26

แดเนียลเป็นฝ่ายรุกเร้าด้วยการแทรกตัวเข้าไปตรงกลางระหว่างเรียวขางามที่แยกออกและโอบรัดเอวของชายหนุ่มไว้อย่างจะบอกว่าถึงอย่างไรเธอก็ปฏิเสธเขาไม่ได้อีกต่อไปแล้ว นักนิวเคลียร์ฟิสิกส์ผู้หล่อเหลาไล้ริมฝีปากเบา ๆ ราวขนนกไปบนไหล่กลมกลึงโดยไม่ลืมกดปลายนิ้วลงบนบั้นท้ายงอนงามเพื่อดันให้เนินเนื้อสามเหลี่ยมบอบบางด้านหน้าแนบสนิทกับผิวสัมผัสกร้านหนาบนตัวเขามากยิ่งขึ้น

“แดน...อือ...อา”

อลินทิราหลุดเสียงครางออกมาหลายต่อหลายหนเมื่อส่วนอ่อนไหวถูกเสียดสีเนิบช้าทว่าเป็นจังหวะสม่ำเสมอ มือทั้งสองที่ค้ำยันบนที่นอนกรีดจิกผ้าคลุมเตียงจนมันแทบฉีกขาด

“แดนคะ...ฉันอยากถามคุณ” หญิงสาววฝืนพูดเสียงขาดเป็นห้วง ๆ เมื่อเขาเลื่อนใบหหน้าขึ้นมาเผชิญกับเธอและหอบหายใจหนัก

“คุณอยากถามอะไรผมตอนนี้หรือ ซอนญ่า”

“คุณใช้วิธีการแบบนี้กับผู้หญิงคนอื่น...บ่อยแค่ไหน?”

“วิธีการแบบนี้?” ชายหนุ่มนิ่วหน้า

“เหมือนอย่างที่ใช้กับฉัน...ใช้ยา”

“ไม่เคย...แม้แต่ครั้งเดียว”

คำตอบของแดเนียลทำให้สีหน้าของอลินทิราวูบลงอย่างเห็นได้ชัด ถึงชายหนุ่มจะอยู่ในอารมณ์ปรารถนาเต็มที่หากแต่เขาก็ยังมีสัมปชัญญะเปี่ยมล้น หญิงสาวทอดถอนหายใจก่อนขยับร่างเปลือยห่างออกไปเพื่อหันหลังให้แต่ไม่ทันร่างสูงใหญ่ที่ยึดแผ่นหลังของเธอเข้าไปแนบอก

“ซอนญ่า...คุณจะไปไหน...คุณเป็นอะไร?”

เจ้าของใบหน้าทรงเสน่ห์ถามเสียงแหบห้าวอยู่กับใบหูเล็ก แดเนียลรับรู้ถึงอาการสะท้านสั่นเหมือนจับไข้ขณะกอดร่างบอบบางจากทางด้านหลัง เขาอาจไม่เห็นน้ำตาของหญิงสาวทว่ารับรู้ได้จากน้ำเสียงอันสั่นเครือ

“แดเนียล...คุณไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ แค่กรอกยาแล้วมัดฉันไว้กับเตียง...ก็พอแล้วล่ะค่ะ”

“มันไม่ใช่เรื่องที่จำเป็นหรือไม่จำเป็น”

เสียงอันทรงพลังนั้นเข้มขึ้นก่อนจับไหล่บางให้ใบหน้าหวานหันมาเผชิญกับเขาอีกครั้ง อลินทิราเก็บกลั้นน้ำตาไว้แทบไม่ทัน แต่แพขนตางอนงามเปียกชื้นก็เป็นสิ่งยืนยันความเจ็บปวดที่พุ่งทะยานขึ้นมาจากส่วนลึก ทำไมเธอต้องเสียใจ ถ้าหากผู้ชายทั้งหล่อรวยและปราดเปรื่องอย่างเขาจะมีใครมากมายมาก่อนหน้า ทำไมเธอต้องน้อยใจ ในเมื่อความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นเป็นแค่สิ่งฉาบฉวยในสถานการณ์บีบคั้น เพียงแต่...สำหรับอลินทิรามันคงไม่มีอะไรลึกซึ้งมากไปกว่านั้น หากแดเนียลไม่ใช่ผู้ชายคนแรกของเธอ

“ซอนญ่า...คุณกำลังทำให้ผมสงสัย”

นักนิวเคลียร์ฟิสิกส์หนุ่มเอ่ยขึ้นในขณะใบหน้านั้นอยู่ใกล้หญิงสาวเกือบชิด นัยน์ตาสีน้ำเงินอมม่วงฉายประกายบางอย่างที่ทำให้สายลับสาวเริ่มหวาดหวั่น

“ผมสงสัยว่าคุณ...อาจไม่ใช่สายลับมือหนึ่งของไซออนเนต”

“ทำไมจะไม่ล่ะคะ...ฉันนี่แหละ ออโซลย่า สายลับที่กำข้อมูลของคุณเอาไว้”

จารชนสาวรีบออกตัว แต่แล้วเธอกลับเห็นเขายกยิ้มที่มุมปาก นั่นเองทำให้อลินทิราตระหนักรู้ว่าแดเนียลกำลังใช้จิตวิทยาล้วงลึกตัวเธอ

“คุณมันเจ้าเล่ห์” หญิงสาวหน้านิ่ว “ถ้าคุณรู้อะไรเกี่ยวกับฉันก็ไม่จำเป็นต้องพึ่งยาให้เสียเวลา แค่ส่งฉันไปให้ตำรวจ”

“นั่นไม่ใช่ทางออกที่ดีนักหรอก ในเมื่อผมมีวิธีการของผม”

“อย่าค่ะ แดน...ฉันไม่ได้ต้องการแบบนี้”

ร่างอรชรปัดป้องแขนแกร่งที่รวบตัวเธอเข้าไปชิดอกกว้างอีกครั้งแต่เรี่ยวแรงกลับถดถอยและเฉื่อยชาจนน่าใจหาย ฤทธิ์ยาทำให้กายเธอกะปลกกะเปลี้ยส่วนหนึ่งก็จริง แต่แท้แล้วความอ่อนแอต่างหากที่ครอบงำหญิงสาวทุกครั้งยามอยู่ในอ้อมแขนทรงพลังของเขา แดเนียลเริ่มปฏิบัติการอีกหนด้วยการซุกไซ้จมูกโด่งไปตามจุดชีพจรอ่อนไหวไม่ว่าจะเป็นหลังใบหู ติ่งหูและคางมนเพื่อจุดความเสียวซ่านและทำให้ร่างแน่งน้อยยินยอมต่อความวาบหวามที่เขาปลุกเร้าอย่างย่ามใจในที่สุด

“คุณแน่ใจหรือซอนญ่า...ว่าคุณ...ไม่ได้ต้องการแบบนี้”

ชายหนุ่มหยั่งเชิงขณะลากเลื่อนริมฝีปากต่ำลงไปเรื่อย ๆ แขนแกร่งยังคงกระหวัดเกี่ยวเอวอ้อนแอ้นของร่างบางที่นั่งบิดลำตัวไปมาเมื่อใบหน้าคร้ามคมหยุดลงบนหน้าท้องแบนราบ อลินทิราแขม่วจนผิวส่วนนั้นลึกลงเป็นแอ่งน้อย ๆ เพราะความปั่นป่วนจากปลายลิ้นร้อนที่เขาลิ้มเลียบนเนื้อเนียนขาว สายลับสาวหลงลืมตัวแยกเรียวขาออกจากกันเมื่อนิ้วแกร่งซุกซนลากผ่านรอยแยกที่ซุกซ่อนอยู่เบื้องหลังปุยไหมนุ่ม