บทที่ 217

นางได้วิจัยยาใหม่หลายชนิด แต่ยังไม่มีโอกาสใช้ เพราะไม่มีคนมาเป็นหนูทดลอง นางคิดไว้แล้วว่าจะให้ชุนหลิวและชุนหยางมาเป็นหนูทดลอง

กู้จิ่นพยักหน้าเตรียมจะจากไป เจียงซุ่ยฮวนรั้งเขาไว้ ล้วงยาสองขวดจากแขนเสื้อยัดใส่มือเขา "ขวดหนึ่งเป็นยาแก้ปวด อีกขวดเป็นยาเร่งการหายของแผล ท่านเอาไปกินสิเพคะ"

ยังไม่ทันที่กู้จิ่นจะพูด นางก็หันหลังเดินจากไป ก่อนอื่นนางทักทายหมอหลวงเมิ่ง แล้วจึงกลับคฤหาสน์

หลังกลับถึงคฤหาสน์ เจียงซุ่ยฮวนเข้าห้องทดลองทันที จนกระทั่งมีเสียงเคาะประตู นางจึงถอดชุดทดลองออก ออกจากห้องทดลอง

คนที่เคาะประตูคือชางอี้ เขาส่งกล่องอาหารให้เจียงซุ่ยฮวน "องค์ชายตรัสว่า ให้ท่านลองดูก่อนว่าอาหารพวกนี้ถูกปากหรือไม่ หากไม่ถูกปาก จะสั่งให้พ่อครัวหลวงทำใหม่ ให้ข้านำมาส่ง"

เจียงซุ่ยฮวนรับกล่องอาหาร ยิ้มพูด "ไม่ต้องลำบากหรอก ข้าไม่เรื่องมากเรื่องอาหาร"

ก่อนชางอี้จะไป นางพูด "หากเจ้าเจอชุนหลิวและชุนหยาง บอกพวกนางด้วยว่าข้ามีธุระ ให้พวกนางรีบกลับมา"

"ขอรับ"

เจียงซุ่ยฮวนปิดประตู เดินไปที่โต๊ะเปิดกล่องอาหาร ต้องยอมรับว่าอาหารค่ำมื้อนี้หนักหนาสาหัส

ปีกไก่ป่าย่าง หัวกระต่ายต้ม และขาเนื้อกวางนึ่งชิ้นใ