บทที่ 17

หญิงชราของตระกูลซูออกไปแล้ว!

ดูเหมือนว่าหญิงชราของตระกูลซูจะไปที่บ้านของซูกั๋วเย่า!

เมื่อข่าวแพร่กระจายในตระกูลซู ญาติทุกคนต่างตกใจอย่างสุดขีด นานเท่าไรแล้วที่หญิงชราของตระกุลซูไม่เคยไปบ้านลูก ๆ ของเธอ ยิ่งไปกว่านั้นเธอยังเคยพูดว่า ถ้าอยากให้เธอไปบ้านของลูก ๆ ของเธอนั้น พวกเธอต้องอาศัยอยู่ในพื้นที่บริเวณเขาหยุนติงเท่านั้น

“มันเป็นเรื่องจริงเหรอ?”

“คุณย่าจะไปที่บ้านของซูหยิงเซี่ยจริง ๆ ”

“ไม่มีทาง ใครเป็นคนสร้างข่าวลือ มันจะเป็นไปได้อย่างไร”

กลุ่มวีแชทของลูกหลานตระกูลซูมีการเคลื่อนไหวอย่างมาก และทุกคนต่างก็บอกว่าพวกเขาไม่อยากจะเชื่อกับข่าวนี้เลย

แต่เมื่อมีรูปภาพของคุณย่าลงจากรถถูกโพสต์ลงในกลุ่ม กลุ่มวีแชทก็เงียบลงทันที

พวกเขาทั้งหมดรู้ว่าการปรากฏตัวของคุณย่าในครั้งนี้แสดงให้เห็นว่ามันเป็นเรื่องใหญ่ แม้ว่าท่านจะต้องรู้สึกขายหน้าซูหยิงเซี่ยก็ตาม สำหรับตำแหน่งในบริษัทของซูไห่เฉานั้นคงจะได้รับผลกระทบอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

หลังจากที่ซูกั๋วเย่าและเจี่ยงหลานรู้เรื่องนี้ พวกเขาก็รู้สึกตกใจจนพูดไม่ออกเป็นเวลานาน พวกเขาคิดว่าคุณย่าไม่สามารถมาที่นี่ได้แต่ท่านก็ปรากฏตัวขึ้นอยู่ตรงหน้าพวกเขาแล้วจริง ๆ

ความร่วมมือกับบริษัทลั่วเฉวมีความสำคัญต่อตระกูลซูมาก การที่จะสามารถเข้าสู่ตระกูลแนวหน้าผู้ทรงอิทธิพลของเมืองหยุนเฉิงได้หรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับว่าจะคว้าโอกาสนี้อย่างไร ความปรารถนาสูงสุดในชีวิตของหญิงชรายามมีชีวิตอยู่คือ เธอต้องการให้ตระกูลซูได้อาศัยอยู่ในคฤหาสน์บริเวณภูเขาหยุนติง ดังนั้น เมื่อเธอได้ยินว่าซูหยิงเซี่ยป่วย เธอก็รู้สึกร้อนใจและวิตกกังวลมากเหมือนมดที่อยู่บนกระทะร้อน เธอเกรงว่าถ้าคุณจงเหลียงได้พบพันธมิตรรายอื่นแล้วเธอก็จะไม่มีโอกาสกลับไปแก้ไขได้เลย ดังนั้นเธอจึงต้องมาพบเห็นด้วยตนเองเพื่อความสบายใจ

หญิงชราเริ่มแก่มากแล้ว แค่ขึ้นบันไดก็รู้สึกว่าเกือบจะเอาชีวิตเธอไปด้วย

ซูกั๋วเย่าและเจี่ยงหลานทั้งสองคนรอหญิงชราอยู่ที่ประตูเป็นเวลานาน เมื่อพวกเขาเห็นท่านมาถึงก็รีบเข้าไปช่วยพยุงทันที

“แม่ครับ แม่มาที่นี่ด้วยตัวเองทำไม ถ้าแม่มีธุระก็โทรศัพท์มาหาพวกเราดีกว่าครับ พวกเราจะไปหาแม่เองครับ” ซูกั๋วเย่าพูด

“ใช่ค่ะแม่ ถ้าแม่มีธุระแค่โทรมาก็ได้ค่ะ” เจี่ยงหลานก็พูดเช่นเดียวกัน

หญิงชรารู้สึกกระหืดกระหอบหายใจไม่ทัน ใบหน้าของเธอซีดขาวจากความอ่อนเพลียและความรู้สึกเหนื่อยล้า

“ฉันมาหาหยิงเซี่ย ฉันได้ยินว่าเธอป่วย” หญิงชราพูดตอบกลับไป

ในใจของซูกั๋วเย่ารู้สึกสับสนวุ่นวาย ถ้าหากท่านรู้ว่าซูหยิงเซี่ยแกล้งป่วยจะเกิดอะไรขึ้น

เขาจ้องไปที่หานซานเฉียนอย่างดุเดือด เพราะมันเป็นความคิดที่ไม่ดีของเขาทั้งหมด

หานซานเฉียนยังคงมีสีหน้าเฉยเมย เขาพาคุณย่าเข้ามาข้างในพร้อมกับนำน้ำมาบริการให้เธอ แต่น่าเสียดายที่เธอทำเพียงแค่ชำเลืองมองเขาเท่านั้น

“หยิงเซี่ยอยู่ที่ไหน?” หญิงชราถามหลังจากนั่งลงบนโซฟาแล้ว

“หยิงเซี่ยป่วยค่ะ ฉันกลัวว่าเธอจะแพร่เชื้อให้คุณแม่จึงให้อยู่แต่ในห้องค่ะ” เจี่ยงหลานพูดตอบ

“เธอไม่ได้ป่วย” หานซานเฉียนพูดขึ้นมาทันทีหลังจากที่เจี่ยงหลานพูดจบ

เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็ได้เกิดขึ้น！

คำพูดของหานซานเฉียนทำให้ซูกั๋วเย่าและเจี่ยงหลานเกือบจะฉี่ราดด้วยความตกใจ พวกเขาพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อปกปิดเรื่องนี้ แต่คิดไม่ถึงว่าหานซานเฉียนจะยอมสารภาพเรื่องนี้ด้วยตัวของเขาเอง

“หานซานเฉียน เธอกำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไร หยิงเซี่ยเธอล้มป่วยอยู่” เจี่ยงหลาน มองไปที่หานซานเฉียนอย่างโกรธจัด เขาเป็นคนแนะนำให้เธอแกล้งป่วย และตอนนี้เขาก็สารภาพด้วยตัวเองว่าเธอแค่แกล้งป่วย เขากำลังทำให้คนอื่นต้องเดือดร้อน!

“แม่ครับ อย่าไปฟังเรื่องไร้สาระของหานซานเฉียนเลยนะครับแม่ เขาไม่รู้เรื่องอะไรเลย” ซูกั๋วเย่ารีบพูดขึ้นด้วยความตื่นตระหนก