บทที่ 396

แต่ว่า...

เธอลืมไปเลยว่าตอนนั้นเขาได้แผลมาก็เพราะเธอ

เธอไม่ได้ตั้งใจ

“ไม่ต้อง” โจชัวมองเธอด้วยดวงตาสีเข้ม จากนั้นเขาก็หันไปที่ช่องเก็บของด้านหลังของรถแล้วหยิบซองทิชชู่ออกมา เขาดึงทิชชู่ออกมา

ลูน่าขมวดคิ้วและมองทุกการขยับตัวของเขาแล้วโพล่งออกมา “คุณน่าจะจัดการมันตอนที่กลับถึงโรงแรมเลยนะคะ แค่ใช้ทิชชู่เช็ดไม่สะอาดหรอก”

โจชัวอดไม่ได้ที่จะหัวเราะกับคำพูดของลูน่า

“ฉันไม่ได้โง่นะ”

เขาส่งทิชชู่ให้เธอ “เช็ดซะ”

ลูน่าชะงักไปเล็กน้อยเพราะไม่เข้าใจว่าเขาต้องการจะสื่ออะไร

เมื่อเห็นว่าเธอไม่ตอบรับอะไร โจชัวก็ขมวดคิ้วและหันมา เขาใช้ทิชชู่เช็ดปากของลูน่า

กระดาษทิชชู่สีขาวถูกย้อมไปด้วยสีแดงสดของเลือด

หลังจากนั้น ลูน่าจึงนึกขึ้นได้ว่าตอนที่เขาจูบเธออย่างรุนแรงเมื่อกี้ เขากัดปากเธอ

เธอเม้มปากและมองเขา เธอรับทิชชู่มาและเช็ดคราบเลือดที่เหลืออยู่บนปากของเธอออก

ตอนที่เธอแตะรอยแผลที่โจชัวกัดจนเปิดออก เธอก็ขมวดคิ้วด้วยความเจ็บ

“ฉันกำลังบอกว่า...”

ตอนที่เธอกำลังจริงจังกับการเช็ดเลือดออกจากปาก เสียงเย็นชาน่าฟังของโจชัวก็ดังขึ้นอีกครั้ง “ฉันไม่ได้ให้ลูคัสพาพวกผู้ชายขายบริการพวกนั้นไปหาเธอ ฉันไม่ได้