1 | เปิดตัวลูกสาวมาเฟีย

ล่ามรักมาเฟีย

โนเนจัง

เพนส์เฮาส์

"แลนด์ดิ้งรึยัง..."

(แลนด์แล้วจ้า มารับได้เลย)

"โอเค อยากลองรถใหม่พอดี"

หลังวางสายฉันหยัดลุกจากโซฟาไปคว้าหมวกกันน็อกเดินไปที่ลิฟต์ ก่อนจะกดลงไปชั้นจอดรถส่วนตัวของตัวเองเพื่อควบบิ๊กไบค์ Ducati Street Fighter V4s คู่ใจ ปอยผมยาวถูกสบัดไปข้างหลังลวกๆ เพื่อสวมหมวกกันน็อค ก่อนจะดึงถุงมือจากเสื้อหนังมาใส่ทีละข้างให้กระชับมือ

"โคตรเท่"

ฉันพูดกับตัวเองแล้วยิ้มที่มุมปาก หลังจากนั้นก็กดปุ่มสตาร์ทระเบิดเสียงท่อดังกระหึ่มทั่วบริเวณ

'บรึ้นนนนน บรึ้นนนนน'

"คุณแทนขวัญครับ!"

"คุณแทนขวัญ!"

บอดี้การ์ดที่พึ่งมาถึงวิ่งมาล้อมรถบิ๊กไบค์ฉันทันที เวร น่ารำคาญเป็นบ้า! ทำไมฉันต้องเกิดมาเป็นลูกสาวมาเฟียด้วยวะ กฎเกณฑ์เยอะกว่ากฎหมายประเทศไทยซะอีก

"หลบ"

"ถ้าคุณแทนขวัญจะออกไปข้างนอก พวกผมต้องนำขบวนนะครับ"

ฉันเปิดหมวกกันน็อกขึ้นด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะคว้าปืนที่เหน็บข้างเอวออกมาตั้งลำ 'แกร๊ก' และเล็งไปที่คนขวางทางอย่างเอาจริง

"ถ้าไม่หลบ...ฉันยิงเรียงคนแน่"

"แต่คุณแทนขวัญ... มันอันตรายนะครับ ถ้าเป็นอะไรขึ้นมาท่านเอาผมตายแน่ๆ ผมไหว้ล่ะครับ ลงจากรถนะครับ"

"หลบ!"

บอดี้การ์ดมองหน้ากันด้วยความลังเล ฉันรู้ว่าตัวเองกำลังทำให้คนพวกนี้ลำบากใจ แต่แล้วไงล่ะ? ฉันสะดวกใจที่จะทำแบบนี้ อยากมีอิสระ และโลดแล่นบนท้องถนนกับรถคันโปรดของตัวเอง มันผิดตรงไหน?

"ไม่หลบใช่ไหม ได้!"

ฉันถามเสียงแข็งเมื่อร่างสูงที่สวมชุดสูทไม่ยอมหลีกทางให้ และเมื่อไม่มีเสียงตอบกลับมาเท่านั้นแหละ ปลายกระบอกปืนของฉันก็เล็งไปที่ขาผู้โชคดีทันที

'ปัง!'

"อ๊าก"

"แกคือคนที่ถูกเลือก" ฉันเก็บปืนไว้ที่เดิมตบฝาหมวกกันน็อคลง 'กึก!' ก่อนจะกำครัชเข้าเกียร์ และออกรถฝ่าฝูงบอดี้การ์ดไปอย่างรวดเร็วเพื่อตรงไปยังสนามบินสุวรรณภูมิ

การเฉิดฉายบนท้องถนน และขับรถด้วยความเร็วเกินกำหนดเป็นสิ่งที่ฉันฝันมาตลอด ตอนนี้มือขวาจึงบิดไม่ยั้ง ก่อนจะเหลียวมองเพียงนิดและปรับแฮนด์แทรกผ่านรถแต่ละคันไปอย่างโฉบเฉี่ยว

ฉันชอบความเร็ว ชอบผาดโผน ชอบทุกๆอย่างที่ผู้หญิงส่วนใหญ่ไม่ชอบกัน และนิสัยก็ไม่ได้ดีมาก แทบจะได้ฉายา 'เด็กเวร' ด้วยซ้ำ

ซึ่งฉันไม่แคร์...

ใครด่าฉันก็แค่ถวายลูกปืนใส่ปากมันเท่านั้นแหละ

สนามบินสุวรรณภูมิ

ฉันจอดรถถอดหมวกกันน็อคออกแล้วสบัดผมยาวสลวยของตัวเองให้เข้าทรง ซึ่งเป็นจังหวะเดียวที่นักบินสาวสวยลากกระเป๋าออกมายืนงงเป็นไก่ตาแตก

"ว้อท เดอะ ฟัค! อะไรของแกเนี่ย รถคันใหม่ฉันนึกว่าเฟอรารี่ ลัมโบร์กินี อะไรก็ได้ที่รถสี่ล้อ แกขับบิ๊กไบค์มารับฉันเนี่ยนะ"

ฉันวางหมวกกันน็อคแล้วพยักหน้าตอบ เจ้ซีลีนเป็นลูกพี่ลูกน้องฉันเอง นางเป็นนักบินผู้ช่วยที่กัปตันอยากหิ้วไปควบบนเตียงบ่อยๆ

"ขึ้นรถสิ"

ฉันบอกเธอด้วยน้ำเสียงราบเรียบก่อนจะส่งหมวกกันน็อคของตัวเองให้

"แล้วแกไม่ใส่หมวกกันน็อคเหรอ?"

"ไม่ล่ะ เจ้ใส่เถอะฉันสบายๆ"

"ไม่ได้!"

"ได้ ขึ้นมาสักทีเดี๋ยวรปภ.ก็มาไล่หรอก ฉันสัญญาว่าจะขับไม่เร็ว ส่วนเจ้ก็เอากระเป๋าวางบนตักกอดแน่นๆ"

เจ้ซีลีนส่ายหน้าเอือมระอา แต่เมื่อหันไปเห็นรถคันอื่นๆรอจอดเทียบรับผู้โดยสารยาวเฟื้อย ก็จำใจก้าวขึ้นซ้อนบิ๊กไบค์ของฉันแล้วยกกระเป๋าวางไว้บนขา

ฉันหันไปสวมหมวกกันน็อคให้ และล็อคสายแน่น เผลอสบตากันแว๊บนึงจนเจ้แกหลุดขำออกมา

"ฮ่าๆ เหมือนแฟนกันเลยอ่ะ แกเป็นผู้หญิงจริงๆป่ะเนี่ย"

"ผู้หญิงดิ มีหอย"

"หอยใหญ่ หรือหอยเล็ก"

"ใหญ่ และสวยด้วย จับแน่นๆนะรถมันแรง"

พี่สาวฉันพยักหน้าหนึ่งครั้งแล้วจับชายเสื้อฉันไว้ ส่วนแขนอีกข้างโอบกอดกระเป๋านักบินแน่น ก่อนที่ฉันจะสตาร์ทรถแล้วบึ่งออกไปอย่างรวดเร็ว ผมยาวพลิ้วไปตามลม ตาหรี่ลงเล็กน้อยเพราะแดด

จนเราสองคนจอดรถติดไฟแดง เจ้ซีลีนก็โน้มมาบอกอะไรบางอย่าง

"มีคนมองเราด้วย มองอย่างสนอกสนใจ" ฉันสบัดผมไปข้างหลังเชิดหน้าขึ้น การถูกมองเป็นเรื่องธรรมดาของคนสวย และเท่อย่างฉัน

"ให้มองไปเถอะ ไม่ได้แอ้มหรอก"

"แต่ฉันว่าได้แอ้มนะ"

"ทำไม? ใครจะกล้ายุ่งกับลูกสาวมาเฟีย แค่พูดชื่อพ่อพวกผู้ชายก็วิ่งหางจุกตูดแล้ว" คราวนี้เจ้ซีลีนสะกิดไหล่ฉันรัวๆ

"ตำรวจกำลังถือใบสั่งมาน่ะ"

"ห๊ะ!"

'ปี๊ดๆ ปี๊ดๆ'

"น้องบิ๊กไบค์คันนั้นขับมาจอดตรงนี้เดี๋ยวนี้ ทำไมไม่ใส่หมวกกันน็อค?!" ฉิบหายแล้วไง

ฉันเม้มปากแน่นมองไปที่ตัวเลขสีแดงที่เวลาลดลงเรื่อยๆ ขณะที่หูพยายามฟังเสียงตำรวจที่กำลังเดินมา

เจ้ซีลีนสะกิดแล้วสะกิดอีกให้ฉันยอมจอดรถรับข้อกล่าวหา แต่มันจะเป็นแบบนั้นไม่ได้ ถ้าฉันโดนจับเพราะรถบิ๊กไบค์พ่อต้องฆ่าฉันแน่นอน

ห้า สี่ สาม สอง หนึ่ง...

ไฟเขียว!

'บรึ้นนนนนนนนน'

"กรี๊ดดดดดดดแทนขวัญ แกหนีตำรวจเหรอ?!"

"จับแน่นๆ"

"หนีทำไม โอ๊ยหอยแหกแน่ๆ ตำรวจไล่ด้วย จอดเถอะนะฉันยังอยากมีอนาคตที่ดี"

ฉันไม่ฟังพี่สาวตัวเอง ยิ่งหล่อนกรี๊ดยิ่งบึ่งรถบิ๊กไบค์ซอกแซกผ่านรถตามท้องถนนเพื่อให้ถึงบ้านเจ้ซีลีนให้เร็วที่สุด ผมยาวๆเริ่มยุ่ง ความร้อนของอากาศทำให้เหงื่อผุดขึ้นตามขมับเป็นเม็ดๆ

แต่ขณะที่หนีตำรวจพ้นนั่นเอง ก็มีรถหรูคันนึงขับออกมาจากซอยตัดหน้าฉัน

"เฮ้ย!"

'โคร่ม!'

ฉันกำเบรคสุดความสามารถ แต่ด้วยความเร็วของรถทำให้เบรคไม่ทัน ล้อหน้าได้จุ๊บเข้ากับรถลัมโบร์กินีคันนั้นเป็นที่เรียบร้อย

และฉันก็รีบค้ำรถไว้อย่างรวดเร็ว เพื่อไม่ให้เจ้ซีลีนตกลงไป

"กรี๊ด อะไรกันเนี่ย"

เจ้ซีลีนบ่นก่อนจะก้าวลงจากรถไปยืนถือกระเป๋าริมถนน แต่ฉันไม่จบแค่นี้หรอก แม่งขับรถประสาอะไรไม่ดูตาม้าตาเรือ จึงเดินไปถอดหมวกกันน็อคที่อยู่ในหัวพี่สาวออกมา และถือมันก้าวดุ่มๆ ไปทุบฝากระโปรงรถคันนั้นเต็มแรง

'ปึง!'

"ลงมา"

"แทนขวัญ แกทำอะไรของแก" เจ้ซีลีนร้องห้าม ขณะที่ตามองรอบๆอย่างหวาดหวั่น แต่ฉันไม่สนหรอกนะตำรวจมาก็ไม่กลัวแล้วด้วย ได้รถเวรนี่มันขับรถตัดหน้าฉันก่อน

"บอกให้ลงมาไงวะ ขับรถประสาอะไร!?" ฉันตวาดกร้าวเสียงดัง เตรียมง้างมือฟาดหมวกกันน็อคลงอีกครั้ง แต่ประตูก็เปิดออกมาซะก่อน

ประตูปีกนกสวิงขึ้นสองข้างพร้อมขายาวๆที่ก้าวลงมา ฝั่งนู้นเป็นเป็นผู้หญิงหน้าตาดี ส่วนฝั่งคนขับเป็นผู้ชายร่างสูงสวมสูทเนี้ยบ และหน้าตาดีมาก

ฉันคุ้นหน้าเขา แต่ความโมโหตอนนี้มันไม่มีอารมณ์นึกชื่อหมาที่ไหนหรอกนะ

ฉันทิ้งหมวกกันน็อคลงพื้น เดินไปคว้าคอเสื้อเขาทันที

"ขับรถประสาอะไรวะ!?"

"ขับรถปกติ แต่ตรงนี้เขตชุมชนเธอขับเร็วเอง..." เขาตอบด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง สองมือสอดล้วงกระเป๋ากางเกง และกดตาต่ำมองมือฉัน

"เห็นๆอยู่ว่าออกจากซอยไม่ดูรถ..." ก่อนจะพูดจบฉันเว้นช่วง และตวัดตามองไปที่สาวร่างเล็กอีกฝั่ง

"อ๋อ...หรือมัวแต่บีบนมกันอยู่"

"บีบ...นม?"