Masuk"คุณมุกเธอดูแย่มากเลยนะครับ..." แอลให้ความเห็นเชิงบอกอลันกลายๆ ว่า เขาเล่นหนักไปเหรอเปล่า
"หนูมุกฉลาด ถ้าผมไม่ทำแบบนี้เธอไม่มีทางเชื่อ และอีกอย่างเธอไม่ใช่ ผู้หญิงที่จะสามารถคุมขังไว้แต่ในที่ปลอดภัยได้มีแต่วิธีนี้เท่านั้นที่จะทำให้หนูมุกไม่เอาตัวเองมาค้นหาความจริงและเธอก็จะสามารถมีอิสระในการใช้ชีวิตบ้าง..." แอลได้แต่นิ่งเงียบเพราะการกระทำของอลันไม่เพียงแต่ที่ทำให้หนูมุกเจ็บปวดแต่เขาคิดว่าอลันน่าจะเจ็บยิ่งกว่าเพราะมันอาจทำให้หนูมุกเกลียดอลันจริงๆ เกลียดทั้งที่ยังรักเต็มหัวใจ
"เรื่องรถผมว่าไม่ง่ายนะครับว่าคุณมุกจะยอมรับมันไปง่ายๆ"
"พี่คงต้องเล่นบทร้ายบ้างครับ...ถ้ามันจำเป็น" แอลพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ
"อีกสักพักติดต่อเจสัน...ช่องสัญญาณที่ดักฟังไม่ได้..." อลันเอ่ยบอก แจ้งผู้ร่วมรับบทต
ในขณะที่ด้านบนกำลังเจรจา เสียงปืนจากด้านล่างก็ดังอย่างต่อเนื่อง เมื่อพวกของเนธานพยายามจะบุกขึ้นมาด้านบน แต่ก็ถูกสะกัดไว้ด้วยเจอาร์และอิวานอฟและอดัมก็ส่งสัญญาณให้กายและอเล็กเซียร์ไปเสริมสองคนด้านล่าง เพราะด้านบนตอนนี้เหลือแต่เนธานกับบาทหลวงที่ยังก้มหน้าคุกเข่าหลบกระสุนหลังเก้าอี้ไร้พิษภัย "แมท...แกเลือกมาว่าจะมากับฉัน...หรือให้ฉันฆ่าผู้หญิงคนนี้ทิ้งตอนนี้" อลันขบกรามแน่นเมื่อได้ยินประโยคนั้น และอดัมต้องยกแขนกั้นไม่ให้อลันพุ่งเข้าหาเนธานที่มีหนูมุกเป็นเกราะและตัวประกัน "น้า!...ได้โปรดเถอะครับ...ผมขอร้อง!!" แมทขบกรามแน่นเมื่อคำตอบของเนธานคือสับไกปืน ทำให้แมทต้องยกมือขึ้นมาทั้งสองข้าง เป็นสัญญาณบ่งบอกว่าเขายอมทำตามที่เนธานต้องการและขยับขาก้าวตามเนธานไป อดัมต้องดึงให้อลันหลบเปิดทางให้เนธานที่แนบลำกล้องปืนกับต้นแขนของหนูมุกซึ่งการกระทำดังกล่าวสร้างความเ
[ผมได้ยินแล้ว...ทุกคนจุดหมายอยู่ดาดฟ้า...เส้นทางเคลียร์] เสียงของ อดัมดังมาตามระบบสัญญาณที่มีแต่พวกเขาแปดคนเท่านั้นที่ได้ยินและ 'เส้นทางเคลียร์' ที่อดัมเอ่ยบอกนั้นทุกคนเข้าใจทันทีว่าด้านอดัมจัดการกับคนในห้องวงจรปิดไปแล้ว เวลาต่อจากนี้ผ่านกว่ายี่สิบนาที หลังจากที่แอลกดระบบสัญญาณตอนนี้ทั้งเจ็ดคนยกเว้นแอลที่ต้องอยู่ด้านนอกคอยเคลียร์พื้นที่ เมื่อเฮลิคอปเตอร์มาถึง ทั้งเจ็ดคนยืนเรียงกันตรงทางขึ้นบันไดเพราะภายในบ้านไม่ค่อยมีพวกของเนธานมากนัก นั่นก็อาจเพราะบางส่วนไปรวมกันอยู่บนดาดฟ้า ทั้งเจ็ดคนหันมามองหน้ากัน เป็นสัญญาณที่ทุกคนต้องเอาอาวุธบรรจุลูกตะกั่วออกมาเตรียมพร้อมใช้งาน เพราะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเข้าไปขัดขวางและช่วยตัวประกันชั้นดาดฟ้าจะไม่เป็นที่พบเห็นของฝั่งตรงข้าม ทั้งอลันทั้งอดัมและอเล็กเซียร์ ก้าวขึ้นบันไดไปทันที โดยที่มีอาวุธพร้อมใช้งานอยู่ในมืออย่างพร้อมใช้ เดธ กาย ก้าวตามหลังพร้อมกับเจอาร์และอิวานอฟที่เดินตามในระยะห่างออกมาเพราะ
"นี่คือนาฬิกาที่ไว้สำหรับจับเวลา...ทันทีที่แอลหาพิกัดสำหรับเฮลิคอปเตอร์ลงจอดแล้ว...แอลก็จะกดปุ่มนี้นาฬิกาที่อยู่กับทุกคนระบบจะทำงานพร้อมกันทันที นั่นเป็นการนับถอยหลังว่าพวกเราทุกคนจะมีเวลาในการปฎิบัติการณ์เพียงหกสิบนาที พวกเราทุกคนยกเว้นพี่อลัน แอล หนูมุก และแมท สี่คนนี้จะเดินทางกลับด้วยเฮลิคอปเตอร์ แต่ถ้าหากแอลและแมท ไม่สามารถขึ้นฮอร์ฯ ได้ทัน ทั้งสองคนจะมีเวลาเหลืออีกสิบนาทีในการกลับมาขึ้นเรือ และใครก็ตามที่เข้าใกล้กับแมท ต้องบอกเรื่องนี้ให้รู้โดยทันที เพราะฉะนั้นพี่อลันต้องพาหนูมุกไปขึ้นฮอร์ฯ ตามจุดที่แอลกำหนดภายในเวลาห้าสิบนาที เพราะฮอร์จะลงจอดเพียงห้านาทีมากสุด..." อดัมทบทวนและแจกแจงรายละเอียดให้ทุกคนรับฟังอีกครั้งเมื่อทุกอย่างเป็นที่เข้าใจกันทุกคน เจอาร์ส่งนาฬิกาข้อมือที่ถูกสั่งทำมาเป็นพิเศษให้กับทุกคน การปฎิัติการครั้งนี้ทุกคนจะบุกแบบกองโจร อาวุธที่บรรจุกระสุนจะมีที่เก็บเสียงทุกคน แต่ถ้าไม่จำเป็นทุกคนก็จะไม่ออกมาใช้ อาวุธหลักที่ต้องใช้คืออาวุธมีคมที่ทุกคนในที่นี่ต่างก็มีความสามารถในการใช้ทั้งสิ้น แม้แต่อลันที่ถึงแม้จะฝึกฝนน้อยกว่าคนอื่นๆ แต่ก็ไม่น่าเป็นห่วงเพราะอดัมเคยเห็นฝีมื
"คุณแม่อย่าร้องไห้นะครับ...ท่านอดัมต้องทำสำเร็จ" เอ็ดเวิร์ดที่ขยับและยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาให้กับน้ำฟ้าอีกครั้ง เฮเลนมองเด็กชายเอ็ดเวิร์ดและอดพยักหน้าพร้อมรอยยิ้มให้กับน้ำฟ้า เข้มแข็งไว้น้ำฟ้าโอบกอดเอ็ดเวิร์ดไว้แน่น เพียงแค่สองปีที่เธอดูแลเอ็ดเวิร์ดมา แต่เธอรักเอ็ดเวิร์ดไม่น้อยไปกว่าลูกแท้ๆเลย และสิ่งที่ทำให้เอ็ดเวิร์ดน่ารักมีเสน่ห์ในตัวคือเอ็ดเวิร์ดมีความคิดที่เกินอายุมาก ทำให้น้ำฟ้าอดคิดถึงอังเดรไม่ได้ว่าถึงแม้ชีวิตของอังเดรจะแวดล้อมไปด้วยความเลวร้ายแต่ในความเลวร้ายนั้นอังเดรก็ยังมีแสงสว่างที่ให้อังเดรได้รับความโชคดี คือบุตรชายเพียงคนเดียวของเขานั้นเอง ถึงแม้สองปีที่ผ่านมาอังเดรไม่ติดต่อพวกเธอเลยสักครั้งซึ่งเธอเข้าใจดี เพราะเขาไม่ต้องการให้เอ็ดเวิร์ดมีชีวิตด้านมืดถึงแม้เอ็ดเวิร์ดจะถูกเลี้ยงดูในครอบครัวมาเฟีย แต่น้ำฟ้ารู้ว่าเพราะอังเดรรู้ดีว่าเธอจะไม่มีทางให้เอ็ดเวิร์ดต้องเข้าสู่ชีวิตด้านสีเทาแน่นอน และนั่นก็เป็นเหตุผลที่อังเดรตัดตัวเองออกจากเอ็ดเวิร์ดอย่างถาวร เพราะไม่ต้องการเอาตัวเองที่แปดเปื้อนมาเกี่ยวข้องกับเอ็ดเวิร์ด แต่ใครเล่าจะรู้ว่าอนาคตจะเกิดอะไรขึ้นบนความแน่นอนก็คือความไม่แ
"………." เนธานที่รับฟังเขาไม่มีคำพูดใดๆ ให้กับหลานชาย "คุณมุกเดินไหวมั้ยครับ..." แมท ถามหนูมุก เมื่อเฮลิคอปเตอร์ลงจอดที่ลานกว้างที่มีสิ่งปลูกสร้างขนาดใหญ่ แต่บริเวณโดยรอบกลับมีกลุ่มชายที่มีอาวุธเดินและยืนในตำแหน่งต่างๆ หนูมุกพยักหน้าแต่แมทก็ไม่วางใจ จึงเข้าช้อนร่างบางในชุดเจ้าสาวที่กำลังก้าวลงจากเฮลิคอปเตอร์ เพราะหนูมุกตอนนี้ดูซีดเซียวมากจนแมทอดเป็นห่วงไม่ได้ "ขอบคุณ!" หนูมุกยินยอมให้แมทอุ้มอย่างง่ายดาย พร้อมกับกล่าว ขอบคุณเบาๆ อย่างซาบซึ้งใจเนธานไม่เข้าขัดขวางการปฎบัติของหลานชายที่พึงกระทำกับหญิงสาว และในขณะเดียวกันเนธานยกมือห้ามคนของตัวเองให้ถอยห่างแมทกับหนูมุกที่เดินตามเนธานเข้าไปด้านในของสิ่งปลูกสร้างขนาดใหญ่ โดยที่บริเวณโดยรอบล้อมไปด้วยกำแพงและต้นไม้สูงใหญ่ที่อายุน่าจะหลายสิบปีเรียงราย ถ้าเป็นเวลาอื่นแมทคิดว่าที่นี่สวยงามมาก แต่น่าเสียดายที่มันกลายเป็นแหล่งส่องสุมของเหล่าวายร้ายไป&n
หนูนาโอบกอดบุตรชายทั้งสองที่เข้ามากอดแม่ หนูนาที่ใบหน้าเต็มไปด้วยหยาดน้ำตาโอบกอดอลันแนบแน่น เพราะตอนนี้เธอรับรู้ว่าบุตรชายคนโตของเธอ ร่างทั้งร่างสั่นอย่างน่าสงสาร "แม่ครับ...หนูมุกตั้งครรภ์อยู่ครับ" หนูนาเบิกตากว้างกับข่าวใหม่ที่ได้ยินพร้อมกับอดัมที่หันมามองอลันด้วยดวงตาที่กว้างขึ้นเช่นกัน เพราะข่าวใหม่ที่ทั้งสองได้ยินนั้นเป็นข่าวดีและไม่ดีในเวลาเดียวกัน เพราะการที่หนูมุกตั้งครรภ์อยู่แต่ไม่มีใครรู้นั่นแสดงว่ายังเป็นครรภ์อ่อน แต่นั่นก็จะทำให้ร่างกายของหนูมุกอ่อนแอยิ่งนัก...อ่อนแอจนน่าเป็นห่วง อดัมหันไปทางแอลและเจอาร์ที่เดินเข้ามาใกล้ พร้อมหยิบโทรศัพท์ออกมาเปิดหาสัญญาณติดตามตัวที่อดัมถอดต่างหูของตัวเองยัดใส่เข้าไปในกระเป๋ากางเกงของแมท อย่างที่ไม่มีใครรู้ตัวนอกจากอดัมและแมท "พี่อลันเข้มแข็งไว้นะครับ..." อดัมเอ่ยออกมาเมื่อตอนนี้เขาได้เห็นน้ำตาลูกผู้ชายของพี่ชายเป็นครั้







