไหน! ทำไมไม่ตอบข้อความของฉัน>

<ถ้านานไม่ตอบ อย่าหวังเลยว่าฉันจะเซ็นสัญญากับนาย>

"น่ารำคาญว่ะ!"

ลูซถอนหายใจออกมาด้วยความเบื่อหน่าย ก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นข้อความ

ติ๊ง!

<พี่อ่านข้อความของซี แล้วไม่ตอบซีเลยนะคะ!!!>

ชายหนุ่มอ่านข้อความของหญิงสาว แต่ก็ไม่ได้ตอบอะไรเธอ เพราะเรื่องของเขากับเธอมันไม่มีทางเป็นไปได้......

🔶🔶🔶🔶🔶🔶

😌อิพี่ลูซ มาแนวโหดจริงเหรอคะ?

👍กดไลก์ 💬คอมเมนต์กันเข้ามาได้น๊าา

ฝากติดตามกันด้วยน๊าาา🙏