LOGINShare
บทที่ 200
Related chapters
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 201
เจียงเม่ยเอ๋อร์จ้องเมิ่งเซียว "เจ้าก็ท้องเหมือนกัน เหตุใดไม่พูดว่าเด็กในท้องเจ้าเป็นดาวอัปมงคลเล่า?"เมิ่งเซียวพึมพำเบา ๆ "หมอดูไม่ได้ว่าอย่างนั้นนะ""เจ้าระวังคำพูดหน่อยก็ดี ทารกในครรภ์ข้าเป็นลูกของฉู่เจวี๋ย หากฉู่เจวี๋ยได้ยินคำพูดเจ้า คงไม่ละเว้นเจ้าแน่" เจียงเม่ยเอ๋อร์ขึงตาขู่เมิ่งเซียวไม่พูดอะไร คิดในใจ ในวังมีคนพูดแบบนี้ตั้งมากมาย เจ้าก็กล้าขู่แค่ข้าเท่านั้นแหละ อีกอย่าง เด็กในท้องข้าก็เป็นลูกของฉู่เจวี๋ยเหมือนกันนะ!เจียงเม่ยเอ๋อร์ไม่ได้ยินเสียงในใจของเมิ่งเซียว สีหน้านางหม่นหมอง แม้นางจะเคยคิดจะทำแท้งทารกในครรภ์ แต่หากเจียงซุ่ยฮวนไม่ตาย พิษพยาธิในร่างของฉู่เจวี๋ยก็ไม่มีทางแก้ได้ นางไม่สามารถมีลูกคนที่สองกับฉู่เจวี๋ย จึงไม่อาจเสี่ยงไม่รู้เพราะเหตุใด แม้นางจะให้ชุ่ยหงปล่อยพยาธิเข้าสู่ร่างของเจียงซุ่ยฮวนแล้ว แต่ก็ยังรู้สึกไม่สบายใจอยู่บ้างในป่าทึบ เจียงซุ่ยฮวนค่อยๆ ลงจากหลังม้าโดยมีกู้จิ่นช่วยพยุง นางยืนบนพื้นดินนุ่ม สูดอากาศบริสุทธิ์เข้าปอดลึก ๆ แล้วถาม "พวกท่านจับสัตว์พวกนั้นได้ที่นี่เมื่อวานหรือ?"กู้จิ่นก้มหน้า ผูกม้าไว้กับต้นไม้ใหญ่ "กวางตัวนั้นล่าได้ที่นี่ สัตว์ร้าย
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 202
แย่แล้ว! เกิดเหตุซ้ำสองอีกแล้ว!เจียงซุ่ยฮวนตะลึงงัน นางทำได้อย่างไรที่ยิงธนูถูกก้นผู้อื่นทุกครั้ง?นางกัดริมฝีปาก แอบมองกู้จิ่นอย่างระมัดระวังกู้จิ่นก้มหน้า ใช้มือขวากำหมัดยกขึ้นปิดปาก ดูเหมือนกำลังหัวเราะ"มีอะไรขำหรือ?" นางพึมพำเบา ๆ หันมองรอบข้าง ลังเลว่าจะหาที่ซ่อนตัวดีหรือจะเดินออกไปยอมรับอย่างเปิดเผยดีฝ่าบาทให้นางติดตามกู้จิ่นเข้ามา ด้วยคิดว่าหากกู้จิ่นได้รับบาดเจ็บ นางจะได้ช่วยรักษาได้ทันท่วงทีแต่นางกลับทำแบบนี้ ไม่เพียงเล่นธนู ยังยิงถูกก้นผู้อื่นตั้งแต่แรก หากผู้นั้นมีนิสัยดุร้ายพูดจาไม่ดี ตำแหน่งหมอหลวงของนางจะรักษาไว้ได้หรือไม่?ขณะที่เจียงซุ่ยฮวนกำลังกังวล กู้จิ่นก็เก็บรอยยิ้ม กลับสู่สีหน้าเรียบเฉยดังเดิม เขาเดินไปแก้เชือกที่ผูกไว้กับต้นไม้ จูงม้าเดินกลับมาเขาจับข้อมือเจียงซุ่ยฮวน "ไปกันเถอะ พวกเราไปดูสักหน่อย"เจียงซุ่ยฮวนคิดว่ากู้จิ่นจะพานางไปรับผิด นางถอนหายใจเบา ๆ ยอมตามกู้จิ่นไปอย่างจำนนใครจะรู้ว่ากู้จิ่นไม่ได้พานางเดินตรงไป แต่พาเดินอ้อมป่าไปสักพัก แล้วจึงมุ่งหน้าไปทางที่มีเสียงร้องครวญครางเสียงดังมาไม่ไกล ทั้งสองเห็นชายผู้หนึ่งกุมลูกธนูที่ก้น เจ็บจนก
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 203
"อ้อ ๆ"เจียงซุ่ยฮวนมองฉู่เฉินที่ยังคงร้องครวญคราง คิดในใจว่านี่แหละกรรมตามสนอง ให้เขาเจ็บไปสักพักเถอะแม้ในเมืองหลวงหลายคนจะกลัวกู้จิ่น แต่นั่นเป็นเพราะนิสัยเย็นชาและเด็ดขาดของเขา อีกทั้งคนที่กู้จิ่นฆ่าล้วนเป็นคนชั่ว แต่ฉู่เฉินผู้นี้ต่างออกไป เขาเป็นคนวิปริตอย่างแท้จริงแววตากู้จิ่นซับซ้อน "แม้ตอนนี้ฉู่เฉินจะไม่เป็นที่โปรดปราน แต่อย่างไรก็เป็นถึงองค์ชาย หากเขารู้ว่าเป็นเจ้ายิงธนู เกรงว่าจะจองเวรเจ้า"แววตาเจียงซุ่ยฮวนวูบไหว "หรือว่า... พวกเราไม่ต้องสนใจเขา เดินจากไปเลยดีไหม?""ไม่ได้" กู้จิ่นส่ายหน้า "บนลูกธนูมีลวดลาย เขาเห็นปุ๊บก็รู้ว่าเป็นธนูของข้า""จะว่าไปก็จริง"เจียงซุ่ยฮวนกลอกตาไปมา เสนอว่า "เช่นนี้ดีไหม พวกเราออกไปตอนนี้ แกล้งทำเป็นบังเอิญผ่านมา ข้าถอนธนูออก ท่านทำลายธนูทิ้ง จะเป็นอย่างไร?"มุมปากกู้จิ่นยกขึ้น "พอดีคิดอย่างนั้นอยู่"ทั้งสองเดินออกไปเคียงข้างกัน เจียงซุ่ยฮวนแกล้งร้องอย่างตกใจ "อ้า! มีคนบาดเจ็บอยู่ที่นี่!"ฉู่เฉินเจ็บจนต้องนอนคว่ำกับพื้น เขาราวกับเห็นผู้ช่วยชีวิต มือหนึ่งกุมก้น อีกมือค่อย ๆ ยื่นไปทางเจียงซุ่ยฮวน ร้องเสียงอ่อน "ช่วย...ด้วย..."เจียงซุ่
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 204
ฉู่เฉินพยายามลุกขึ้นยืนด้วยความยากลำบาก ถอนหายใจพลางเตรียมถอดกางเกง กู้จิ่นวางมือบนท้ายทอยเจียงซุ่ยฮวน บังคับให้นางหันหน้าไปทางอื่น"......" เจียงซุ่ยฮวนยักไหล่อย่างจนปัญญา กล่าวว่า "องค์ชาย หม่อมฉันเป็นหมอนะเพคะ""แล้วอย่างไร?" กู้จิ่นพูดอย่างไร้อารมณ์ "เจ้าไม่จำเป็นต้องพันแผลให้เขา ย่อมไม่จำเป็นต้องดู""อ้อ" เจียงซุ่ยฮวนยอมรับเหตุผล หลับตาลงอย่างว่าง่ายฉู่เฉินร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด พันแผลลวกๆ แล้วสวมกางเกงขึ้นเขามองกู้จิ่นถาม "เสด็จอา ตอนท่านมา เห็นใครยิงธนูใส่ข้าหรือไม่?""ไม่เห็น" กู้จิ่นตอบอย่างไม่เปลี่ยนสีหน้า เขาโยนลูกธนูในมือใส่ฉู่เฉิน "เจ้าเอาลูกธนูนี้ไปตามหาเองก็แล้วกัน"ฉู่เฉินถือลูกธนูในมือ พลิกดูไปมา พูดอย่างท้อแท้ "ลูกธนูธรรมดาแบบนี้ จะไปตามหาที่ไหนได้?"กู้จิ่นไม่พูดจา หมุนตัวพร้อมเจียงซุ่ยฮวน เตรียมไปล่าสัตว์ที่อื่นต่อเจียงซุ่ยฮวนแอบมองกู้จิ่น เอามือปิดปากหัวเราะเบาๆ เขาแสดงได้เหมือนจริงมาก ราวกับเพียงเดินผ่านมาเท่านั้นทั้งสองเดินไปได้ไม่กี่ก้าว ก็ได้ยินฉู่เฉินพึมพำเบาๆ ด้านหลัง "สวรรค์เอ๋ย นี่ข้าก่อกรรมอะไรไว้นะ ทุกครั้งที่โดนธนูถึงล้วนโดนที่ก้น!"เจี
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 205
เจียงซุ่ยฮวนตะลึง ไม่คิดว่ากู้จิ่นจะนึกถึงตัวนาง นางลังเลครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า "ถูกต้อง ข้าก็เป็นเช่นกัน"กู้จิ่นมองนางอย่างครุ่นคิด เสียงทุ้มต่ำ "หมายความว่า ในร่างของเจ้ามีสองบุคลิกงั้นหรือ?"ก่อนรู้จักเจียงซุ่ยฮวน กู้จิ่นให้คนสืบประวัตินาง ได้ความว่านางเป็นคนขี้ขลาด การเรียนรู้ช้า และไร้เดียงสาเกินไป แต่พอได้รู้จักนางจริง ๆ กลับพบว่านิสัยนางต่างจากที่สืบมาโดยสิ้นเชิง ไม่เพียงแต่กล้าหาญ ยังฉลาดเฉลียวยิ่งนักมาถึงตอนนี้ ทุกอย่างก็ดูสมเหตุสมผลเจียงซุ่ยฮวนรู้ว่านางไม่อาจบอกความจริงกับกู้จิ่น ถึงนางจะบอกไป กู้จิ่นก็อาจไม่เชื่อนางหลบสายตาอย่างเกรง ๆ ไม่กล้าสบตากู้จิ่น "เมื่อไม่กี่เดือนก่อน บุคลิกอีกคนถูกฉู่เจวี๋ยกับเจียงเม่ยเอ๋อร์ร่วมมือกันฆ่าตาย ในร่างนี้ตอนนี้มีเพียงข้าคนเดียว"แววตากู้จิ่นลึกล้ำ ราวกับมองทะลุเข้าไปในใจเจียงซุ่ยฮวน เขารู้ว่านางปิดบังบางสิ่งจากเขา แต่เขาก็ไม่อยากเปิดโปงเขารักเจียงซุ่ยฮวน และเป็นเจียงซุ่ยฮวนในตอนนี้ แค่นี้ก็พอแล้ว"พวกเจ้าพักที่นี่ก่อน ข้าจะไปดูรอบ ๆ ว่ามีสัตว์อะไรบ้าง" กู้จิ่นเปลี่ยนเรื่อง หยิบธนูแล้วหายเข้าไปในป่าทึบฉู่เฉินเห็นกู้จิ่นจากไปก
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 206
"หลังจากตื่นขึ้นมาพบว่าตนเองกลายเป็นองค์ชายตงเฉิน ข้าก็ดีใจอยู่พักใหญ่ คิดว่าต่อไปจะได้มีชีวิตที่สุขสบาย"ฉู่เฉินเบ้ปาก "ใครจะรู้ว่าองค์ชายตงเฉินเป็นองค์ชายเปลือก หนึ่งไม่มีเบี้ยหวัด สองไม่มีเขตปกครอง ข้าต้องทำงานหนักเพื่อเลี้ยงดูบ่าวไพร่ในจวน""ได้ยินว่าสัตว์ที่ล่าได้ในการล่าสัตว์ฤดูใบไม้ร่วงสามารถแลกเงินได้ ข้าลับฝีมือเตรียมจับสัตว์ให้มาก ๆ ใครจะคิดเล่า ใครจะคิด เพียงวันที่สองก็โดนคนยิงธนูใส่ก้นเสียแล้ว!"ฉู่เฉินแหงนหน้ามองฟ้า พูดอย่างอัดอั้น "สวรรค์เอ๋ย ช่างไม่เป็นใจกับข้าจริง ๆ"เขาเช็ดน้ำตาที่หางตา หันไปมองเจียงซุ่ยฮวน พูดอย่างสะท้อนใจ "นี่ทำให้ข้านึกถึงตอนเจ้ายังเล็ก ตอนนั้นข้าสอนเจ้ายิงธนู เจ้าก็ยิงถูกก้นข้าเหมือนกัน ทำให้ข้าต้องนอนคว่ำอยู่ครึ่งเดือน"เจียงซุ่ยฮวนสายตาพร่าเลือน หยิบขวดยาแก้ปวดจากแขนเสื้อ เทยาเม็ดหนึ่งป้อนเข้าปากฉู่เฉิน "อาจารย์ กินยานี้แล้วแผลจะไม่เจ็บ"ฉู่เฉินมองขวดยาในมือนางอย่างตกตะลึง ตื่นเต้นจนพูดติดอ่าง "นี่ นี่ นี่ นี่มาจากไหน? เจ้ามียานี้ได้อย่างไร?""อาจารย์ใจเย็น ๆ ก่อน ยังมีของวิเศษกว่านี้อีก" เจียงซุ่ยฮวนยื่นมือไปตรงหน้าฉู่เฉิน "ท่านดูนี่สิ"
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 207
เจียงซุ่ยฮวนตบไหล่ฉู่เฉินปลอบใจ "อาจารย์อายุมากแล้ว อย่าโกรธเลย ข้ามีแผนของตัวเอง จะไม่ปล่อยคนพวกนั้นไปแน่""อาจารย์รู้ว่าเจ้าฉลาด ทำอะไรล้วนมีแผนการของตัวเอง" ฉู่เฉินพูดไปก็นึกขึ้นได้ โกรธ "เจ้าว่าใครอายุมาก?"เขาชี้หน้าตัวเอง "เห็นหน้านี้ไหม? ยังหนุ่มมากนะ!"เขาหยิบมีดผ่าตัดข้าง ๆ มาดูหน้าตัวเองไปมา "ตั้งแต่มาอยู่ในร่างนี้ สิ่งเดียวที่อาจารย์พอใจก็คือหน้านี้แหละ ผิวเนียนละเอียด ทั้งยังเรียบลื่น"เจียงซุ่ยฮวนขนลุก ทนดูไม่ไหวแล้ว นางแย่งมีดผ่าตัดจากมือฉู่เฉิน "พวกเราต้องออกไปแล้ว ไม่อย่างนั้นกู้จิ่นกลับมาจะหาพวกเราไม่เจอ"พูดจบ นางก็จับแขนฉู่เฉิน ทั้งสองออกจากห้องทดลองกลับไปที่เดิมฉู่เฉินมองเจียงซุ่ยฮวนอย่างมีนัยสำคัญ "เจ้าเก้า เจ้ากับองค์ชายเป่ยโม่เป็นอย่างไรกัน?"เจียงซุ่ยฮวนก้มหน้าลูบท้อง "ไม่มีอะไรหรอก เป็นแค่ความสัมพันธ์ร่วมมือกันอย่างบริสุทธิ์""อ๋อ~" ฉู่เฉินลากเสียงยาว แล้วจ้องท้องเจียงซุ่ยฮวน ยิ้มตาหยี "ไม่นึกเลยว่า ไม่เจอกันตั้งนาน ข้าก็จะได้เป็นคุณตาแล้ว"เขาทำเสียงจึ๊กจั๊ก "น่าเสียดาย ถ้ารู้ว่าพ่อเด็กเป็นใครก็จะดีกว่านี้"แต่เจียงซุ่ยฮวนไม่ใส่ใจ "รู้ไปก็เท่านั้น ข
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 208
นางหยิบอาหารแห้งชิ้นหนึ่งจากข้างในกัดไว้ แล้วหยิบอีกชิ้นยื่นให้ฉู่เฉิน "กินสิ ไม่ต้องเกรงใจ"ฉู่เฉินชี้ไปที่ถุงในมือนาง "หากข้าดูไม่ผิด นั่นน่าจะเป็นอาหารแห้งที่อาจารย์เอามา"นางกะพริบตา "ข้ารู้น่ะ""อาหารแห้งของเจ้าล่ะ?" ฉู่เฉินถาม"หมดแล้ว" เจียงซุ่ยฮวนกัดอาหารแห้งคำหนึ่ง "ใครทำนี่? เค็มไปหน่อย""ข้า!" ฉู่เฉินแย่งถุงจากมือเจียงซุ่ยฮวน "คนที่นี่เห็นข้าไม่เข้าตา ไม่แจกอาหารแห้งให้ข้า ข้าเลยทำเอง เจ้าว่าเค็มก็อย่ากิน ไปกินของกู้จิ่นสิ!"เจียงซุ่ยฮวนเบ้ปาก "มีอาจารย์แบบท่านด้วยหรือ? ช่างขี้งกอะไรเช่นนี้!"ขณะที่ทั้งสองกำลังทะเลาะกันเรื่องอาหารแห้ง กู้จิ่นก็กลับมา พร้อมกับหมาป่าขาวตัวใหญ่กู้จิ่นวางหมาป่าลงบนพื้น ที่ท้องของมันมีลูกธนูปักอยู่ หน้าอกยังกระเพื่อมเบา ๆ ดูเหมือนยังมีลมหายใจเจียงซุ่ยฮวนไม่สนใจการทะเลาะแล้ว นางเดินก้าวใหญ่ ๆ ไปหากู้จิ่นอย่างตื่นเต้น ชี้ไปที่หมาป่าบนพื้นถาม "หมาป่าตัวนี้ใหญ่จังเลย แถมยังสีขาวอีก!""นี่คือจ้าวหมาป่า" กู้จิ่นตอบอย่างใจเย็น เขาดูสงบนิ่งราวกับไม่ได้เพิ่งจับจ้าวหมาป่ามา แต่เหมือนเพิ่งกลับจากเดินเล่นดวงตาเจียงซุ่ยฮวนเป็นประกาย "มันยังมีชีว
Latest chapter
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 574
ครั้นได้ยินคำว่า “ไฟไหม้” ความง่วงที่ยังหลงเหลืออยู่ในห้วงนิทราของเจียงซุ่ยฮวนพลันสลายหายไปสิ้น หัวใจพลันเต้นโครมครามราวจะหลุดจากอกนางลุกพรวดจากที่นอน คว้าผ้าคลุมขนกระต่ายที่วางอยู่ข้างหมอนมาสวมอย่างลวก ๆ แล้วรีบลงจากเตียงในขณะเดียวกัน ประตูห้องก็ถูกผลักเปิดอย่างรุนแรง หยิ่งเถาวิ่งพรวดเข้ามาทั้งที่ยังทรงตัวไม่ทันดี จึงพลาดล้ม “โครม” ลงกับพื้นหยิ่งเถาไม่ทันได้ลุกขึ้นก็รีบเงยหน้าร้องบอกเสียงลั่น “คุณหนู! รีบออกไปเถิด! ข้างนอกเกิดไฟขึ้นแล้ว!”เจียงซุ่ยฮวนรีบสวมรองเท้า ก้าวยาว ๆ ตรงเข้าไปฉุดหยิ่งเถาขึ้นจากพื้น แล้วจูงมือนางวิ่งออกไปทันทีมือของเจียงซุ่ยฮวนที่กำมือหยิ่งเถานั้นสั่นน้อย ๆ นางถามเสียงเร่งร้อน “เสี่ยวถังหยวนเล่า?”“คุณชายน้อยปลอดภัยดีเพคะ แม่นมเห็นก่อนจึงรีบพาออกไปหลบแล้วเพคะ” หยิ่งเถารีบตอบครั้นรู้ว่าลูกน้อยปลอดภัย เจียงซุ่ยฮวนจึงค่อยสงบลงเล็กน้อย แล้วเอ่ยถามอีกครั้ง “แล้วไฟเกิดที่ใด?”“เป็นห้องพักของท่านอาจารย์เพคะ” หยิ่งเถาตอบเจียงซุ่ยฮวนถึงกับชะงัก ห้องของฉู่เฉินหรือ!? แล้วหลี่ลี่ก็ยังอยู่ในนั้นด้วย!นางจึงเร่งฝีเท้าวิ่งออกไป ทว่าเพิ่งออกจากประตู ก็มีควันไฟใน
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 573
หากฝืนปลุกเขาขึ้นมาในยามนี้ เกรงว่าจะทำให้สติแตกเสียจนอาละวาดคลุ้มคลั่ง“ดูท่าคงต้องปล่อยให้ฟื้นขึ้นเองแล้วกระมัง” เจียงซุ่ยฮวนถอนหายใจอย่างจนปัญญา แล้วเอ่ยเรียกจากในห้องว่า “ปู้กู่ เข้ามาหาข้าสักประเดี๋ยวสิ”ปู้กู่เปิดประตูเข้ามาทันที “พระชายา มีสิ่งใดจะทรงบัญชาหรือพ่ะย่ะค่ะ?”เจียงซุ่ยฮวนชี้ไปยังบุรุษที่นอนอยู่บนพื้น “เจ้ารู้จักบุรุษผู้นี้หรือไม่?”ปู้กู่หลับตานิ่ง พยายามรื้อค้นความทรงจำอย่างเคร่งเครียด ทว่านึกอยู่เนิ่นนานก็ยังคิดไม่ออกเจียงซุ่ยฮวนจึงกล่าวเป็นเชิงเตือน “ชายผู้นี้ผิวขาวซีดผิดธรรมชาติ คงมิได้ออกไปพบแสงตะวันมาเป็นเวลานานแล้ว”ปู้กู่นั่งย่อตัวลง เพ่งพินิจใบหน้าของบุรุษผู้นั้นอย่างละเอียด กระทั่งครู่หนึ่ง ก็อุทานเสียงเบา “ซี้ด…”“นึกออกแล้วหรือ?” เจียงซุ่ยฮวนเอ่ยถามปู้กู่ชี้ไปที่บุรุษผู้นั้นด้วยแววตาตกตะลึง “ผู้นี้ชื่อหลี่ลี่ เมื่อสิบปีก่อน เคยเป็นหนี้หอพนันถึงหนึ่งแสนตำลึง แล้วบุกเข้าไปปล้นคฤหาสน์ของพ่อค้าผู้มั่งคั่ง”“หากเพียงแค่ปล้นก็คงไม่ถึงกับร้ายกาจนัก เขากลับอาศัยฝีมือที่เหนือกว่าฆ่าล้างทั้งครอบครัวพ่อค้านั้น รวมแล้วกว่ายี่สิบชีวิต”เจียงซุ่ยฮวนสีหน้าหม
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 572
เจียงซุ่ยฮวนโดยสารรถม้ากลับถึงจวน พอเปิดม่านลงจากรถ ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นปู้กู่ยืนอยู่เบื้องหน้าพร้อมผู้ติดตามนับสิบคน“เหตุใดเจ้าจึงพาผู้คนมากมายมาด้วย?” นางเหลือบมองแคร่ไม้ด้านหลังพลางถามปู้กู่รีบเอ่ยอย่างร้อนรน “พระชายา พอได้ข่าวว่าเส้นทางขากลับถูกเฉียนจิงอี๋สกัดไว้ กระหม่อมก็ตั้งใจจะนำคนไปช่วย แต่ไม่นานก็ทราบว่าท่านเสด็จกลับมาเสียแล้ว”“อืม...ตอนนี้ไม่มีอันใดแล้ว ให้พวกเขาแยกย้ายกันไปเถิด” เจียงซุ่ยฮวนโบกมือ นางยังเร่งรีบอยากกลับเข้าเรือนเพื่อสอบปากคำฉู่เฉินตัวปลอมปู้กู่สั่งให้คนที่มาด้วยกันกลับไป ทว่าตนเองกลับยืนอยู่นิ่ง ๆ ไม่ขยับเจียงซุ่ยฮวนจึงถามขึ้น “เหตุใดเจ้ายังไม่ไปเล่า?”ปู้กู่เอ่ยว่า “พระชายา ขอพระองค์โปรดแจ้งกระหม่อมเถิด เฉียนจิงอี๋ขวางรถพระองค์ไว้ด้วยเหตุใด?”เจียงซุ่ยฮวนเล่าเรื่องราวตั้งแต่ต้นจนจบ แล้วกล่าวทิ้งท้ายว่า “ข้ารู้สึกว่าคนผู้นี้ไม่ธรรมดา ที่สำคัญคือแววตาที่เขามองข้ามันช่างประหลาด เจ้ารีบส่งคนไปสืบข่าวเขาสักหน่อยเถิด”ปู้กู่สีหน้าหนักแน่น “เฉียนจิงอี๋ผู้นี้มิใช่คนธรรมดาแน่ หอพนันซิ่งหลงของตระกูลเขากระจายอยู่ทั่วแคว้นต้าเหยียน และเขาเอง...ดูเหมือนจะมีธ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 571
เจียงซุ่ยฮวนยิ้มน้อย ๆ แล้วกดเสียงต่ำลงพลางกระซิบว่า “วางใจเถิด...ตอนนี้ไม่มีแล้ว”แววตาขององครักษ์ลับยังเต็มไปด้วยความสงสัย ทว่าเจียงซุ่ยฮวนเพียงยิ้มอย่างเงียบงัน หาได้กล่าวคำใดอีกไม่นานนัก เฉียนจิงอี๋ก็เดินออกจากรถม้าด้วยท่วงท่าสงบ มือไพล่หลังไว้ ทว่ารอยยิ้มบนใบหน้ากลับจางหายไปจนหมดสิ้น หางตายังพลันกระตุกเล็กน้อยเขาเห็นกับตาตนเองว่าเหล่าองครักษ์ลับจับคนยัดใส่รถม้า แล้วเขายังไล่ตามมาตลอดทางจากหอพนัน สายตาไม่เคยละไปที่อื่นเลยแม้แต่น้อยแต่เหตุใดคนผู้นั้นจึงหายไปเสียได้?เจียงซุ่ยฮวนยิ้มถาม “เห็นผู้ใดหรือไม่?”แววตาเฉียนจิงอี๋เย็นเยียบสั่นไหวเล็กน้อย ประหนึ่งกำลังครุ่นคิดบางสิ่งอยู่ เมื่อสบเข้ากับรอยยิ้มของเจียงซุ่ยฮวน เขาจึงยกยิ้มบาง ๆ “ขออภัยด้วยคุณหนู ข้าคงตาฝาดไป”เขาหยิบตั๋วเงินใบหนึ่งขึ้นมา แล้วยื่นสองมือส่งให้เจียงซุ่ยฮวน “เชิญคุณหนูรับของเล็กน้อยเป็นการขออภัย”ท่าทีของบุรุษผู้นี้เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วนัก ไม่เสียแรงเป็นทายาทหอพนันโดยแท้ ขณะที่เจียงซุ่ยฮวนกำลังจะเอื้อมมือไปรับ กลับพบว่าตั๋วเงินในมือเขานั้นมิใช่ใบละแค่แสนตำลึง...แต่เป็นถึงสองแสนตำลึงเจียงซุ่ยฮวนชักมือกลั
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 570
ควันสีเทาลอยฟุ้งขึ้นมา ลูกประคำที่เฉียนจิงอี๋ปาออกไปยังคงสภาพสมบูรณ์ แต่กลับฝังลึกอยู่กลางหลุมใหญ่บนพื้นแค่ลูกประคำธรรมดา กลับสามารถก่อความเสียหายได้ถึงเพียงนี้ ต้องมีพลังภายในลึกล้ำถึงเพียงใดกันแน่สีหน้าของเจียงซุ่ยฮวนพลันเคร่งขรึม ขณะเดียวกัน เหล่าองครักษ์ลับที่ล้อมรถม้าอยู่ก็ล้วนตั้งท่าเตรียมพร้อมด้วยท่าทีตึงเครียดแต่ก่อนพวกเขาเคยได้ยินชื่อของเฉียนจิงอี๋มาบ้าง รู้เพียงว่าเขาเป็นทายาทของหอพนันซิ่งหลง เป็นผู้มีอุปนิสัยเงียบขรึม หาได้ปรากฏตัวต่อหน้าผู้คนบ่อยนักกระทั่งได้พบกับตัวจริงในวันนี้ จึงรู้ว่าบุรุษผู้นี้...มิใช่คนธรรมดาแน่นอน“แม่นางผู้นี้ ข้าไร้เจตนาจะสร้างความลำบากแก่ท่าน เพียงแต่ในฐานะทายาทของหอพนันซิ่งหลง ข้าย่อมไม่อาจเพิกเฉยมองลูกค้าถูกลักพาตัวไปต่อหน้าต่อตา...ท่านว่าใช่หรือไม่?” เฉียนจิงอี๋ยิ้มละไม รอยยิ้มนั้นดูสุภาพอ่อนโยน หากแต่แฝงไว้ด้วยแรงกดดันจาง ๆ อย่างยากจะหยั่งถึงองครักษ์ลับทั้งหกยังคงเฝ้ารอบรถม้า หนึ่งในนั้นค่อย ๆ ถอยหลังออกไป แล้วอาศัยจังหวะชุลมุนลับหายไปในพริบตาเฉียนจิงอี๋เห็นดังนั้น จึงหัวเราะพลางถามว่า “หืม? ถึงกับต้องไปตามกำลังเสริมเชียวหรือ? หรื
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 569
ผู้คนที่อยู่ ณ ที่นั้นล้วนทราบดีว่า "เซียนพนัน" ผู้นั้นจงใจกลั่นแกล้งเจียงซุ่ยฮวนเป็นแน่ ทั้งที่ลูกเต๋ายังวางนิ่งอยู่ในถ้วย จะมีผู้ใดคาดเดาได้ถูกต้องเล่า?ขณะนั้นเอง เหล่าองครักษ์ลับทั้งหกก็เริ่มขยับเข้าใกล้ฉู่เฉินตัวปลอมอย่างช้า ๆ พวกเขาล้วนถอดชุดดำออกเสียแล้ว แลดูแทบไม่แตกต่างจากชาวบ้านทั่วไปเจียงซุ่ยฮวนยิ้มน้อย ๆ แล้วตอบว่า “ตกลง”ทุกผู้คนถึงกับตะลึง แม้เจียงซุ่ยฮวนจะชนะมาหลายตา แต่หาได้มีผู้ใดเชื่อว่านางจะเดาแต้มลูกเต๋าได้ถูกต้องทุกเม็ด ครั้นแล้วจึงพร้อมใจกันวางเดิมพันทั้งหมดลงข้างเซียนพนันฉู่เฉินตัวปลอมลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนวางถุงผ้าบนโต๊ะ แล้วเดิมพันข้างเซียนพนันเช่นกันหญิงสาวบนโต๊ะค่อย ๆ เขย่าถ้วยลูกเต๋า เจียงซุ่ยฮวนหลับตาลง ตั้งใจฟังเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากในถ้วยโดยมิปล่อยให้จิตวอกแวกในยามนั้น เสียงรอบข้างพลันเลือนหาย สิ่งเดียวที่ดังสะท้อนอยู่ในโสตประสาทคือเสียง “กรุ๊งกริ๊ง กั๊กกั๊ก” ของลูกเต๋าอันแว่วไหวจนเมื่อลูกเต๋าสิ้นเสียงนิ่งลง เจียงซุ่ยฮวนจึงลืมตาขึ้นมาเซียนพนันแค่นหัวเราะเย็น เอื้อนเอ่ยอย่างเย้ยหยัน “ทายสิ ข้าก็อยากรู้เหมือนกันว่าเจ้าจะทายได้หรือไม่!”เจีย
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 568
ผู้คนรอบโต๊ะเมื่อเห็นว่าเซียนพนันลงเงินมากถึงเพียงนี้ ต่างคิดว่าเขาคงเริ่มจริงจังแล้ว จึงพากันวางเดิมพันตามครั้นทุกคนลงเงินเสร็จ เจียงซุ่ยฮวนกลับค่อย ๆ หยิบตั๋วเงินห้าร้อยตำลึงออกมาวางบนโต๊ะอย่างไม่รีบร้อน“……”ทุกผู้คนถึงกับตะลึง โดยเฉพาะเซียนพนัน สีหน้าเขาราวกับกลืนของเสียเข้าไป เอ่ยด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง “นี่เจ้าล้อข้าเล่นหรือ?”หญิงบนโต๊ะเองก็หน้าเจื่อนเล็กน้อย “คุณหนูเจ้าขา ที่นี่วางขั้นต่ำต้องหนึ่งพันตำลึงเจ้าค่ะ”“อ้อ ขอโทษด้วย” เจียงซุ่ยฮวนยิ้มบาง ๆ ก่อนจะหยิบอีกใบมาวางซ้อน “เช่นนี้ใช้ได้หรือยัง?”เซียนพนันนั้นยืมเงินจากบ่อนมากถึงหมื่นตำลึง เพียงหวังเอาชนะเงินสองแสนของนาง กลับกลายเป็นนางวางแค่พันเดียว จนเขาอยากจะพลิกโต๊ะเสียให้ได้ทว่าผู้ใดจะสนใจความคิดของเขา? เจียงซุ่ยฮวนหาได้ใส่ใจ เพราะสิ่งที่นางต้องการคือเรียกความสนใจ หาใช่เดิมพันเพื่อชัยชนะอย่างเดียวและผลก็ไม่ผิดคาด นางชนะอีกคราหลายตาต่อมา บางครั้งนางวางเดิมพันทีละสองแสน บางครั้งก็เพียงแค่พันเดียว แต่ทุกครั้งนางล้วนชนะหมดส่วนเซียนพนันกลับเหมือนตกอยู่ในวังวนของความอาฆาต ยิ่งนางเลือกอย่างไร เขาก็เลือกตรงข้าม จนแพ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 567
เมื่อเจียงซุ่ยฮวนกล่าวจบ เสียงหัวเราะเยาะก็ดังขึ้นรอบโต๊ะ“ฮ่า ๆ ๆ! ข้ารู้อยู่แล้วเชียวว่านางต้องเพี้ยนแน่ พวกเราลง ‘สูง’ กันหมด แต่นางกลับเลือก ‘ต่ำ’ เสียนี่!”ผู้หนึ่งชี้ไปยังชายที่ลงเงินเป็นคนแรก แล้วหันมาถามเจียงซุ่ยฮวนว่า “แม่นาง รู้หรือไม่ว่าท่านผู้นี้เป็นใคร?”เจียงซุ่ยฮวนเลิกคิ้วขึ้น เอ่ยเรียบ ๆ ว่า “แล้วเขาเป็นใครกันล่ะ”“เขาน่ะหรือ คือ ‘เซียนพนัน’ ประจำที่นี่เชียวนะ! ท่านผู้นี้แม่นยำยิ่ง ทายสิบหน ชนะไปถึงเจ็ด!”อีกคนที่มิได้ลงพนัน กล่าวเสริมว่า “ใช่แล้ว เหล่าผู้เชี่ยวชาญทั้งหลายในบ่อนนี้ ยังต้องตามเขาเลือกเลยแม่นาง ข้าเกรงว่าท่านควรไตร่ตรองให้ดี สองแสนตำลึงมิใช่น้อย ๆ”ชายที่ถูกเรียกว่าเซียนพนันจับจ้องตั๋วเงินเบื้องหน้าเจียงซุ่ยฮวนด้วยแววตาลุกวาว ราวกับเงินนั้นได้ตกในกำมือของตนเรียบร้อยแล้วครั้นได้ยินเสียงเตือนของคนอื่น ก็แค่นเสียงฮึดฮัด “เจ้าเองยังไม่ได้เดิมพัน อย่าสอด!”จากนั้นจึงหันมายิ้มเจ้าเล่ห์ต่อเจียงซุ่ยฮวน “แม่นาง อย่าได้เชื่อคำพวกนั้น ข้าเองก็ใช่ว่าจะทายถูกเสมอ”“ท่านหากตามพวกเราเลือก ‘สูง’ ชนะขึ้นมาก็ได้เงินไม่มากเท่าไร แต่หากท่านเลือก ‘ต่ำ’ แล้วชนะ อย่าง
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 566
ชายตาตี่โน้มตัวลงมาด้วยความคาดหวัง “ว่ากระไร?”เจียงซุ่ยฮวนชกเข้าที่เบ้าตาซ้ายของเขาทันที ใช้เพียงห้าส่วนของพลังแต่ก็ตาเขียวช้ำเป็นวง ร้องลั่นพลางย่อตัวกุมตาชายหน้าแดงตะโกนด่า “นางหญิงชั่ว เจ้าคงอยากตายแล้วกระมัง!”เจียงซุ่ยฮวนกระชากคอเสื้อเขาขึ้นมาด้วยแววตาเด็ดขาด “ฟังให้ดี ข้ามาเพื่อตามหาคน ไม่นานก็จะไป”“หากพวกเจ้ายังคิดจะขัดขวางอีก อย่าหาว่าข้าไม่ไว้หน้าเจ้า”ชายผู้นั้นถึงกับสะดุ้งจากแรงอำนาจของนาง แต่ยังคงหัวเราะเยาะ “เจ้าก็แค่หญิงอ่อนแอ จะทำอะไรพวกข้าได้?”“บ่อนนี้คือบ่อนใหญ่ที่สุดในเมืองหลวง แค่ข้าตะโกนคำเดียว บรรดายอดฝีมือทั้งหลายจะกรูออกมาทันที!”เจียงซุ่ยฮวนคลี่ยิ้มจาง ๆ “บ่อนใหญ่ที่สุดงั้นหรือ? เช่นนั้นคงได้กำไรมหาศาลต่อวันสินะ?”“แน่นอน!”“หากได้มากเพียงนั้น ภาษีที่ต้องส่งคงไม่น้อยพอ ๆ กันกระมัง? บังเอิญว่าข้ารู้จักกับเสนาบดีกรมคลังอยู่คนหนึ่ง ไม่รู้ว่าควรไปถามเขาดีหรือไม่ว่าบ่อนนี้จ่ายภาษีครบหรือเปล่า?”สีหน้าชายผู้นั้นซีดลงทันที ใครจะคิดว่าแม่นางผู้นี้รู้จักกับเสนาบดีกรมคลัง!แม้เขาจะเป็นแค่ผู้เฝ้าประตู แต่ก็รู้ดีว่าบ่อนของตนรับมือการตรวจสอบไม่ได้แน่ หากทางราช
