83

“ตอนผมไปโรงพยาบาลและพบหมอที่รักษาคุณ เขาบอกว่าภรรยาของผมอาการดีขึ้นมากและได้รับอนุญาตให้กลับบ้านได้ หมอกำชับผมให้ดูแลคุณเป็นพิเศษ ผมคิดว่าจะไม่ถามอะไรต่อจนคุณหมอเข้ามาแสดงความยินดีที่ผมจะได้เป็นพ่อคน เพราะภรรยาของผมตั้งครรภ์ได้สองเดือนแล้ว”

หญิงสาวพูดอะไรไม่ออก เธอรับฟังทุกอย่างแต่เหมือนยังมีสิ่งค้างคาใจ

“แดนคะ...ฉันไม่ได้ตั้งใจจะหนีหรือปกปิดเรื่องนี้ แต่ฉันไม่แน่ใจว่าคุณกลับไปแคลิฟอเนียเป็นเพราะคุณต้องรีบกลับไปหาโมนิกาหรือเปล่า”

“ใช่...โมนิกาเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ผมต้องรีบกลับไปที่นั่น”

ชายหนุ่มตอบอย่างไม่ลังเลและทำให้ใบหน้าของอีกฝ่ายหมองลงอย่างเหนได้ชัด กระทั่งเขาพูดต่อทั้งที่กอดเธอไว้แน่น

“ตอนที่คุณยังไม่ฟื้นหลังจากหมอผ่าตัดเอากระสุนฝังในออก ผมได้รับโทรศัพท์จากเออร์วิ่ง เขาเป็นนักสืบเอกชนฝีมือดีที่ผมจ้างมาสืบเรื่องนี้ เออร์วิ่งให้ผมรีบกลับไปที่ซานตาโมนิกาด่วนเพราะเขามีข้อมูลบางอย่างให้ผมดู มันเป็นข้อมูลความผิดปกติทางด้านการเงินของบริษัท ตอนแรกที่เขาเข้ามาสืบเรื่องชิปที่หายไป เขารู้แค่ว่ามันเชื่อมโยงกับองค์กรลับไซออนเนต แต่การล้วงข้อมูลลึกเข้าไปเรื่อย ๆ ทำให้เออร์วิ่งพบกับสิ่งที่น่าตกใจนั่นคือเครือข่ายการเงินของไซออนเนตที่เชื่อมโยงกับบัญชีการเงินของไพรซ์ คอร์ปอย่างไม่น่าเชื่อ”

อลินทิราตาวาว เธอตั้งใจฟังสิ่งที่เขาพูดต่อไปโดยยังไม่แสดงความเห็น

“มีมูลนิธิลึกลับที่ถูกจัดตั้งจากคนในองค์กรของกลุ่มบริษัทไพรซ์ โดยที่ผมไม่รู้เรื่องนี้ มันเป็นองค์กรที่ถูกตั้งขึ้นเพื่อใช้บังหน้าการเป็นท่อน้ำเลี้ยงให้กับไซออนเนต และเมื่อเออร์วิ่งขุดคุ้ยข้อมูลลึกลงไปอีกก็พบเงื่อนงำบางอย่างที่เชื่อมโยงมันไปยังสิ่งที่น่าตกใจยิ่งกว่า นั่นคือบัญชีลับนั่นเกี่ยวพันกับคนที่อยู่ใกล้ตัวผมที่สุด...โมนิกา”

เมื่อฟังจนจบร่างบางจึงคอย ๆ ผละออกจากอกกว้าง เธอลังเลชั่วครู่ก่อนพูดออไป

“แดนคะ...ฉันอยากขอโทษคุณค่ะ”

แดเนียลขมวดคิ้วมุ่น “มีอะไรหรือ ซอนญ่า..ทำไมคุณต้องขอโทษผม”

“คุณคงจำตอนที่เราไปพบพ่อกับแม่ของคุณที่อิตาลีได้ ฉันเห็นเฟลรอฟไปพบกับโมนิกาบนดาดฟ้าเรือยอชต์ไพรซ์ตอนตีสองของคืนนั้น และมันทำให้ฉันรู้ว่า โมนิกา เป็นนายใหญ่ของไซออนเนต ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังคุณ แต่เพราะฉันยังไม่แน่ใจในเมื่อฉันเองก็ยังไม่ได้คืนชิปนั่นให้กับคุณ และคุณก็ตั้งเงื่อนไขเรื่องแม่บุญธรรมกับฉัน มันทำให้ฉันกลัวค่ะ และที่สำคัญตอนกลับไปที่คฤหาสน์ไพรซ์ ฉันได้ยินคุณพูดกับนักสืบของคุณคืนนั้นว่า...คุณแค่ใช้ฉันเป็นเครื่องมือสาวถึงตัวการใหญ่ในไซออนเนต ฉันคิดว่าถ้าคุณรู้ว่านายใหญ่เป็นใคร คุณอาจจะฆ่าฉันทิ้งก็ได้ หรือไม่...คุณก็อาจจะฆ่าแม่บุญธรรมของฉันด้วย”

“พระเจ้า! ซอนญ่า”

ชายหนุ่มนิ่วหน้าอย่างเจ็บปวดพร้อมทั้งดึงร่างแน่งน้อยเข้ามาแนบอกอีกครั้ง

“ทำไมคุณไม่บอกเรื่องนี้กับผมแต่แรก นี่ใช่ไหมเป็นเหตุผลที่ทำให้คุณหนีผมไปคืนนั้น”

“ฉันพบโมนิกาค่ะ เธอเสนอให้รถฉันขับไปสนามบิน ฉันแค่อยากทำให้เธอเข้าใจว่าฉันไม่ได้คิดจริงจังอะไรกับคุณ ทั้งที่ฉัน...ไม่ได้คิดอย่างที่ฉันบอกเธอเลย”

“ซอนญ่า” นักนิวเคลียร์ฟิสิกส์โอบดวงหน้นั้นไว้ด้วยอุ้งมือทั้งสองและจ้องลึกลงไปในดวงตาสีน้ำตาลแกมเขียว “โมนิการู้ว่าคุณคือ...ออโซลย่า”

ตาคู่สวยเบิกกว้าง เรียวปากอิ่มระริกด้วยความหวาดหวั่น

“ถ้าอย่างนั้นที่เฟลรอฟตามหาฉันพบถึงสองครั้งก็แสดงว่า...”

“โมนิกาเป็นคนบงการ”

“พระเจ้าช่วย! แล้วที่คุณมาที่นี่...โอ...ถ้าอย่างนั้นเธอคงต้องรู้เรื่องแม่ของฉัน”

“ฟังผม! ซอนญ่า...ฟังผม!” แดเนียลตรึงหญิงสาวที่มีอาการตกตื่น เพราะคุมสติไม่อยู่ เขารู้ว่าเธอหวาดกลัวจากร่างกายอันสั่นเทา

“ผมกับโมนิกาสนิทกันมาตั้งแต่เด็กในฐานะที่เราเป็นญาติใกล้ชิดกัน แต่มีสิ่งหนึ่งที่ผมไม่รู้และไม่มีใครในครอบครัวของเรารู้เลยแม้แต่คนเดียวก็คือญาติลูกน้องของผมมีไอคิวสูงกว่าคนปกติและแทบจะสูงกว่าไอน์สไตน์ด้วยซ้ำ โมนิกาเป็นอัจฉริยะแต่เธอมีปัญหาเพราะพ่อแม่แยกทางกัน เธอเก็บเรื่องอาการป่วยทางจิตของเธอไว้โดยไม่ยอมไปหาหมอ ฉะนั้นโมนิกาจึงไม่มีประวัติการเป็นผู้ป่วยโรคจิตประสาทและใช้ชีวิตอย่างคนปกติทั่วไปโดยไม่มีใครรู้หรือสังเกตได้เลย และมันก็เป็นเรื่องที่อันตรายมากเพราะเธอเป็นทั้งอัจฉริยะและอาชญากรในเวลาเดียวกัน โมนิกาก่อตั้งไซออนเนตและขยายเครือข่ายเพื่อสูบข้อมูลสำคัญไปขายต่อให้นักผลิตอาวุธสงครามโดยใช้องค์กรที่ไม่แสวงหากำไรเป็นเครื่องบังหน้า”