Se connecterShare
บทที่ 1363
Related chapter
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1364
ใบหน้าของหานซานเฉียนเปลี่ยนเป็นเย็นชาทันทีสาวใช้คนนี้สร้างปัญหาอย่างไร้เหตุผล เธอรู้ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเฉินเหยียนหรันดีกว่าใคร แต่ในเวลานี้กลับต้องการให้เขาเข้าไปแก้ไขปัญหาของเฉินเหยียนหรัน“คุณหนูของเจ้าคงไม่รู้ว่าเจ้ามาพบข้าสินะ” หานซานเฉียนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาการแสดงออกของสาวใช้เปลี่ยนไป เฉินเหยียนหรันไม่รู้เรื่องนี้จริง ๆ นางเป็นคนตัดสินใจเองเมื่อเห็นสีหน้าของสาวใช้ หานซานเฉียนก็รู้ว่าเขาเดาถูกและพูดต่อ "ขอเดาอีกหน่อย ปัญหาของเฉินเหยียนหรันน่าจะมาจากอีกสองตระกูลใช่หรือไม่"“ท่านรู้ได้อย่างไร!” สาวใช้ตกใจมาก นางไม่ได้บอกหานซานเฉียนว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วหานซานเฉียนจะรู้ได้อย่างไร?หานซานเฉียนยิ้มเบา ๆ เขารู้ได้อย่างไรงั้นเหรอ? เรื่องนี้แทบไม่ต้องใช้สมองในการคิดเลยด้วยซ้ำ มันยากตรงไหนกัน เฉินเหยียนหรันมีความทะเยอทะยานที่ยิ่งใหญ่ ในเวลานี้เธอมีแนวโน้มที่จะตกหลุมพรางของอีกสองตระกูลใครควรเป็นเจ้าเมือง ท้ายที่สุดก็เป็นเพียงหุ่นเชิดเท่านั้น แม้ว่าหุ่นเชิดนี้จะยังไม่ค่อยเชื่อฟังในตอนนี้ก็ตาม แต่ก็ไม่ใช่ภัยคุกคามใหญ่หลวง เพราะตระกูลเฉินเป็นคู่ต่อสู้ที่แท้จริง สองตระกูลใหญ่ต
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1365
สองประโยคนี้ทำให้สีหน้าของเฉินเหยียนหรันดูน่าเกลียดยิ่งขึ้น และนางก็จ้องสาวใช้อย่างเกลียดชัง ถ้าไม่ใช่เพราะนางยุ่งไม่เข้าเรื่อง หานซานเฉียนจะปรากฏตัวได้อย่างไร และนางจะถูกคนเฒ่าสองคนนี้หัวเราะเยาะเช่นนี้ไหม“นี่เป็นเรื่องของพวกข้า ผู้เฒ่าทั้งสองไม่ต้องเป็นกังวลใจกับเรื่องนี้หรอก” เฉินเหยียนหรันกล่าว“เมื่อได้เห็นพลังของปรมาจารย์โคมสี่แล้ว เจ้ายังไม่รีบไสหัวออกไปอีกหรือ?” ผู้นำตระกูลคนหนึ่งพูดกับหานซานเฉียน เขาไม่อยากมองขยะนี้ด้วยซ้ำหานซานเฉียนส่ายหัวและส่งเสียงจิจิ“เจ้าหนู เจ้ากำลังทำอะไร” ปรมาจารย์โคมสี่รู้สึกว่าพฤติกรรมของหานซานเฉียนมุ่งเป้ามาที่เขา และเขาก็โกรธขึ้นมาทันที“น่าเสียดาย มีหินที่แข็งแกร่งราวกับเหล็กอยู่ในลานบ้านตระกูลเฉิน มีปรมาจารย์เคยทุบมันแตกได้ด้วยมือเปล่า ในความคิดของข้า นั่นต่างหากคือปรมาจารย์ที่แท้จริง ส่วนท่านก็แค่ทุบโต๊ะไม้เท่านั้น ไม่ได้ดูยอดเยี่ยมตรงไหนเลย” หานซานเฉียนกล่าวปรมาจารย์โคมสี่มองไปที่หานซานเฉียนอย่างเยาะเย้ยแล้วพูดว่า "ไม่มีทางที่จะมีคนแบบนั้นในเมืองหลงหยุน หากเจ้ากำลังคิดจะขู่ให้ข้ากลัวล่ะก็ เจ้าก็ประเมินข้าต่ำเกินไปแล้ว"“ขู่ให้ท่านกลั
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1366
สาวใช้ขมวดคิ้ว เป็นไปไม่ได้เลยที่ความแข็งแกร่งของหานซานเฉียนจะสังหารปรมาจารย์โคมสี่ได้ แต่การจากไปอย่างลึกลับของปรมาจารย์โคมสี่ ทำให้ผู้คนอดสงสัยไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ “คุณหนูคะ ให้ไปบ่าวไปสืบดูไหมคะว่าเกิดอะไรขึ้น?” สาวใช้ถาม“ลองดูว่าทรัพย์สินของตระกูลเราหายไปหรือไม่?” เฉินเหยียนหรันกล่าว เหตุผลที่ปรมาจารย์โคมสี่เต็มใจช่วยเหลือทั้งสองตระกูลก็เป็นเพราะผลประโยชน์ ดังนั้นในความเห็นของเฉินเหยียนหรัน การที่หานซานเฉียนสามารถทำให้เขายอมจากไปได้จะต้องจ่ายในราคาที่สูง เงินสามารถทำให้โลกหมุนได้ แม้ว่าปรมาจารย์โคมสี่จะทรงพลังมากแค่ไหน แต่ก็สมเหตุสมผลที่จะเห็นแก่เงินหลังจากที่ผู้นำทั้งสองตระกูลออกจากตระกูลเฉิน พวกเขาก็ไม่ได้แยกจากกัน แต่แอบไปพบกันในสถานที่เงียบสงบ เพื่อหารือเกี่ยวกับวิธีจัดการกับตระกูลเฉินต่อ “ผู้นำหวัง ไม่คิดว่าเฉินเหยียนหรันจะสามารถหาคนที่แข็งแกร่งแบบนี้ได้ การเปลี่ยนแปลงนี้ทำลายแผนการของพวกเราจนพังหมด เราจะทำอย่างไรต่อไปกันดี?” ผู้นำหวังถามสีหน้าของผู้นำหวังดูเคร่งขรึม การเปลี่ยนแปลงนี้เป็นสิ่งที่ไม่คาดคิดสำหรับพวกเขา พวกเขาคิดว่าปรมาจารย์โคมสี่ก็เพียงพอที่จะปรา
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1367
“คุณหนู ตรวจสอบทรัพย์สินแล้วไม่มีอะไรขาดหายไปเจ้าค่ะ”ในห้องของเฉินเหยียนหรัน สาวใช้รายงานการตรวจสอบของนาง ไม่ต้องพูดถึงการสูญหายของสิ่งของมีค่า แม้แต่สิ่งของเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ไม่มีมูลค่าอะไรก็ไม่มีอะไรสูญหาย“ดูเหมือนว่าสามีใหม่ของข้าจะเป็นเศรษฐีที่ซ่อนเร้นสินะ” เฉินเหยียนหรันกล่าวด้วยรอยยิ้ม“แต่ตอนนั้นเขาไม่มีแม้แต่เงินจ่ายค่าน้ำชาในโรงน้ำชาเวยโซ่วจวีไม่ใช่หรือเจ้าคะ?”สาวใช้ถามอย่างสงสัยเฉินเหยียนหรันยิ้มเบา ๆ และกล่าวว่า "เขาจงใจปิดบังทรัพย์สินของเขา เขาต้องมีจุดประสงค์บางอย่างแน่ เราไม่รู้ว่าเขาเป็นใครมาจากไหน เบื้องหลังของเขาอาจมีตระกูลใหญ่อยู่ก็ได้ เพียงแต่ไม่รู้ว่าเหตุใดเขาถึงถูกไล่ออกจากตระกูล”เหตุผลที่เฉินเหยียนหรันคาดเดาเช่นนั้น ก็เพราะนางไม่คิดว่าหานซานเฉียนจะพิชิตปรมาจารย์โคมสี่ด้วยความแข็งแกร่งของเขาได้ และนางก็ไม่เชื่อคำพูดของหานซานเฉียนที่บอกว่าเขาสังหารปรมาจารย์โคมสี่เมืองเก่า ๆ อย่างเมืองหลงหยุนจะมีปรมาจารย์ที่เหนือกว่าปรมาจารย์โคมสี่ได้อย่างไร? แถมยังหน้าตาหล่อเหลาแบบนั้นอีก“คุณหนูหมายความว่าเขาเป็นลูกชายที่ถูกตระกูลใหญ่ทอดทิ้งอย่างนั้นหรือเจ้าคะ?” สาวใช้ถา
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1368
ขณะที่หานซานเฉียนออกจวนของตระกูลเฉิน เขาก็สังเกตเห็นคนมากกว่าสิบคนที่ติดตามเขามา ดูเหมือนว่าฮวงเซียวหย่งจะเกลียดเขาจริง ๆ ถึงได้ส่งคนมามากมายขนาดนี้แต่เมื่อพิจารณาถึงตัวตนของฮวงเซียวหย่งในฐานะลูกชายของเจ้าเมือง มันไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับเขาที่จะระดมคนมากกว่าสิบคนเช่นนี้หานซานเฉียนจงใจเดินไปตามถนน นอกเหนือจากการตามเขาอย่างลับ ๆ แล้ว คนเหล่านั้นยังไม่กล้าโผล่หน้ามาขวางเขา ดูเหมือนพวกเขาจะกลัวผู้คนเห็นเล็กน้อยจึงไม่กล้าแสดงออกอย่างเปิดเผยเกินไปหลังจากสังเกตเห็นเรื่องนี้แล้ว หานซานเฉียนก็จงใจเดินไปที่ประตูเมือง“นายน้อย คนไร้ค่าคนนั้นเดินไปที่ประตูเมืองขอรับ ดูเหมือนว่าเขาจะออกจากเมือง” คนรับใช้แจ้งข่าวให้ฮวงเซียวหย่งทราบทันทีฮวงเซียวหย่งตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง และพูดด้วยความสับสน "ผู้ชายคนนี้กำลังจะออกจากเมืองงั้นเหรอ เขาไม่รู้หรือว่าข้าต้องการจัดการกับเขา?"“นายน้อย บางทีเขาอาจโง่เขลาก็ได้ขอรับ ดูจากภายนอกแล้ว เขาไม่ใช่คนฉลาด” คนรับใช้กล่าวฮวงเซียวหย่งยิ้มอย่างเย็นชาและพูดว่า "นี่เท่ากับเปิดโอกาสให้ข้า ในเมื่อเป็นเช่นนั้น เขาก็จะไม่สามารถรออดชีวิตกลับมาได้อีก ไปกันเถอะ ข้าอยากเห็
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1369
หลังจากได้ยินคำพูดของหานซานเฉียน จู่ ๆ ฮวงเซียวหย่งก็ได้สติจากอาการตกใจ แต่คนที่อยู่ข้าง ๆ เขากลัวมากจนขาอ่อนแรงและลงไปนั่งอยู่บนพื้นแล้ว“เจ้า...เจ้าเป็นใครกันแน่!” ฮวงเซียวหย่งถอยหลังไปสองสามก้าวโดยไม่รู้ตัว เมื่อเห็นหานซานเฉียนเดินเข้ามาในมุมมองของฮวงเซียวหย่ง เมื่อหานซานเฉียนออกจากจวนของตระกูลเฉินและเดินไปนอกชานเมือง เขาจะต้องตายอย่างแน่นอน เขาเคยคิดว่าหานซานเฉียนปัญญาอ่อน แต่ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าทำไมหานซานเฉียนถึงทำเช่นนี้ คนที่ใคร ๆ ต่างก็คิดว่าไร้ค่า เขาสามารถโค่นปรมาจารย์โคมสองได้มากกว่าสิบคนในช่วงเวลาอันสั้น ความแข็งแกร่งของเขาอย่างน้อยก็โคมสี่แน่นอน!โคมสี่!ปรมาจารย์เช่นนี้หาได้ยากในเมืองหลงหยุน และไม่เกินจริงที่จะบอกว่าตอนนี้เขาเป็นปรมาจารย์อันดับหนึ่งในเมืองหลงหยุน“ข้า? ข้าชื่อหานซานเฉียน สามีของเฉินเหยียนหรัน เจ้าลืมเร็วขนาดนี้ได้อย่างไร” หานซานเฉียนพูดด้วยรอยยิ้มฮวงเซียวหย่งกลืนน้ำลายลงคอ แน่นอนว่าเขารู้ตัวตนของบุคคลที่ยืนอยู่ตรงหน้า แต่สิ่งที่เขาถามไม่ใช่สิ่งที่ทุกคนรู้ แต่หมายถึงตัวตนที่ซ่อนอยู่ของหานซานเฉียนต่างหาก“ท่านแข็งแกร่งมากขนาดนี้ เหตุใดถึงได้แต่ง
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1370
“เป็นไปได้อย่างไร เขารอดชีวิตกลับมาได้อย่างไร!”เมื่อผู้นำตระกูลหวังทราบข่าว ใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความตกใจทุกคนในเมืองหลงหยุนรู้ดีว่าฮวงเซียวหย่งเกลียดหานซานเฉียนมากแค่ไหน เขาหลงรักเฉินเหยียนหรัน นับตั้งแต่มีข่าวว่าเฉินเหยียนหรันกำลังจะแต่งงานแพร่กระจายในเมืองหลงหยุน ฮวงเซียวหย่งก็ฆ่าแม้แต่คนรับใช้ของตระกูลไปแล้วหลายคน แล้วเขาจะยอมปล่อยหานซานเฉียนไปได้อย่างไร?“ข่าวถูกแน่หรือ มองคนผิดไปหรือเปล่า” ผู้นำตระกูลหวังถามคนรับใช้ของเขา“ท่านผู้นำ บ่าวมองไม่ผิดแน่ คือหานซานเฉียนจริง ๆ ขอรับ” คนรับใช้กล่าวผู้นำตระกูลหวังหายใจเข้าลึก แล้วพูดว่า "เกิดอะไรขึ้น เหตุใดฮวงเซียวหย่งถึงไม่ฆ่าเขา"ในเวลาเดียวกัน ตระกูลเซี่ยก็ตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกันหลังจากที่ผู้นำตระกูลเซี่ยได้ยินข่าว เขาก็คิดว่าคนรับใช้ของเขาจำคนผิดเช่นกัน แต่หลังจากได้รับการยืนยันซ้ำ ๆ ว่าเป็นหานซานเฉียนจริง ๆ เขาก็รู้สึกสับสน“ท่านผู้นำ มีบางอย่างที่แปลกมาก” คนรับใช้พูดกับผู้นำตระกูลเซี่ย “อะไรแปลก รีบบอกข้ามา” ผู้นำตระกูลเซี่ยถามอย่างรีบร้อน“ฮวงเซียวหย่งกลับเมืองเพียงลำพัง แต่ตอนที่เขาออกจากเมือง เขาพาปรมาจารย์โคม
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1371
เฉินเหยียนหรันไม่ได้รับคำตอบที่เธอต้องการ เธอโกรธมากจนอยากจะถลกหนังของหานซานเฉียน สาวใช้เดินตามอย่างระมัดระวังและพูดกับเฉินเหยียนหรันว่า "คุณหนู คุณท่านจะกลับบ้านพรุ่งนี้แล้ว ท่านอย่าอารมณ์เสียกับเรื่องพวกนี้เลยนะเจ้าคะ"เฉินเหยียนหรันต้องการสงบสติอารมณ์ แต่หัวใจที่ปั่นป่วนของเธอไม่สามารถสงบลงได้เลยหานซานเฉียนอาศัยอยู่ในจวนของตระกูลเฉิน และในฐานะคุณหนูใหญ่ของตระกูลเฉิน เธอกลับไม่สามารถจัดการคนไร้ค่านี่ได้ เธอจะสงบความโกรธในใจได้อย่างไร“คุณหนู หรือว่ารอให้คุณชายใหญ่กลับมาแล้วให้ท่านทดสอบหานซานเฉียนดูไหมเจ้าคะ” สาวใช้แนะนำเฉินเหยียนหรันมีพี่ชายชื่อเฉินเถี่ยซิน ซึ่งตอนนี้อยู่ระดับโคมสอง แม้ว่าความแข็งแกร่งของเขาจะไม่โดดเด่น แต่ความรักและความห่วงใยที่เขามีต่อเฉินเหยียนหรันก็ไม่มีใครเทียบได้ เหตุผลที่ฮวงเซียวหย่งทำอะไรเธอไม่ได้ในช่วงที่ผ่านมาส่วนหนึ่งก็มาจากการปกป้องของเฉินเถี่ยซินเฉินเถี่ยซินต่อต้านการแต่งงานของเฉินเหยียนหรันอย่างมากในตอนนั้น แต่เมื่อเขาคิดได้ว่าการใช้คนไร้ค่านี่สามารถหยุดฮวงเซียวหย่งได้ เขาก็ทำได้เพียงยอมรับความจริงเท่านั้นในใจของเฉินเถี่ยซิน หานซานเฉียนเป็นตัว
Latest chapter
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1455
เมื่อเผชิญกับทัศนคติเช่นนี้ของเฟยหลิงเอ๋อร์ หานซานเฉียนก็ไม่รู้ว่าจะจัดการกับนางอย่างไรขอทานตัวน้อยคนนี้จงใจปกปิดตัวตน การเก็บนางไว้จะเป็นเรื่องดีหรือร้ายกันนะ?แต่นางรู้ข่าวเกี่ยวของเจียงหยิงหยิงและรู้ตัวตนของไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ด้วย ดังนั้นหานซานเฉียนจึงไม่สามารถขับไล่นางไปได้แต่ถ้าอยากรู้ตัวตนของนาง นางก็พูดเอาไว้อย่างชัดเจนแล้วว่าต้องเก็บนางเอาไว้ถึงจะรู้ได้ว่านางเป็นใคร“เจ้ามาหาข้าเพราะเหตุใด” หานซานเฉียนถาม และหลังจากถามคำถามนี้ เขาก็เตือนอีกว่า “ข้าจำเป็นต้องรู้ หากเจ้าไม่เต็มใจที่จะตอบข้าอย่างตรงไปตรงมา ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าอยู่ด้วย”“ข้าคิดว่าท่านมีพลังมาก เหตุผลนี้เพียงพอหรือไม่” เฟยหลิงเอ๋อร์กล่าวนี่...หานซานเฉียนพูดไม่ออก และทันใดนั้นก็รู้สึกว่าคำถามของเขาไม่จำเป็นเลย และเขาก็ไม่สามารถได้รับคำตอบที่ลึกกว่านี้ได้แต่สิ่งหนึ่งที่หานซานเฉียนแน่ใจก็คือ เฟยหลิงเอ๋อร์ต้องซ่อนความลับบางอย่างไว้ สำหรับสิ่งที่นางต้องการนั้น บางทีอาจต้องรู้จักกันสักพักถึงจะสามารถรู้ได้“ท่านคงไม่คิดที่จะเก็บนางไว้จริง ๆ หรอกใช่หรือไม่?” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์มองหานซานเฉียนด้วยท่าทางเป็นกังวล นาง
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1454
“เจ้าเป็นใครกันแน่ ข้าไม่คิดว่าเจ้าเป็นขอทาน” หานซานเฉียนถามเฟยหลิงเอ๋อร์อย่างตรงไปตรงมาเฟยหลิงเอ๋อร์ยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า "ถ้าอยากรู้ว่าข้าเป็นใคร ก็เก็บข้าไว้ แล้วท่านจะได้รู้ในภายหลัง"หานซานเฉียนขมวดคิ้วเล็กน้อย สิ่งที่เด็กหญิงตัวน้อยพูดมันชัดเจนมาก นางยอมรับว่าตัวเองไม่ใช่ขอทาน แต่ถ้าหานซานเฉียนอยากรู้ เขาก็ต้องเก็บนางไว้ข้างกาย“นี่เป็นข้อตกลงอย่างนั้นหรือ?” หานซานเฉียนถามพลางขมวดคิ้วเฟยหลิงเอ๋อร์ยิ้มและพยักหน้า“หากข้าไม่สงสัยเกี่ยวกับตัวตนของเจ้า ข้าก็ไล่เจ้าไปได้ใช่หรือไม่?” หานซานเฉียนกล่าวต่อราวกับว่านางไม่คิดว่าหานซานเฉียนจะพูดแบบนั้น เฟยหลิงเอ๋อร์ย่นจมูกและดูครุ่นคิด เห็นได้ชัดว่ากำลังคิดอะไรบางอย่างเพื่อตอบโต้หานซานเฉียน“เราไม่อยากรู้เกี่ยวกับเจ้า รีบออกไปซะ” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น“ไม่ ท่านต้องสงสัยเกี่ยวกับตัวข้าแน่” เฟยหลิงเอ๋อร์กล่าวหานซานเฉียนยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ เขาไม่ได้คาดหวังว่าสาวน้อยคนนี้จะผยองเช่นนี้ แต่เขาได้รับไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์เอาไว้แล้วหนึ่งคน และตัวตนของนางก็พิเศษมากด้วย เขาจะยอมให้เฟยหลิงเอ๋อร์อยู่ด้วยได้อย่างไร?หานซานเฉีย
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1453
เมื่อหานซานเฉียนกลับมาที่ลานบ้าน ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์กำลังนั่งอยู่บนบันไดศาลาลานด้วยความงุนงงราวกับว่านางเสียสติไปแล้ว“เป็นอะไรไป?” หานซานเฉียนเดินเข้ามาก่อนจะถามขึ้นไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ชี้ไปข้างหน้าและไม่พูดอะไรเมื่อมองไปทางนิ้วของไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ หานซานเฉียนก็พบแผ่นหลังของหญิงสาวผมหางม้า นางดูตัวเล็กมาก แต่เมื่อมองจากด้านหลังก็เดาได้ว่านางเป็นคนที่สวยงาม“นางเป็นใคร?” หานซานเฉียนถามอย่างสงสัยไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ได้สติ นางเงยหน้าขึ้นมองหานซานเฉียนแล้วพูดว่า “นางคือขอทานตัวน้อยคนนั้นไงเจ้าคะ”ขอทานตัวน้อย!หานซานเฉียนก้าวไปข้างหน้าและตะโกนเรียกขอทานตัวน้อย “หันกลับมาให้ข้าดูหน่อยสิ”ขอทานตัวน้อยตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงหันกลับมาอย่างเขินอาย ใบหน้าของนางแดงราวกับแอปเปิลประณีต ไร้ที่ติ นี่เป็นคำจำกัดความที่สมบูรณ์แบบที่สุดที่หานซานเฉียนนึกถึงได้เด็กผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาเหมือนกับตุ๊กตา ไม่เพียงแต่ผิวพันของนางจะเนียนสวยไร้ที่ติเท่านั้น แต่หน้าตาของนางก็ปราณีตมาก ในชีวิตของหานซานเฉียน ไม่มีใครเทียบความงามของฉี๋อีหยุนได้ แต่ด้วยการปรากฏตัวของขอทานตัวน้อยคนนี้ ดูเห
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1452
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ฮวงเซียวหย่งก็รู้สึกเป็นกังวล ท่านอาจารย์มาหาเขาที่จวนของเจ้าเมืองเป็นครั้งแรก แต่ถูกขัดขวางโดยคนโง่เหล่านี้!“เจ้าพวกโง่ กล้าดียังไงมาขวางอาจารย์ของข้า!” ฮวงเซียวหย่งตะโกนยามดูเสียใจและพูดว่า “คุณชายฮวง พวกเราแค่กลัวว่าเขาจะโกหกน่ะขอรับ”ฮวงเซียวหย่งตบหัวยามคนนั้นแล้วพูดว่า “เจ้านี่ช่างโง่เขลาจริง ๆ ใครจะกล้ามาแสร้งทำเป็นอาจารย์ของข้าที่จวนเจ้าเมืองอีก เว้นเสียแต่ต้องการตาย”เมื่อยามได้ยินสิ่งนี้ เขาก็รู้สึกได้ทันทีว่ามันสมเหตุสมผลฮวงเซียวหย่งคือใคร เขาเป็นบุตรชายของเจ้าเมืองเชียวนะ!จะมีใครกล้ามาแกล้งทำเป็นอาจารย์ของเขาได้อย่างไร?ซึ่งหมายความว่าชายหนุ่มที่อยู่นอกประตูนั้นเป็นปรมาจารย์สามอันดับหลังจริง ๆ ทันใดนั้นเหงื่อเย็นก็ไหลลงมาที่หลังของยาม เมื่อนึกถึงสิ่งที่เขาเพิ่งพูดกับหานซานเฉียนไปเมื่อครู่ เป็นไปได้ไหมว่าเขาได้ผ่านประตูนรกไปแล้ว!ถ้าหานซานเฉียนมีนิสัยดุร้าย เกรงว่าพวกเขาคงตายไปนานแล้วฮวงเซียวหย่งวิ่งไปจนสุดทางของจวนเจ้าเมือง ไม่กล้าแม้แต่จะพักหายใจ เมื่อเขาเห็นหานซานเฉียนถูกพวกโง่เขลาขวางไว้ เขาก็โกรธมาก“พวกเจ้ากำลังทำอะไร กล้าดียังไงมา
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1451
“เจ้ากำลังทำอะไร รู้หรือไม่ว่านี่คือที่ไหน นี่คือจวนของเจ้าเมือง เจ้าไม่สามารถเข้าไปได้!”จวนของเจ้าเมืองหานซานเฉียนถูกยามขวางเอาไว้ยามในชุดเกราะหลายคนดูมีพลังราวกับสายรุ้ง โดยมีออร่าที่แม้แต่ราชาแห่งสวรรค์ก็ไม่สามารถหยุดยั้งพวกเขาได้หานซานเฉียนรู้สึกคุ้นเคยกับความรู้สึกนี้มาก และทันใดนั้นเขาก็อดหัวเราะไม่ได้นี่มันเหมือนกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ประตูของคลับระดับไฮเอนด์ หรือโรงแรมบนโลกปัจจุบันที่พยายามขวางเขาไม่ให้เข้าประตูเลยไม่ใช่เหรอเมื่อนึกถึงความจริงที่ว่าหานซานเฉียนเคยพบกับสิ่งต่าง ๆ มากมายบนโลกมาก่อนแล้ว เขาไม่คิดเลยว่าสถานการณ์เช่นนี้จะเกิดขึ้นกับเขาในโลกเชวียนหยวนด้วย ดูเหมือนว่าธรรมชาติของมนุษย์จะเป็นเช่นนี้ ไม่ว่าโลกไหน ๆ ก็มักจะมีคนที่ดูถูกคนอื่นอยู่เสมอ“ข้ามาหาฮวงเซียวหย่ง ไปบอกเขา แล้วเขาจะมาพบข้าเอง” หานซานเฉียนกล่าวพวกยามดูไม่พอใจ ตอนนี้ฮวงเซียวหย่งคือความภาคภูมิใจของจวนเจ้าเมือง ฮวงเซียวหย่งมีความแข็งแกร่งระดับโคมห้า แม้แต่ยามเหล่านี้ก็ดูเหมือนด้พึ่งบารมีของเขาไปด้วยเมื่อเอ่ยถึงและผู้ชายที่อยู่ข้างหน้ากลับพูดอย่างโจ่งแจ้งว่าต้องการพบฮวงเซียวหย
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1450
ตระกูลเฉินเคยรุ่งโรจน์อย่างยิ่งในเมืองหลงหยุน และเฉินเถี่ยซินซึ่งเป็นบุตรชายคนโตของตระกูลเฉินก็มีสถานะที่ไม่ธรรมดา แต่ตอนนี้เขาได้รับความทุกข์ทรมานจากจุดจบเช่นนี้ แม้ว่ามันจะเป็นความผิดของเขาเอง แต่ก็ยังทำให้หลายคนถอนหายใจด้วยความเสียดาย“แค่มีเงินก็เปล่าประโยชน์ โลกเชวียนหยวนความแข็งแกร่งคือการรับประกันที่ยิ่งใหญ่ที่สุด”“เฉินเถี่ยซิน โอ้อวดมากเกินไป ถึงกับบอกว่าเขาจะสามารถเข้าสู่ราชสำนักได้อย่างแน่นอน แต่กลับต้องมาเสียชีวิตอย่างไม่คาดคิดตั้งแต่ยังเยาว์วัย”“เขาเดินทางจากเมืองหนึ่งไปอีกเมืองหนึ่งเพื่อตามหาอาจารย์ แต่อาจารย์ที่แท้จริงก็อยู่ข้าง ๆ เขา แต่เขากลับทำลายโอกาสนี้เสียเอง ไม่มีที่สำหรับความเห็นอกเห็นใจจริง ๆ”“ใครจะคิดว่าคนไร้ค่าที่ถูกตระกูลเฉินขับไล่ออกไปจะเป็นคนที่มีอำนาจได้ขนาดนี้ ฮวงเซียวหย่งเลื่อนขึ้นสู่ระดับโคมห้าในช่วงเวลาสั้น ๆ ความแข็งแกร่งของเขาจะต้องอยู่ในสามลำดับหลังอย่างแน่นอน”ประโยคนี้ได้รับการยอมรับจากหลาย ๆ คน ไม่มีใครคาดคิดถึงความแข็งแกร่งของหานซานเฉียนจริง ๆ เพราะการแสดงของเขาในตระกูลเฉินนั้นดูไร้ค่าโดยไม่มีความเชี่ยวชาญใด ๆ เลยแต่ตอนนี้พวกเขารู้แล้
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1449
ในการรับรู้ของทุกคน หานซานเฉียนเป็นคนไร้ค่าที่ถูกไล่ออกจากตระกูลเฉิน ตอนนั้นเขาถูกคนนับไม่ถ้วนหัวเราะเยาะแต่ตอนนี้ จู่ ๆ เขาก็เปลี่ยนไป และกลายเป็นอาจารย์ของฮวงเซียวหย่ง!ความสามารถในการทำให้ฮวงเซียวหย่งเลื่อนจากระดับโคมสองทะลวงไปสู่ระดับโคมห้าได้ในช่วงเวลาสั้น ๆ ปรมาจารย์คนนี้จะต้องทรงพลังมากเพียงใดแล้วชายที่แข็งแกร่งเช่นนี้จะกลายเป็นคนไร้ค่าในตระกูลเฉินได้อย่างไร?“คุณ...คุณชายฮวง ล้อเล่นหรือไม่?”“หานซานเฉียน คุณชายกำลังพูดถึงหานซานเฉียนที่เรารู้จักหรือเปล่าขอรับ”“ถ้าเขาเป็นคนที่ทรงพลัง เหตุใด...เขาถึงถูกเฉินเถี่ยซินขับไล่ออกไปล่ะขอรับ?”ทุกคนถามฮวงเซียวหย่งด้วยความไม่เชื่อ เพราะเรื่องนี้อยู่นอกเหนือขอบเขตที่คนธรรมดาจะเข้าใจได้โดยสิ้นเชิงเขาเป็นคนทรงพลัง แต่ถูกเฉินเถี่ยซินที่อยู่เพียงระดับโคมสองรังแก มันช่างไม่มีเหตุผลเอาซะเลย“พวกเจ้าได้ยินไม่ผิด และข้าก็ไม่ได้ล้อเล่น อาจารย์ของข้าคือหานซานเฉียนจริง ๆ สำหรับสาเหตุที่เขาอยู่ในตระกูลเฉิน และเหตุใดถึงถูกเฉินเถี่ยซินขับไล่นั้น เป็นเพราะว่าอาจารย์ของข้าขี้เกียจเกินกว่าจะโต้เถียงด้วย” ฮวงเซียวหย่งกล่าวเมื่อเห็นว่าทุกคนยังค
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1448
หานซานเฉียนยิ้มและไม่พูดอะไร ทำไมเขาต้องจำเฉินเหยียนหรันด้วยล่ะ? ผู้หญิงคนนี้ไม่คู่ควรที่จะมาครอบครองพื้นที่ใดในใจของเขาเลย“ไม่กล้าตอบข้ามาตรง ๆ ท่านกลัวงั้นหรือ” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ถามอย่างไม่เต็มใจ“อย่าว่าแต่นางเลย แม้แต่เจ้า ข้าก็จะลืมไปในไม่ช้า คำตอบนี้พอใจแล้วหรือไม่” หานซานเฉียนหัวเราะเบา ๆจู่ ๆ ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ก็โกรธ นางถามเกี่ยวกับความคิดของหานซานเฉียนที่มีต่อเฉินเหยียนหรัน แล้วมันจะเกี่ยวอะไรกับนาง แถมยังพูดจาทำร้ายจิตใจคนฟังเช่นนี้อีก“ข้าจะทำให้มันเป็นที่น่าจดจำสำหรับท่านอย่างแน่นอน และทำให้ท่านไม่มีวันลืมข้าไปตลอดชีวิต” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์พูดผ่านไรฟันหานซานเฉียนขี้เกียจเกินกว่าจะคุยกับไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ จึงกลับไปที่ห้องของเขาตอนนี้ราชสำนักตระหนักถึงการดำรงอยู่ของเขา และแม้แต่จักรพรรดิซุนก็ยังต้องการเอาใจเขา ในสายตาของคนอื่น ๆ นี่เป็นสิ่งที่ดี แต่หานซานเฉียนคิดว่าสิ่งต่าง ๆ กำลังพัฒนาเร็วเกินไป และกำลังจะอยู่เหนือการควบคุมของเขา ราชสำนักเป็นหนึ่งในสามแกนหลักของโลกเชวียนหยวน หานซานเฉียนยังไม่ค่อยมีความรู้เกี่ยวกับ โลกเชวียนหยวนมากนัก การเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องระด
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1447
“ท่านเป็นอะไรไป?”"เกิดอะไรขึ้น!"การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันของโหยวไห่ทำให้ปี่ยางและฝูซานสับสน เพราะพวกเขาไม่รู้สึกอะไรเลย“ข้า...ข้าไม่รู้” เหงื่อเย็นหยดลงมาราวกับหยดลงมาราวกับเม็ดฝนบนหน้าผากของโหยวไห่ แรงกดเมื่อครู่นี้แทบจะทำให้เขาระเบิดตาย“เมื่อครู่...เมื่อครู่ ข้ารู้สึกถึงแรงกดอย่างรุนแรงจนเกือบจะบดขยี้ข้าได้” โหยวไห่อธิบายให้ทั้งสองคนฟังหลังจากสูดลมหายใจเข้าแรงกด?ทันใดนั้นสีหน้างุนงงของปี่ยางก็แปลเปลี่ยนเป็นความตื่นตระหนก ก่อนจะพูดกับทั้งสองคน “รีบออกไปจากที่นี่เร็วเข้า”เมื่อเผชิญกับความตื่นตระหนกของปี่ยาง แม้ว่าฝูซานและโหยวไห่จะสับสนเล็กน้อย แต่ก็ไม่อยู่ที่นี่นานลานบ้านของหานซานเฉียนเฉินเถี่ยซินยังคงตัวสั่นเทาคุกเข่าอยู่บนพื้นเขาไม่เคยคิดฝันว่าแผนการที่สมบูรณ์แบบของเขาจะจบลงเช่นนี้แม้ว่าศพจะถูกพบแล้ว แต่ปี่ยางก็ยังไม่ตัดสินโทษ แถมยังเป็นความเห็นชอบจากจักรพรรดิซุนอีกด้วย นี่แสดงให้เห็นว่าแม้ว่าหานซานเฉียนจะยังไม่ได้ไปที่ราชสำนัก แต่เขาก็ได้รับความสนใจจากจักรพรรดิซุนเป็นอย่างมากแล้วและเขาก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะไปต่อกรกับบุคคลดังกล่าวตอนนี้เมื่อเขาทำให้หานซานเฉ
