53

“พระเจ้า...แดน...ได้โปรดเถอะค่ะ...อย่าหยุด...อย่าหยุด”

“ไม่...ผมไม่มีวันหยุด...ที่รัก”

คำสุดท้ายที่หลุดออกมาจากริมฝีปากหนาได้รูปราวกับประทับลงในหลืบความรู้สึกอันเต็มตื้นของหญิงสาว ที่รัก...เช่นนั้นหรือ ไม่ว่าเขาจะลืมตัวหรือตั้งใจก็ตาม สำหรับอลินทิรามันคือเครื่องหมายแทนความผูกพันที่เธอกำลังค้นหา

สายลับสาวหน้าแดงซ่านเมื่อเลือดในกายสูบฉีดรุนแรง เรียวขางามที่พาดบนบ่ากว้างแยกออกเพื่อรับแรงกระแทกเต็มที่ ใบหน้าหล่อเหลาของนักนิวเคลียร์ฟิสิกส์หนุ่มบิดเบี้ยวราวเจ็บปวด เขาส่งผ่านอารมณ์ร้อนแรงด้วยการเคล้นคลึงเนินถันอวบใหญ่บนร่างอรชรไปพร้อมกัน

“แดน...อ๊า” ร่างสาวสั่นสะท้านก่อนจิกปลายเล็บลงบนพื้นทรายนุ่มขณะรับรู้ถึงความอบอุ่นทะลักล้นอยู่ในกายที่ตื่นเต้นเต็มที่ หญิงสาวสัมผัสได้ถึงการขมวดเกร็งจากกล้ามเนื้อของร่างสูงใหญ่และเหมือนทุกครั้งที่ไม่มีสิ่งใดกั้นกลางระหว่างเธอและเขา

อลินทิราหายใจเหนื่อยหอบก่อนลดเรียวขาลงจากบ่ากว้างและอ้าแขนทั้งสองรับร่างกำยำที่ทาบทับลงมา เวลาเสมือนหยุดนิ่งลงสนิท หญิงสาวได้ยินเสียงลมหายใจหนักเป่ารดที่ใบหู แดเนียลกอดเธอไว้แน่นเช่นเดียวกันทว่าเขาก็ยังลืมตามองท้องฟ้าใสกระจ่างที่สาดแสงสว่างลงอาบไล้ร่างเปลือยทั้งสอง ชายหนุ่มไล้ปลายนิ้วแกร่งไปบนเนินถันที่กระเพื่อมไหวบนร่างเล็กกว่าซึ่งตวัดแขนโอบกอดเขาไว้แน่น

“ทะเลตอนกลางคืนสวยมากนะคะ แดน...อืม...ฉันจำไม่ได้แล้วว่าเห็นมันครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่”

สายลับสาวเอียงหน้าซบกับอกของชายหนุ่มขณะหนุนศีรษะบนท่อนแขนแข็งแกร่ง เธอได้ยินจังหวะหัวใจของเขาเต้นดังกว่าเสียงลมและคลื่นเบื้องนอก

“ตอนอยู่บนเรือผมก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันสวยขนาดนี้ แต่ผมชอบบรรยากาศของมหาสมุทรมากที่สุดตอนอยู่บนยอดเขา”

“หรือคะ? ฉันอยากสารภาพกับคุณค่ะ ว่าฉันไม่ชอบที่สูง”

“คุณเป็นสายลับนะซอนญ่า...สายลับไม่เคยผจญภัยในที่อันตรายหรือยังไงกัน”

“ฉันเป็นแฮ็คเกอร์นะคะ ไม่ได้ทานงานเสี่ยงตายบ่อย ๆ อย่างที่คุณคิด”

“แต่การเข้าไปในห้องปฏิบัติการไซโคลตรอนของผมมันยิ่งกว่าเสี่ยงตายอีกนะคุณ”

“แดเนียล” อลินทิราระบายมหายใจก่อนผงกศีรษะขึ้นและขยับตัวนอนตะแคงในท่าทีเผชิญหน้ากับเขาอีกครั้ง

“ถ้าอย่างนั้นก็ลองเดาดูสิคะว่าฉันเข้าไปในห้องทดลองของคุณได้ยังไง”

แดเนียลส่ายหน้า “ไม่มีใครคาดเดาเรื่องนี้ได้แม้แต่คนเดียว ซึ่งก็คงมีคนที่เข้าไปได้กระมังที่รู้ว่าจะเข้าไปในห้องนั้นได้ยังไง”

“แดนคะ” หญิงสาวขานเรียกด้วยเสียงแผ่วต่ำขณะสบนัยน์ตาสีน้ำเงินอมม่วงลึกล้ำอย่างค้นหา

“ฉันคิดว่าฉัน...ตัดสินใจได้แล้วเรื่องข้อมูลลับของคุณ แต่ฉันจะยังไม่บอกตอนนี้ว่าฉันเข้าไปในห้องปฏิบัติการของคุณได้ยังไง”

“อีกนานแค่ไหนหรือ...ออโซลย่า”

สายลับสาวส่ายหน้าตอบก่อนจุมพิตบนริมฝีปากหนาเบา ๆ

“หลังจากนี้นะคะ แดเนียล...แต่คงอีกไม่นาน”

“ผมจะรอ” ร่างสูงเป็นฝ่ายยกศรีษะขึ้นเพื่อจูบหญิงสาวบ้าง มีบางอย่างหลั่งล้นอยู่ในความรู้สึกของคนทั้งสอง บางอย่างที่ยากเกินคำอธิบายในห้วงเวลาที่ต่างผ่อนคลายความเป็นตัวตนเพื่อกันและกัน

ทุกอย่างเป็นไปตามที่แดเนียลคาดคิด คิลเลียนพร้อมด้วยผู้ช่วยบนเรืออีกสองคนนำเรือลำเล็กอีกลำออกมาตามหาพี่ชายและเพื่อนสาว น้องชายของแดเนียลบอกว่าเรือที่เขาขับออกมาลอยไปติดอีกเกาะซึ่งอยู่ห่างออกไปไกลโข โชคดีที่เรือชูชีพทุกลำของเรือยอชต์ไพรซ์มีระบบจีพีเอสทำให้ติดตามได้ง่าย แต่เรื่องที่ยากเย็นกว่านั้นคือเมื่อพบเรือแล้วแต่กลับไม่พบใครสักคน

“พี่กับซอนญ่าทำเอาผมแทบบ้า”

คิลเลียนบ่นอุบด้วยความเป็นห่วงขณะที่คนของเขาพาเรือที่มีขนาดใหญ่กว่าเรือที่แดเนียลนำออกมามุ่งกลับไปยังเรือยอชต์

“เมื่อวานตอนเย็นพ่อกับแม่เป็นห่วงพี่กับซอนญ่ามาก ท่านพยายามให้พวกเราออกตามหา โชคดีที่ช่วงนี้ทะเลไม่มีคลื่นลม”

“ขอโทษทีนะคิลเลียน...คือฉันกับซอนญ่านึกสนุกเลยลงไปว่ายน้ำเล่นกันแต่ฉันดันลืมทอดสมอเอาไว้”

แดเนียลแก้ตัวขุ่น ๆ และนั่นยิ่งทำให้น้องชายขอเขาประหลาดใจ

“พระเจ้า! นี่พี่กับซอนญ่าลงไปว่ายน้ำเล่นในมหาสมุทรโดยที่ไม่สวมชูชีพกันทั้งคู่อย่างนั้นหรือครับ?”

คิลเลียนอุทานออกมาด้วยความตระหนกเพราะตอนที่พบเรือลำนั้นลอยละล่องโดยไม่มีใครก็ว่าเป็นเรื่องน่าตกใจ แต่ที่เขาเป็นกังวลยิ่งกว่าก็เพราะเห็นว่าเสื้อชูชีพในเรือยังอยู่ครบ ทว่าชายหนุ่มกลับเห็นแดเนียลและอลินทิรายิ้มเก้อ ๆ เขาให้นึกประหลาดใจกับพฤติกรรมไม่มีเหตุผลของพี่ชายที่ไม่เคยเห็น

“โอเค แดน...ผมรู้ว่าพี่ชอบทำเรื่องแปลก ๆ และท้าทาย ผมจะพยายามทำความเข้าใจก็แล้วกัน”

“ไม่มีอะไรหรอกน่า คิลเลียน...นายก็รู้จักภูมิประเทศในแถบนี้ดี ฉันก็แค่อยากสาธิตวิธีการปีนผาแบบดีพ วอเตอร์โซโลให้ซอนญ่าดูก็เท่านั้น เธอตกใจมากจนแทบซ็อค”