บทที่ 397

ลูน่าแก้มแดงในทันที

เธอมองรอยกัดบนไหล่ซ้ายของโจชัว

ตอนที่พวกเขาลุ่มหลงอยู่กับความหลงใหลนั้น เธอกัดไหล่ของเขาอย่างแรงด้วยความโกรธต่อสิ่งที่เขาทำเมื่อคืนก่อนจนทิ้งรอยไว้

เธอไม่รู้ว่าตอนนั้นกำลังคิดอะไรอยู่ บางทีเธออาจจะรู้สึกว่าในเมื่อโจชัวเต็มใจจะทำกับเธออย่างนั้นเพื่ออลิซ เธอก็จะทิ้งรอยไว้บนตัวโจชัวให้อลิซดู!

แต่ทว่า...

ถ้าความจริงเป็นแบบที่โจชัวพูดว่ามีคนแอบอ้างเป็นเขาและจ้างพวกเพื่อนเที่ยวมาไล่ตามเธอ...

เธอก็จะเป็นคนที่สูญเสียหนักที่สุด

ไม่เพียงแต่เธอจะเป็นคนเปิดเกมก่อนอย่างปล่อยให้โจชัวได้เพลิดเพลินกับเธอจนเต็มที่ แถมเธอยังทิ้งรอยไว้บนร่างกายเขาอีก

ถ้าอลิซเห็นเข้าและโกรธขึ้นมาก็จะเป็นปัญหาใหญ่แน่

เมื่อคิดอย่างนั้นดวงตาของลูน่าก็มืดมน เธอค่อย ๆ ทำแผลให้เขาอย่างระวังพลางพึมพำ “ตอนนั้นฉันโกรธนี่คะ...”

“อืม” โจชัวยิ้มบาง ๆ “เพราะว่าอารมณ์โกรธชั่ววูบของเธอ เธอต้องทำหน้าที่ทายาทำแผลให้ฉันไปอีกสองสามวันนะ”

ลูน่าพยักหน้า “ค่ะ”

เขาได้แผลก็เพราะเธอ ก็ถูกต้องแล้วที่เธอจะดูแลเขา

ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าเธอเข้าใจเขาผิดจริง ๆ ก็เป็นเรื่องฉลาดกว่าที่อลิซจะไม่เห็นรอยที่ไหล่เขาเพื่อป้องกันเ